Yun Che was slightly startled for a

Yun Che was slightly startled for a moment, then after, he smiled. He hugged Xiao Lingxi in return, and gently said. “Little Aunt, don’t worry. I have already promised both of you that I will definitely return safe and sound within two months. When that time comes, I will obediently become the Little Che that stays by Little Aunt’s side and no longer randomly run about… Just like before, alright?”

Xiao Lingxi’s heart was heavily stirred. When she raised her face, her eyes were already blurred from the tears. Looking dumbfoundedly at Yun Che, she lightly nodded. However, the reluctance in her heart suddenly became even more intense… Accompanying the feeling of reluctance, was an obscure bad premonition that came out of nowhere.

Scree~~~~~

Following after the screech which cut across the skies, the Snow Phoenix took Yun Che and broke through the skies, charging straight towards the clouds. Very quickly, they turned into a white dot in the skyline… Xiao Lingxi looked on as Yun Che flew further away. Her hands had unconsciously pressed on her chest, and even after a long while, they had yet to be put down…

Why do I actually have this feeling… of fear that I will no longer be able to see him again…?

Is it because I’m too reluctant to see him go…?

Little Che… You must return safely…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Yun Che ตกใจเล็กน้อยสำหรับสักครู่ แล้วหลังจาก ยิ้ม เขาทุกกอดเซียว Lingxi ตอบแทน และกล่าวเบา ๆ "ป้าน้อย ไม่ต้องกังวล ผมมีแล้วสัญญาว่า คุณทั้งสองว่า เที่ยวปลอดภัยภายในสองเดือน เมื่อเวลานั้นมา ฉันเชื่อฟังจะกลายเป็น Che น้อยที่ โดยด้านข้างของป้าน้อย และไม่เข้าสุ่มวิ่ง ... เหมือนก่อน ไม่เป็นไร"หนักมีกวนหัวใจเสี่ยว Lingxi เมื่อเธอยกใบหน้า ดวงตาของเธอได้แล้วเบลอจากการฉีกขาด มอง dumbfoundedly ที่ Yun Che เธอเบา ๆ แล้วพยักหน้าอย่างนี้ อย่างไรก็ตาม ไม่เต็มใจในหัวใจของเธอก็กลายเป็นยิ่งเข้ม... มาพร้อมกับความรู้สึกที่ไม่เต็มใจ มีลางสังหรณ์ไม่ดีปิดบังที่มาจากที่ไหนได้Scree ~ ~ ~ต่อไปนี้หลังจากช่วยที่ตัดข้ามท้องฟ้า ฟีนิกซ์หิมะเอา Yun Che และยากจนผ่านท้องฟ้า ชาร์จต่อเมฆตรง รวดเร็ว พวกเขากลายเป็นจุดสีขาวใน skyline ... เสี่ยว Lingxi มองใน Che ยุนบินไปเพิ่มเติม มือของเธอโดยไม่รู้ตัวได้กดบนหน้าอกของเธอ และระยะยาว แม้ว่าพวกเขายังจะใส่ลง...เหตุใดจริงต้องนี้รู้สึก...กลัวว่า ผมจะไม่สามารถเห็นเขาอีกครั้ง...มันเป็น เพราะฉันเกินไปอยากดูเขาไป...เจ๊น้อย คุณต้องส่งคืนอย่างปลอดภัย...