Pre-liberation (before 1971):Before

Pre-liberation (before 1971):

Before partition nurses were being trained at three junior nursing schools under the Bengal Nursing Council. The first professional senior nursing school was established in 1947 at Dhaka Medical College Hospital and was managed by a few Sister Tutors, Sisters and Staff Nurses from Madras, India. The post of Superintendent of Nursing Services was created at that time under the Ministry of Health, Pakistan. A British Nurse who was the Matron of Dhaka Medical College Hospital, worked as the Superintendent of Nursing Services. After the 1947 partition of India and Pakistan, the Nursing Council was established and the Superintendent of Nursing Services became the acting Registrar of that Council.

In 1949 a group of nurses were sent to England for basic training, on return they were posted in leadership positions in the Nursing Services section. In 1950 the then Government offered fellowships to nurses for studying abroad. The World Health Organization (WHO) provided technical assistance on nursing in 1952, and as a result nursing educational programmes were upgraded.

The East Pakistan Nursing Council was fully constituted in 1952 as a regulatory body for nursing education and services. After liberation it was renamed as the Bangladesh Nursing Council (BNC). In 1956 the College of Nursing was established in Karachi to offer post-basic diploma in administration and teaching. A few nurses were sent from then East Pakistan to Karachi to attend those programmes. Later on selected nurses were sent to take BSc and MSc degrees from Boston University, USA, under a USAID fellowship programme.

In 1960 the junior nursing training schools were abolished and in between 1962 & 1970 the senior nursing training schools were established and attached to 8 (eight) Medical College Hospitals to provide Diplomas in Nursing and Midwifery. The College of Nursing, Mohakhali, Dhaka was also established in 1970 to offer post-basic Diploma in Administration and Teaching. During 1970-71 more senior nursing schools were established and attached to 12 District Hospitals and started crash programmes without having any sanctioned posts for Sister Tutors, physical facilities and teaching-learning resources. The students, teachers and the teaching-learning resources had to be borrowed from other schools/institutes to start functioning. However, the number of nurses increased from 50 in 1947 to 600 in 1970.

Post-liberation (since 1971):

After liberation, the number of hospitals, medical colleges, nursing schools and institutions, as well as doctors, nurses and other health workers were increased to meet growing health service demands in the new nation. Prior to creation of the current Directorate of Nursing Services, the former Director of Health Services (what is now the DGHS) managed nursing education and services under a relatively junior Superintendent of Nurses. It was not possible at that time for the former Director of Health Services to give due and equal attention to both the nursing and medical sub-sectors. Consequently, national requirements for nursing education and services were delayed in being fully presented to the MoHFW. As a result, on 14th of May 1977 the current DNS was established under the MoHFW with a responsibility to:

