Just One More TimeThere's a 19th-ce

Just One More Time
There's a 19th-century English novel set in a small Welsh town in which every year for the past 500 years the people all gather in church on Christmas Eve and pray. Shortly before midnight, they light candle lanterns and, singing carols and hymns, they walk down a country path several miles to an old abandoned stone shack. There they set up a creche scene, complete with manger. And in simple piety, they kneel and pray. Their hymns warm the chilly December air. Everyone in town capable of walking is there.
There is a myth in that town, a belief that if all citizens are present on Christmas Eve, and if all are praying with perfect faith, then and only then, at the stroke of midnight, the Second Coming will be at hand. And for 500 years they've come to that stone ruin and prayed. Yet the Second Coming has eluded them.
One of the main characters in this novel is asked, "Do you believe that He will come again on Christmas Eve in our town?"
"No," he answers, shaking his head sadly, "no, I don't."
"Then why do you go each year?" he asked.
"Ah," he says smiling, "what if I were the only one who wasn't there when it happened?"
Well, that's very little faith he has, isn't it? But it is some faith. As it says in the New Testament, we need only have faith as small as a grain of mustard seed to get into the Kingdom of Heaven. And sometimes, when we work with disturbed children, at-risk youth, troubled teens, alcoholic or abusive or depressed and suicidal partners, friends or clients ... it is at those moments that we need that small bit of faith that kept that man coming back to the stone ruin on Christmas Eve. Just one more time. Just this next time, perhaps I'll make the breakthrough then.
We sometimes are called upon to work with people for whom others have abandoned all hope. Perhaps we have even come to the conclusion that there's no possibility of change or growth. It's at that time that, if we can find the tiniest scrap of hope, we may turn the corner, achieve a measurable gain, save someone worth saving. Please go back, my friend, just this one more time.
Hanoch McCarty

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพียงหนึ่งครั้งมีนวนิยายอังกฤษศตวรรษในเมืองเวลส์เล็ก ๆ ในที่ทุกปีสำหรับปี 500 คนทั้งหมดรวบรวมในโบสถ์ในวันคริสมาสต์ และอธิษฐาน ช้าก่อนเที่ยงคืน แสงเทียนโคมไฟ และ carols ร้องเพลง และบทสวดมนตร์ พวกเขาเดินลงเส้นทางประเทศหลายไมล์ชฟรอนท์หินละทิ้งการเก่า มีพวกเขาตั้งค่าฉาก creche กับผู้จัดการ และในเรื่องความยำเกรง พวกเขาเข่า และอธิษฐาน บทสวดมนตร์ของพวกเขาอบอุ่นธันวาคมอากาศหนาว ทุกคนในเมืองสามารถเดินได้มีมีตำนานในเมือง ความเชื่อว่า ถ้าประชาชนทั้งหมดมีอยู่ในวันก่อนวันคริสต์มาส และทั้งหมดจะอธิษฐาน ด้วยความเชื่อที่สมบูรณ์แบบ แล้ว และเท่า นั้น โรคหลอดเลือดสมองของเที่ยงคืน มาที่สองจะเป็นที่ และ 500 ปี พวกเขามาที่หินทำลาย และอธิษฐาน แต่การเสด็จกลับมามี eluded นั้นหนึ่งในตัวละครหลักในนิยายนี้ถาม, "คุณเชื่อว่า เขาจะมาอีกครั้งในวันคริสมาสต์ในเมืองของเราหรือไม่? ""ไม่ เขาตอบ สั่นศีรษะของเขาเศร้า "ไม่ ฉันไม่""แล้วทำไมคุณไปแต่ละปี" เขาถาม"อา เขากล่าวว่า ยิ้ม "ถ้าฉันเป็นผู้ที่ไม่มีเมื่อจะเกิดขึ้น"ดี ศรัทธาน้อยมากเขามี ไม่ได้หรือไม่ แต่มันเป็นความเชื่อบางอย่าง ตามที่กล่าวในพระคัมภีร์ใหม่ เราต้องจะศรัทธาตามเม็ดเมล็ดมัสตาร์ดให้เข้าอาณาจักรสวรรค์ และบางครั้ง เมื่อเราทำรบกวนเด็ก เยาวชนอุทกภัย ปัญหาวัย รุ่น แอลกอฮอล์ หรือคำผรุสวาท หรือหดหู่ และอยากฆ่าตัวตาย เพื่อนหรือลูกค้า...ก็ในช่วงเวลาเหล่านั้นที่เราต้องการที่เก็บผู้ชายคนนั้นกลับมาทำลายหินในวันคริสมาสต์ที่เล็ก เพียงหนึ่งครั้ง เพียงนี้ครั้งต่อไป บางทีฉันจะได้ความก้าวหน้าแล้วเราบางครั้งถูกเรียกให้ทำงานกับคนที่คนอื่นได้ละทิ้งความหวังทั้งหมด บางทีเราจะมาสรุปว่า มีความไม่เปลี่ยนแปลงหรือการเจริญเติบโต มันอยู่ที่ว่า ถ้าเราสามารถหาของเสียน้อยที่สุดความหวัง เราอาจเปิดมุม ให้เพิ่มวัด บันทึกคนคุ้มค่าประหยัดได้ กรุณากลับไป เพื่อนของฉัน เพียงนี้อีกครั้งHanoch McCarty

