“Xue’er, don’t be afraid. We have a

“Xue’er, don’t be afraid. We have already fled very far away!” Yun Che looked towards the unknown distance, and consoled her while gritting his teeth with all his might. However, in his heart, he was incomparably aware that with his current speed, even if he were to wildly sprint for several hours more, it would basically be impossible to escape from danger.

“Big brother Yun… Put… Put me down… Alright…?” Feng Xue’er lightly said. “Their target… is me… By putting me down… Big brother Yun can go to much a further place… I…”

“You’re not allowed to say such words!” Yun Che said. “In this world, there are merely a few people who are worth protecting with my life… And among these people, Xue’er is definitely one of them! It’s not merely because Xue’er has saved my life once before, the bigger reason is… let alone me, even the heavens themselves cannot not bear to see Xue’er suffer any harm!”

“But… I…”

“You’re not allowed to say the same words again!” Yun Che growled. “Otherwise, I will get angry.”

“Big brother Yun…” Feng Xue’er clinged onto Yun Che’s chest as her entire body was tightly hugged. She was currently in a dangerous situation she had never been in her entire life; her body was weak and powerless, unable to even circulate the tiniest bit of profound energy needed to summon the Snow Phoenix Beast. However, what filled her heart the most, was instead an indescribable calm. This calm feeling, was quietly dispersing all her fear and powerlessness… She stared with her beautiful star-like eyes, and looked unblinkingly at Yun Che’s face which was a sweat-filled crimson red. As she looked, she gradually turned silly, and she unconsciously muttered out with a soft voice. “Big brother Yun… To be able to meet you… Xue’er is really blissful… I’m so happy…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