enhance Nursing Services; and
facilitate the speedy attention and required communication between the MoHFW and the Nursing Directorate
Since 1977, the DNS has been the central government body to manage public sector nursing education and services, constituting a significant force in the health care delivery system, congruent with national health goals (G.O. No: P-II/1C-18/77/391, dated 14/5/1977).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนการปลดปล่อย (ก่อนปี 1971):ก่อนพาร์ติชันที่ มีการฝึกพยาบาลโรงเรียน 3 การพยาบาลเด็กและวัยรุ่นภายใต้สภาพยาบาลเบงกอล อาวุโสอาชีพแรกพยาบาลโรงเรียนก่อตั้งขึ้นในโรงพยาบาลวิทยาลัยแพทย์ธากา และบริหารจัดการ โดยกี่สอนน้องสาว น้องสาว และเจ้าหน้าที่พยาบาลจากมาดราส อินเดีย ลง Superintendent ของพยาบาลบริการถูกสร้างขึ้นในขณะนั้นภายใต้กระทรวงสุขภาพ ปากีสถาน พยาบาลชาวอังกฤษที่ถูกท้าวของธากาแพทย์วิทยาลัยโรงพยาบาล ทำงานเป็น Superintendent ของพยาบาลบริการ หลังจากพาร์ติชันที่ 1947 อินเดียและปากีสถาน ก่อตั้งสภาการพยาบาล และ Superintendent ของพยาบาลบริการเป็น นายทะเบียนสภาที่รักษาการใน 1949 คณะพยาบาลได้จัดส่งไปยังอังกฤษสำหรับการฝึกขั้นพื้นฐาน การบัญชีในตำแหน่งผู้นำในส่วนบริการพยาบาลกลับมา ปี 1950 รัฐบาลแล้วนำเสนอทุนการพยาบาลสำหรับการเรียนต่อต่างประเทศ องค์กรสุขภาพโลก (คน) ให้ความช่วยเหลือทางเทคนิคกับพยาบาลใน 1952 และเป็นผล ได้ปรับโปรแกรมการศึกษาพยาบาลคณะพยาบาลศาสตร์ตะวันออกเต็มที่ทะลักใน 1952 เป็นร่างข้อบังคับสำหรับพยาบาลการศึกษาและบริการ หลังจากปลดปล่อย นั้นถูกเปลี่ยนชื่อเป็นการเทศพยาบาลสภา (BNC) ในปี 1956 วิทยาลัยพยาบาลได้ก่อตั้งขึ้นในการาจีให้ประกาศนียบัตรหลังพื้นฐานในการดูแลและสอน พยาบาลบางถูกส่งจากปากีสถานตะวันออกแล้วไปการาจีจะเข้าร่วมโครงการดังกล่าว มีส่งพยาบาลที่เลือกในภายหลังการใช้บีเอสซีและหลักองศาจากมหาวิทยาลัยบอสตัน สหรัฐอเมริกา ภายใต้โครงการสามัคคีธรรม USAIDใน 1960 โรงเรียนฝึกอบรมการพยาบาลเด็กและวัยรุ่นได้ยุติ และระหว่าง 1962 และ 1970 อาวุโสพยาบาลโรงเรียนการฝึกอบรมได้ก่อตั้งขึ้น และแนบกับ 8 (8) โรงพยาบาลวิทยาลัยแพทย์วุฒิบัตรพยาบาลและหมอตำแยให้ นอกจากนี้ยังก่อธากาวิทยาลัยพยาบาล Mohakhali ใน 1970 ให้ประกาศนียบัตรหลังพื้นฐานในการดูแลและสอน ในระหว่างปี 1970-71 โรงเรียนพยาบาลอาวุโสมากก่อกับโรงพยาบาลอำเภอ 12 และเริ่มต้นโครงการล้มไม่โพสต์ใด ๆ sanctioned สอนน้อง สิ่งอำนวยความสะดวกทางกายภาพ และแหล่งการเรียนรู้สอน นักเรียน ครู และทรัพยากรการเรียนรู้สอนได้ต้องยืมจากโรงเรียน/สถาบันอื่นเพื่อเริ่มการทำงาน อย่างไรก็ตาม จำนวนพยาบาลเพิ่มขึ้นจาก 50 ใน 1947 ถึง 600 ใน 1970หลังการปลดปล่อย (ตั้งแต่พ.ศ. 2514):หลังจากการปลดปล่อย หมายเลข ของโรงพยาบาล วิทยาลัยแพทย์ พยาบาลโรงเรียน และสถาบัน แพทย์ พยาบาลและผู้ปฏิบัติงานสุขภาพอื่น ๆ ได้เพิ่มขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการบริการสุขภาพเติบโตในประเทศใหม่ ก่อนสร้างปัจจุบันฝ่ายของพยาบาลบริการ อดีตกรรมการของสุขภาพบริการ (เป็นการ DGHS) จัดการศึกษาพยาบาลและการบริการค่อนข้างจูเนียร์ Superintendent ของพยาบาล ไม่ได้เวลาสำหรับการอดีตผู้อำนวยการของบริการสุขภาพจะให้ความสนใจทั้งพยาบาล และแพทย์ย่อยภาคครบกำหนด และเท่าที่ ดังนั้น ข้อกำหนดแห่งชาติสำหรับพยาบาลการศึกษาและบริการได้ล่าช้าในการแสดง MoHFW เต็ม ดังนั้น ใน ๑๔ 1977 พฤษภาคม DNS ปัจจุบันก่อตั้งภายใต้ MoHFW กับความรับผิดชอบเพื่อ:เพิ่มบริการพยาบาล และอำนวยความสะดวกความรวดเร็วและต้องการสื่อสารระหว่าง MoHFW การและฝ่ายการพยาบาลตั้งแต่ 1977, DNS ได้รับร่างกายรัฐบาลกลางในการจัดการภาครัฐที่พยาบาลการศึกษาและบริการ ค่าแรงสำคัญในการดูแลสุขภาพระบบนำส่ง แผงกับเป้าหมายสุขภาพแห่งชาติ (G.O. ไม่มี: P-II/1 C-18/77/391 วันที่ 14/5/1977)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปลดปล่อยให้เป็นอิสระก่อน (ก่อนปี 