GENEROSITY Mahatma Gandhi went fro

GENEROSITY


Mahatma Gandhi went from city to city, village to village collecting funds for
the Charkha Sangh. During one of his tours he addressed a meeting in Orissa.

After his speech a poor old woman got up. She was bent with age, her hair was grey and her clothes were in tatters. The volunteers tried to stop her, but she fought her way to the place where Gandhi Ji was sitting.
“I must see him,” she insisted and going up to Gandhi Ji touched his feet.


Then from the folds of her sari she brought out a copper coin and placed it at his feet. Gandhi Ji picked up the copper coin and put it away carefully. The Charkha Sangh funds were under the charge of Jamnalal Bajaj. He asked Gandhi Ji for the coin but Gandhi Ji refused.

“I keep cheques worth thousands of rupees for the Charkha Sangh,” Jamnalal Bajaj said laughingly “yet you won’t trust me with a copper coin.” “This copper coin is worth much more than those thousands” Gandhi Ji said. “If a man has several lakhs and he gives away a thousand or two, it doesn’t mean much.”

But this coin was perhaps all that the poor woman possessed. She gave me all she had. That was very generous of her. What a great sacrifice she made. That is why I value this copper coin more than a crore of rupees.

"Overlook and forgive the weakness of generous people, because if they fall down, Allah gives his hand in their hands and helps them…." Imam Ali (AS)



THE CRYSTAL BALL


In the south of Spain, there was a small village whose people were very joyful and lucky. The children played under the shade of trees in the gardens of their home. A shepherd boy whose name was Nasir, stayed near the village with his father, mother and grandmother. Early morning each day, he takes his herd of goats up the hills to find a suitable place for them to graze. In the afternoon he would return with them to the village. At night his grandmother would tell him a story. The story of stars. This story really interested Nasir. As usual, on one of these days, as Nasir
was watching his herd and playing his flute he suddenly saw a wonderful light behind the flower
bush. When he came towards the branches he saw a transparent and most beautiful crystal ball. The crystal ball was glittering like a colorful rainbow. Nasir carefully took it in
his hand and turned it around. With surprise suddenly he heard a weak voice coming from the crystal ball. It said; “You can make a wish that your heart desires and I will fulfill it.” Nasir could not believe that he had actually heard a voice. But he became so engrossed in his thoughts for he had so many
wishes but he must wish for something which was impossible like the wish to be able to fly. He said to himself, if I wait till tomorrow I will remember many things. He put the crystal ball in a bag and gathered the herd, happily returned back to the village. He decided that he would not tell anyone about the crystal ball. On the following day also, Nasir could not decide what to wish for, because he really had everything he needed.

The days passed as usual, and Nasir appeared to be very cheerful that the people around him were amazed to see his cheerful disposition. One day a boy followed Nasir and his herd and hid behind a tree. Nasir as usual sat in one corner, took out the crystal ball and for a few moments looked at it. The boy waited for the moment when Nasir would go to sleep. Then he took the crystal ball and ran away. When he arrived in the village, he called all the people and showed them the crystal ball. The citizens of that village took the crystal ball in their hand and turned it around with surprise. Suddenly they heard a voice from inside the crystal ball, which says, “I can fulfill your wish.” One person took the ball and screamed, “I want one bag full of gold.” Another took the ball and said loudly, “I want two chest full of jewelry.”

Some of them wished that they would have their own palace with grand door made from pure gold instead of their old houses. Some also wished for bags full of jewelry, but nobody asked for gardens in their palaces. All their wishes were fulfilled but still the citizens of the village were not happy. They were jealous because the person that had a palace had no gold and the person that had the gold had no palace. For this reason, the citizens of the village were angry and were not speaking to each other. There was not even one garden which existed in the village where the children could play. The patience of the children was running out and they were uncomfortable. Nasir and his family were happy and pleased. Every morning and afternoon he would play the flute.

The children could not wait anymore and decided to return the crystal ball to Nasir. The parents and neighbors went to him. The children said to Nasir; “When we had a small village we all were happy and joyful.” The parent also spoke. In one way or another nobody is happy. The expensive palaces and jewelry only bring us pain. When Nasir saw that the people were really regretful, he said I have not wished till now, if you really want everything to return to its own place, then I will wish for it. Everyone happily agreed. Nasir took the crystal ball in his hand turned around and wished that the village become the same as it was before. Everyone quickly turned towards the village and saw it became the same old village with gardens full of trees and fruits.

