“Grandfather, little aunt… I should

“Grandfather, little aunt… I should go now.” Although he was reluctant to part, he had no option but to say this difficult sentence that he didn’t want to say.

Xiao Lie nodded his head and took a look outside: “You must quickly leave this place, if you were to be discovered, it would become even more troublesome.”

“Ah? You…. you’re leaving?” As fast as lightning, Xiao Lingxi raised her head up, and grabbed him tightly with both her hands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ปู่ ป้าน้อย... ฉันจะไปเดี๋ยวนี้" แม้ว่าเขาหวงแหนส่วน เขาได้ไม่เลือกแต่จะพูดประโยคนี้ยากที่ไม่อยากพูดโกหกเสี่ยว nodded ศีรษะของเขา และเอาลักษณะภายนอก: "คุณอย่างรวดเร็วจะทำ ก็พบ มันจะกลายเป็นลำบากยิ่ง""อา คุณ...คุณกำลังออกจาก" ความเร็วฟ้าผ่า เสี่ยว Lingxi ยกศีรษะของเธอ และคว้าเขาไว้แน่น ด้วยสองมือของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

". ปู่ป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ... ฉันควรจะไปตอนนี้" แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งที่เขาไม่มีทางเลือกที่จะพูดประโยคนี้ยากว่าเขาไม่ต้องการที่จะพูด. เสี่ยวโกหกพยักหน้าและเอารูปลักษณ์ภายนอก " คุณได้อย่างรวดเร็วต้องออกจากสถานที่แห่งนี้ถ้าคุณจะค้นพบก็จะกลายเป็นปัญหามากขึ้น. "" แอมป์? คุณ…. คุณกำลังจะออก? "เร็วฟ้าผ่าเสี่ยว Lingxi ยกหัวของเธอขึ้นและคว้าตัวเขาไว้แน่นด้วยมือทั้งสองของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณปู่ ป้านิด . . . . . . . ฉันต้องไปแล้ว " แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่ง เขามีตัวเลือกไม่มี แต่ที่จะพูดประโยคนี้ยากที่เขาไม่อยากพูด

เสี่ยวอนพยักหน้าหัวและเอาลักษณะภายนอก : " คุณต้องรีบออกจากที่นี่ ถ้าคุณกำลังจะถูกค้นพบ ก็จะยิ่งลำบากมากขึ้น "

" ห๊ะ ? คุณ . . . . . . . คุณจะไปแล้วเหรอ ? " เร็วฟ้าผ่าเสี่ยว lingxi ยกหัวเธอขึ้น และจับเขาไว้แน่นด้วยสองมือของเธอ