A feeling when you did put a little

A feeling when you did put a little hope to reach out for something that never belong to you. That specific thing that never was and never will be yours. You thought you might be able to seize the moment, but then you realize that the way thing is, is the best way it can be. Words needed to be left unsaid and memories needed to be left untouched.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรู้สึกเมื่อคุณไม่ได้ใส่เล็กน้อยหวังจะเข้าถึงบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยเป็นของคุณ ว่าสิ่งเฉพาะที่ไม่เคยเป็น และไม่เคยจะเป็นของคุณ คุณคิดว่า คุณอาจจะยึดเวลา แต่แล้ว คุณรู้ว่า สิ่งที่ทางคือ วิธีที่ดีที่สุดที่สามารถ Unsaid คำที่ต้องการค้าง และต้องถูกทิ้งความทรงจำสมบูรณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้สึกเมื่อคุณไม่ใส่ความหวังเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะยื่นมือออกสำหรับบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยเป็นของคุณ นั่นคือสิ่งที่เฉพาะเจาะจงที่ไม่เคยเป็นและไม่เคยจะเป็นของคุณ คุณคิดว่าคุณอาจจะสามารถที่จะยึดขณะนี้ แต่แล้วคุณรู้ว่าสิ่งที่วิธีคือวิธีที่ดีที่สุดที่จะสามารถ คำที่จำเป็นที่จะเหลือถอนและความทรงจำที่จำเป็นจะต้องแตะต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้สึกเมื่อคุณได้วางความหวังเพียงเล็กน้อยที่จะเข้าถึงสำหรับบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยเป็นของคุณ เฉพาะสิ่งที่ไม่เคยเป็นและไม่มีวันจะเป็นของคุณ คุณคิดว่า คุณอาจจะสามารถที่จะยึดสักครู่ แต่แล้วคุณก็ตระหนักว่า วิธีก็คือ เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะสามารถ คำต้องซ้าย unsaid และความทรงจำที่ต้องมีซ้ายมิได้ถูกแตะต้อง