" Xue'er อย่ากลัว เรามีแล้วหนีไปไกลมาก" Che ยุนมองไประยะทางที่ไม่รู้จัก และ consoled เธอขณะ gritting ฟันของเขาทั้งหมดของเขาด้วย อย่างไรก็ตาม ในหัวใจของเขา เขาก็เหลือใจตระหนักว่า ความเร็วของเขาปัจจุบัน ถึงแม้เขาจะวิ่งอย่างดุเดือดเป็นเวลาหลายชั่วโมงมากขึ้น โดยทั่วไปจะไม่หนีจากอันตราย"พี่ใหญ่ยุน... ใส่... วางฉันลง... ไม่เป็นไร...? " Xue'er ฮกล่าวว่า เบา ๆ "เป้าหมายของพวกเขา...ฉัน. ... โดยวางฉันลง... พี่ใหญ่ยุสามารถไปมากเป็นสถานที่เพิ่มเติม... ฉันนี้... ""คุณจะไม่สามารถพูดคำดังกล่าว" Che ยุนกล่าว "ในโลกนี้ มีเพียงไม่กี่คนที่จะปกป้องด้วยชีวิตของฉัน... และในหมู่คนเหล่านี้ Xue'er เป็นหนึ่งในพวกเขา ไม่เพียง เพราะ Xue'er ได้บันทึกชีวิตของฉันเมื่อก่อน เป็นเหตุผลใหญ่... ประสาฉัน แม้สวรรค์เองไม่สามารถแบกเพื่อดู Xue'er ประสบอันตรายใด ๆ ""แต่... ฉันนี้... ""คุณจะไม่สามารถพูดคำเดียวกันอีก" Yun Che growled "มิฉะนั้น ฉันจะได้รับโกรธ""ยุนพี่ใหญ่..." แน่นเป็นทุกกอด Feng Xue'er clinged ลงบนอก Yun Che เป็นร่างกายของเธอทั้งหมด เธอกำลังอยู่ในสถานการณ์อันตรายที่เธอไม่เคยในชีวิตของเธอทั้งหมด ร่างกายของเธออ่อนแอ และไม่มีอำนาจ ปริวรรตแม้บิตเล็กที่สุดของพลังงานที่จำเป็นในการเรียกสัตว์ฟีนิกซ์หิมะลึกซึ้งไม่ได้ อย่างไรก็ตาม อะไรเต็มไปหัวใจของเธอมากที่สุด ได้แทนความสงบการพรรณนา สัมผัสความสงบ เงียบ ๆ ถูกสลายความกลัวและตัวของเธอ... เธอจ้องตาเธอเหมือนดาวสวยงาม และ unblinkingly ดูหน้ายุน Che ซึ่งเต็มไปด้วยเหงื่อแดงแดง เธอมอง เธอค่อย ๆ เปิดโง่ และเธอโดยไม่รู้ตัวญี่ปุ่นออกเสียงนุ่ม "พี่ใหญ่ยุน... เพื่อให้สามารถตอบสนองคุณ... Xue'er เป็นความสุขจริง ๆ ... ผมมีความสุข..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Xue'er ไม่ต้องกลัว เราได้หลบหนีไปแล้วไกลมาก! "ยุนเจ๊มองต่อไปในระยะทางที่ไม่รู้จักและปลอบโยนเธอในขณะที่ gritting ฟันของเขามีทั้งหมดอาจของเขา แต่ในหัวใจของเขาเขาเป็นเหลือใจทราบว่ามีความเร็วในปัจจุบันของเขาแม้ว่าเขาจะลำพองวิ่งเป็นเวลาหลายชั่วโมงมากขึ้นนั้นโดยทั่วไปจะเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหนีจากอันตราย. "พี่ใหญ่หยุน ... ใส่ ... วางฉันลง ... เอาล่ะ ... ? "ฮ Xue'er เบา ๆ กล่าวว่า "เป้าหมายของพวกเขา ... คือฉัน ... โดยวางฉันลง ... พี่ใหญ่หยุนสามารถไปที่มากขึ้นต่อไป ... ฉัน ... " "คุณไม่ได้รับอนุญาตให้พูดคำดังกล่าว!" ยุนกล่าวว่าเจ๊ "ในโลกนี้มีเพียงไม่กี่คนที่มีความคุ้มค่าในการปกป้องชีวิตของฉัน ... และในหมู่คนเหล่านี้ Xue'er เป็นมั่นเหมาะหนึ่งของพวกเขา! มันไม่ได้เป็นเพียงเพราะ Xue'er ได้ช่วยชีวิตฉันไว้ครั้งก่อนเหตุผลที่ใหญ่กว่าคือ ... ให้อยู่คนเดียวฉันแม้สวรรค์ที่ตัวเองไม่ได้ไม่สามารถทนเห็น Xue'er ประสบอันตรายใด ๆ ! " " แต่ ... ฉัน ... " " คุณ ได้รับอนุญาตให้พูดคำเดียวกันอีกครั้ง! "ยุนเจ๊คำราม "มิฉะนั้นผมจะโกรธ." "พี่ใหญ่หยุน ... " ฮ Xue'er clinged ลงบนหน้าอก Yun เจ๊เป็นทั้งร่างกายของเธอกอดไว้แน่น เธอเป็นคนที่ขณะนี้อยู่ในสถานการณ์ที่เป็นอันตรายที่เธอไม่เคยได้รับในชีวิตของเธอ ร่างกายของเธออ่อนแอและไม่มีอำนาจที่ไม่สามารถที่จะได้ไหลเวียนบิตน้อยที่สุดของพลังงานที่ลึกซึ้งที่จำเป็นในการเรียกหิมะฟินิกซ์สัตว์ แต่สิ่งที่เติมเต็มหัวใจของเธอมากที่สุดคือแทนที่จะสงบสุดจะพรรณนา นี้ความรู้สึกสงบเงียบถูกกระจายทุกความกลัวและความอ่อนแอของเธอ ... เธอจ้องมองด้วยตาดาวเหมือนที่สวยงามของเธอและมองไปที่ใบหน้าของ unblinkingly Yun เจ๊ซึ่งเป็นสีแดงเข้มเหงื่อที่เต็มไปด้วยสีแดง ขณะที่เธอมองเธอค่อยๆหันโง่และเธอไม่รู้ตัวพึมพำออกมาพร้อมกับเสียงนุ่ม "พี่ใหญ่ Yun ... เพื่อให้สามารถตอบสนองคุณ ... Xue'er เป็นความสุขจริงๆ ... ผมมีความสุข ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" xue"er ไม่ต้องกลัว เราได้หนีไกลออกไป ! " ยุนเชดูต่อระยะทางที่ไม่รู้จักและปลอบโยนเธอ ในขณะที่ gritting ฟันของเขาอย่างสุดกำลัง แต่ในใจของเขา เขาก็หาทราบว่า ความเร็วของเขาตอนนี้ แม้ว่าเขาจะอาละวาดวิ่งหลายชั่วโมง มันก็จะเป็นไปไม่ได้ที่จะหนีจากอันตราย" ยุน . . . . . . . พี่ชาย . . . ให้ฉันลง . . . . . . . ก็ได้ . . . . . . ? " ฟง xue"er เบาๆกล่าวว่า " เป้าหมายของพวกเขา . . . คือผม . . . . . . . โดยการวางฉันลง . . . . . . . ยุนพี่ชายไปได้มาก อีกที่ . . . . . . . . . . . . . . . "" คุณไม่ได้รับอนุญาตให้พูดแบบนั้น ! " ยุนเช กล่าว " ในโลกนี้ มีเพียงไม่กี่คนที่น่าปกป้องด้วยชีวิต . . . และในหมู่คนเหล่านี้ xue"er เป็นมั่นเหมาะหนึ่งของพวกเขา มันไม่เพียงเพราะ xue"er ช่วยชีวิตผมครั้งนึง เหตุผลใหญ่คือ . . . . . . . ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว ฟ้าเองไม่สามารถทนเห็น xue"er ประสบอันตรายใด ๆ ! "" แต่ . . . . . . . . . . . . . . . "" คุณไม่ได้รับอนุญาตให้พูดคำเดิมอีกครั้ง " ยุนเช คำราม " ไม่งั้นผมจะโกรธ "" พี่ยุน . . . . . . . " ฟง xue"er clinged ยุนเชบนหน้าอกของเธอทั้งหมดร่างกายแน่น กอด เธอกำลังอยู่ในอันตราย เธอไม่เคยในชีวิตของเธอ ร่างกายของเธออ่อนแอ และไม่มีอำนาจ , ไม่สามารถไหลเวียนนิดๆพลังงานลึกซึ้งต้องเรียกหิมะฟีนิกซ์อสูร อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เติมเต็มหัวใจเธอมากที่สุด แทนที่จะมีความสงบมากเกินจะบรรยาย นี้ ความรู้สึกสงบ ก็ค่อยๆกระจายความกลัวและความรู้สึกทั้งหมดของเธอ . . . เธอจ้องมองดาวสวยเหมือนตา และมองอย่างไม่กระพริบตาที่ยุนเช ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ สีแดงเข้ม เธอค่อยๆหันไปมอง เธอโง่ เธอโดยไม่รู้ตัว พึมพำออกมาด้วยเสียงนุ่ม " พี่ยุน . . . . . . . ได้เจอ . . . . . . . xue"er มีความสุขจริงๆ . . . . . . ฉันมีความสุข . . . . . . . "