This study investigated whether com

This study investigated whether computer-assisted instruction (CAI) was effective in increasing the mathematics computational fluency of three female sixth grade students performing at the frustrational level (Shapiro & Lentz, 1986; Deno & Mirkin, 1977) in multiplication and division. The Key Skills (Sunburst Technology, 2003) computer program served as the independent variable. A multiple baseline design across subjects was chosen to evaluate the effectiveness of this CAI intervention (Cooper, Heron, & Heward, 1987) with correct digits per minute on timed skills probes serving as the dependent variable. In addition, work completion and accuracy were compared between CAI and seatwork. As a result of the CAI intervention, two of the three participants increased their fluency rates from baseline to intervention, although drastic changes in level or trend were not apparent. Definitive comparisons between each participant's work completion and accuracy during the CAI and seatwork conditions could not be made due to varying seatwork session length, inequitable opportunities to practice, and varying independent variable complexity. Teacher and student treatment acceptability ratings were highly favorable. Post-completion analysis of error rates led to discussion of future directions and next steps.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้ตรวจสอบว่า คอมพิวเตอร์ช่วยสอน (ไก) มีประสิทธิภาพในการเพิ่มแคล่วคำนวณคณิตศาสตร์ของเพศหญิงสามหก เกรดนักเรียนดำเนินการในระดับ frustrational (Shapiro & Lentz, 1986 Deno & เมอร์คิน 1977) ในการคูณและการหาร ทักษะคีย์ (Sunburst เทคโนโลยี 2003) โปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่ทำหน้าที่เป็นตัวแปรอิสระ แบบพื้นฐานหลายข้ามเรื่องถูกเลือกเพื่อประเมินประสิทธิผลของการแทรกแซงนี้ไก (คูเปอร์ เฮรอน & Heward, 1987) ด้วยตัวเลขที่ถูกต้องต่อนาทีในคลิปปากตะเข้ทักษะเวลาให้บริการเป็นตัวแปรที่ขึ้นอยู่กับ ทำงานเสร็จสมบูรณ์และความถูกต้องถูกเปรียบเทียบระหว่างไก seatwork จากการแทรกแซงไค สองคนสามเพิ่มความแคล่วราคาพื้นฐานการแทรกแซง แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในระดับหรือแนวโน้มไม่ชัดเจน ไม่สามารถทำการเปรียบเทียบระหว่างผู้เข้าร่วมแต่ละงานเสร็จสมบูรณ์และความถูกต้องระหว่างเงื่อนไขไกและ seatwork ทั่วไปเนื่องจากแตกต่างกัน seatwork ช่วงยาว inequitable โอกาสในการฝึก และตัวแปรอิสระความซับซ้อนที่แตกต่างกัน ครูและนักเรียนรักษา acceptability อันดับอันสูงได้ หลังเสร็จสิ้นการวิเคราะห์อัตราข้อผิดพลาดที่นำไปสู่การอภิปรายทิศทางในอนาคตและขั้นตอนถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้ตรวจสอบว่าบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน (CAI) มีประสิทธิภาพในการเพิ่มความคล่องแคล่วในการคำนวณทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนหญิงสามเกรดหกการดำเนินการในระดับ frustrational (ชาปิโรส์และ Lentz 1986; & Deno Mirkin, 1977) ในการคูณและการหาร ทักษะ (Key เทคโนโลยีซ่าน, 2003) โปรแกรมคอมพิวเตอร์ทำหน้าที่เป็นตัวแปรอิสระ หลายการออกแบบพื้นฐานทั่ววิชาที่ได้รับการคัดเลือกในการประเมินประสิทธิภาพของการแทรกแซงนี้บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน (คูเปอร์นกกระสาและ Heward, 1987) ด้วยตัวเลขที่ถูกต้องต่อนาทีบนขั้วทักษะหมดเวลาการให้บริการเป็นตัวแปรตาม นอกจากนี้เสร็จสิ้นการทำงานและความถูกต้องถูกนำมาเปรียบเทียบระหว่างบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนและ seatwork อันเป็นผลมาจากการแทรกแซงของบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนที่สองในสามของผู้เข้าร่วมที่เพิ่มขึ้นอัตราความคล่องแคล่วของพวกเขาจากพื้นฐานที่จะแทรกแซงแม้ว่าการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในระดับหรือแนวโน้มไม่ชัดเจน การเปรียบเทียบการแตกหักระหว่างเสร็จสิ้นการทำงานของผู้เข้าร่วมแต่ละคนและความถูกต้องในช่วงบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนและเงื่อนไข seatwork ไม่สามารถทำเนื่องจากการที่แตกต่างกันระยะเวลาในเซ seatwork โอกาสธรรมในการฝึกและความซับซ้อนที่แตกต่างกันตัวแปรอิสระ ครูนักเรียนและการรักษาการให้คะแนนการยอมรับเป็นอย่างดีอย่างมาก การวิเคราะห์การโพสต์ความสำเร็จของอัตราความผิดพลาดที่นำไปสู่​​การอภิปรายของทิศทางในอนาคตและขั้นตอนถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ ยังพบว่าบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน ( CAI ) มีประสิทธิภาพในการเพิ่มคณิตศาสตร์คอมพิวเตอร์คล่องสามหญิง นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 มีประสิทธิภาพในระดับ frustrational ( Shapiro &เลนซ์ , 1986 ; ดีโน่& เมอร์กิ้น , 1977 ) ในการคูณและการหาร ทักษะที่สำคัญ ( ซันเบิร์สเทคโนโลยี , 2003 ) โปรแกรมคอมพิวเตอร์ ทำหน้าที่เป็น ตัวแปรอิสระหลายพื้นฐานการออกแบบข้ามวิชาเลือกเพื่อประเมินประสิทธิผลของการแทรกแซงนี้ไช่ ( คูเปอร์ , นกกระสา , &ฮิวเอิร์ด , 1987 ) ให้ถูกต้องด้วยตัวเลขต่อนาทีหมดเวลาทักษะในการให้บริการเป็นตัวแปรตาม นอกจากนี้ เสร็จงานและความถูกต้องและเปรียบเทียบระหว่างคอมพิวเตอร์ช่วยสอน seatwork . ผลของบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนแทรกแซงสองในสามของผู้เข้าร่วมการเพิ่มอัตราความสามารถของพวกเขาจาก baseline ถึงการแทรกแซง แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในระดับหรือแนวโน้มได้ชัดเจน สรุปการเปรียบเทียบระหว่างความสมบูรณ์และความถูกต้องของแต่ละผู้เข้าร่วมงานในบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน seatwork เงื่อนไขและไม่สามารถทำเนื่องจากการ seatwork ความยาวช่วงเหลื่อมล้ำโอกาสที่จะฝึกและแปรตัวแปรอิสระมีความซับซ้อน ครูและนักเรียนมีคะแนนการยอมรับที่ดีอย่างมาก การวิเคราะห์ความสมบูรณ์โพสต์ของอัตราความผิดพลาดนำไปสู่การอภิปรายของทิศทางในอนาคตและขั้นตอนต่อไป