TRUTH is usually the first casualty of political battles, as it is of war. I believe that Scotland and England are individually stronger for being part of the UK, but 25 years in currency markets tell me that the No campaign’s argument that Scotland cannot keep the pound is false.
It would certainly be a limited version of independence, but there is nothing stopping an independent Scotland from declaring sterling sole legal tender and borrowing it on the financial markets to hold in reserve. However much it may appear to be like having your cake and eating it, neither action requires the permission of the rest of the UK.
First, the list of countries that have adopted a currency issued by another state, outside formal agreement, officially or not, includes past monetary sinners like Russia in the 1920s, Mexico in the 1980s and many others. Today, it also includes about 30 small countries from Andorra to Panama and the Vatican that have officially chosen to do so. History and the present day teach us that currency substitution is possible. It should also be easier for Scotland than others, because it already uses sterling and its economy is tightly integrated into the rest of the UK economy.
Second, the Bank of England cannot even deny sterling liquidity to any Scottish-focused bank prepared to put up the necessary collateral, without jeopardising sterling’s international liquidity and external value. Moreover, assuming Scotland continues to run a healthy external balance of payments, courtesy of 90 per cent of the UK’s oil and gas being in Scottish waters and other foreign currency earners like whisky and tourism, sterling liquidity will likely flow from the rest of the UK to Scotland. Scotland will be a net lender to England.
Third, it is easier to fight the last war, so the argument has followed that, if the collapse of the bank funding markets in 2008 were repeated, the Bank of England would not be a lender of last resort to the Scottish part of banks. This would be difficult, but not impossible given that loans require capital, and the Bank could insist that this capital is ring-fenced between the two economies.
But fourth, while many rightly note that an independent Scotland using sterling could not print currency and devalue, the benefits of being able to do so are themselves not free. Beyond those that have adopted another state’s currency, there are a further 20 relatively successful countries – like Hong Kong, Denmark and Saudi Arabia – that have chosen a rigid exchange rate fix with another currency without seeking permission. They are also unable to provide unlimited liquidity to their banks without devaluing – something most have avoided for decades.
They have made the decision, however, that the long-term costs of governments giving in to pressure to inflate (or financial markets second-guessing whether they will) outweigh the short-term benefits of flexibility. Instead, they have chosen an exchange rate fix as a signal of fiscal and regulatory responsibility. They tend to be small countries, where the benefits of exchange rate devaluations are scant anyway, because there are few competitive local alternatives to most imports, and their main exports, like oil and gas, are priced in US dollars.
Fifth, many also question the cost-benefit of a public sector bail out of banks. The UK and other G20 governments have spent much energy on how to avoid bailouts next time. Initiatives include new bank winding-up arrangements under the proposed European banking union, requirements for banks to self-insure themselves through instruments that convert to equity or cash when a bank is in trouble, and new liquidity coverage requirements for banks. If it kept sterling, the Scottish side of any fence would need to rely more heavily on these mechanisms. But it could still be done.
One of the few compensations of watching politicians make false debates out of serious issues is the irony of seeing Alex Salmond champion sterling and George Osborne purvey the merit of bailing out banks. Perhaps the heat and fury is about positioning ahead of separation negotiations. But this would seem to be a defeatist tactic that could backfire.
If the English position is that the Bank of England is not an asset to be shared, an independent Scotland, like other newly-independent states before, will feel it can legitimately disown any share of past debts. Further, pretending that England has nothing to lose, and Scotland much, is one falsehood that helps to distract from the other – that independence is mainly about dividing up North Sea oil and gas.
Independence is about taking responsibility. Without fiscal, regulatory and institutional responsibility, an independent Scotland will not succeed, whatever its currency arrangements, and as ordinary Venezuelans, Nigerians and Russians can attest, even with all the oil and gas in the world.
Avinash Persaud is emeritus professor of Gresham College, chairman of Intelligence Capital, and a former global head of currency research at JP Morgan.
TRUTH is usually the first casualty of political battles, as it is of war. I believe that Scotland and England are individually stronger for being part of the UK, but 25 years in currency markets tell me that the No campaign’s argument that Scotland cannot keep the pound is false.
