Miang is comprised of non-salted, f

Miang is comprised of non-salted, fermented or pickled tea leaves
that are traditionally produced in the mountainous areas of the northern
Thailand (Kawakami et al., 1987; Okada et al., 1986). Fresh tea
leaves of Camellia sinensis var. assamica are conventionally used as the
raw material for Miang fermentation. This tea plant is commonly called
“Miang tree” by northern Thai people and it can be found throughout
Chiang Mai Province as well as in other upper northern provinces of
Thailand, including Lampang, Chiang Rai, Phayao, Nan and Phrae with
elevations as high as 450–1500 m above sea level. However, the tea
plant is most commonly found at heights of 600–1000 m above sea
level (Korsamphan et al., 2010). Miang is different from other
fermented tea leaves, such as Kombucha, because the fermentation
occurs simultaneously without the addition of sugars, and it is consumed
by being eaten or chewed. It is made by natural fermentation
and is processed for a week or up to one year without the use of any
preservatives, such as sodium chloride. The fermented product is soft
and has a bitter taste that is either astringent or sour. Consequently,
Miang is often classified by local people of northern Thailand as either
astringent Miang or sour Miang; however, no exact criteria have been
established for the purposes of classification. Miang producers typically
classify it by the fermentation time and the taste of Miang. The chewing
of Miang is specific to northern Thai consumers where Miang is
frequently consumed after meals. Moreover, Miang is commonly served
at all types of ceremonial occasions by the northern Thai people
(Gypmantasiri et al., 2001).
Tea leaves contain significant amounts of tannins that are considered
an inhibitor of certain microorganisms (Bhat et al., 1998). Thus,
microorganisms associated with the fermentation of Miang, as well as
the living microorganisms in Miang, are of significant investigative
interest because they are able to survive in the tannin-rich substrate.
Commonly known as a group of key microorganisms, lactic acid bacteria
play an important role in Miang fermentation. The first reporting of the
presence of Lactobacillus plantarum in Miang gained interest in a number
of studies for its role in the bacterial flora formation involved with
Miang fermentation (Okada et al., 1986). However, in the last several
decades, L. pentosus, L. vaccinostercus, Lactobacillus sp., Enterococcus
casseliflavus and Enterococcus sp. have been reported to be involved
with Miang fermentation. In 2007, research studies demonstrated
