Elevator Girls first started as per

Elevator Girls first started as performance piece early in her career. It was to represent and reflect on what Yanagi was going through at this time.

The switch from performance art to photography was because Yanagi wanted complete control in what was going on.[5] These young models are all physically similar in body composition. The way they are posed shows that they are restricted on what they can do and where they can go, much as restrictions are placed on women culturally. In the photos the elevator girls stare at architectural design or consumer goods. The staring represents society's obsession with consumer goods.[5] These standardized young women in her artwork series symbolized the capitalistic and patriarchal society of Japan and how the roles of women in the workforce of Japan is suppressed and idealized to serve and obey their male-dominated society.[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาวลิฟท์ครั้งแรกเริ่มเป็นชิ้นประสิทธิภาพในช่วงต้นอาชีพของเธอ มันเป็นการแสดง และสะท้อนให้เห็นถึงอะไรยานากำลังจะผ่านในขณะนี้เปลี่ยนจากศิลปะการถ่ายภาพก็ เพราะยานาที่ต้องควบคุมในสิ่งที่เกิดขึ้น [5] เหล่าสาวรุ่นคล้ายกันทั้งทางร่างกายในร่างกาย วิธีพวกเขาจะถูกวางแสดงว่า พวกเขาถูกจำกัดในสิ่งที่พวกเขาสามารถทำและที่พวกเขาสามารถไป มากที่สุดเท่าที่ข้อจำกัดจะถูกวางบนผู้หญิงหลากวัฒนธรรม ในภาพถ่าย สาวลิฟท์จ้องที่ออกแบบสถาปัตยกรรมหรือสินค้าอุปโภคบริโภค จ้องมองแสดงถึงการครอบงำของสังคม ด้วยสินค้าอุปโภคบริโภค [5] ปรับ และปิตุสังคมของญี่ปุ่นและวิธีบทบาทของผู้หญิงในการทำงานของญี่ปุ่นจะถูกระงับ และอุดมคติที่จะให้บริการ และปฏิบัติตามสังคมของพวกเขาครอบงำชายสัญลักษณ์ของหญิงสาวเหล่านี้เป็นมาตรฐานในงานศิลปะของเธอ [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลิฟท์สาวแรกเริ่มเป็นชิ้นส่วนผลการดำเนินงานในช่วงต้นอาชีพของเธอ มันก็จะเป็นตัวแทนและสะท้อนให้เห็นถึงสิ่งที่ Yanagi กำลังจะผ่านในขณะนี้

สวิทช์จากผลงานศิลปะเพื่อการถ่ายภาพเป็นเพราะ Yanagi ต้องการการควบคุมที่สมบูรณ์ในสิ่งที่เกิดขึ้น. [5] เหล่านางแบบสาวที่มีทั้งหมดคล้ายร่างกายอยู่ในองค์ประกอบของร่างกาย วิธีที่พวกเขาจะถูกวางแสดงให้เห็นว่าพวกเขาจะถูก จำกัด ในสิ่งที่พวกเขาสามารถทำและสถานที่ที่พวกเขาสามารถไปให้มากที่สุดเท่าที่มีอยู่ข้อ จำกัด เกี่ยวกับผู้หญิงวัฒนธรรม ในภาพถ่ายสาวลิฟท์จ้องที่สถาปัตยกรรมการออกแบบหรือสินค้าอุปโภคบริโภค จ้องมองแสดงให้เห็นถึงความหลงใหลของสังคมที่มีสินค้าอุปโภคบริโภค. [5] เหล่าหญิงสาวในชุดมาตรฐานผลงานศิลปะของเธอเป็นสัญลักษณ์ของสังคมทุนนิยมและปิตาธิปไตญี่ปุ่นและวิธีการที่บทบาทของผู้หญิงในแรงงานของญี่ปุ่นที่มีการปราบปรามและเงียบสงบที่จะให้บริการและเชื่อฟังสังคมชายที่โดดเด่นของพวกเขา. [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาวลิฟต์ก่อนเริ่มเป็นผลงานชิ้นแรกในอาชีพของเธอ มันเป็นตัวแทนและสะท้อนสิ่งที่ ยานางิ จะผ่านช่วงเวลานี้เปลี่ยนจากการทำงานศิลปะในการถ่ายภาพ เพราะยานางิต้องการการควบคุมที่สมบูรณ์ในสิ่งที่เกิดขึ้น . [ 5 ] เหล่านางแบบสาวทั้งหมดทางกายภาพคล้ายคลึงกันในองค์ประกอบของร่างกาย วิธีที่พวกเขาจะถูกวางที่แสดงให้เห็นว่าพวกเขาจะถูก จำกัด ในสิ่งที่พวกเขาสามารถทำและที่พวกเขาสามารถไป เป็นข้อ จำกัด ที่วางอยู่บนผู้หญิงวัฒนธรรม . ในรูปลิฟต์ หญิงมองการออกแบบสถาปัตยกรรมหรือสินค้าอุปโภคบริโภค ที่จ้องมอง หมายถึง สังคมที่ถูกครอบงำด้วยสินค้าอุปโภคบริโภค . [ 5 ] เหล่านี้เป็นมาตรฐาน หญิงสาวในชุดงานศิลปะของเธอเป็นนายทุนและเข้าใจสังคมญี่ปุ่นว่า บทบาทของแรงงานหญิงในญี่ปุ่นจะระงับให้บริการ และอุดมคติและเชื่อฟังตนชายครอบงำสังคม [ 6 ]