Much Madness is divinest Sense—" pa

Much Madness is divinest Sense—" packs in a whole lot of crazy. The cool thing about it, though, is that it flips the whole idea of crazy on its head. Not only does it suggest that so-called crazy people are the only ones who know what's going on, it also tells us that so-called normal people are actually the crazy ones. Ultimately, the thing this poem is really getting at is that what's sane and insane is far from objective—really, it's all in our heads.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ้ามากคือ รู้สึก divinest — "แพ็คในบ้าจำนวนมากทั้งนี้ สิ่งเย็นเกี่ยวกับมัน แม้ว่า คือ ว่า มันพลิกความคิดทั้งหมดของบ้าบนหัวของมัน ไม่เพียงแต่มันไม่แนะนำว่า ท่านบ้าเป็นคนเดียวที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันยังบอกเราว่า คนปกติที่เรียกว่าเป็นคนบ้าจริง ในที่สุด สิ่งบทกวีนี้จริง ๆ การที่เป็นที่มีสติ และบ้าอยู่ไกลจากวัตถุประสงค์ — จริง ๆ มันอยู่ในหัวของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ้ามากคือ divinest Sense- "แพ็คในมากทั้งบ้า. สิ่งดีๆเกี่ยวกับมัน แต่ก็คือว่ามันพลิกความคิดทั้งหมดของบ้าบนหัวของมัน. ไม่เพียง แต่จะชี้ให้เห็นว่าสิ่งที่เรียกว่าคนบ้ามีเพียง คนที่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นก็ยังบอกเราว่าสิ่งที่เรียกว่าคนปกติเป็นจริงคนบ้า. ในท้ายที่สุดสิ่งที่บทกวีนี้เป็นจริงรับอย่างคือสิ่งที่มีสติและบ้าอยู่ไกลจากวัตถุประสงค์จริงๆมันคือทั้งหมดของเรา หัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มากบ้า divinest ความรู้สึก - " ซองมากมายทั้งบ้า สิ่งดีๆเกี่ยวกับมันแม้ว่ามันพลิกไอเดียบ้าๆบนหัวของมัน ไม่เพียง แต่แนะนำว่า เรียกว่าบ้าคนเป็นคนเดียว ที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันยังบอกเราว่า คนเรียกว่าปกติแล้วคนที่บ้า ในที่สุด เรื่องกลอนนี้จริงๆจะเกิดอะไรบ้าและบ้าอยู่ไกลจากเป้าหมายจริงๆ ทั้งหมดมันอยู่ในหัวของเรา