the involvement of E. calmelliae, L. thailandensis, L. camelliae and
Pediococcus siamensis in Miang fermentation (Sukontasing et al., 2007;
Tanasupawat et al., 2007). However, studies on the yeast that has
been isolated from Miang have lacked information concerning the relevant
biological communities and their impacts on tea-leaf fermentation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประกอบด้วยเมี่ยงใบชาไม่ใช่เค็ม หมัก หรือดองที่มีผลิตแบบดั้งเดิมในพื้นที่ภูเขาของภาคเหนือไทย (Kawakami et al. 1987 โอกาดะ et al. 1986) ชาสดใบของ Camellia sinensis var. assamica ใช้ตามอัตภาพเป็นการดิบในการหมักเมี่ยง โรงงานชานี้มักเรียกว่า"เมี่ยงต้นไม้" โดยคนไทยภาคเหนือและพิถีพิถันจังหวัดเชียงใหม่เป็นอย่างดีเช่นในต่างจังหวัดภาคเหนือส่วนบนของประเทศไทย รวมลำปาง เชียงราย พะเยา น่าน และแพร่ด้วยระดับสูงถึง 450-1500 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล อย่างไรก็ตาม ชาพืชมักพบที่ความสูง 600-1000 เมตรเหนือน้ำทะเลระดับ (Korsamphan et al. 2010) เมี่ยงแตกต่างจากอื่น ๆหมักใบชา เช่นคอมบูชะ เนื่องจากการหมักเกิดขึ้นพร้อมกันโดยไม่มีบริโภคน้ำตาล และมันโดยการกิน หรือเคี้ยว มันทำ โดยการหมักตามธรรมชาติและประมวลผลสำหรับหนึ่งสัปดาห์หรือหนึ่งปีโดยไม่ต้องใช้สารกันบูด เช่นโซเดียมคลอไรด์ ผลิตภัณฑ์หมักได้นุ่มนวลและมีรสขมที่เป็นฝาด หรือเปรี้ยว ดังนั้นเมี่ยงมักจะจัด โดยคนในท้องถิ่นของภาคเหนือเป็นเมี่ยงฝาดหรือเปรี้ยวเมี่ยง อย่างไรก็ตาม ไม่มีเกณฑ์ที่แน่นอนได้ก่อตั้งขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ในการจัดประเภท ผู้ผลิตเมี่ยงโดยทั่วไปจัดประเภท โดยเวลาหมักและรสชาติของเมี่ยง การเคี้ยวเมี่ยงเป็นเฉพาะกับผู้บริโภคชาวไทยภาคเหนือที่เป็นเมี่ยงมักบริโภคหลังอาหาร นอกจากนี้ เมี่ยงทั่วไปให้บริการในโอกาสพระราชพิธีให้คนไทยภาคเหนือทุกชนิด(Gypmantasiri et al. 2001)ใบชาประกอบด้วยไวน์ที่มีพิจารณาจำนวนมากการยับยั้งจุลินทรีย์บาง (ผัด et al. 1998) ดังนั้นจุลินทรีย์ที่เกี่ยวข้องกับการหมักเมี่ยง เป็นจุลินทรีย์อาศัยอยู่ในเมี่ยง มีของสำคัญสืบสวนสนใจเนื่องจากพวกเขาจะสามารถอยู่รอดในพื้นผิวที่อุดมไปด้วยแทนนินเรียกกันว่ากลุ่มของคีย์จุลินทรีย์ แบคทีเรียกรดแลคติมีบทบาทสำคัญในการหมักเมี่ยง การรายงานครั้งแรกของการปรากฏตัวของแลคโตบาซิลลัสในเมี่ยงได้รับสนใจในตัวเลขสำหรับบทบาทในการสร้างพืชเชื้อแบคทีเรียที่เกี่ยวข้องกับการศึกษามีการหมักเมี่ยง (Okada et al. 1986) อย่างไรก็ตาม ในช่วงหลายทศวรรษ L. vaccinostercus, L. pentosus, Lactobacillus sp. Enterococcuscasseliflavus และ Enterococcus sp.มีการรายงานการมีส่วนร่วมด้วยการหมักเมี่ยง ใน 2007 การศึกษาวิจัยแสดงให้เห็นการมีส่วนร่วมของ L. camelliae, E. calmelliae, L. thailandensis และสยาม Pediococcus ในหมักเมี่ยง (Sukontasing et al. 2007Tanasupawat et al. 2007) อย่างไรก็ตาม มีศึกษาเชื้อยีสต์ที่มีแยกต่างหากจากเมี่ยงมีขาดข้อมูลเกี่ยวข้องชุมชนชีวภาพและผลกระทบต่อการหมักใบชา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมี่ยงประกอบด้วยใบชาที่ไม่เค็มหมักดองหรือ
