Another night that snow didn’t rest

Another night that snow didn’t rest.

The carbon in the fire pot slowly burned, making the room warm.

Lu Hai Kong frowned and slowly opened his eyes. The right eye is muddy, the left eye is clear. There’s always a side that’s dark in his world.

He blinked to disperse the sleepiness. The first hangover in his life. It made the inexperienced him have a splitting headache.

Lu Hai Kong rubbed his forehead and sat up.

“Woken up?”

A woman’s gentle voice sounded in his ears. For a moment Lu Hai Kong was startled. In the past, only Yun Xiang will stay by his side at this time. Lu Hai Kong was lost in his thoughts. Before he looked up and saw who the person is, a pair of soft hands like they didn’t have bones, pressed his temples. Gentle they massage him.

“Next time don’t drink so much. The one who will be suffering is still yourself.”

It’s not Yun Xiang……Yun Xiang will only pat his head and scold him: “Brat, the good things you don’t learn. What, drink wine? You deserve to have a headache.”

Moreover, now it’s impossible for Yun Xiang to be by his side……

With one movement, he shoved away the woman’s hands. Lu Hai Kong looked coldly at her: “Has nobody told you? Not allowed to just enter my room and also don’t touch me.”

The person is Lu Lan’s goddaughter named Lu Xin. She is a gentle woman.

The moment she heard those words from Lu Hai Kong, she froze. She retrieved her hands and with some helplessness and stood by the bed.

“I’m sorry, it’s godfather who lets me come. He said you got drunk last night and to let me take care of you here. Just now…..I just wanted to make you feel more comfortable.”

He didn’t know how to answer.

Lu Hai Kong rubbed his forehead. In his head couldn’t help but pop out a figure. It has a little anger on it and jumped next to his ear: “Don’t let to touch? Will you break if you get touched a little? Come, let me see if you’ll really break.”

He said a sentence. Almost without thinking, in his mind, he will get the answer of that person. It’s like maggots in his bones, making him unable to remove it.

Lu Hai Kong only feels defeated. He lost to the haunting person in his heart. Or maybe in front of her, he has never won.

Lu Hai Kong covered his face and sighed: “You should get out. In the future……don’t freely come in my room. No matter who say it, it’s still forbidden.”

Lu Xin hung her head full of injustice. She was silent for a while before she whispered: “There’s porridge on the table. I made it last night. It has been simmering on the fire. You should eat a little……”

If he eats it, Yun Xiang will probably get angry. Yun Xiang temper has always been bad, besides she gets jealous really easily.

Lu Hai Kong did as if he didn’t hear her words and only coldly said: “Get out.”

Lu Xin bit her lips. In the end, she went out.

Lu Hai Kong got of his bed and wore his shoes. He washed simply, put on armor and went out.

Outside, the snow is flying all over the sky and sprinkled on the ground, making it silver.

Lu Hai Kong frowned invisibly. Yesterday, the snow also sprinkled like this. Last year’s yesterday, the snow also sprinkled like this. The snow took away Yun Xiang and also buried her.

Lu Hai Kong’s footstep went to the training grounds. It’s already been a year since Yun Xiang left the world. There’s emptiness in his heart. He learned to fill it with something else. He listened to Yun Xiang. He will live this lifetime well. He will use all his efforts to stay alive. He doesn’t want to betray Yun Xiang’s last wish.

Time passed away lightly. Three years passed away. Lu Hai Kong finished the hairpin rite. Lu Lan called him to the study: “Hai Kong, you know I trust you, but now the fight with the court turned more intense. When you go to war, you like to take great risk……”

Lu Hai Kong said: “If uncle has something to say, say it directly.”

Lu Lan was silent for a moment and sighed: “I, an old man, it’s not good to say too much. These few years, I also have urged it several times. Now, you already did the hairpin rite, but you don’t even have a concubine. It’s not that I’m forcing you to get married, but you should at least leave a descendant for your parents and also to comfort their spirits.”

Lu Hai Kong looked at the ground and didn’t speak.

“Can you not see that goddaughter of mine Lu Xin’s mind? She waited for you so many years. She’s nearly becoming and old maid!”

Lu Lan sighed.