1971) ก่อนที่พยาบาลพาร์ทิชันที่ถูกฝึกที่โรงเรียนสามจูเนียร์ภายใต้การพยาบาลสภาการพยาบาลเบงกอล ครั้งแรกที่โรงเรียนพยาบาลมืออาชีพอาวุโสก่อตั้งขึ้นในปี 1947 ที่โรงพยาบาลธากาวิทยาลัยแพทย์และได้รับการจัดการโดยไม่กี่สอนน้องสาวน้องสาวและพยาบาลประจำการจากผ้าฝ้ายอินเดีย โพสต์ของผู้อำนวยการบริการพยาบาลที่ถูกสร้างขึ้นในช่วงเวลานั้นอยู่ภายใต้กระทรวงสาธารณสุขปากีสถาน พยาบาลชาวอังกฤษที่เป็นแม่บ้านธากาวิทยาลัยแพทย์โรงพยาบาลทำงานเป็นผู้อำนวยการบริการพยาบาล หลังจากที่พาร์ทิชัน 1947 ของอินเดียและปากีสถานสภาการพยาบาลได้รับการจัดตั้งขึ้นและผู้อำนวยการบริการพยาบาลกลายเป็นนายทะเบียนทำหน้าที่ของสภาที่. ในปี 1949 กลุ่มของพยาบาลที่ถูกส่งไปยังประเทศอังกฤษสำหรับการฝึกอบรมขั้นพื้นฐานในการกลับมาพวกเขาถูกโพสต์ในตำแหน่งผู้นำ ในส่วนของบริการพยาบาล ในปี 1950 แล้วรัฐบาลเสนอให้ทุนการพยาบาลสำหรับการศึกษาในต่างประเทศ องค์การอนามัยโลก (WHO) ให้ความช่วยเหลือทางเทคนิคเกี่ยวกับการพยาบาลในปี 1952 และเป็นผลมาจากโปรแกรมการศึกษาพยาบาลได้ปรับปรุง. ทางทิศตะวันออกของปากีสถานสภาการพยาบาลเป็นองค์ประชุมได้อย่างเต็มที่ในปี 1952 ในฐานะที่เป็นหน่วยงานกำกับดูแลเพื่อการศึกษาการพยาบาลและการบริการ หลังจากการปลดปล่อยมันถูกเปลี่ยนชื่อเป็นสภาการพยาบาลบังคลาเทศ (BNC) ในปี 1956 วิทยาลัยพยาบาลก่อตั้งขึ้นในการาจีที่จะนำเสนอประกาศนียบัตรโพสต์ขั้นพื้นฐานในการบริหารและการเรียนการสอน พยาบาลไม่กี่ถูกส่งมาจากปากีสถานตะวันออกแล้วการาจีที่จะเข้าร่วมโปรแกรมเหล่านั้น ต่อมาพยาบาลที่เลือกถูกส่งไปใช้ตรีและปริญญาโทปริญญาจากมหาวิทยาลัยบอสตันสหรัฐอเมริกาภายใต้โครงการการคบหา USAID. ในปี 1960 โรงเรียนฝึกอบรมพยาบาลจูเนียร์ถูกยกเลิกและในระหว่าง 1962 และ 1970 โรงเรียนฝึกอบรมการพยาบาลอาวุโสเป็นที่ยอมรับและแนบมากับ 8 (แปด) วิทยาลัยการแพทย์โรงพยาบาลเพื่อให้ประกาศนียบัตรในการพยาบาล วิทยาลัยพยาบาล Mohakhali ธากายังได้ก่อตั้งขึ้นในปี 1970 ที่จะนำเสนอประกาศนียบัตรโพสต์ขั้นพื้นฐานในการบริหารและการเรียนการสอน ในช่วง 1970-1971 โรงเรียนพยาบาลอาวุโสเป็นที่ยอมรับและแนบมากับ 12 โรงพยาบาลอำเภอและเริ่มโปรแกรมความผิดพลาดโดยไม่ต้องโพสต์ตามทำนองคลองธรรมใด ๆ สำหรับน้องสาวผู้สอน, สิ่งอำนวยความสะดวกทางกายภาพและทรัพยากรการเรียนการสอน นักเรียนครูและทรัพยากรการเรียนการสอนจะต้องถูกยืมมาจากโรงเรียนอื่น ๆ / สถาบันที่จะเริ่มต้นทำงาน อย่างไรก็ตามจำนวนของพยาบาลเพิ่มขึ้นจาก 50 1947-600 ในปี 1970 โพสต์ปลดปล่อย (ตั้งแต่ปี 1971) หลังจากการปลดปล่อยจำนวนโรงพยาบาลวิทยาลัยแพทย์พยาบาลโรงเรียนและสถาบันการศึกษาเช่นเดียวกับแพทย์พยาบาลและผู้ปฏิบัติงานด้านสุขภาพอื่น ๆ เพิ่มขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการที่เพิ่มมากขึ้นการบริการด้านสุขภาพในประเทศใหม่ ก่อนที่จะมีการสร้างของคณะกรรมการปัจจุบันของบริการการพยาบาล, อดีตผู้อำนวยการบริการด้านสุขภาพ (ตอนนี้คืออะไร DGHS) การจัดการศึกษาพยาบาลและการบริการภายใต้กำกับค่อนข้างจูเนียร์ของพยาบาล มันเป็นไปไม่ได้ในเวลาสำหรับอดีตผู้อำนวยการบริการด้านสุขภาพที่จะให้ความสนใจเนื่องจากและเท่าเทียมกันทั้งพยาบาลและการแพทย์ภาคย่อยที่ ดังนั้นความต้องการในระดับชาติเพื่อการศึกษาการพยาบาลและการบริการที่มีความล่าช้าในการถูกนำเสนออย่างเต็มที่ที่จะ MoHFW เป็นผลให้เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 1977 DNS ที่ปัจจุบันได้รับการจัดตั้งขึ้นตาม MoHFW ที่มีความรับผิดชอบในการ: การเพิ่มประสิทธิภาพการบริการพยาบาล; และอำนวยความสะดวกให้ความสนใจอย่างรวดเร็วและการสื่อสารต้องระหว่าง MoHFW และคณะกรรมการพยาบาลตั้งแต่ปี1977 DNS ที่ได้รับร่างกายรัฐบาลกลางในการจัดการศึกษาพยาบาลภาครัฐและการบริการที่ประกอบเป็นกำลังสำคัญในระบบการจัดส่งการดูแลสุขภาพที่สอดคล้องกับสุขภาพแห่งชาติ เป้าหมาย (GO No: P-II / 1C-18/77/391 ลงวันที่ 14/5/1977)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนปลดปล่อย ( ก่อน พ.ศ. 2514 ) :

