Mansfield’s influence on the struct

Mansfield’s influence on the structure of the short story is comparable to that of her more famous contemporary James Joyce on the novel. Crucial to each is a sense that point of view must be controlled from within the character and that the elusiveness of life’s meaning can be captured through an epiphanic moment. Here, mental access has been restricted to Miss Brill, but mere selective omniscience cannot account for the artfulness of the technique. The manipulation of time is important because the story tends toward the exploration of a few moments in a character’s life.

These highly compressed moments, therefore, reveal psychological time instead of clock-time, and they are everywhere marked by Miss Brill’s colloquialisms and features of her private language. Mixed with this language, however, is the narrator’s phraseology (narrated monologue), so that even the most neutral observations are reinforced by a kind of lyric intensity: “And sometimes a tiny staggerer came suddenly rocking into the open from under the trees, stopped, stared, as suddenly sat down ’flop,’ until its small high-stepping mother, like a young hen, rushed scolding to its rescue.” It is this rich mixture of interior monologue, narrated monologue, and narrator summary that enables the reader to perceive the very reality Miss Brill seeks to deny in her fantasies.

Like Joyce, Mansfield rejected an intrusive commentary, allowing the reader to form a reaction to the character in more subtle ways. As Miss Brill reflects on the past, or once, notably, anticipates a future time in the imagined dialogue with her reading companion, she reveals herself and her anxieties most fully. Using Miss Brill’s eyes to look outward on the world of the story enables the narrator to infuse her vision with a stronger vision so that themes of isolation, exile, and aging in a hostile world appear to evolve naturally from the character herself.

In this way, the intermingling of scene, narrator summary (or withdrawal), and the modes of Miss Brill’s mental life work in harmony to preserve the flavor of Miss Brill’s own phraseology and to keep the narrative fabric smooth and seamless. The end result is that Miss Brill’s life tends toward a moment in which she can no longer deny the reality she so greatly fears.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อิทธิพลแมนส์กับโครงสร้างของเรื่องสั้นที่เป็นเทียบเท่ากับที่ของที่มีชื่อเสียงมากของเธอร่วมสมัย James Joyce นิยาย ที่สำคัญแต่ละความรู้สึกว่ามุมมองจะต้องถูกควบคุมจากภายในของตัวละครและที่หลบหลีกความหมายของชีวิตสามารถจับภาพช่วงเวลาที่ผ่าน epiphanic นี่คือการเข้าถึงจิตได้รับการ จำกัด นางสาวสุดยอด แต่เพียงสัพพัญญูเลือกไม่สามารถบัญชีสำหรับเล่ห์เหลี่ยมของเทคนิค การจัดการเวลาเป็นสิ่งสำคัญเพราะเรื่องที่มีแนวโน้มไปตรวจสอบข้อเท็จจริงของการสักครู่ในชีวิตของตัวละครที่. เหล่านี้ช่วงเวลาที่บีบอัดสูงจึงเผยให้เห็นเวลาจิตวิทยาแทนนาฬิกาเวลาและพวกเขามีการทำเครื่องหมายทุกที่โดย colloquialisms นางสาวสุดยอดและคุณสมบัติของ ภาษาส่วนตัวของเธอ ผสมกับภาษานี้ แต่เป็นถ้อยคำของผู้บรรยาย (คนเดียวเล่า) เพื่อให้ได้ข้อสังเกตที่เป็นกลางส่วนใหญ่จะเสริมด้วยชนิดของความเข้มบทกวี: "และบางครั้ง staggerer เล็ก ๆ มาจู่ ๆ ก็โยกไปสู่ที่โล่งจากใต้ต้นไม้หยุด จ้องขณะที่จู่ ๆ ก็นั่งลง 'ล้มเหลว' จนกระทั่งแม่สูงก้าวขนาดเล็กเช่นไก่หนุ่มรีบดุเพื่อช่วยชีวิตของตน. "มันคือส่วนผสมที่อุดมไปด้วยการพูดคนเดียวภายในคนเดียวที่เล่าเรื่องและสรุปบรรยายที่ช่วยให้ผู้อ่าน ในการรับรู้กับความเป็นจริงมากนางสาวสุดยอดพยายามที่จะปฏิเสธในจินตนาการของเธอ. เช่นเดียวกับจอยซ์แมนส์ฟิลด์ปฏิเสธความเห็นล่วงล้ำช่วยให้ผู้อ่านในรูปแบบการตอบสนองต่อตัวละครในรูปแบบที่ลึกซึ้งมากขึ้น ในฐานะที่เป็นสุดยอดนางสาวสะท้อนให้เห็นถึงอดีตที่ผ่านมาหรือครั้งที่สะดุดตาคาดว่าจะเป็นเวลาในอนาคตในการเจรจากับสหายคิดอ่านของเธอเธอเผยให้เห็นตัวเองและความวิตกกังวลมากที่สุดของเธออย่างเต็มที่ การใช้สายตานางสาวสุดยอดของที่จะมองออกไปด้านนอกในโลกของเรื่องช่วยเล่าเรื่องที่จะใส่วิสัยทัศน์ของเธอด้วยวิสัยทัศน์ที่แข็งแกร่งเพื่อให้รูปแบบของการแยกถูกเนรเทศและริ้วรอยในโลกที่เป็นมิตรปรากฏที่จะพัฒนาขึ้นตามธรรมชาติจากตัวละครของตัวเอง. ด้วยวิธีนี้ , intermingling ของฉากสรุปบรรยาย (หรือถอน) และรูปแบบของการทำงานในชีวิตจิตนางสาวสุดยอดในความสามัคคีที่จะรักษารสชาติของถ้อยคำนางสาวสุดยอดของตัวเองและเพื่อให้ผ้าเล่าเรื่องได้อย่างราบรื่นและไร้รอยต่อ ผลลัพธ์ที่ได้คือว่าชีวิตนางสาวสุดยอดของช่วงเวลาที่มีแนวโน้มไปทางที่เธอไม่สามารถปฏิเสธความเป็นจริงเพื่อให้เธอกลัวมากที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Mansfield มีอิทธิพลต่อโครงสร้างของเรื่องสั้นก็เปรียบได้กับว่าเธอมีชื่อเสียงมากสมัยเจมส์ บอนด์ในนวนิยาย ที่สำคัญแต่ละคือความรู้สึกมุมมองที่ต้องถูกควบคุมจากภายในตัว และที่ elusiveness ของความหมายของชีวิตสามารถจับผ่านช่วงเวลา epiphanic . ที่นี่ , การเข้าถึงจิตใจได้ถูก จำกัด เพื่อ นางสาวบริล ,แต่เพียงเลือกสัพพัญญูไม่สามารถบัญชีสำหรับความสามารถของเทคนิค การจัดการเวลาเป็นเรื่องสำคัญ เพราะเรื่องราวมีแนวโน้มไปทางสำรวจบางช่วงเวลาในชีวิตของตัวละคร