“I know who you still miss in your heart, but Song Yun Xiang is already gone. So many years has passed, you should also put it down.”

“Uncle.”

Lu Hai Kong looked at Lu Lan and laughed bitterly: “The promise between Song Yun Xiang and Lu Hai Kong is not a thing to hold in the palms of the hands. She is wrapped in my bones. Now, uncle wants me to put it down. Does uncle want me cut out all of my bones and become a crippled person?”

Lu Lan was slightly angry: “You, this kid!”

“Lu Hai Kong has never picked up Song Yun Xiang and is more not qualified to put her down.”

After saying that, he bowed deeply to Lu Lan.

“Uncle, sorry. That Lu Xin lady, you should advise her to marry another.”

After talking to Lu Lan, Lu Hai Kong didn’t return to his room. He turned and went to the little yard where Yun Xiang used to live.

The furnishing here is the same as before. Not even a half point has been moved. Only the breath of that person has disappeared.

Lu Hai Kong quietly lay on the couch. He curled himself. Suddenly he remembered that time when they were on their way to the north; he had nightmares ever night. Yun Xiang patted his back then again and again to comfort him.

In fact Lu Hai Kong knows; every night she didn’t sleep well. He hated the him who couldn’t get out of the nightmare. He also felt sorry for Yun Xiang. After, he couldn’t stop himself from being more dependent on her.

The feelings he has for Yun Xiang are feelings between a man and a woman. There’s also many things mixed beside the feelings of a man and a woman. In this life, there’s no one who can replace those things.

A bunch of frantic footsteps came to the little lard. Lu Hai Kong’s heart tightened. He sat up. His reminscing expression instantly disappeared.