ก่อนที่พาร์ทิชันพยาบาลถูกฝึกที่ 3 น้องพยาบาล สังกัดสภาการพยาบาลเบงกอล ครั้งแรกที่มืออาชีพอาวุโสพยาบาลโรงเรียนก่อตั้งขึ้นในปี 1947 ที่โรงพยาบาลวิทยาลัยแพทย์ธากาและถูกจัดการโดยน้องติวเตอร์น้อย น้องพยาบาลและพยาบาลจากมัทราส , อินเดียตำแหน่งผู้อำนวยการบริการพยาบาลที่ถูกสร้างขึ้นในเวลานั้น สังกัดกระทรวงสาธารณสุข , ปากีสถาน พยาบาลชาวอังกฤษที่เป็นแม่บ้านของโรงพยาบาลวิทยาลัยแพทย์ธากา ทำงานเป็นผู้ควบคุมของการบริการพยาบาล หลัง 2490 ฉากของอินเดียและปากีสถานสภาการพยาบาลได้ก่อตั้ง และผู้อำนวยการ พยาบาลก็ทำหน้าที่นายทะเบียนสภาที่ .

ใน 1949 กลุ่มพยาบาลถูกส่งไปยังประเทศอังกฤษสำหรับการฝึกอบรมขั้นพื้นฐาน ในคืนที่พวกเขาอยู่ในตำแหน่งผู้นำในส่วนของการบริการพยาบาล ในปี 1950 แล้วรัฐบาลให้ทุนพยาบาลเพื่อการศึกษาต่างประเทศ