Once again the people started to live happily and the children played under the shade of trees. From the next day and everyday at sunset the sound of Nasir’s flute could be heard in the village.

This story teaches us that we should be happy with whatever we have and not to be greedy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเอื้ออาทร มหาตมะคานธีไปจากการเมือง หมู่บ้านหมู่บ้านกองทุนสะสมสำหรับCharkha Sangh ในระหว่างการทัวร์ของเขาหนึ่ง เขาอยู่ประชุมใน Orissa หลังจากคำพูดของเขา เฒ่ายากจนได้ค่า เธอถูกหักงออายุ ผมของเธอเป็นสีเทา และเสื้อผ้าของเธออยู่ใน tatters อาสาสมัครที่พยายามหยุดเธอ แต่เธอสู้เธอไปที่นั่งจิคานธี "ต้องเห็นเขา เธอยืนยัน และไปถึงจิคานธีสัมผัสเท้าของเขา จากพับของส่าหรีของเธอ เธอนำออกเหรียญทองแดง แล้ววางไว้ที่เท้าของเขา ชาจิรับเหรียญทองแดง และเก็บมันอย่างระมัดระวัง เงิน Charkha Sangh อยู่ภายใต้ค่าธรรมเนียมของ Jamnalal Bajaj เขาขอให้จิคานธีเหรียญ แต่คานธีจิปฏิเสธ "ฉันเก็บเช็คมูลค่าหลายพันรูปีสำหรับ Charkha Sangh," Jamnalal Bajaj ว่า เก่งกาจ "ได้คุณจะไม่เชื่อฉันกับเหรียญทองแดง" "เหรียญทองแดงนี้มีมูลค่ามากมากกว่าพันเหล่านั้น" จิคานธีกล่าวว่า "ถ้าเป็นคนมีหลาย lakhs และเขาให้ไปพันหรือสอง อย่างไร มากขึ้น" แต่เหรียญนี้มีบางทีที่ผู้หญิงยากจนมอบ เธอให้ฉันทั้งหมดที่เธอมี ที่มีขนาดใหญ่มากของเธอ สิ่งดีเสียสละเธอได้ นั่นคือเหตุผลที่ค่านี้เหรียญทองแดงมากกว่า crore ของรูปี "มองข้าม และให้อภัยจุดอ่อนของคนใจดี เพราะถ้าพวกเขาล้มลง อัลลอฮช่วยให้มือของเขาในมือของพวกเขา และช่วยให้พวกเขา..." อิมามอาลี (AS) ลูกบอลคริสตัลทางใต้ของสเปน มีหมู่บ้านเล็ก ๆ มีคนถูกยฟูมาก และโชคดี เด็กเล่นภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ในสวนของบ้าน เด็กผู้ชายคนเลี้ยงแกะที่มีชื่อถูก Nasir อยู่ใกล้หมู่บ้านกับบิดา มารดา และยาย ช่วงเช้าแต่ละวัน เขาใช้ฝูงแพะของเขาขึ้นเนินเขาเพื่อหาเหมาะสมสำหรับให้ graze ในตอนบ่าย เขาจะกลับกับพวกเขาไปยังหมู่บ้าน ในเวลากลางคืน เขายายจะบอกเขาเรื่อง เรื่องราวของดาว เรื่องนี้จริง ๆ สนใจ Nasir ในวันเหล่านี้ เป็น Nasir ตามปกติดูฝูงของเขา และเล่นขลุ่ยของเขาก็เห็นแสงที่ยอดเยี่ยมหลังดอกไม้บุช เมื่อเขามาต่อกิ่ง เขาเห็นลูกบอลคริสตัลใส และสวยที่สุด ลูกคริสตัลถูกนักเช่นรุ้งหลากสี Nasir อย่างเอาในเขามือ และเปิดสถาน ด้วยความประหลาดใจ ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงอ่อนที่มาจากลูกบอลคริสตัล ก็ว่า "คุณสามารถให้ที่หัวใจคุณปรารถนา และฉันจะตอบสนอง" Nasir ไม่เชื่อว่า เขาก็ได้ยินเสียงจริง แต่เขากลายเป็นหมกมุ่นอยู่ในความคิดของเขาดังนั้นสำหรับเขามาก wishes but he must wish for something which was impossible like the wish to be able to fly. He said to himself, if I wait till tomorrow I will remember many things. He put the crystal ball in a bag and gathered the herd, happily returned back to the village. He decided that he would not tell anyone about the crystal ball. On the