It would certainly be a limited version of independence, but there is nothing stopping an independent Scotland from declaring sterling sole legal tender and borrowing it on the financial markets to hold in reserve. However much it may appear to be like having your cake and eating it, neither action requires the permission of the rest of the UK.
First, the list of countries that have adopted a currency issued by another state, outside formal agreement, officially or not, includes past monetary sinners like Russia in the 1920s, Mexico in the 1980s and many others. Today, it also includes about 30 small countries from Andorra to Panama and the Vatican that have officially chosen to do so. History and the present day teach us that currency substitution is possible. It should also be easier for Scotland than others, because it already uses sterling and its economy is tightly integrated into the rest of the UK economy.
Second, the Bank of England cannot even deny sterling liquidity to any Scottish-focused bank prepared to put up the necessary collateral, without jeopardising sterling’s international liquidity and external value. Moreover, assuming Scotland continues to run a healthy external balance of payments, courtesy of 90 per cent of the UK’s oil and gas being in Scottish waters and other foreign currency earners like whisky and tourism, sterling liquidity will likely flow from the rest of the UK to Scotland. Scotland will be a net lender to England.
Third, it is easier to fight the last war, so the argument has followed that, if the collapse of the bank funding markets in 2008 were repeated, the Bank of England would not be a lender of last resort to the Scottish part of banks. This would be difficult, but not impossible given that loans require capital, and the Bank could insist that this capital is ring-fenced between the two economies.
But fourth, while many rightly note that an independent Scotland using sterling could not print currency and devalue, the benefits of being able to do so are themselves not free. Beyond those that have adopted another state’s currency, there are a further 20 relatively successful countries – like Hong Kong, Denmark and Saudi Arabia – that have chosen a rigid exchange rate fix with another currency without seeking permission. They are also unable to provide unlimited liquidity to their banks without devaluing – something most have avoided for decades.
They have made the decision, however, that the long-term costs of governments giving in to pressure to inflate (or financial markets second-guessing whether they will) outweigh the short-term benefits of flexibility. Instead, they have chosen an exchange rate fix as a signal of fiscal and regulatory responsibility. They tend to be small countries, where the benefits of exchange rate devaluations are scant anyway, because there are few competitive local alternatives to most imports, and their main exports, like oil and gas, are priced in US dollars.
Fifth, many also question the cost-benefit of a public sector bail out of banks. The UK and other G20 governments have spent much energy on how to avoid bailouts next time. Initiatives include new bank winding-up arrangements under the proposed European banking union, requirements for banks to self-insure themselves through instruments that convert to equity or cash when a bank is in trouble, and new liquidity coverage requirements for banks. If it kept sterling, the Scottish side of any fence would need to rely more heavily on these mechanisms. But it could still be done.
One of the few compensations of watching politicians make false debates out of serious issues is the irony of seeing Alex Salmond champion sterling and George Osborne purvey the merit of bailing out banks. Perhaps the heat and fury is about positioning ahead of separation negotiations. But this would seem to be a defeatist tactic that could backfire.
If the English position is that the Bank of England is not an asset to be shared, an independent Scotland, like other newly-independent states before, will feel it can legitimately disown any share of past debts. Further, pretending that England has nothing to lose, and Scotland much, is one falsehood that helps to distract from the other – that independence is mainly about dividing up North Sea oil and gas.
Independence is about taking responsibility. Without fiscal, regulatory and institutional responsibility, an independent Scotland will not succeed, whatever its currency arrangements, and as ordinary Venezuelans, Nigerians and Russians can attest, even with all the oil and gas in the world.
