In a recent discussion of the devel

In a recent discussion of the development of museum visitor studies, Eilean Hooper-Greenhill notes that there has been a broad shift from ‘thinking about visitors as an undifferentiated mass public to beginning to accept visitors as active interpreters and performers of meaning-making practices within complex cultural sites’ (2006, p. 362). She also notes that there have been shifts away from models based in behaviourist psychology and ‘expert-to-novice . . . communication’ (ibid.) and, especially over the last ten years, towards what she calls an ‘interpretative paradigm’ (ibid.). Thus, she reports, many of the earlier studies were oriented to questions of whether the public had managed to grasp the expert information provided to them in the exhibition or not. The visitor was conceptualised as a more or less absorbent sponge encountering the expert knowledge
provided by the museum; and in museums of science and natural history in particular,
exhibitions were often evaluated on the basis of how effective they were in transmitting
factual knowledge to those who visited (see Lawrence 1991 for a robust critique). Within
such a model, design was seen as important for ‘packaging messages’ and so helping to
‘get them across’ the expert – visitor divide. Within a more ‘interpretative paradigm’,
however, design is recognised more fully as an integral part of the visitor experience, with
potentially more far-reaching implications for structuring the very nature of that
experience rather than simply providing a more or less attractive medium for presenting
content.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการสนทนาล่าสุดพัฒนาศึกษาเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ Eilean รับกรีนฮิลล์บันทึกที่แล้วกว้างเปลี่ยนจาก 'คิดเกี่ยวกับนักท่องเที่ยวเป็นการสาธารณะโดยรวม undifferentiated เพื่อเริ่มต้นรับชมงานล่ามและนักแสดงทำความหมายแนวทางปฏิบัติภายในซับซ้อนแห่ง' (2006, p. 362) เธอยังบันทึกได้มีกะจากแบบจำลองที่ใช้ในจิตวิทยา behaviourist และ ' ผู้เชี่ยวชาญการมือใหม่...สื่อสาร ' (ibid) และ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ช่วงสิบ ปี ต่อที่เขาเรียกเป็น 'กระบวนทัศน์ interpretative' (ibid) ดังนั้น เธอทำรายงาน หลายการศึกษาก่อนหน้านี้ได้มุ่งเน้นถึงคำถามว่าประชาชนได้จัดการหยิบข้อมูลมาใช้ให้ไปในนิทรรศการ หรือไม่ ผู้เข้าชมมีแนวคิดเป็นฟองน้ำดูดซับน้อยทำให้ความรู้ผู้เชี่ยวชาญโดยพิพิธภัณฑ์ และ ในพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์และประวัติศาสตร์ธรรมชาติโดยเฉพาะนิทรรศการมักจะถูกประเมินโดยใช้วิธีที่มีประสิทธิภาพจะอยู่ในการส่งรู้จริงผู้เยี่ยมชม (ดูลอว์เรนซ์ 1991 สำหรับวิจารณ์แข็งแกร่ง) ภายในเช่นแบบจำลอง การออกแบบที่เห็นเป็นสำคัญ 'บรรจุข้อความ" และช่วยให้'รับได้' ผู้เชี่ยวชาญ – เยี่ยมชมแบ่ง ภายในมากขึ้น 'interpretative กระบวนทัศน์'อย่างไรก็ตาม ออกแบบเป็นยังมากขึ้นอย่างเต็มที่เป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ ผู้เข้าชมด้วยนัยผับอาจเพิ่มเติมสำหรับการจัดโครงสร้างธรรมชาติมากว่าประสบการณ์มากกว่าก็ให้กลางน้อยน่าสนใจสำหรับการนำเสนอเนื้อหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการอภิปรายที่ผ่านมาของการพัฒนาของการศึกษาของผู้เข้าชมพิพิธภัณฑ์ Eilean ฮูเปอร์-Greenhill