following day also, Nasir could not decide what to wish for, because he really had everything he needed. The days passed as usual, and Nasir appeared to be very cheerful that the people around him were amazed to see his cheerful disposition. One day a boy followed Nasir and his herd and hid behind a tree. Nasir as usual sat in one corner, took out the crystal ball and for a few moments looked at it. The boy waited for the moment when Nasir would go to sleep. Then he took the crystal ball and ran away. When he arrived in the village, he called all the people and showed them the crystal ball. The citizens of that village took the crystal ball in their hand and turned it around with surprise. Suddenly they heard a voice from inside the crystal ball, which says, “I can fulfill your wish.” One person took the ball and screamed, “I want one bag full of gold.” Another took the ball and said loudly, “I want two chest full of jewelry.” Some of them wished that they would have their own palace with grand door made from pure gold instead of their old houses. Some also wished for bags full of jewelry, but nobody asked for gardens in their palaces. All their wishes were fulfilled but still the citizens of the village were not happy. They were jealous because the person that had a palace had no gold and the person that had the gold had no palace. For this reason, the citizens of the village were angry and were not speaking to each other. There was not even one garden which existed in the village where the children could play. The patience of the children was running out and they were uncomfortable. Nasir and his family were happy and pleased. Every morning and afternoon he would play the flute. The children could not wait anymore and decided to return the crystal ball to Nasir. The parents and neighbors went to him. The children said to Nasir; “When we had a small village we all were happy and joyful.” The parent also spoke. In one way or another nobody is happy. The expensive palaces and jewelry only bring us pain. When Nasir saw that the people were really regretful, he said I have not wished till now, if you really want everything to return to its own place, then I will wish for it. Everyone happily agreed. Nasir took the crystal ball in his hand turned around and wished that the village become the same as it was before. Everyone quickly turned towards the village and saw it became the same old village with gardens full of trees and fruits. Once again the people started to live happily and the children played under the shade of trees. From the next day and everyday at sunset the sound of Nasir’s flute could be