Objective: To investigate whether a

Objective: To investigate whether alleviation of knee pain influences quadriceps function, proprioceptive acuity, and postural stability in patients with knee osteoarthritis (OA). Methods: A crossover, within-subject, double blind study design involving 68 subjects with painful knee OA. Each subject received an intra-articular injection into one or both knees (both if symptomatic) of either 5 ml 0.5% bupivacaine or 5 ml 0.9% saline. Two weeks later they received an injection of the alternative agent. Subjects and observer were unaware of the order of injection, which was randomly assigned. Knee pain (100 mm visual analogue scale), static postural sway, knee proprioceptive acuity, maximum voluntary contraction (MVC), and percentage activation of the quadriceps were assessed immediately before and one hour after each injection. Results: Significant pain reduction was achieved one hour post-bupivacaine (mean difference as a percentage change 56.85, 95% CI 31.01 to 73.65; p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: เพื่อตรวจสอบ ว่าบรรเทาอาการปวดเข่ามีผลต่อฟังก์ชัน quadriceps อากัปกิริยาความรุนแรง และเสถียรภาพการทรงตัวในผู้ป่วยเข่าเสื่อม (OA) วิธีการ: ครอสโอเวอร์ ในเรื่อง คู่ศึกษาตาบอดออกแบบเกี่ยวข้องกับวิชา 68 กับปวดเข่า OA แต่ละวิชาได้รับการฉีดภายในข้อในเข่าหนึ่ง หรือทั้งสอง (ทั้งสองถ้าอาการ) bupivacaine 5 มล. 0.5% หรือน้ำเกลือ 0.9% 5 มล. หลังได้รับการฉีดของตัวอื่นแทน สาขาวิชาและผู้สังเกตการณ์ไม่รู้ถึงเครื่องราชอิสริยาภรณ์ฉีด ที่ถูกกำหนดแบบสุ่ม ปวดเข่า (100 mm visual อนาล็อกสเกล), แกว่งทรงตัวคง เข่าเห็นอากัปกิริยา หดตัวโดยสมัครใจสูงสุด (MVC), และเปิดใช้งานเปอร์เซ็นต์ quadriceps ถูกประเมินทันทีก่อน และหลังจากการฉีดแต่ละหนึ่งชั่วโมง ผลลัพธ์: ลดอาการปวดที่สำคัญคือ ทำได้หนึ่งชั่วโมงโพสต์-bupivacaine (หมายถึงความแตกต่างเป็นการเปลี่ยนแปลงร้อยละ 56.85, 95% CI 31.01 73.65; p < 0.001) และน้ำเกลือหลัง (หมายถึง ความแตกต่างเป็นการ percentagechange41.94,95%CI11.57to76.66;p < 0.001), withnosignificantdifferencebetween ทั้งสอง MVC และเปิดใช้งานเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ bupivacaine โพสต์ (หมายถึง ความแตกต่างร้อยละ 18.83, 95% CI −31.79 เพื่อ −0.26 และ −11.90, 95% CI −39.53 กับ 2.97 ตามลำดับ p ทั้งสอง < 0.001) และน้ำเกลือหลัง (หมายถึง เปอร์เซ็นต์ความแตกต่าง −7.64, 95% CI −21.96 4.73 และ −10.71, 95% CI −25.19 ไป 2.60 ตามลำดับ p ทั้งสอง < 0.001) Proprioception แย่ลงหลัง bupivacaine (หมายถึงเปอร์เซ็นต์ความแตกต่าง −28.15%, 95% CI −83.47 ถึง 19.74; p = 0.009), แต่ไม่มีผล onposturalsway; salineinjectionhadnoeffects Therewasnoordereffect, andcomparisonofmedian เปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงแสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างสำคัญระหว่างฉีดสำหรับการเปลี่ยนแปลงใน MVC เปิดใช้งาน proprioception หรือแกว่ง สรุป: การลดอาการปวดเข่าผ่านอุปกรณ์ต่อพ่วง (ฉีดยาชาเฉพาะท้องถิ่น) หรือกลไกกลาง (ยาหลอก) ผลใน MVC เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม ผลไม่ปรับปรุงใน proprioception หรือคงเสถียรทรงตัว การแนะนำว่า กลไกอื่น ๆ เล่นเป็นส่วนหนึ่งในการทำงานเหล่านี้ อย่างน้อยในรูปแบบเฉียบพลันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อตรวจสอบว่าการบรรเทาอาการปวดเข่าที่มีอิทธิพลต่อการทำงานของ quadriceps ความรุนแรง proprioceptive และเสถียรภาพการทรงตัวในผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม (OA) วิธีการ: ครอสโอเวอร์ภายในเรื่องที่สองการออกแบบการศึกษาคนตาบอดที่เกี่ยวข้องกับ 68 วิชาที่มีข้อเข่าเสื่อมเจ็บปวด เรื่องแต่ละคนได้รับการฉีดภายในข้อต่อเป็นหนึ่งหรือเข่าทั้งสองข้าง (ทั้งถ้ามีอาการ) ทั้ง 5 มล. 0.5% bupivacaine หรือน้ำเกลือ 5 มล. 0.9% สองสัปดาห์ต่อมาพวกเขาได้รับการฉีดตัวแทนทางเลือก