The tale starts in first person nar

The tale starts in first person narrative mode. The un-named narrator is a friend of the mate of the Sapphire Winston Bunter, and he is present in the restaurant conversation where the story begins. In fact Conrad rather coyly signals his presence in his own account of events.

There was also a very young shipmaster, with a little fair moustache and serious eyes, who said nothing, and only smiled faintly from time to time.

But on Bunter’s voyage aboard the Sapphire to Calcutta and back, events are presented in third person omniscient narrative mode, with the thoughts and feelings of the secondary and tertiary characters fully expressed.

Then when Bunter nears home and his wife inherits the money, the narrator suddenly reappears to present the conclusion to the story as a first person narrative again.

Conrad offers no explanation of how the information in the central part of the story reaches us, nor any persuasive logical reason why there should be two narrative modes at work in the one tale.

None of this would be terribly important were it not for the fact that Conrad has become celebrated for his inventive use of narrators and the complex structure of his tales and novels. But the fact is that he often makes mistakes in the logic and the narrative paths by which information reaches the reader – and this is an early example of that weakness, which is worth noting.

He also sometimes plays fast and lose with the conventions of tale-telling – as he does here. The narrator knows perfectly well at the outset of the tale why Bunter’s hair is so black, yet he conceals the fact from the reader with teasing hints that Bunter has a secret (without revealing what it is). In fact it is the narrator who advises Bunter to dye his hair in the first place. This device reduces the story to not much more than an elaborate and delayed joke.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องเริ่มต้นในโหมดการเล่าเรื่องคนแรก ผู้บรรยายยกเลิกการตั้งชื่อเป็นเพื่อนของเพื่อนของพลอยวินสตันบันเต้อร์และเขาอยู่ในการสนทนาร้านอาหารที่เรื่องราวเริ่มต้น ในความเป็นจริงคอนราดค่อนข้างขี้อายสัญญาณปรากฏตัวของเขาในบัญชีของตัวเองของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น. นอกจากนี้ยังมีผู้บังคับการเรือเล็กมากมีหนวดยุติธรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ และตาที่ร้ายแรงที่กล่าวว่าไม่มีอะไรและมีเพียงยิ้มจาง ๆ เป็นครั้งคราว. แต่ในการเดินทางบันเต้อร์ของต่างประเทศ ไพลินไปกัลกัตและด้านหลังเหตุการณ์ถูกนำเสนอในบุคคลที่สามโหมดการเล่าเรื่องรอบรู้กับความคิดและความรู้สึกของตัวละครมัธยมศึกษาและอุดมศึกษาแสดงออกอย่างเต็มที่. จากนั้นเมื่อบันเต้อร์ใกล้บ้านและภรรยาของเขาได้รับมรดกเงินที่ผู้บรรยายก็โผล่เข้ามาที่จะนำเสนอ สรุปเรื่องที่เป็นเรื่องเล่าคนแรกอีกครั้ง. คอนราดมีคำอธิบายว่าข้อมูลในภาคกลางของเรื่องถึงเราไม่มีหรือตรรกะเหตุผลใดโน้มน้าวใจว่าทำไมควรจะมีสองรูปแบบการเล่าเรื่องที่ทำงานในหนึ่งเรื่อง. ไม่มี นี้จะมีความสำคัญมากมันไม่ได้สำหรับความจริงที่ว่าคอนราดได้กลายเป็นที่มีชื่อเสียงสำหรับการใช้งานการสร้างสรรค์ของเขา narrators และโครงสร้างที่ซับซ้อนของนิทานและนวนิยายของเขา แต่ความจริงก็คือว่าเขามักจะทำให้ความผิดพลาดในตรรกะและเส้นทางการเล่าเรื่องโดยที่ข้อมูลถึงผู้อ่าน - และนี่คือตัวอย่างแรกของความอ่อนแอนั้นซึ่งเป็นมูลค่า noting. บางครั้งเขายังเล่นได้อย่างรวดเร็วและสูญเสียกับการประชุมของเรื่อง -telling - ขณะที่เขาทำที่นี่ ผู้บรรยายรู้สมบูรณ์ดีในตอนแรกของเรื่องที่ว่าทำไมผมบันเต้อร์เป็นสีดำเพื่อที่เขายังซ่อนเร้นความเป็นจริงจากผู้อ่านที่มีคำว่าล้อเล่นบันเต้อร์มีความลับ (โดยไม่เปิดเผยว่ามันคืออะไร) ในความเป็นจริงมันเป็นเรื่องเล่าที่ให้คำแนะนำแก่บันเต้อร์ที่จะย้อมผมของเขาในสถานที่แรก อุปกรณ์นี้จะช่วยลดเรื่องที่จะไม่มากไปกว่าเรื่องตลกที่ซับซ้อนและล่าช้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นในโหมดเล่าคนแรก สหประชาชาติที่ชื่อ บรรยาย เป็น เพื่อน ของ เพื่อน ของ แซฟไฟร์ วินสตัน bunter และเขาอยู่ในร้านอาหาร บทสนทนาที่เริ่มเรื่องราว . ในความเป็นจริงสัญญาณการปรากฏตัวของเขาค่อนข้างตุ้งติ้งคอนราดในบัญชีของตัวเองของเหตุการณ์ .

มีกัปตันเรือหนุ่มมาก มีหนวด แฟร์น้อยและร้ายแรงตา ใครว่าอะไรและเพียงยิ้มบางๆ เวลา

แต่ bunter ของการเดินทางต่างประเทศ แซฟไฟร์ กัลกัตตา และ หลัง เหตุการณ์ที่นำเสนอบุคคลที่ตรัสรู้เรื่องโหมด กับความคิดและความรู้สึกของทุติยภูมิและตติยภูมิมีตัวละครครบ

เมื่อ bunter ใกล้บ้าน และภรรยาของเขา จะเงินเล่าเรื่องก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง เพื่อเสนอการสรุปเรื่องราวเป็นคนแรกที่เล่าเรื่องอีก

คอนราด มีอธิบายว่า ข้อมูลในส่วนกลางของเรื่องถึงเรา หรือเหตุผลใด ๆตรรกะประทับทำไมควรมีสองโหมดในการทำงานในการเล่าเรื่องเรื่องหนึ่ง

ทั้งหมดนี่จะโคตรสำคัญไม่ใช่ความจริงที่คอนราดได้กลายเป็นฉลองให้เขาใช้ในการประดิษฐ์ของนิทานและโครงสร้างที่ซับซ้อนของนิทานและนิยาย แต่ความจริงคือ เขามักจะทำให้ความผิดพลาดในตรรกะและการเล่าเรื่อง เส้นทางที่ข้อมูลถึงผู้อ่าน–และนี้เป็นตัวอย่างแรกของความอ่อนแอ ซึ่งเป็นมูลค่า noting .

เขาก็เล่นได้อย่างรวดเร็วและสูญเสียกับการประชุมของเรื่องบอก ) เขาก็จะมาที่นี่ เล่าเรื่องที่รู้อย่างถ่องแท้เริ่มแรกของเรื่องราวว่าทำไม bunter ผมสีดำมาก แต่เขาปกปิดความจริงจากผู้อ่านที่มีล้อคําแนะนําว่า bunter มีความลับ ( โดยไม่ต้องเปิดเผยสิ่งที่มันเป็น ) ในความเป็นจริงมันเป็นผู้บรรยายที่แนะ bunter ทำสีผมในสถานที่แรกอุปกรณ์นี้จะช่วยลดเรื่องล้อเล่นไม่ได้มากไปกว่าที่ซับซ้อนและล่าช้า