heard in the village. This story teaches us that we should be happy with whatever we have and not to be greedy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเอื้ออาทรของมหาตมะคานธีเดินออกมาจากเมืองไปยังเมือง, หมู่บ้านการจัดเก็บภาษีเงินทุนสำหรับ Charkha สังห์ ในช่วงหนึ่งของทัวร์ของเขาที่เขา addressed ประชุมในโอริสสา. หลังจากที่คำพูดของเขาหญิงชราที่น่าสงสารก็ลุกขึ้น เธอเป็นคนที่งอกับอายุผมของเธอเป็นสีเทาและเสื้อผ้าของเธออยู่ในผ้าขี้ริ้ว อาสาสมัครพยายามที่จะหยุดเธอ แต่เธอต่อสู้ทางของเธอไปยังสถานที่ที่คานธีจีนั่ง. "ผมต้องเห็นเขา" เธอยืนยันและจะขึ้นไปยังคานธีจีสัมผัสเท้าของเขา. แล้วจากรอยพับของส่าหรีเธอนำออก เหรียญทองแดงและวางไว้ที่เท้าของเขา คานธีจีหยิบเหรียญทองแดงและนำมันออกไปอย่างระมัดระวัง กองทุนสำรองเลี้ยงสังห์ Charkha อยู่ภายใต้การดูแลของ Jamnalal Bajaj เขาถามธีจีสำหรับเหรียญ แต่คานธีจีปฏิเสธ. "ฉันให้ตรวจสอบมูลค่าหลายพันรูปีสำหรับ Charkha สังห์" Jamnalal Bajaj หัวเราะกล่าวว่า "ยังคุณจะไม่เชื่อฉันกับเหรียญทองแดง." "เหรียญทองแดงนี้มีมูลค่า มากขึ้นกว่าพันบรรดา "คานธีจีกล่าวว่า "ถ้าคนที่มีหลาย lakhs และเขาให้ออกไปเป็นพันหรือสองก็ไม่ได้หมายความว่ามาก." แต่เหรียญนี้อาจจะเป็นสิ่งที่ผู้หญิงไม่ดีมี เธอให้ฉันทุกอย่างที่เธอมี นั่นคือเป็นคนใจกว้างมากของเธอ สิ่งที่เธอทำเสียสละที่ยิ่งใหญ่ นั่นคือเหตุผลที่ผมให้เหรียญทองแดงมากกว่าโกฏิรูปี. "มองข้ามและยกโทษความอ่อนแอของคนใจกว้างเพราะถ้าพวกเขาล้มลงอัลเลาะห์ให้มือของเขาอยู่ในมือของพวกเขาและช่วยให้พวกเขา ... ." อิหม่ามอาลี (AS) ลูกบอลคริสตัลในภาคใต้ของสเปนมีหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีคนมีความสุขมากและโชคดี เด็กเล่นภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ในสวนของบ้านของพวกเขา เด็กเลี้ยงแกะคนหนึ่งชื่อนาซีร์, อยู่ใกล้หมู่บ้านกับพ่อของเขาแม่และยาย ตอนเช้าในแต่ละวันเขาจะฝูงแพะของเขาขึ้นเนินเขาในการหาสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับพวกเขาจะกินหญ้า ในช่วงบ่ายที่เขาจะกลับมากับพวกเขาไปยังหมู่บ้าน ในเวลากลางคืนคุณยายของเขาจะบอกเขาเรื่อง เรื่องราวของดาว เรื่องที่สนใจจริงๆนาซีร์นี้ ตามปกติในวันหนึ่งขณะที่นาซีร์ถูกเฝ้าดูฝูงของเขาและการเล่นขลุ่ยของเขาเขาก็เห็นแสงไฟที่ยอดเยี่ยมอยู่เบื้องหลังดอกไม้พุ่มไม้ เมื่อเขามาต่อกิ่งเขาเห็นลูกบอลคริสตัลใสและสวยงามที่สุด ลูกบอลคริสตัลที่ถูกระยิบระยับเหมือนรุ้งที่มีสีสัน นาซีร์อย่างระมัดระวังเอาไว้ในมือของเขาและหันไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงที่อ่อนแอมาจากลูกบอลคริสตัล มันบอกว่า; "คุณสามารถทำให้ความปรารถนาที่ต้องการหัวใจของคุณและฉันจะตอบสนองความมัน." นาซีร์ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาได้ยินเสียงจริง แต่เขาก็กลายเป็นรุกดังนั้นในความคิดของเขาเพราะเขามีจำนวนมากดังนั้นความปรารถนา แต่เขาจะต้องอยากให้สิ่งที่เป็นไปไม่ได้เช่นความปรารถนาที่จะสามารถที่จะบิน เขาบอกกับตัวเองว่าถ้าผมรอจนถึงวันพรุ่งนี้ฉันจะจำหลายสิ่งหลายอย่าง