he dome of the Pantheon stands on a

he dome of the Pantheon stands on a circular wall with no entrances or windows except a single door. The whole building is as high as it is wide. Its dome is constructed in a single shell of concrete, made light by the inclusion of a large amount of the volcanic stones tuff and pumice. The inner surface of the dome is deeply coffered which has the effect of creating both vertical and horizontal ribs, while lightening the overall load. At the summit is an ocular opening 8 metres (26 ft) across which provides light to the interior.[8]

Bramante's plan for the dome of St. Peter's (1506) follows that of the Pantheon very closely, and like that of the Pantheon, was designed to be constructed in Tufa Concrete for which he had rediscovered a formula. With the exception of the lantern that surmounts it, the profile is very similar, except that in this case the supporting wall becomes a drum raised high above ground level on four massive piers. The solid wall, as used at the Pantheon, is lightened at St. Peter's by Bramante piercing it with windows and encircling it with a peristyle.

In the case of Florence Cathedral, the desired visual appearance of the pointed dome existed for many years before Brunelleschi made its construction feasible.[39] Its double-shell construction of bricks locked together in herringbone pattern (re-introduced from Byzantine architecture), and the gentle upward slope of its eight stone ribs made it possible for the construction to take place without the massive wooden formwork necessary to construct hemispherical arches. While its appearance, with the exception of the details of the lantern, is entirely Gothic, its engineering was highly innovative, and the product of a mind that had studied the huge vaults and remaining dome of Ancient Rome.[29]

Sangallo's plan (1513), of which a large wooden model still exists, looks to both these predecessors. He realised the value of both the coffering at the Pantheon and the outer stone ribs at Florence Cathedral. He strengthened and extended the peristyle of Bramante into a series of arched and ordered openings around the base, with a second such arcade set back in a tier above the first. In his hands, the rather delicate form of the lantern, based closely on that in Florence, became a massive structure, surrounded by a projecting base, a peristyle and surmounted by a spire of conic form.[33] According to James Lees-Milne the design was "too eclectic, too pernickety and too tasteless to have been a success

