The cell disintegration indices (Zp

The cell disintegration indices (Zp) used as an approximation of the extent of cell permeabilisation were compared for the various pre-treatments as shown in Table 1. Hot water blanching treatment resulted in the highest cell disintegration index of 0.88 due to thermal effect and 0.61 and 0.58 cell disintegration indexes were recorded for HELP and HHP, respectively. For the skin treatments (NaOH and acid pre-treatments), the cell permeabilisation was 0%, indicating that the treatments only affected the skin permeability but did not permeabilise the tissue.

The calculated values of mass and heat transfer coefficients during the constant rate period are reported in Table 1. It can be inferred from Table 1 that all the pre-treatments increased the drying rate during the constant rate period as compared to the control samples. The heat and mass transfer coefficients were also found to increase due to these treatments, except for 5% HCl at 25°C, which did not significantly increase the mass transfer coefficient (Table 1). The increase as a result of acid and 5% NaOH at 25°C pre-treatments might be due to partial removal of the waxy layer from the skin surface, thus reducing the resistance to mass transfer. The results were similar to the tomato treatment (Shi et al., 1997).

The 5% NaOH treatment at 35°C resulted in the separation of skin from the paprika and provided an increased surface area and less resistance to heat and mass transfer, which resulted in high heat and mass transfer coefficients (even though the cell disintegration index was zero).

Physical pre-treatments such as HHP and HELP treatments were equally effective regarding drying rates as compared to blanching, without the disadvantages of blanching and other processes used as a reference. This showed that non-thermal permeabilisation of paprika cells was beneficial as a pre-treatment to increase the drying rates as well as heat and mass transfer coefficients.