เขาวางลูกบอลคริสตัลในถุงและรวบรวมฝูงอย่างมีความสุขกลับไปยังหมู่บ้าน เขาตัดสินใจว่าเขาจะไม่บอกใครเกี่ยวกับลูกบอลคริสตัล ในวันต่อไปยังนาซีร์ไม่สามารถตัดสินใจว่าจะต้องการให้เพราะเขาจริงๆมีทุกอย่างที่เขาต้องการ. วันผ่านเป็นปกติและนาซีร์ดูเหมือนจะร่าเริงมากที่ผู้คนรอบ ๆ ตัวเขาก็ประหลาดใจที่จะเห็นการจำหน่ายร่าเริงของเขา วันหนึ่งเด็กตามนาซีร์และฝูงของเขาและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังต้นไม้ นาซีร์ตามปกตินั่งอยู่ในมุมหนึ่งเอาลูกบอลคริสตัลและสำหรับช่วงเวลาไม่กี่มองมัน เด็กรอคอยช่วงเวลาที่นาซีร์จะไปนอน จากนั้นเขาก็เอาลูกบอลคริสตัลและวิ่งหนีไป เมื่อเขามาถึงในหมู่บ้านที่เขาเรียกว่าคนทุกคนและพบว่าพวกเขาลูกบอลคริสตัล พลเมืองของหมู่บ้านที่เอาลูกบอลคริสตัลในมือของพวกเขาและหันไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจ ทันใดนั้นพวกเขาได้ยินเสียงจากภายในลูกบอลคริสตัลซึ่งกล่าวว่า "ผมสามารถตอบสนองความต้องการของคุณ." คนคนหนึ่งเอาลูกและกรีดร้อง "ฉันต้องการหนึ่งถุงเต็มไปด้วยทองคำ." อีกเอาลูกและกล่าวเสียงดังว่า "ผม ต้องการสองหน้าอกเต็มรูปแบบของเครื่องประดับ. "บางคนก็หวังว่าพวกเขาจะมีพระราชวังของตัวเองด้วยประตูที่ยิ่งใหญ่ที่ทำจากทองคำบริสุทธิ์แทนบ้านเก่าของพวกเขา บางคนยังอยากสำหรับถุงเต็มรูปแบบของเครื่องประดับ แต่ไม่มีใครถามสำหรับสวนในพระราชวังของพวกเขา ความปรารถนาของพวกเขาทั้งหมดได้รับการเติมเต็ม แต่ยังคงเป็นพลเมืองของหมู่บ้านที่ไม่ได้มีความสุข พวกเขาอิจฉาเพราะคนที่มีพระราชวังไม่มีทองและคนที่มีทองมีพระราชวังไม่มี ด้วยเหตุนี้ประชาชนในหมู่บ้านเขาโกรธและไม่ได้พูดถึงกัน ไม่มีแม้แต่คนเดียวสวนซึ่งอยู่ในหมู่บ้านที่เด็กสามารถเล่น ความอดทนของเด็กกำลังวิ่งออกไปและพวกเขาก็อึดอัด นาซีร์และครอบครัวของเขามีความสุขและความยินดี ทุกเช้าและบ่ายเขาจะเล่นขลุ่ย. เด็กไม่สามารถรออีกต่อไปและตัดสินใจที่จะกลับลูกบอลคริสตัลเพื่อนาซีร์ พ่อแม่ผู้ปกครองและเพื่อนบ้านไปกับเขา เด็กบอกว่าจะนาซีร์; "เมื่อเรามีหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่เราทุกคนมีความสุขและสนุกสนาน." แม่ยังพูด ในทางเดียวหรือไม่มีใครอื่นมีความสุข พระราชวังที่มีราคาแพงและเครื่องประดับเท่านั้นที่ทำให้เราเจ็บปวด เมื่อนาซีร์เห็นว่าคนเสียใจจริงๆเขาบอกว่าฉันไม่ได้อยากจนถึงขณะนี้ถ้าคุณต้องการทุกอย่างที่จะกลับไปยังสถานที่ของตัวเองแล้วฉันจะต้องการให้มัน ทุกคนเห็นพ้องกันอย่างมีความสุข นาซีร์เอาลูกบอลคริสตัลในมือของเขาหันไปรอบ ๆ และมีความประสงค์ที่จะกลายเป็นหมู่บ้านเดียวกับมันก่อน ทุกคนได้อย่างรวดเร็วหันไปทางหมู่บ้านและเห็นว่ามันกลายเป็นหมู่บ้านเดิมที่มีสวนเต็มไปด้วยต้นไม้และผลไม้. อีกครั้งหนึ่งที่ผู้คนเริ่มที่จะมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขและเด็กเล่นภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ จากวันถัดไปและในชีวิตประจำวันที่พระอาทิตย์ตกดินเสียงขลุ่ยนาซีร์ที่อาจจะได้ยินในหมู่บ้าน. เรื่องนี้สอนเราว่าเราควรจะมีความสุขกับสิ่งที่เรามีและที่จะไม่โลภ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเอื้ออาทร


