Ample references in history along with archaeological evidence demonstrate the efforts taken by the
stakeholders to ensure an adequate supply of water and the holistic approach for the development of
the Burhanpur landscape. Burhanpur has a potential geological feature, a large Bajada fault, parallel to
the River Tapti and adjoining the valley of the Satpura hills. In Burhanpur urbanism, water and
topography played a vital role. As the governor of the Subah of Khandesh during the reign of Jahangir,
with Burhanpur as his capital, Abdurrahim Khan-i-Khanan constructed an underground canal in the
vicinity of the city. He utilized the geological uniqueness, and as a direct response to local geo-physical
conditions, he developed the unique water system known as “Quanat” (or subterranean water channels
and cisterns). This system was built between the 14th and 17th centuries under the guidance of the
Persian geologist Tabkutul Arz by utilizing the fault landform, which sloped towards the east to the
River Tapti. The city planning of Burhanpur is not limited to the fortification wall; it also extends at
the regional level. The landuse and buildings dotting the landscape were oriented and consistent
according to the slope of the terrain to allow continuous water flow by the force of gravity. The water
recharging system devised for the canal is based on the principle of intercepting the run-off in the subsoil
groundwater level through underground channels and collecting it in structures, partly underground
and partly aboveground, called “Bhandaras” through a system of underground channels and galleries
(see Figure 6). The system involved the construction of an aqueduct mostly by tunneling with vertical
airshafts to tap the underground water flow from the nearby Satpura hill ranges [9]. The ground water
thus collected is stored in sump-wells known as “karanj”, from where it is further distributed through
quaternary channels throughout the major consumer points, such as the rest houses of the Sarais,
Hammams, gardens, mosques and residential areas of the city. This system of eight water works, known
as the “Kundi Bhandara”, “Sookha Bhandara”, “Trikuti Bhandara”, “Mool Bhandara”, and “Chintaharan”
uses unparalleled construction techniques and may be considered glorious relics of Mughal engineering,
ingenuity and skill.
Figure
Ample references in history along with archaeological evidence demonstrate the efforts taken by thestakeholders to ensure an adequate supply of water and the holistic approach for the development ofthe Burhanpur landscape. Burhanpur has a potential geological feature, a large Bajada fault, parallel tothe River Tapti and adjoining the valley of the Satpura hills. In Burhanpur urbanism, water andtopography played a vital role. As the governor of the Subah of Khandesh during the reign of Jahangir,with Burhanpur as his capital, Abdurrahim Khan-i-Khanan constructed an underground canal in thevicinity of the city. He utilized the geological uniqueness, and as a direct response to local geo-physicalconditions, he developed the unique water system known as “Quanat” (or subterranean water channelsand cisterns). This system was built between the 14th and 17th centuries under the guidance of thePersian geologist Tabkutul Arz by utilizing the fault landform, which sloped towards the east to theRiver Tapti. The city planning of Burhanpur is not limited to the fortification wall; it also extends atthe regional level. The landuse and buildings dotting the landscape were oriented and consistentaccording to the slope of the terrain to allow continuous water flow by the force of gravity. The waterrecharging system devised for the canal is based on the principle of intercepting the run-off in the subsoilgroundwater level through underground channels and collecting it in structures, partly underground
and partly aboveground, called “Bhandaras” through a system of underground channels and galleries
(see Figure 6). The system involved the construction of an aqueduct mostly by tunneling with vertical
airshafts to tap the underground water flow from the nearby Satpura hill ranges [9]. The ground water
thus collected is stored in sump-wells known as “karanj”, from where it is further distributed through
quaternary channels throughout the major consumer points, such as the rest houses of the Sarais,
Hammams, gardens, mosques and residential areas of the city. This system of eight water works, known
as the “Kundi Bhandara”, “Sookha Bhandara”, “Trikuti Bhandara”, “Mool Bhandara”, and “Chintaharan”
uses unparalleled construction techniques and may be considered glorious relics of Mughal engineering,
ingenuity and skill.