Comparison of drying times (as calculated as per ,  and ) during the constant rate and falling rate periods as well as total drying time (Fig. 3) for the different pre-treatments showed that the drying time during the constant rate period was not significantly different for the different pre-treatments, except for HELP and hot water blanching pre-treatments with slightly lower times, whereas the drying time during the falling rate period was significantly different. The drying time during the falling rate period was shortest for HELP pre-treated paprika samples. For HHP pre-treated paprika samples, drying times were comparable with blanching treatment. The NaOH treatment at 35°C could further reduce the drying time as compared to the blanching pre-treatment. However, the shortcoming of this treatment was the reduction in the colour intensity of the peeled sample, which eventually impaired the quality of dehydrated paprika products.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสลายตัวเม็ด (Zp) ใช้เป็นการประมาณของขอบเขตของเซลล์ permeabilisation ได้เปรียบเทียบสำหรับการรักษาก่อนต่าง ๆ ดังแสดงในตารางที่ 1 น้ำอุ่น blanching รักษาผลในดัชนีการสลายตัวเซลล์สูงสุด 0.88 เนื่องจากผลของความร้อนและ 0.61 และ 0.58 เซลล์สลายตัวดัชนีถูกบันทึกไว้ช่วยเหลือและ HHP ตามลำดับ สำหรับการรักษาผิวหนัง (NaOH และรักษากรดก่อน), permeabilisation เซลล์ 0% บ่งชี้ว่า การรักษาเฉพาะ permeability ผิวที่ได้รับผลกระทบ แต่ก็ไม่ permeabilise เนื้อเยื่อมูลค่าคำนวณได้ของมวลและความร้อนสัมประสิทธิ์โอนช่วงอัตราคงที่รายงานในตารางที่ 1 ก็สามารถสรุปจากตารางที่ 1 ที่รักษาก่อนที่เพิ่มอัตราการอบแห้งในช่วงเวลาอัตราคงเมื่อเทียบกับตัวอย่างควบคุม ความร้อนและค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายโอนมวลยังพบเพิ่มขึ้นเนื่องจากการรักษาเหล่านี้ ยกเว้น 5% HCl ที่ 25 ° C ซึ่งไม่ไม่เพิ่มมวลโอนสัมประสิทธิ์ (ตาราง 1) เพิ่มขึ้น จากกรด และ 5% NaOH ที่ 25 ° C ก่อนรักษาอาจจะเกิดจากเอาบางส่วนของชั้นแว็กซี่จากพื้นผิวของผิวหนัง ลดต้านทานการถ่ายโอนมวล ผลคล้ายกับการรักษามะเขือเทศ (Shi et al., 1997) ได้รักษา 5% NaOH ที่ 35° C ส่งผลให้แยกของผิวหนังจากพริกขี้หนู และให้พื้นที่ผิวเพิ่มขึ้น และไม่ทนต่อความร้อนและการถ่ายโอนมวล ซึ่งส่งผลให้สัมประสิทธิ์การถ่ายโอนมวลและความร้อนสูง (แม้ดัชนีการสลายตัวเซลล์เป็นศูนย์)กายภาพบำบัดก่อนเช่น HHP และช่วยบำบัดมีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันเกี่ยวกับอัตราการอบแห้งเมื่อเทียบกับ blanching โดยไม่มีข้อเสียของกระบวน blanching และอื่น ๆ ที่ใช้อ้างอิง นี้แสดงให้เห็นว่า permeabilisation ไม่ใช่ความร้อนของพริกขี้หนูเซลล์ได้ประโยชน์เป็นการรักษาก่อนเพื่อเพิ่มให้แห้งราคาถูกความร้อนและค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายโอนมวลเปรียบเทียบเวลาการอบแห้ง (ตามที่คำนวณตาม และ) ในระหว่างอัตราคง และตกรอบอัตรา ตลอดจนรวมแห้งเวลา (Fig. 3) สำหรับการรักษาก่อนอื่นที่แสดงให้เห็นว่า เวลาอบแห้งในช่วงเวลาอัตราคงไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสำหรับการรักษาก่อนอื่น ยกเว้นวิธีใช้น้ำร้อน blanching รักษาก่อนเวลาเล็กน้อยต่ำกว่า ในขณะที่เวลาอบแห้งในช่วงเวลาอัตราตกแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ เวลาอบแห้งในช่วงเวลาอัตราตกสั้นตัวอย่างพริกขี้หนูก่อนบำบัดช่วยได้ เวลาอบแห้งได้ไม่เปรียบเทียบกับ blanching รักษาตัว HHP บำบัดก่อนพริกขี้หนูอย่าง รักษา NaOH ที่ 35° C สามารถลดเวลาการอบแห้งเมื่อเทียบกับการรักษาก่อน blanching อย่างไรก็ตาม คงรักษานี้เป็นการลดความเข้มสีของตัวอย่าง peeled ซึ่งในที่สุดความบกพร่องทางด้านคุณภาพของผลิตภัณฑ์อบแห้งพริกขี้หนู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดัชนีสลายตัวของเซลล์ (Zp) ใช้เป็นประมาณขอบเขตของ permeabilisation เซลล์ถูกนำมาเปรียบเทียบสำหรับการรักษาก่อนที่ต่างๆตามที่แสดงในตารางที่ 1 น้ำร้อนลวกรักษาผลให้เซลล์สูงสุดดัชนีการสลายตัวของ 0.88 เนื่องจากผลความร้อนและ 0.61 และ 0.58 ดัชนีสลายตัวของเซลล์ที่ถูกบันทึกไว้สำหรับความช่วยเหลือและ HHP ตามลำดับ สำหรับการรักษาผิว (NaOH และการรักษาก่อนกรด) เซลล์ permeabilisation เป็น 0% แสดงให้เห็นว่าการรักษาที่ได้รับผลกระทบเพียงการซึมผ่านผิวหนัง แต่ไม่ได้ permeabilise เนื้อเยื่อ. คำนวณค่าของมวลและค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทความร้อนในช่วงระยะเวลาอัตราดอกเบี้ยคงที่ จะมีการรายงานในตารางที่ 1 มันสามารถสรุปจากตารางที่ 1 ว่าทุกการรักษาก่อนที่เพิ่มขึ้นอัตราการอบแห้งในช่วงระยะเวลาอัตราดอกเบี้ยคงที่เมื่อเทียบกับตัวอย่างควบคุม ความร้อนและค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทมวลและยังพบว่ามีการเพิ่มขึ้นเนื่องจากการรักษาเหล่านี้ยกเว้นสำหรับ 5% HCl ที่ 25 ° C ซึ่งไม่ได้มีนัยสำคัญเพิ่มค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทมวล (ตารางที่ 1) เพิ่มขึ้นเป็นผลมาจาก NaOH กรดและ 5% ที่ 25 ° C การรักษาก่อนอาจจะเป็นเพราะการกำจัดบางส่วนของชั้นขี้ผึ้งจากผิวจึงช่วยลดความต้านทานการถ่ายเทมวล ผลมีความคล้ายคลึงกับการรักษามะเขือเทศ (Shi et al., 1997). 5% NaOH รักษาที่ 35 องศาเซลเซียสส่งผลให้เกิดการแยกของผิวจากพริกหยวกและให้พื้นที่ผิวที่เพิ่มขึ้นและความต้านทานน้อยกว่าในการถ่ายเทความร้อนและมวล ซึ่งส่งผลให้ความร้อนสูงและค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทมวล (แม้ว่าดัชนีสลายตัวของเซลล์เป็นศูนย์). การรักษาก่อนทางกายภาพเช่น HHP และการรักษาความช่วยเหลือเกี่ยวกับการมีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันอัตราการอบแห้งเมื่อเทียบกับการลวกโดยไม่มีข้อเสียของการลวกและกระบวนการอื่น ๆ ที่ใช้ เป็นข้อมูลอ้างอิง นี้แสดงให้เห็นว่า permeabilisation ไม่ใช่ความร้อนของเซลล์พริกขี้หนูเป็นประโยชน์ในการรักษาก่อนที่จะเพิ่มอัตราการอบแห้งเช่นเดียวกับความร้อนและค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทมวล. เปรียบเทียบเวลาในการแห้ง (ตามที่คำนวณตามและ) ระหว่างอัตราดอกเบี้ยคงที่และอัตราที่ลดลง ระยะเวลาเช่นเดียวกับเวลาการอบแห้งทั้งหมด (รูปที่. 3) สำหรับการรักษาก่อนที่แตกต่างกันแสดงให้เห็นว่าเวลาการอบแห้งในช่วงระยะเวลาอัตราดอกเบี้ยคงที่ไม่ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญสำหรับการรักษาก่อนที่แตกต่างกันยกเว้นสำหรับช่วยเหลือและน้ำร้อนลวกก่อนการรักษาด้วย ครั้งลดลงเล็กน้อยในขณะที่เวลาการอบแห้งในช่วงเวลาที่อัตราการลดลงอย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างกัน เวลาการอบแห้งในช่วงระยะเวลาอัตราลดลงเป็นระยะเวลาที่สั้นสำหรับช่วยเหลือก่อนรับการรักษาตัวอย่างพริกขี้หนู สำหรับ HHP ก่อนรับการรักษาตัวอย่างพริกขี้หนูแห้งครั้งถูกเปรียบเทียบกับการรักษาลวก การรักษา NaOH ที่ 35 องศาเซลเซียสต่อไปอาจลดเวลาในการอบแห้งเมื่อเทียบกับการลวกรักษาก่อน อย่างไรก็ตามข้อบกพร่องของการรักษานี้คือการลดลงของความเข้มของสีของตัวอย่างปอกเปลือกซึ่งในที่สุดความบกพร่องของผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพพริกขี้หนูแห้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซลล์แตกตัวดัชนี ( ไข่ ) ใช้เป็นค่าประมาณของขอบเขตของเซลล์ permeabilisation เปรียบเทียบต่าง ๆ ก่อนการรักษา ดังแสดงในตารางที่ 1 น้ำร้อนลวกรักษามีผลทำให้เซลล์แตกตัวดัชนีสูงสุดที่ 0.88 เนื่องจากผลกระทบทางความร้อนและ 0.61 และ 0.58 ดัชนีการแตกของเซลล์ที่ถูกบันทึกไว้เพื่อช่วยเหลือและ hhp ตามลำดับสำหรับการรักษาผิว ( NaOH และกรดก่อนการรักษา ) , เซลล์ permeabilisation เป็น 0 เปอร์เซ็นต์ ระบุว่า การรักษาเพียงมีผลต่อการซึมผ่านผิวหนัง แต่ไม่ได้ permeabilise เนื้อเยื่อ