วิชาและสังเกตการณ์ไม่รู้ว่าคำสั่งของการฉีดซึ่งได้รับการสุ่ม ปวดเข่า (100 มิลลิเมตรขนาดภาพอะนาล็อก) แกว่งไปแกว่งทรงตัวคงเข่ารุนแรง proprioceptive สูงสุดหดตัวโดยสมัครใจ (MVC) และร้อยละของการเปิดใช้งาน quadriceps ถูกประเมินก่อนและหนึ่งชั่วโมงหลังจากการฉีดแต่ละ ผล: การลดความเจ็บปวดที่สําคัญคือความสำเร็จหนึ่งชั่วโมงหลัง bupivacaine (หมายถึงความแตกต่างเป็นอัตราการเปลี่ยนแปลง 56.85, 95% CI 31.01-73.65; p <0.001) และการโพสต์น้ำเกลือ (หมายถึงความแตกต่างเป็น percentagechange41.94,95% CI11.57to76 0.66; p <0.001) withnosignificantdifferencebetween สอง ทั้ง MVC และยืนยันการใช้งานเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญโพสต์ bupivacaine (หมายถึงความแตกต่างร้อยละ 18.83 CI 95% -31.79 เพื่อ -0.26 และ -11.90, 95% CI -39.53 2.97 ตามลำดับทั้งสอง p <0.001) และการโพสต์น้ำเกลือ (ค่าเฉลี่ยร้อยละ ความแตกต่าง -7.64, 95% CI -21.96 ไป 4.73 และ -10.71, 95% CI -25.19 2.60 ตามลำดับทั้ง p <0.001) proprioception แย่ลงหลังจาก bupivacaine (หมายถึงความแตกต่างร้อยละ -28.15%, 95% CI -83.47 ไป 19.74; p = 0.009) แต่ไม่มีผล onposturalsway; salineinjectionhadnoeffects.Therewasnoordereffect การเปลี่ยนแปลงร้อยละ andcomparisonofmedian แสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการฉีดสำหรับการเปลี่ยนแปลงใน MVC, การเปิดใช้งาน proprioception หรือแกว่งไปแกว่งมา สรุป: ในการลดอาการปวดเข่าผ่านทั้งอุปกรณ์ต่อพ่วง (ชาท้องถิ่น) หรือกลาง (placebo) กลไกการมีผลในการเพิ่มขึ้น MVC การเพิ่มขึ้นนี้ แต่ไม่ได้ผลในการปรับปรุงใน proprioception หรือเสถียรภาพการทรงตัวคงบอกว่ากลไกอื่น ๆ มีส่วนร่วมในฟังก์ชั่นเหล่านี้อย่างน้อยในรูปแบบเฉียบพลันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาว่า การบรรเทาอาการปวดเข่า กล้ามเนื้อที่มีฟังก์ชัน proprioceptive ความฉลาดเฉลียว และท่าทางของผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม ( OA ) วิธีการ : ใช้ภายในเรื่องคนตาบอดสองการศึกษาการออกแบบที่เกี่ยวข้องกับ OA จำนวน 68 ข้อเข่าเจ็บ แต่ละเรื่องจะได้รับการฉีดยา intra-articular เป็นหนึ่งหรือทั้งสองเข่า ( ถ้าอาการ ) ทั้ง 5 ml 0.5% บูหรือ 5 ml 0.9% น้ำเกลือ สองสัปดาห์ต่อมาพวกเขาได้รับการฉีดสารทดแทน วิชาและสังเกตการณ์ไม่รู้คำสั่งของการฉีด ซึ่งถูกกำหนดให้แบบสุ่ม ปวดเข่า ( 100 มม. แบบอนาล็อกภาพ ) คงท่าทางพลิ้วไหว เข่า proprioceptive มองเห็นการหดตัวโดยสมัครใจสูงสุด ( MVC ) และค่าร้อยละการกระตุ้นกล้ามเนื้อมีการประเมินทันทีก่อนและหนึ่งชั่วโมงหลังฉีด ผลลัพธ์ : การลดความเจ็บปวดที่สําคัญสําเร็จ หนึ่งชั่วโมงหลังจากบู ( หมายถึงความแตกต่างเป็นเปลี่ยน 56.85 เปอร์เซ็นต์ , 95% CI 31.01 เพื่อ 73.65 ; P < 0.001 ) และเสาน้ำเกลือ ( หมายถึงความแตกต่างเป็น percentagechange41.94,95 % ci11.57to76.66 ; p < 0.001 ) , withnosignificantdifferencebetween 2 ทั้ง MVC และการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญหลังบู ( หมายถึงค่าความแตกต่าง 18.83 , 95% Cl −−− 31.79 กับ 0.26 และ 11.90 , 95% Cl − 39.53 ถึง 2.97 ตามลำดับ ทั้งสอง p < 0.001 ) และโพสต์น้ำเกลือ ( หมายถึงความแตกต่างค่า− 7.64 , 95% Cl −− 1 21.96 กับ 4.73 , และ , 95% Cl − 25.22 ถึง 2.60 ตามลำดับ ; p < 0.001 ) 2 . proprioception แย่ลงหลังจากบู ( หมายถึงความแตกต่างของค่า− 1 , − 83.47 95% CI เพื่อ 19.74 ; p = 0.009 ) แต่ไม่มีผล onposturalsway ; salineinjectionhadnoeffects . therewasnoordereffect andcomparisonofmedian , การเปลี่ยนแปลงเปอร์เซ็นต์พบว่าไม่มีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการฉีดเพื่อการเปลี่ยนแปลงในการทำงาน , การกระตุ้น , การรับรู้อากัปกิริยาหรือแกว่งไปมา สรุป : ในการลดอาการปวดเข่าผ่านทั้งอุปกรณ์ต่อพ่วง ( ยาชา ) หรือธนาคารกลาง ( หลอก ) กลไกที่ทำให้เพิ่มการทำงาน . เพิ่มนี้ , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้ส่งผลในการปรับปรุงในการให้หรือความมั่นคง ท่าทางคงคิดว่ากลไกอื่น ๆเล่นเป็นส่วนหนึ่งในการทำงานเหล่านี้ อย่างน้อยที่สุดก็ในแบบเฉียบพลัน