มหาตมะ คานธีกลับจากเมืองไปยังเมือง หมู่บ้านหมู่บ้านรวบรวมเงินทุนสำหรับ
charkha sangh . ในช่วงหนึ่งของทัวร์เขาให้ความสนใจการประชุมในรัฐโอริสสา

หลังจากการพูดของเขา หญิงชราจนตื่น เธอโค้งกับอายุ ผมของเธอเป็นสีเทา และเสื้อผ้าของเธอขาดวิ่นลง อาสาสมัครพยายามที่จะหยุดเธอ แต่เธอต่อสู้ทางของเธอไปยังสถานที่ที่คานธีจีนั่งอยู่
" ฉันต้องเห็นเขา " เธอยืนยัน และไปถึงคานธีจีสัมผัสเท้าของเขา


แล้วจากการพับของนางส่าหรี เธอนำเหรียญทองแดง และวางไว้ที่เท้าของเขา . คานธีจีหยิบเหรียญโลหะทองแดง และใส่มันไว้อย่างดี การ charkha sangh กองทุนภายใต้ความดูแลของ jamnalal Bajaj . เขาถามคานธีจีสําหรับเหรียญ แต่คานธีจีปฏิเสธ

" ฉันเก็บเช็คมูลค่าหลายพันรูปี สำหรับ charkha sangh " jamnalal Bajaj กล่าวด้วยการหัวเราะ " คุณยังไม่เชื่อใจผมด้วยทองแดงเหรียญ " " เหรียญนี้ทองแดงมูลค่ามากกว่าพันเหล่านั้น " คานธีจีกล่าว " ถ้าผู้ใดมีหลาย lakhs และเขาให้ห่างหมื่นหรือสอง มันไม่ได้มีความหมายอะไรมาก "

แต่เหรียญนี้บางทีสิ่งที่หญิงชราผู้ครอบครองเธอให้ฉันทั้งหมดที่เธอมี นั่นใจดีมากของเธอ อะไรดีเสียสละที่เธอทำ นั่นคือเหตุผลที่ทำไมฉันถึงค่าเหรียญนี้ทองแดงมากกว่าในรูปี

" มองข้ามและยกโทษให้ความอ่อนแอของคนใจกว้าง เพราะถ้าเขาล้มลง อัลลอฮฺให้มือของเขาอยู่ในมือของพวกเขาและช่วยให้พวกเขา . . . . . . . " อิหม่ามอาลี ( )






ลูกคริสตัลในภาคใต้ของ สเปนมีหมู่บ้านเล็ก ๆที่มีผู้คนมาก สนุกสนานและโชคดี เด็กๆ เล่นใต้ร่มเงาของต้นไม้ในสวนของบ้านของพวกเขา เด็กเลี้ยงแกะชื่อนาซิร , อยู่ใกล้หมู่บ้านของเขากับพ่อ แม่ และย่า ตอนเช้าทุกๆวัน เขาพาฝูงแพะของเขาขึ้นภูเขาเพื่อหาสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับพวกเขาที่จะแทะเล็มในตอนบ่าย เขาจะกลับกับพวกเขาไปหมู่บ้าน ตอนกลางคืนเขาย่าจะบอกเรื่องเขา เรื่องราวของดวงดาว เรื่องที่สนใจจริงๆ นาซิร ตามปกติในวันเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นนาซีร์
ดูฝูงของเขา และเป่าขลุ่ยของเขา เขาก็เห็นแสงที่ยอดเยี่ยมหลังพุ่มไม้ดอก

เมื่อเขาเดินตรงไปยังสาขาเขาเห็นความโปร่งใสและสวยงามที่สุดในลูกบอลคริสตัลลูกบอลคริสตัลเป็นประกายเหมือนรุ้งที่มีสีสัน นาซีร์อย่างระมัดระวังเอาใน
มือของเขาและหันไปรอบ ๆ . กับประหลาดใจ ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงที่อ่อนแอออกมาจากลูกบอลคริสตัล มันบอกว่า " คุณสามารถอธิษฐานหัวใจปรารถนา และผมจะทำมัน . " นาซิรไม่สามารถเชื่อว่าเขาได้จริง ๆ ได้ยินเสียง แต่เขาก็หมกมุ่นอยู่ในความคิดของเขา เพราะเขามีเยอะแยะ
ปรารถนา แต่เขาต้องหวังในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ซึ่งเป็นเหมือนต้องการจะบินได้ เขาพูดกับตัวเอง ถ้าผมรอถึงพรุ่งนี้ผมจะจดจำสิ่งต่าง ๆ เขาใส่ลูกบอลคริสตัลในถุงและรวบรวมฝูง ความสุขกลับมาที่หมู่บ้าน เขาตัดสินใจว่าเขาจะไม่บอกใครเกี่ยวกับลูกบอลคริสตัล ในวันต่อไปนี้นอกจากนี้นาซีร์ตัดสินใจไม่ได้สิ่งที่ปรารถนา