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yun เจ๊ก็ต้องสะดุ้งเล็กน้อยสำหรับสักครู่แล้วหลังจากนั้นเขายิ้ม เขากอดเสี่ยว Lingxi ในการกลับมาและค่อยๆกล่าวว่า "ลิตเติ้ลป้าไม่ต้องกังวล ผมได้สัญญาไว้แล้วทั้งสองท่านว่าผมจะกลับมาแน่นอนปลอดภัยและเสียงภายในสองเดือน เมื่อเวลานั้นมาผมเชื่อฟังจะกลายเป็นเจ๊เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อยู่ข้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ป้าและไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับการสุ่ม ... เช่นเดียวกับก่อนที่จะเป็นไร? " หัวใจของเสี่ยว Lingxi ถูกกวนอย่างหนัก เมื่อเธอยกใบหน้าของเธอดวงตาของเธอถูกเบลอแล้วจากน้ำตา มอง dumbfoundedly ที่หยุนเจ๊เธอพยักหน้าเบา ๆ แต่ฝืนใจในหัวใจของเธอก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น ... ที่มาพร้อมกับความรู้สึกของการฝืนใจเป็นลางสังหรณ์ไม่ดีปิดบังที่มาจากที่ไหนเลย. หินกรวด ~~~~~ ต่อไปนี้หลังจากกรีดที่ตัดข้ามฟากฟ้า, หิมะฟีนิกซ์เอา Yun Che และยากจนผ่านท้องฟ้าชาร์จตรงต่อเมฆ อย่างรวดเร็วพวกเขากลายเป็นจุดสีขาวในเส้นขอบฟ้า ... เสี่ยว Lingxi มองในฐานะ Yun เจ๊บินอยู่ไกลออกไป มือของเธอได้กดโดยไม่รู้ตัวบนหน้าอกของเธอและแม้หลังจากที่ยาวในขณะที่พวกเขายังไม่ได้ใส่ลง ... ทำไมฉันจริงมีความรู้สึกนี้ ... ความกลัวว่าผมจะไม่สามารถที่จะเห็นเขาอีกครั้ง ... ? มันเป็นเพราะ ฉันไม่เต็มใจเกินไปที่จะเห็นเขาไป ... ? ลิต Che ... คุณจะต้องกลับอย่างปลอดภัย ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนเชก็ค่อนข้างตกใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเขาก็ยิ้ม เค้ากอดเสี่ยว lingxi ในกลับ และค่อย ๆพูด " ป้านิด ไม่ต้องเป็นห่วง ผมสัญญากับพวกคุณว่า ผมจะต้องกลับมาปลอดภัยและเสียงภายในสองเดือน เมื่อเวลานั้นมาถึง ข้าจะยอมเป็นน้อย เชว่าอยู่ข้างๆป้านิดและไม่มีการสุ่มเรียกประมาณ . . . . . . . เหมือนเมื่อก่อนนะ "หัวใจเสี่ยว lingxi ก็มากคน เมื่อเธอยกใบหน้าของเธอ ดวงตาก็พร่ามัวจากหยาดน้ำตา ดูน่าประหลาด นะที่ยุนเช เธอค่อยๆพยักหน้า อย่างไรก็ตาม ต่อต้านในใจของเธอก็กลายเป็นแม้รุนแรงมากขึ้น . . . . กับความรู้สึกของความไม่เต็มใจ , ปิดบังลางสังหรณ์ที่ไม่ดีมาจากไหนก็ไม่รู้หินกรวด ~~~~~ต่อไปนี้หลังจากเสียงกรีดร้องที่ตัดข้ามท้องฟ้า หิมะ ฟินิกซ์ เอายุนเชและยากจนผ่านท้องฟ้าที่ชาร์จตรงต่อเมฆ อย่างรวดเร็วพวกเขากลายเป็นจุดสีขาวในเส้นขอบฟ้า . . . . . . . เสี่ยว lingxi มองว่าเป็นยุนเชบินไกลออกไป มือของเธอโดยไม่รู้ตัว กดลงบนหน้าอกของเธอ และหลังจากนั้น พวกเขาก็ยังไม่ได้เอาลง . . . . . . .ทำไมฉันต้องรู้สึก . . . . . . . กลัวว่าผมจะไม่ได้เจอเขาอีกไหม . . . ?มันเป็นเพราะฉันก็ไม่อยากเห็นหน้าเขาไป . . . . . . . ?เล็ก ๆน้อย ๆเจ๊ . . . . . . . เธอจะต้องกลับมาอย่างปลอดภัย . . .