Ostensive–non-ostensive Mathematica

Ostensive–non-ostensive Mathematical objects (both at personal or institutional levels) are, in general, non-perceptible. However, they are used in public practices through their associated ostensives (notations, symbols, graphs, etc.). The distinction between ostensive and non-ostensive is relative to the language game in which they take part. Ostensive objects can also be thought, imagined by a subject or be implicit in the mathematical discourse (for example, the multiplication sign in algebraic notation). Extensive–intensive (example–type) An extensive object is used as a particular case (a specific example, i.e., the function y = 2x + 1), of a more general class (i.e., the family of functions y = mx + n), which is an intensive object. The extensive/intensive duality is used to explain a basic feature of mathematical activity: the use of generic elements (Contreras, Font, Luque, & Ordo´n˜ ez, 2005). This duality allows us to focus our attention on the dialectic between the particular and the general, which is a key issue in the construction and application of mathematical knowledge. Unitary–systemic In some circumstances mathematical objects are used as unitary entities (they are supposed to be previously known), while in other circumstances they are seen as systems that could be decomposed to be studied. For example, in teaching, addition and subtraction, algorithms, the decimal number system (tens, hundreds, ...) is considered as something known, or as unitary entities. These same objects, in first grade, should be dealt with as systemic and complex objects to be learned.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ostensive-ไม่ใช่-ostensive วัตถุทางคณิตศาสตร์ (ทั้งในระดับส่วนบุคคล หรือสถาบัน) ได้ ทั่วไป ไม่ใช่ perceptible อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะใช้ในการปฏิบัติสาธารณะผ่านการเชื่อมโยง ostensives (ฯลฯ สัญลักษณ์ กราฟ ฯลฯ) ความแตกต่างระหว่าง ostensive และ ostensive ไม่ใช่เป็นเกมภาษาที่พวกเขามีส่วนร่วม วัตถุ ostensive สามารถยัง คิด จินตนาการตามเรื่อง หรือเป็นนัยในวาทกรรมทางคณิตศาสตร์ (เช่น คูณเครื่องหมายในเครื่องหมายพีชคณิต) อย่างละเอียดมาก (ตัวอย่าง – ชนิด) ใช้วัตถุอย่างละเอียดเป็นกรณีเฉพาะ (ตัวอย่างเฉพาะเจาะจง เช่น y ฟังก์ชัน = 2 x + 1), ระดับทั่วไป (เช่น ครอบครัวของฟังก์ชัน y = mx + n), ซึ่งเป็นวัตถุแบบเร่งรัด ทวิภาวะอย่างละเอียด/เร่งรัดใช้อธิบายคุณลักษณะพื้นฐานของกิจกรรมทางคณิตศาสตร์: การใช้องค์ประกอบทั่วไป (Contreras อักษร Luque และ Ordo´n˜ ez, 2005) ทวิภาวะนี้ช่วยให้เราสามารถมุ่งความสนใจไปใน dialectic ระหว่างเฉพาะทั่วไป ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญในการก่อสร้างและประยุกต์ใช้ความรู้ทางคณิตศาสตร์ Unitary – ระบบในบางกรณีที่ใช้วัตถุทางคณิตศาสตร์เป็น unitary เอนทิตี (พวกเขาควรจะได้รู้จักกันก่อนหน้านี้), ในขณะที่ในสถานการณ์อื่นๆ พวกเขาถูกมองว่าเป็นระบบที่สามารถย่อยสลายไปเพื่อจะศึกษา ตัวอย่าง ในการเรียนการสอน การบวก และการ ลบ อัลกอริทึม ระบบเลขฐานสิบ (สิบ ร้อย,...) จะถือว่าเป็นที่รู้จัก หรือ unitary เอนทิตี ควรแจกกับวัตถุเหล่านี้เดียวกัน ในชั้นแรก เป็นวัตถุที่ซับซ้อน และระบบจะสามารถเรียนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ostensive ไม่ใช่-ostensive วัตถุทางคณิตศาสตร์ (ทั้งในระดับบุคคลหรือสถาบัน) โดยทั่วไปไม่เข้าใจ แต่พวกเขาจะใช้ในการปฏิบัติของประชาชนผ่าน ostensives เกี่ยวข้องของพวกเขา (สัญลักษณ์สัญลักษณ์กราฟ ฯลฯ ) ความแตกต่างระหว่าง ostensive และไม่ ostensive เป็นญาติกับเกมภาษาที่พวกเขาใช้เวลาส่วนหนึ่ง วัตถุ ostensive ยังสามารถคิดตามจินตนาการของเรื่องหรือเป็นนัยในวาทกรรมทางคณิตศาสตร์ (เช่นเครื่องหมายคูณในสัญกรณ์พีชคณิต) กว้างขวางมาก ๆ (ตัวอย่างเช่นชนิด) วัตถุที่กว้างขวางถูกใช้เป็นกรณีพิเศษ (ตัวอย่างที่เฉพาะเจาะจงเช่นฟังก์ชัน y = 2x + 1) ของระดับทั่วไปมากขึ้น (เช่นครอบครัวของฟังก์ชั่น Y = MX + เอ็น ) ซึ่งเป็นวัตถุที่เข้มข้น การคู่กันอย่างกว้างขวาง / เข้มข้นที่ใช้ในการอธิบายคุณลักษณะพื้นฐานของกิจกรรมทางคณิตศาสตร์: การใช้องค์ประกอบทั่วไป (คอนทราราซแบบอักษร Luque และ Ordo'n~ EZ, 2005) คู่นี้ช่วยให้เรามุ่งเน้นความสนใจของเราในตรรกวิทยาระหว่างทั่วไปและโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป็นปัญหาสำคัญในการก่อสร้างและการประยุกต์ใช้ความรู้ทางคณิตศาสตร์ รวม-ระบบในบางสถานการณ์วัตถุทางคณิตศาสตร์ที่ใช้เป็นหน่วยงานรวมกัน (พวกเขาควรจะเป็นที่รู้จักกันก่อนหน้านี้) ในขณะที่ในกรณีอื่น ๆ ที่พวกเขาถูกมองว่าเป็นระบบที่สามารถย่อยสลายที่จะศึกษา ยกตัวอย่างเช่นในการเรียนการสอนนอกจากนี้และการลบ, ขั้นตอนวิธีการระบบเลขทศนิยม (นับร้อย ... ) ถือเป็นสิ่งที่เป็นที่รู้จักหรือเป็นหน่วยงานรวมกัน วัตถุเหล่านี้เหมือนกันในชั้นแรกควรจะจัดการกับเป็นวัตถุเป็นระบบและมีความซับซ้อนที่จะเรียนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ostensive –ไม่ ostensive ทางวัตถุ ( ทั้งในระดับบุคคล หรือสถาบัน ) โดยทั่วไปไม่สำเหนียก . อย่างไรก็ตาม , พวกเขาจะใช้ในที่สาธารณะการปฏิบัติผ่าน ostensives ที่เกี่ยวข้องของพวกเขา ( ข้อความ , สัญลักษณ์ , กราฟ , ฯลฯ ) ความแตกต่างระหว่าง ostensive และไม่ ostensive เป็นญาติกับภาษาในเกมที่พวกเขามีส่วนร่วม วัตถุ ostensive ยังสามารถคิดคิดเรื่อง หรือโดยนัยในวาทกรรมทางคณิตศาสตร์ ( เช่น การคูณลงนามในสัญกรณ์พีชคณิต ) อย่างละเอียดและเข้มข้น ( ตัวอย่างชนิด ( ) วัตถุอย่างกว้างขวางใช้เป็นกรณีเฉพาะ ( เฉพาะ ตัวอย่าง เช่น ฟังก์ชัน y = 2x 1 ) ของชั้นเรียนทั่วไปมากขึ้น ( เช่น ครอบครัวของฟังก์ชัน y = MX n ) ซึ่งเป็นวัตถุที่เข้มข้นกว้างขวาง / เข้มข้นผสมผสานใช้อธิบายคุณลักษณะพื้นฐานของกิจกรรมทางคณิตศาสตร์ : การใช้องค์ประกอบทั่วไป ( Contreras , ตัวอักษร , ลูเค& ordo ใหม่ , N ˜ EZ , 2005 ) คู่ นี้ช่วยให้เรามุ่งเน้นความสนใจของเราในวิภาษวิธีระหว่างเฉพาะและทั่วไป ซึ่งเป็นปัญหาสำคัญในการก่อสร้าง และการประยุกต์ความรู้ทางคณิตศาสตร์การรวมระบบในบางสถานการณ์และวัตถุทางคณิตศาสตร์ที่ใช้เป็นนิติบุคคล ( รวมที่พวกเขาควรจะเป็นที่รู้จักกันก่อนหน้านี้ ) ในขณะที่ในสถานการณ์อื่น ๆที่พวกเขาจะเห็นเป็นระบบที่สามารถย่อยสลาย ต้องศึกษา ตัวอย่างเช่น ในการสอนการบวกและการลบ อัลกอริทึม ระบบจำนวน ( สิบ , ร้อย , . . . ) ถือว่าเป็นสิ่งที่เป็นที่รู้จักกัน หรือรวมหน่วยงาน .วัตถุเหล่านี้เหมือนกัน ป. 1 ควรได้รับเป็นวัตถุของระบบที่ซับซ้อน และต้องเรียนรู้