ช่วงเวลาเหล่านี้บีบอัดสูงจึงเปิดเผยเวลาจิตแทนเวลานาฬิกาและพวกเขากำลังทุกที่ที่มีคุณ บริ colloquialisms และคุณสมบัติของภาษาส่วนตัวของเธอ ผสมกับภาษานี้ แต่จะบรรยายอย่างไร ( บรรยายคับ ) ดังนั้นแม้สังเกตที่เป็นกลางส่วนใหญ่จะเสริมด้วยชนิดของเนื้อเพลงความรุนแรง : " และบางครั้ง staggerer เล็กมาโยกเข้าไปเปิดจากใต้ต้นไม้ , หยุด ต่างจ้องมองเป็นก็นั่งลง ' ปัด ' จนมีขนาดเล็กสูงเหยียบแม่ เหมือนไก่หนุ่ม รีบด่ามันช่วย . " มันเป็นส่วนผสมนี้ อุดม ภายใน พูดคนเดียว พูดคนเดียวด้วย และบรรยายสรุปให้ผู้อ่านรับรู้ความเป็นจริงมากคุณสุดยอดพยายามที่จะปฏิเสธในจินตนาการของเธอ . . . . .

เช่น จอยซ์ , Mansfield ปฏิเสธความเห็นก้าวก่ายช่วยให้ผู้อ่านในรูปแบบปฏิกิริยากับตัวละครมากกว่าวิธี เป็นคุณหนูสุดยอดสะท้อนถึงอดีต หรือ ครั้งเดียว โดยเฉพาะ คาดว่าเวลาในอนาคตคิดบทสนทนากับเพื่อนอ่าน เธอพบว่าตัวเองและกังวลที่สุดของเธออย่างเต็มที่ใช้สายตามองออกไปด้านนอกของมิสสุดยอดบนโลกของเรื่องราวให้เล่าดองวิสัยทัศน์ของเธอกับแข็งแกร่งวิสัยทัศน์เพื่อให้รูปแบบของการแยก ถูกเนรเทศ และอายุในโลกเป็นศัตรูปรากฏมีวิวัฒนาการตามธรรมชาติจากตัวละครเอง

ในวิธีนี้ , intermingling ของฉาก สรุปบรรยาย ( หรือถอน )และโหมดของนางสาวบริจิตชีวิตทำงานในความสามัคคีเพื่อรักษารสชาติของมิสสุดยอดของตัวเองอย่างไรและเก็บผ้าแบบเรียบและราบรื่น ผลลัพธ์ที่ได้คือว่าคุณสุดยอดของชีวิตมีแนวโน้มต่อช่วงเวลาที่เธอไม่สามารถปฏิเสธความจริงเธออย่างมากกลัว .