Avinash Persaud is emeritus professor of Gresham College, chairman of Intelligence Capital, and a former global head of currency research at JP Morgan.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ความจริงมักจะเป็นเหยื่อรายแรกของการต่อสู้ทางการเมือง มันเป็นสงคราม ผมเชื่อว่าที่สกอตแลนด์และอังกฤษเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งเป็นส่วนหนึ่งของสหราชอาณาจักร แต่ 25 ปีในตลาดสกุลเงินที่บอกว่าไม่มีแคมเปญอาร์กิวเมนต์ที่สก็อตแลนด์ไม่สามารถเก็บปอนด์เป็นเท็จ
มันแน่นอนจะเป็นรุ่น Limited ของความเป็นอิสระแต่ไม่มีอะไรหยุดเป็นอิสระสกอตแลนด์จากประกาศสเตอร์ลิงเพียงผู้เดียวตามกฎหมายและการกู้ยืมเงินในตลาดการเงินเพื่อควบคุมสำรอง แต่มันอาจจะปรากฏเหมือนมีเค้กของคุณ และกิน และการกระทำ ต้องได้รับอนุญาตจากส่วนที่เหลือของ UK .
ครั้งแรกที่รายการของประเทศที่ใช้สกุลเงินที่ออกโดยรัฐอื่นนอกข้อตกลงอย่างเป็นทางการอย่างเป็นทางการหรือไม่ รวมถึงอดีตการเงินคนบาปเช่นรัสเซียในปี ค.ศ. 1920 , เม็กซิโกในช่วงปี 1980 และอื่น ๆอีกมากมาย วันนี้ก็ยังมีขนาดเล็กประมาณ 30 ประเทศจากอันดอร์รา ปานามาและวาติกันได้ทางเลือกที่จะทำเช่นนั้น ประวัติศาสตร์และปัจจุบันสอนเราว่า การแลกเปลี่ยนเงิน เป็นไปได้ มันควรจะง่ายสำหรับสกอตแลนด์มากกว่าคนอื่นเพราะมันได้ใช้สเตอร์ลิง และเศรษฐกิจจะรวมไว้แน่นในส่วนที่เหลือของเศรษฐกิจ UK .
2 , ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษไม่สามารถปฏิเสธใด ๆ เน้นสภาพคล่องสเตอร์ลิงสกอตแลนด์ ธนาคารเตรียมที่จะวางหลักประกันที่จำเป็น โดยไม่ jeopardising สภาพคล่องนานาชาติสเตอร์ลิงและคุณค่าภายนอก นอกจากนี้สมมุติว่า สกอตแลนด์ยังคงทำงานได้สมดุลภายนอกสุขภาพของการชําระเงิน มารยาทของร้อยละ 90 ของสหราชอาณาจักรน้ำมันและก๊าซในน่านน้ำสก็อตและรายได้เงินตราต่างประเทศอื่น ๆเช่น วิสกี้ และการท่องเที่ยว , สภาพคล่องสเตอร์ลิงจะไหลมากจากส่วนที่เหลือของอังกฤษกับสกอตแลนด์ สกอตแลนด์ จะเป็นคนปล่อยกู้สุทธิต่ออังกฤษ
3 , มันเป็นเรื่องง่ายที่จะต่อสู้กับสงครามครั้งสุดท้ายดังนั้นอาร์กิวเมนต์มีตามมาว่า ถ้าการล่มสลายของตลาดทุนของธนาคารในปี 2551 เป็นซ้ำ , ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษจะไม่กู้สุดท้ายไปยังส่วนสกอตของธนาคาร นี้อาจจะยาก แต่ไม่เป็นไปไม่ได้ ระบุว่า เงินกู้ต้องใช้ทุน และธนาคารสามารถยืนยันว่า ทุนนี้เป็นแหวนรั้วระหว่างสองประเทศ .