ตั้งข้อสังเกตว่ามีการเปลี่ยนแปลงในวงกว้างจากความคิดเกี่ยวกับผู้เข้าชมเป็นประชาชนมวลแตกต่างที่จุดเริ่มต้นที่จะรับผู้เข้าชมเป็นล่ามที่ใช้งานและนักแสดงที่มีความหมายของการปฏิบัติที่ทำภายใน แหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมที่ซับซ้อน '(2006, น. 362) นอกจากนี้เธอยังตั้งข้อสังเกตว่ามีการเปลี่ยนแปลงไปจากรุ่นที่ใช้ในด้านจิตวิทยาพฤติกรรมและผู้เชี่ยวชาญเพื่อสามเณร . . การสื่อสาร (อ้างแล้ว.) และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงสิบปีที่ผ่านมาที่มีต่อสิ่งที่เธอเรียก 'กระบวนทัศน์การแปลความหมาย (อ้างแล้ว.) ดังนั้นเธอรายงานหลายการศึกษาก่อนหน้านี้ได้รับการมุ่งเน้นไปยังคำถามที่ว่าประชาชนมีการจัดการที่จะเข้าใจข้อมูลผู้เชี่ยวชาญให้แก่พวกเขาในการจัดนิทรรศการหรือไม่ ผู้เข้าชมเป็นแนวความคิดที่เป็นมากขึ้นหรือฟองน้ำดูดซับน้อยเผชิญหน้ากับความรู้จากผู้เชี่ยวชาญ
ที่ให้บริการโดยพิพิธภัณฑ์; และในพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์และประวัติศาสตร์ธรรมชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
การจัดนิทรรศการมักจะได้รับการประเมินบนพื้นฐานของวิธีที่มีประสิทธิภาพพวกเขาอยู่ในการส่ง
ความรู้ที่เป็นข้อเท็จจริงให้กับผู้ที่เข้าเยี่ยมชม (ดูอเรนซ์ 1991 สำหรับคำติชมที่มีประสิทธิภาพ) ภายใน
เช่นรูปแบบการออกแบบที่ถูกมองว่าเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับ 'ข้อความบรรจุภัณฑ์และเพื่อช่วยในการ
'ให้พวกเขาข้าม' ผู้เชี่ยวชาญ - แบ่งผู้เข้าชม ภายในเพิ่มเติม 'กระบวนทัศน์การแปลความหมาย'
แต่การออกแบบที่ได้รับการยอมรับมากขึ้นอย่างเต็มที่ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ของผู้เข้าชมที่มี
มากขึ้นอาจหมายกว้างขวางสำหรับโครงสร้างธรรมชาติของที่
มีประสบการณ์มากกว่าเพียงแค่การให้เป็นสื่อที่น่าสนใจมากขึ้นหรือน้อยกว่าสำหรับ การนำเสนอ
เนื้อหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการสนทนาล่าสุดของการพัฒนาพิพิธภัณฑ์เข้าชมศึกษา eilean เปอร์ Greenhill บันทึกว่าได้มีการเปลี่ยนจาก ' คิดคร่าว ๆเกี่ยวกับผู้เข้าชมเป็น undifferentiated มวลชนเริ่มที่จะรับผู้เข้าชมเป็นล่าม ปราดเปรียวและการแสดงความหมายให้ปฏิบัติภายในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมซับซ้อน ' ( 2549 , หน้า 362 )เธอยังบันทึกว่า มีการเปลี่ยนแปลงไปจากรุ่นพื้นฐานทางจิตวิทยา behaviourist และผู้เชี่ยวชาญที่ไม่มีประสบการณ์ . . . . . . . การสื่อสาร " ( อ้างแล้ว ) และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงสิบปี ต่อสิ่งที่เธอเรียก ' กระบวนทัศน์เชิงตีความ ( อ้างแล้ว ) ดังนั้น เธอรายงานหลายของการศึกษาก่อนหน้านี้เป็นเชิงคำถามว่า ประชาชนก็สามารถที่จะเข้าใจข้อมูลผู้เชี่ยวชาญให้แก่พวกเขาในงานหรือไม่ ผู้เข้าชมเป็น conceptualized เป็นมากกว่าหรือน้อยกว่าซับฟองน้ำ พบกับความรู้ผู้เชี่ยวชาญ
โดย พิพิธภัณฑ์ และพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์และประวัติศาสตร์ธรรมชาติโดยเฉพาะ
นิทรรศการมักจะถูกประเมินบนพื้นฐานของวิธีที่มีประสิทธิภาพที่พวกเขาในการถ่ายทอดความรู้ให้ผู้เยี่ยมชม 1
( เห็นลอเรนซ์ 1991 สำหรับการวิจารณ์ที่แข็งแกร่ง ) ภายใน
เป็นรูปแบบการออกแบบที่เห็นเป็นสิ่งสำคัญสำหรับ ' ข้อความ ' บรรจุภัณฑ์และช่วย
'get ข้าม ' ผู้เชี่ยวชาญและผู้เข้าชมแยก ภายในกระบวนทัศน์ ' ตีความ '
อย่างไรก็ตามการออกแบบได้รับการยอมรับอย่างเต็มที่เป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ของผู้เข้าชมด้วย
อาจเพิ่มเติมกว้างขวางสำหรับโครงสร้างธรรมชาติที่
ประสบการณ์มากกว่าเพียงแค่การให้อาหารมากหรือน้อยที่น่าสนใจนำเสนอ
เนื้อหา