With a “zhi ya” sound, the door was pushed open by someone. Lu Xin stood at the door and looked in the room for a while. Her feet were about to come in, Lu Hai Kong coldly stopped her: “Don’t move.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อีกคืนที่หิมะไม่เหลือ. คาร์บอนในหม้อไฟเผาอย่างช้า ๆ ทำให้อบอุ่นห้องพัก. ลูไห่กงขมวดคิ้วและค่อยๆเปิดตาของเขา ตาขวาเป็นโคลนตาซ้ายเป็นที่ชัดเจน มีเสมอด้านที่มืดในโลกของเขา. เขากระพริบตาที่จะแยกย้ายกันเฉื่อยชา อาการเมาค้างครั้งแรกในชีวิตของเขา มันทำให้มือใหม่เขามีอาการปวดหัวแยกได้. ลูไห่ฮ่องกงลูบหน้าผากของเขาและลุกขึ้นนั่ง. "ตื่นขึ้นมา?" ผู้หญิงเสียงอ่อนโยนฟังในหูของเขา สำหรับช่วงเวลาที่ลูไห่กงก็ต้องสะดุ้ง ในอดีตที่ผ่านมาเพียงเซียงหยุนจะอยู่เคียงข้างเขาในเวลานี้ Hai Lu ฮ่องกงก็หายไปในความคิดของเขา ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นและเห็นผู้คนที่เป็นคู่ของมือที่อ่อนนุ่มเช่นที่พวกเขาไม่ได้มีกระดูกกดขมับ พวกเขาอ่อนโยนนวดเขา. "ครั้งต่อไปที่ไม่ดื่มมาก อย่างใดอย่างหนึ่งที่จะได้รับความทุกข์ทรมานก็ยังคงเป็นตัวเองว่า ". มันไม่ได้ Xiang Yun ...... Xiang Yun จะลูบหัวของเขาและด่าเขาว่า" นังสิ่งที่ดีที่คุณไม่ได้เรียนรู้ สิ่งที่ดื่มไวน์ คุณควรที่จะมีอาการปวดหัว. "นอกจากนี้ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับXiang Yun จะเป็นโดยด้านข้างของเขา ...... กับหนึ่งในการเคลื่อนไหวผลักเขาออกไปอยู่ในมือของผู้หญิง ลูไห่กงมองอย่างเย็นชาที่เธอว่า "ไม่มีใครบอกได้ไหม? ไม่อนุญาตให้เพียงแค่ใส่ห้องของฉันและยังไม่ได้สัมผัสฉัน. "คนลูกของพ่อแม่อปุถมภ์คือลูลานชื่อลูซิน เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน. ช่วงเวลาที่เธอได้ยินคำเหล่านั้นจากลูไห่ฮ่องกงเธอแช่แข็ง เธอดึงมือของเธอและทำอะไรไม่ถูกและยืนอยู่ข้างเตียง. "ฉันขอโทษมันเป็นเจ้าพ่อที่ช่วยให้ฉันมา เขาบอกว่าคุณได้เมาคืนที่ผ่านมาและจะให้ฉันดูแลคุณที่นี่ เพียงแค่ตอนนี้ ... ..I แค่อยากจะทำให้คุณรู้สึกสบายมากขึ้น. "เขาไม่ได้รู้วิธีที่จะตอบ. ลูไห่ฮ่องกงลูบหน้าผากของเขา ในหัวของเขาไม่สามารถช่วย แต่ปรากฏออกร่าง แต่ก็มีความโกรธเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับมันและเพิ่มขึ้นต่อไปกับหูของเขาว่า "อย่าปล่อยให้ไปสัมผัส? คุณจะทำลายถ้าคุณได้รับสัมผัสเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือไม่? มาให้ฉันดูว่าคุณจะทำลาย. "เขากล่าวว่าประโยค เกือบจะไม่มีความคิดในใจของเขาที่เขาจะได้คำตอบของบุคคลนั้น มันเหมือนหนอนในกระดูกของเขาทำให้เขาไม่สามารถที่จะเอามันออกไป. ลูไห่ฮ่องกงเพียงรู้สึกพ่ายแพ้ เขาหายไปคนหลอนในหัวใจของเขา หรืออาจจะอยู่ด้านหน้าของเธอเขายังไม่เคยชนะ. ลูไห่ฮ่องกงปกคลุมใบหน้าของเขาและถอนหายใจ "คุณควรจะได้รับการออก ในอนาคต ...... ไม่ได้อย่างอิสระมาในห้องของฉัน ไม่ว่าใครจะบอกว่ามันก็ยังคงเป็นสิ่งต้องห้าม. "ลูซินหัวของเธอแขวนเต็มรูปแบบของความอยุติธรรม เธอเป็นคนเงียบในขณะที่ก่อนที่เธอกระซิบ: "มีโจ๊กบนโต๊ะเป็น ฉันทำมันคืนที่ผ่านมา มันได้รับการเคี่ยวบนไฟ คุณควรกินเล็ก ๆ น้อย ๆ ...... "ถ้าเขากินมันXiang Yun อาจจะได้รับโกรธ อารมณ์ Xiang Yun ได้เสมอไม่ดีนอกเหนือจากการที่เธอได้รับอิจฉาจริงๆได้อย่างง่ายดาย. ลูไห่กงทำราวกับว่าเขาไม่ได้ยินคำพูดของเธอและมีเพียงอย่างเย็นชากล่าวว่า ". ได้รับการออก" ลูซินกัดริมฝีปากของเธอ ในท้ายที่สุดเธอก็ออกไป. ลูไห่ฮ่องกงได้จากเตียงของเขาและสวมรองเท้าของเขา