แต่ที่สี่ในขณะที่หลายๆคนได้ทราบว่าเป็นอิสระในสกอตแลนด์โดยแท้ ไม่สามารถพิมพ์เงินและลดค่า ประโยชน์ของการได้ทำเพื่อให้ตัวเองที่ไม่ฟรี นอกเหนือจากที่ได้ประกาศใช้สกุลเงินของรัฐอื่น มีอีก 20 ประเทศ และประสบความสำเร็จค่อนข้างเหมือนฮ่องกงเดนมาร์ก และซาอุดิอาระเบีย และที่เลือกแก้ไขอัตราแลกเปลี่ยนแข็งกับสกุลเงินอื่น โดยไม่ต้องขออนุญาต . พวกเขายังไม่สามารถที่จะให้มีสภาพคล่องให้ธนาคารของพวกเขาไม่ จำกัด โดยไม่ devaluing –สิ่งที่ส่วนใหญ่จะหลีกเลี่ยงสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา
เขาตัดสินใจ อย่างไรก็ตามที่ค่าใช้จ่ายในระยะยาวของรัฐบาลให้กดดันเพื่อขยาย ( หรือตลาดการเงินคาดเดาว่าพวกเขาจะ ) เกินดุลผลประโยชน์ระยะสั้นของความยืดหยุ่น แทน พวกเขาได้เลือกอัตราแลกเปลี่ยนแก้ไขเป็นสัญญาณของงบประมาณหรือความรับผิดชอบ พวกเขามักจะเป็นประเทศขนาดเล็ก ซึ่งประโยชน์ของอัตราแลกเปลี่ยนลดค่าเงินจะขาดแคลนอย่างไรก็ตามเพราะมีไม่กี่ประเทศที่มีการนำเข้าแข่งขันมากที่สุด และส่งออกหลัก เช่น น้ำมันและก๊าซ เป็นราคาใน US ดอลล่าร์
5 หลายคนยังมีคำถามที่ผลประโยชน์ของภาคประชาชนที่ประกันตัวออกธนาคาร สหราชอาณาจักรและประเทศอื่น ๆที่ใช้พลังงานมาก รัฐบาลมีวิธีการหลีกเลี่ยงการ bailouts ในครั้งต่อไปโครงการ ได้แก่ ธนาคารใหม่ไขลานจัดภายใต้สหภาพยุโรปเสนอความต้องการของธนาคารตนเองประกันตนเองผ่านเครื่องมือที่แปลงเป็นหุ้นหรือเงินสด เมื่อธนาคารมีปัญหาสภาพคล่องและความต้องการความคุ้มครองใหม่สำหรับธนาคาร ถ้ามันทำให้นายกฯด้านสก็อตของรั้วจะต้องอาศัยหนักในกลไกเหล่านี้แต่มันอาจจะยังทำ
หนึ่งของค่าตอบแทนน้อยดูนักการเมืองให้อภิปรายเท็จออกจากปัญหาร้ายแรงคือประชดเมื่อเห็นอเล็กซ์ซัลม ด์ แชมป์ สเตอร์ลิง และจอร์จ ออสบอร์น purvey บุญของประกันตัวออกธนาคาร บางทีความร้อนและโกรธเกี่ยวกับการล่วงหน้าของการเจรจาระหว่างกัน แต่นี่ดูเหมือนจะเป็นผู้พ่ายแพ้ชั้นเชิงที่สามารถ backfire
ถ้าตำแหน่งภาษาอังกฤษคือธนาคารแห่งประเทศอังกฤษไม่ได้เป็นสินทรัพย์ที่จะใช้ร่วมกันที่เป็นอิสระในสกอตแลนด์เช่นรัฐอิสระใหม่ ๆ ก่อนที่จะรู้สึกว่ามันสามารถจดตัดขาดแบ่งปันในอดีตของหนี้สิน เพิ่มเติม แกล้งทำเป็นว่า อังกฤษมีไม่มีอะไรจะเสียและสกอตแลนด์มากเป็นเท็จที่ช่วยดึงความสนใจจากอื่น ๆที่เป็นอิสระซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวกับการแบ่งเหนือทะเลน้ำมันและก๊าซ
ความเป็นอิสระคือเรื่องความรับผิดชอบ ไม่มีบัญชี , รับผิดชอบด้านกฎระเบียบและสถาบันอิสระ สกอตแลนด์ จะไม่ประสบความสำเร็จ , สิ่งที่จัดเรียงของสกุลเงินและเป็นสามัญ Venezuelans ไนจีเรียและสามารถยืนยัน , รัสเซีย ,แม้แต่กับน้ำมันและก๊าซธรรมชาติในโลก
avinash persaud เป็นศาสตราจารย์กิตติคุณของ Gresham College , ประธานของทุนปัญญา และเป็นอดีตหัวหน้าฝ่ายวิจัยสกุลเงินทั่วโลกที่เจพีมอร์แกน .
การแปล กรุณารอสักครู่..