ที่คำนวณค่าของมวลและค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทความร้อนช่วงอัตราคงที่จะมีการรายงานในตารางที่ 1มันสามารถบอกได้จากตารางที่ 1 ทั้งหมดก่อนการรักษา เพิ่มอัตราการอบแห้งในอัตราคงที่ระยะเวลาเมื่อเทียบกับตัวอย่างควบคุม สัมประสิทธิ์การถ่ายเทมวลและความร้อน พบว่าเพิ่มขึ้น เนื่องจากการรักษาเหล่านี้ ยกเว้น 5 % HCL ที่ 25 ° C ซึ่งไม่ได้เพิ่มค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทมวล ( ตารางที่ 1 )เพิ่มผลของกรดและ 5 % NaOH ที่ 25 ° C ก่อนการรักษาอาจจะเนื่องจากการกำจัดบางส่วนของชั้นขี้ผึ้งจากผิวผิวจึงลดการต้านทานการถ่ายเทมวล ผลลัพธ์ที่ได้คล้ายกับการรักษามะเขือเทศ ( ซือ et al . , 1997 ) .

5 % NaOH ที่ 35 ° C ) ในการแยกของผิวจากพริกและให้เพิ่มพื้นที่ผิวและความต้านทานน้อยกว่าการถ่ายเทความร้อนและมวล ซึ่งส่งผลให้เกิดความร้อนสูงและค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทมวล ( แม้ว่าเซลล์แตก

ดัชนีศูนย์ )ก่อนการรักษาทางกายภาพ เช่น hhp และช่วยรักษามีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันเกี่ยวกับอัตราการอบแห้งเมื่อเทียบกับการปราศจากข้อเสียของการลวกและกระบวนการอื่น ๆ ใช้เป็นข้อมูลอ้างอิง พบว่า ไม่ร้อน permeabilisation พริกขี้หนูเซลล์เป็นประโยชน์เป็นและเพิ่มอัตราการอบแห้งเช่นเดียวกับความร้อนและสัมประสิทธิ์การถ่ายโอนมวล .

การเปรียบเทียบการอบแห้งครั้ง ( คิดเป็นต่อ และอะไรรึเปล่า ) ในอัตราคงที่และลดลง ระยะเวลาเท่ากัน รวมทั้งเวลาในการอบแห้งทั้งหมด ( รูปที่ 3 ) สำหรับการรักษาที่แตกต่างกันก่อน พบว่า ระยะเวลาในการอบแห้งในช่วงอัตราคงที่ไม่แตกต่างกันเพื่อที่แตกต่างกันก่อนการรักษา นอกจากจะช่วย และน้ำร้อนลวก การรักษาก่อน ด้วยอัตราดอกเบี้ยครั้งส่วนเวลาการอบแห้งในช่วงอัตราการลดลงระยะเวลาแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เวลาการอบแห้งในช่วงระยะเวลาที่สั้นที่สุดเพื่อช่วยให้มีอัตราการลดลงก่อนปฏิบัติ ตัวอย่าง ปาปริก้า สำหรับ hhp ก่อนปฏิบัติ ตัวอย่างพริกแห้ง ครั้งเทียบเคียงกับการรักษา การรักษาที่ใช้ 35 ° C อาจลดเวลาการอบแห้งเมื่อเทียบกับการรักษาก่อน . อย่างไรก็ตามข้อบกพร่องของการรักษานี้คือการลดความเข้มของสีถลอก ตัวอย่าง ซึ่งในที่สุด ทำให้คุณภาพของผลิตภัณฑ์อบแห้งพริกของ