เขาล้างเพียงแค่ใส่เสื้อเกราะและเดินออกไป. นอกหิมะจะบินทั่วท้องฟ้าและโรยบนพื้นดินทำให้เงิน. ลูไห่กงขมวดคิ้วลูกหูลูกตา เมื่อวานนี้หิมะยังโรยเช่นนี้ เมื่อวานนี้เมื่อปีที่แล้วหิมะก็โรยเช่นนี้ หิมะเอาไปหยุนเซียงและยังฝังเธอ. ฝีเท้าลูไห่ของฮ่องกงไปบริเวณการฝึกอบรม จะได้รับอยู่แล้วปีตั้งแต่ Xiang Yun ซ้ายโลก มีความว่างเปล่าที่อยู่ในหัวใจของเขา เขาเรียนรู้ที่จะเติมเต็มกับสิ่งอื่น เขาฟังยุนเซียง เขาจะมีชีวิตอยู่อายุการใช้งานได้ดี เขาจะใช้ความพยายามทั้งหมดของเขาจะมีชีวิตอยู่ เขาไม่ต้องการที่จะทรยศความปรารถนาสุดท้ายของเซียงหยุน. เวลาผ่านไปเบา ๆ สามปีที่ผ่านไป Hai Lu ฮ่องกงเสร็จสิ้นพระราชพิธีกิ๊บ ลูลานเรียกเขาว่าการศึกษา "ไห่กงคุณรู้ว่าผมเชื่อว่าท่าน แต่ตอนนี้การต่อสู้กับศาลหันรุนแรงมากขึ้น เมื่อคุณไปสู่สงครามที่คุณต้องการที่จะใช้ความเสี่ยงที่ดี ...... "ลูไห่กงกล่าวว่า" ถ้าลุงมีบางสิ่งบางอย่างที่จะบอกว่าบอกว่ามันโดยตรง ". ลูลานเงียบสักครู่และถอนหายใจ" ผมเป็นคนเก่า มันไม่ดีที่จะพูดมากเกินไป ไม่กี่ปีนี้ผมยังได้เรียกร้องให้มันหลายครั้ง ตอนนี้คุณได้ทำพิธีกิ๊บ แต่คุณไม่ได้มีนางสนม มันไม่ได้ว่าฉันบังคับให้คุณที่จะได้แต่งงาน แต่อย่างน้อยคุณควรปล่อยให้ลูกหลานพ่อแม่ของคุณและเพื่อความสะดวกสบายวิญญาณของพวกเขา. "ลูไห่กงมองไปที่พื้นดินและไม่ได้พูด." คุณสามารถไม่เห็นว่า ลูกของพ่อแม่อปุถมภ์ของจิตใจเหมืองลูซินหรือไม่? เธอรอคอยให้คุณมาหลายปีแล้ว เธอเกือบจะกลายเป็นแม่บ้านและเก่า! "ลูลานถอนหายใจ." ฉันรู้ว่าคนที่คุณยังคงคิดถึงอยู่ในใจของคุณ แต่เพลงหยุนเซียงไปแล้ว หลายปีผ่านไปคุณควรวางมันลง "." ลุง. "ลูไห่กงมองไปที่ลูลานและหัวเราะอย่างขมขื่น" สัญญาระหว่างเพลงหยุนเซียงและลูไห่กงไม่ได้เป็นสิ่งที่จะถืออยู่ในฝ่ามือของ มือ. เธอถูกห่อในกระดูกของข้า ตอนนี้ลุงอยากให้ผมวางมันลง หรือไม่ลุงต้องการให้ฉันตัดออกทั้งหมดของกระดูกของฉันและกลายเป็นคนพิการ "ลูลานโกรธเล็กน้อย:" คุณ, เด็กคนนี้ "!" ลูไห่กงไม่เคยหยิบขึ้นมาเพลงหยุนเซียงและอื่น ๆ อีกมากมายไม่เหมาะสมที่จะนำเธอลง . "หลังจากที่บอกว่าเขาโค้งคำนับอย่างมากให้กับลูลาน." ลุงขอโทษ ผู้หญิงที่ลูซินคุณควรให้คำแนะนำให้เธอแต่งงานกับอื่น. "หลังจากพูดคุยกับลูลานลูไห่กงไม่ได้กลับไปที่ห้องของเขา เขาหันและเดินไปที่ลานเล็ก ๆ ที่ยุนเซียงเคยใช้ชีวิตอยู่. ตกแต่งที่นี่เป็นเช่นเดียวกับก่อนที่จะ ไม่ได้เป็นจุดครึ่งหนึ่งได้ถูกย้าย เพียงลมหายใจของคนคนนั้นได้หายไป. ลูไห่ฮ่องกงอย่างเงียบ ๆ นอนอยู่บนที่นอน เขาขดตัวเอง ทันใดนั้นเขาจำได้ว่าเมื่อครั้งที่พวกเขาอยู่บนทางของพวกเขาไปทางเหนือ; เขามีฝันร้ายในคืนที่เคย เซียงหยุนตบหลังของเขาอีกครั้งและอีกครั้งเพื่อความสะดวกสบายของเขา. ในความเป็นจริง Hai Lu ฮ่องกงรู้; ทุกคืนเธอไม่ได้นอนหลับได้ดี เขาเกลียดเขาที่ไม่สามารถได้รับจากฝันร้าย นอกจากนี้เขายังรู้สึกเสียใจกับเซียงหยุน หลังจากที่เขาไม่สามารถหยุดตัวเองจากการถูกขึ้นอยู่กับเธอ. ความรู้สึกที่เขามีต่อ Xiang Yun ความรู้สึกระหว่างชายและหญิง นอกจากนี้ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างผสมข้างความรู้สึกของชายและหญิงที่ ในชีวิตนี้ไม่มีใครที่สามารถเปลี่ยนสิ่งเหล่านั้น. พวงของรอยเท้าคลั่งมาถึงหมูน้อย หัวใจ Hai Lu ฮ่องกงรัดกุม เขาลุกขึ้นนั่ง การแสดงออกของเขาทันที reminscing หายไป. ด้วย "จิยา" เสียงประตูถูกผลักเปิดโดยคน ลูซินยืนอยู่ที่ประตูและมองในห้องในขณะที่ เท้าของเธอกำลังจะมาในลูไห่กงเย็นชาหยุดของเธอ: "ไม่ย้ายไป."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นอีกคืนที่หิมะไม่ได้พักผ่อน