ที่มีการผลิตแบบดั้งเดิมในพื้นที่ภูเขาทางเหนือของ
ประเทศไทย (Kawakami et al, 1987;.. โอคาดะ, et al, 1986) ชาสด
ใบของ Camellia sinensis var assamica จะใช้ตามอัตภาพเป็น
วัตถุดิบในการหมักเมี่ยง โรงงานชานี้เป็นที่นิยมเรียกว่า
"ต้นเมี่ยง" โดยคนไทยภาคเหนือและมันสามารถพบได้ทั่ว
จังหวัดเชียงใหม่เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ในจังหวัดทางภาคเหนือตอนบนของ
ประเทศไทยรวมทั้งลำปางเชียงรายพะเยาน่านและแพร่มี
ระดับสูงที่สุดเท่าที่ 450-1500 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล อย่างไรก็ตามชา
พืชพบมากที่สุดที่ระดับความสูงของ 600-1000 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล
ระดับ (Korsamphan et al., 2010) เมี่ยงจะแตกต่างจากคนอื่น ๆ
ใบชาหมักเช่น Kombucha เพราะการหมัก
เกิดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ต้องเติมน้ำตาลและมันมีการบริโภค
จากการถูกกินหรือเคี้ยว มันถูกสร้างขึ้นโดยการหมักธรรมชาติ
และมีการประมวลผลสำหรับสัปดาห์หรือถึงหนึ่งปีโดยไม่ต้องใช้ใด ๆ
สารกันบูดเช่นโซเดียมคลอไรด์ ผลิตภัณฑ์หมักมีความนุ่ม
และมีรสขมที่เป็นทั้งฝาดหรือเปรี้ยว ดังนั้น
เมี่ยงมักจะจัดโดยคนท้องถิ่นภาคเหนือของประเทศไทยเป็นทั้ง
ฝาดเปรี้ยวหรือเมี่ยงเมี่ยง; อย่างไรก็ตามยังไม่มีเกณฑ์ที่แน่นอนได้รับการ
จัดตั้งขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ในการจัดหมวดหมู่ ผลิตเมี่ยงมักจะ
แบ่งโดยเวลาในการหมักและรสชาติของเมี่ยง เคี้ยว
ของเมี่ยงเป็นเฉพาะกับผู้บริโภคชาวไทยภาคเหนือที่เมี่ยงจะ
บริโภคบ่อยครั้งหลังอาหาร นอกจากนี้ยังมีการเสิร์ฟเมี่ยงทั่วไป
ในทุกประเภทของโอกาสพระราชพิธีโดยคนไทยภาคเหนือ
(Gypmantasiri et al., 2001).
ใบชามีปริมาณที่สำคัญของแทนนินที่มีการพิจารณา
ยับยั้งจุลินทรีย์บางอย่าง (Bhat et al., 1998) ดังนั้น
จุลินทรีย์ที่เกี่ยวข้องกับการหมักเมี่ยงเช่นเดียวกับ
จุลินทรีย์ที่อาศัยอยู่ในเมี่ยงมีการสืบสวนอย่างมีนัยสำคัญ
ที่น่าสนใจเพราะพวกเขาจะสามารถอยู่รอดได้ในสารตั้งต้นสารแทนนินที่อุดมไปด้วย.
ที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นกลุ่มของจุลินทรีย์ที่สำคัญแบคทีเรียกรดแลคติก
การเล่น มีบทบาทสำคัญในการหมักเมี่ยง การรายงานครั้งแรกของ
การปรากฏตัวของแลคโตบาซิลลัสใน plantarum เมี่ยงรับความสนใจในจำนวน
ของการศึกษาสำหรับบทบาทในการก่อแบคทีเรียที่เกี่ยวข้องกับ
การหมักเมี่ยง (โอคาดะ et al., 1986) อย่างไรก็ตามในหลายสุดท้าย
ทศวรรษที่ผ่านมา, L. pentosus ลิตร vaccinostercus, Lactobacillus sp. Enterococcus
casseliflavus และ Enterococcus SP ได้รับรายงานจะมีส่วนร่วม
กับการหมักเมี่ยง ในปี 2007 การศึกษาวิจัยแสดงให้เห็นถึง
การมีส่วนร่วมของอี calmelliae ลิตร thailandensis ลิตร camelliae และ
Pediococcus siamensis หมักเมี่ยง (Sukontasing et al, 2007;.
. Tanasupawat et al, 2007) อย่างไรก็ตามการศึกษาในยีสต์ที่มี
ข้อมูลถูกโดดเดี่ยวจากเมี่ยงได้ขาดเกี่ยวกับการที่เกี่ยวข้อง
ชุมชนทางชีวภาพและผลกระทบต่อการหมักใบชา