Figure
การแปล กรุณารอสักครู่..
มีการอ้างอิงในประวัติศาสตร์พร้อมกับหลักฐานโบราณคดีที่แสดงให้เห็นถึงความพยายามที่ถ่ายโดย
ผู้มีส่วนได้เสียเพื่อให้มีอุปทานของน้ำและวิธีการแบบองค์รวมเพื่อพัฒนา
burhanpur แนวนอน burhanpur มีศักยภาพทางธรณีวิทยา ลักษณะความผิดบาฮาดาขนาดใหญ่ ขนานไปกับแม่น้ำ Tapti
และติดกับหุบเขาของ satpura Hills ใน burhanpur ความเป็นเมืองน้ำและ
ภูมิประเทศมีบทบาทสำคัญ เป็นผู้ว่าการ subah ของ khandesh ในระหว่างรัชสมัยของสมเด็จพระจักรพรรดิชะฮันคีร์
กับ , burhanpur เป็นเมืองหลวงของเขา abdurrahim khan-i-khanan สร้างคลองใต้ดินใน
ปริมณฑลของเมือง เขาใช้เอกลักษณ์ทางธรณีวิทยาและการตอบสนองโดยตรงเพื่อท้องถิ่นภูมิศาสตร์ทางกายภาพ
เงื่อนไขเขาได้พัฒนาระบบน้ำพิเศษที่เรียกว่า " quanat " ( หรือ
ช่องทางน้ำใต้ดินและอ่างเก็บน้ำ ) ระบบนี้ ถูกสร้างขึ้นระหว่าง 14 และ 17 ศตวรรษภายใต้คำแนะนำของ
นักธรณีวิทยาชาวเปอร์เซีย tabkutul arz โดยใช้ความผิดของดินที่ลาดไปทางทิศตะวันออกไปยังแม่น้ำ Tapti
. เมืองวางแผน burhanpur ไม่ จำกัด เพื่อก่อสร้างกำแพง มันยังขยายที่
ระดับภูมิภาค การใช้ที่ดินและอาคาร dotting ภูมิทัศน์ได้มุ่งเน้นและสอดคล้อง
ตามความชันของภูมิประเทศเพื่อให้การไหลของน้ำอย่างต่อเนื่อง โดยแรงโน้มถ่วง น้ำ
ชาร์ตระบบกล่าวคลองจะขึ้นอยู่กับหลักการของสกัดกั้นแหล่งน้ำใต้ดินในชั้นดิน
ระดับผ่านช่องทางใต้ดินและรวบรวมไว้ในโครงสร้างใต้ดินบางส่วน
และบางส่วนเหนือพื้นดิน เรียกว่า " bhandaras " ผ่านระบบช่องทางใต้ดินและแกลลอรี่
( ดูรูปที่ 6 ) ระบบที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้างเป็นอุโมงค์ท่อระบายน้ำ โดยมี airshafts แนวตั้ง
ประปาใต้ดิน น้ำไหลจากภูเขาช่วงที่ satpura [ 9 ] พื้นดินน้ำ
จึงรวบรวมเก็บไว้ในหลุมบ่อ เรียกว่า " karanj "จากที่เป็นเพิ่มเติมเผยแพร่ผ่านช่องทางซึ่งตลอด
จุดผู้บริโภครายใหญ่ เช่น ผ่อนบ้าน ของ sarais
hammams , สวน มัสยิด และพื้นที่อยู่อาศัยในเมือง ระบบนี้ของแปดงานน้ำ , ที่รู้จักกันเป็น " คันดิ
Bhand ā ra " , " sookha Bhand ā ra " , " trikuti Bhand ā ra " , " มูล Bhand ā ra " และ " chintaharan "
การใช้เทคนิคการก่อสร้างที่เหนือชั้น และอาจจะถือว่ารุ่งโรจน์พระธาตุโมกุลวิศวกรรม
รูปความฉลาดและความสามารถ
การแปล กรุณารอสักครู่..