คาร์บอนในหม้อค่อยๆ เผาไฟ ทำให้ห้องอบอุ่น

ลู่ไห่ฮ่องกงขมวดคิ้ว แล้วค่อยๆลืมตา ตาขวาเป็นโคลน , ตาซ้ายชัดเจน มันมักจะมีด้านมืดอยู่ในโลกของเขา . . . . . .

เขากระพริบตาเพื่อสลายง่วงนอน อาการเมาค้างครั้งแรกในชีวิตของเขา ทำให้มือใหม่เขาต้องปวดหัว

ลู่ไห่ฮ่องกงลูบหน้าผากและนั่งอัพ

" ตื่นแล้วเหรอ "

เป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน เสียง เสียงในหู สักพักลู่ไห่ฮ่องกงถึงกับสะดุ้ง ในอดีต แต่หยุนเซียงจะอยู่เคียงข้างเขาในเวลานี้ ลู่ไห่ฮ่องกงหลงทางในความคิดของเขา ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้น และเห็นว่าเป็นใคร คู่มือนุ่มเหมือนไม่มีกระดูก วัดของเขากด อ่อนโยนพวกเขานวดเขา

" คราวหน้าอย่าดื่มให้มากนัก คนที่จะทุกข์อยู่เลย "

ไม่ใช่ยุนยุน เซียงเซียง . . . . . . . แต่จะลูบหัวของเขาและตำหนิเขา : " บ้า ดี สิ่งที่คุณไม่เรียนรู้ นี่ ดื่มไวน์ คุณสมควรที่จะปวดหัว "

และตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับหยุนเซียงอยู่ข้างๆ . . . . . . .

กับการเคลื่อนไหว เขากระชากหนีมือของผู้หญิงลู่ไห่ฮ่องกงดูเย็นชาที่เธอ : " ไม่มีใครบอกคุณ ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าห้องของผม และยัง อย่ามาแตะตัวฉัน "

คนมันลู่ลาน goddaughter ชื่อลู่ซิน เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน

ตอนที่เธอได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากลู่ไห่ฮ่องกง เธอชะงัก เธอดึงมือของเธอและกับบางคนไม่มีประโยชน์และยืนอยู่ข้างเตียง

" ขอโทษนะ มันเป็นเจ้าพ่อที่ให้ผมมาเขาบอกว่าคุณเมาเมื่อคืน และ ให้ฉันดูแลเธอที่นี่ ตอนนี้ . . . . . ฉันเพียงต้องการให้คุณรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้น "

เขาไม่รู้จะตอบ

ลู่ไห่ฮ่องกงลูบหน้าผาก ในหัวของเขาไม่สามารถช่วย แต่ปรากฏออกมาเป็นรูป มันมีความโกรธเล็กน้อยเกี่ยวกับมันและกระโดดลงมาข้างๆหูของเขา : " อย่าให้สัมผัส คุณจะหยุดถ้าคุณได้บ้าง ? มา