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดมเขาขององยืนบนผนังวงกลมไม่มีทางเข้าหรือ windows ยกเว้นประตูเดียว ทั้งอาคารสูงที่สุดเท่าที่จะกว้างได้ โดมของถูกสร้างในเปลือกเดียวของคอนกรีต ทำไฟ โดยรวมของ tuff หินภูเขาไฟและภูเขาไฟจำนวนมาก พื้นผิวด้านในน่าจะลึก coffered ซึ่งมีผลต่อการสร้างซี่โครงทั้งแนวตั้ง และแนวนอน ในขณะที่เด้งโหลดโดยรวม ในการประชุมสุดยอดได้เป็นแนวเปิด 8 เมตร (26 ฟุต) ข้ามซึ่งให้ไฟภายใน [8]แผนของ Bramante โดมของเซนต์ปีเตอร์ (1506) ดังนี้องการที่อย่างใกล้ชิด เช่นที่อง ถูกออกแบบมาเพื่อสร้างใน Tufa คอนกรีตซึ่งเขามี rediscovered สูตร ยกเว้นโคมไฟที่ surmounts มัน โพรไฟล์เป็นคล้ายกันมาก แต่ในกรณีนี้ ผนังสนับสนุนกลายเป็น กลองยกสูงเหนือระดับพื้นดินในท่าเรือขนาดใหญ่ 4 ผนังทึบ ใช้ที่อง เป็น lightened ที่เซนต์ปีเตอร์ โดย Bramante เจาะกับ windows และร มี peristyleในกรณีของมหาวิหารฟลอเรนซ์ การระบุลักษณะที่ปรากฏของโดมชี้อยู่หลายปีก่อนบลูเนลเลสชิทำก่อสร้างที่เป็นไปได้ [39] ก่อสร้างของอิฐเปลือกคู่ของล็อกกันในรูปแบบ herringbone (การแนะนำจากสถาปัตยกรรมไบแซนไทน์), และเบาขึ้นลาดของซี่โครงหินแปดทำการก่อสร้างขึ้น โดย formwork ไม้ขนาดใหญ่ที่จำเป็นในการสร้างชาติอาร์เชสครึ่ง ขณะปรากฏตัว ยกเว้นรายละเอียดของโคมไฟ มีทั้งโกธิค วิศวกรรมของนวัตกรรมสูง และผลิตภัณฑ์ของมีจิตใจที่มีศึกษา vaults ใหญ่และโดมที่เหลือของโรมัน [29]แผนของ Sangallo (1513), ซึ่งแบบไม้ขนาดใหญ่ยังคงอยู่ ดูรายการก่อนหน้าของทั้งสองเหล่านี้ เขาเองก็ยังคิดค่าของทั้งสอง coffering องการและซี่โครงหินนอกที่มหาวิหารฟลอเรนซ์ เขาความเข้มแข็ง และขยาย peristyle ของ Bramante เป็นชุดของมน และสั่งเปิดรอบฐาน กับอาสองเช่นตั้งค่ากลับในระดับเหนือครั้งแรก ในมือของเขา โคมไฟ ตามอย่างใกล้ชิดซึ่งในฟลอเรนซ์ แบบค่อนข้างละเอียดอ่อนเป็น โครงสร้างขนาดใหญ่ ล้อมรอบฐานประเมิน การ peristyle และ surmounted โดยสไปร์ของ conic ฟอร์ม [33] ตามการ James ลีส์ Milne แบบถูก "เกินไป เกินไป pernickety และในชาติเกินไปที่จะได้รับความสำเร็จ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาโดมของวิหารตั้งอยู่บนผนังวงกลมที่มีทางเข้าหรือหน้าต่างยกเว้นประตูเดียว ทั้งอาคารที่สูงที่สุดเท่าที่จะกว้าง โดมของมันจะถูกสร้างขึ้นในเปลือกเดียวของคอนกรีตที่ทำแสงโดยรวมของจำนวนมากของหินภูเขาไฟปอยและภูเขาไฟ พื้นผิวด้านในของโดมลึก coffered ซึ่งมีผลในการสร้างกระดูกซี่โครงทั้งแนวตั้งและแนวนอนในขณะที่การลดน้ำหนักโดยรวมภาระ ที่ประชุมสุดยอดคือการเปิดตา 8 เมตร (26 ฟุต) ข้ามซึ่งมีไฟเพื่อการตกแต่งภายใน. [8] Bramante แผนสำหรับโดมของเซนต์ปีเตอร์ (1506) ตามที่ของแพนธีออนอย่างใกล้ชิดและเหมือนแพนธีออน ได้รับการออกแบบมาเพื่อสร้าง Tufa คอนกรีตที่เขาได้ค้นพบสูตร ด้วยข้อยกเว้นของโคมไฟที่ surmounts มันที่รายละเอียดจะคล้ายกันมากยกเว้นว่าในกรณีนี้จะกลายเป็นผนังสนับสนุนกลองยกสูงเหนือระดับพื้นดินสี่ท่าเรือขนาดใหญ่ ผนังที่เป็นของแข็งที่ใช้ในแพนธีออนเป็นลดหย่อนที่เซนต์ปีเตอร์โดย Bramante เจาะด้วยหน้าต่างและล้อมรอบด้วยเสา. ในกรณีที่ฟลอเรนซ์วิหารที่ปรากฏให้เห็นที่ต้องการของโดมแหลมอยู่หลายปีก่อน Brunelleschi ทำให้การก่อสร้างเป็นไปได้. [39] มันก่อสร้างดับเบิลเปลือกของอิฐที่ถูกล็อคด้วยกันในรูปแบบก้างปลา (re-แนะนำจากสถาปัตยกรรมไบเซนไทน์) และลาดชันขึ้นอ่อนโยนของแปดซี่โครงหินทำให้มันเป็นไปได้สำหรับการก่อสร้างจะใช้สถานที่โดยไม่ต้อง แบบหล่อไม้ขนาดใหญ่ที่จำเป็นในการสร้างโค้งครึ่งวงกลม ในขณะที่การปรากฏตัวของมันมีข้อยกเว้นของรายละเอียดของโคมไฟที่เป็นแบบกอธิคอย่างสิ้นเชิงวิศวกรรมเป็นนวัตกรรมสูงและผลิตภัณฑ์ของจิตใจที่เคยเรียนห้องใต้ดินขนาดใหญ่และโดมที่เหลือของกรุงโรมโบราณที่. [29] แผน Sangallo ของ (1513 ) ซึ่งเป็นรูปแบบไม้ขนาดใหญ่ยังคงมีอยู่มีลักษณะที่จะทำประโยชน์ทั้งสองนี้ เขาตระหนักถึงคุณค่าของทั้งสอง coffering ที่ Pantheon และซี่โครงหินด้านนอกมหาวิหารฟลอเรนซ์ เขามีความเข้มแข็งและขยายเสาจาก Bramante เป็นชุดของโค้งและสั่งเปิดรอบฐานที่มีอาเขตเช่นสองกำหนดกลับในชั้นดังกล่าวข้างต้นแรก ในมือของเขาในรูปแบบที่ค่อนข้างละเอียดอ่อนของโคมไฟที่อยู่บนพื้นฐานที่ใกล้เคียงในฟลอเรนซ์กลายเป็นโครงสร้างขนาดใหญ่ล้อมรอบด้วยฐานฉายเป็นเสาและกอปรด้วยยอดแหลมของรูปแบบรูปกรวย. [33] อ้างอิงกับเจมส์กาก-มิลน์ การออกแบบคือ "ผสมผสานเกินไประมัดระวังและรสจืดเกินไปที่จะได้รับความสำเร็จ