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียงแค่อีกครั้งหนึ่ง
นอกจากนี้ยังมีในศตวรรษที่ 19 อังกฤษนวนิยายที่ตั้งอยู่ในเมืองเล็ก ๆ ในเวลส์ซึ่งทุกปีที่ผ่านมา 500 ปีคนทั้งหมดมารวมกันในโบสถ์ในวันคริสต์มาสอีฟและอธิษฐานเป็น ไม่นานก่อนเที่ยงคืนพวกเขาสว่างโคมไฟเทียนและร้องเพลงคริสต์มาสและเพลงที่พวกเขาเดินลงหลายเส้นทางประเทศไมล์กระท่อมหินเก่าที่ถูกทิ้งร้าง ที่นั่นพวกเขาตั้งค่าฉากประสูติสมบูรณ์ด้วยรางหญ้า และในความกตัญญูง่ายที่พวกเขาคุกเข่าลงและอธิษฐาน เพลงของพวกเขาอบอุ่นเย็นธันวาคมอากาศ ทุกคนที่อยู่ในเมืองที่มีความสามารถในการเดินจะมี.
มีตำนานที่อยู่ในเมืองที่มีความเชื่อว่าถ้าประชาชนทุกคนที่มีอยู่ในวันคริสต์มาสอีฟและถ้าทั้งหมดได้รับการอธิษฐานด้วยความเชื่อที่สมบูรณ์แบบแล้วและเพียงแล้วที่จังหวะของเที่ยงคืน มาครั้งที่สองจะเป็นที่มือ และสำหรับ 500 ปีที่พวกเขาได้มาทำลายหินที่และอธิษฐาน แต่มาสองได้เลือนหายไป.
หนึ่งในตัวละครหลักในนวนิยายเรื่องนี้ถูกถามว่า "คุณเชื่อว่าเขาจะมาอีกครั้งในวันคริสต์มาสอีฟในเมืองของเรา?"
"ไม่มี" เขาตอบ, สั่นศีรษะของเขาเศร้า "ไม่ ฉันไม่. "
"แล้วทำไมคุณจะไปในแต่ละปี?" เขาถาม.
"อา" เขากล่าวยิ้ม "สิ่งที่ถ้าฉันเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่ได้มีเมื่อมันเกิดขึ้น?"
ดีที่มีความเชื่อน้อยมากที่เขามีไม่ได้หรือไม่ แต่มันเป็นความเชื่อบางอย่าง ตามที่กล่าวในพันธสัญญาใหม่เราต้องการเพียงมีความเชื่อที่มีขนาดเล็กเท่าเมล็ดพันธุ์ผักกาดจะได้รับในอาณาจักรแห่งสวรรค์ และในบางครั้งเมื่อเราทำงานกับเด็กรบกวนเยาวชนที่มีความเสี่ยง, วัยรุ่นที่มีปัญหาคู่ค้าที่มีแอลกอฮอล์หรือไม่เหมาะสมหรือหดหู่และฆ่าตัวตายเพื่อนหรือลูกค้า ... มันอยู่ที่ช่วงเวลาเหล่านั้นที่เราต้องการที่บิตขนาดเล็กของความเชื่อที่ทำให้ชายคนนั้น กลับมาที่ทำลายหินในวันคริสต์มาสอีฟ เพียงแค่อีกครั้งหนึ่ง เพียงแค่นี้ครั้งต่อไปอาจจะฉันจะทำให้ประสบความสำเร็จแล้ว.
บางครั้งเราจะเรียกร้องที่จะทำงานกับคนสำหรับผู้ที่คนอื่น ๆ ได้ละทิ้งความหวังทั้งหมด บางทีเราได้มาถึงข้อสรุปว่ามีความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนแปลงหรือการเจริญเติบโตไม่ มันเป็นช่วงเวลานั้นว่าถ้าเราสามารถหาเศษน้อยที่สุดของความหวังเราอาจเปิดมุมให้ได้กำไรจากการวัดบันทึกคนประหยัดคุ้มค่า กรุณากลับไปเพื่อนของฉันเพียงแค่นี้อีกครั้งหนึ่ง.
ฮาโนแม็คคาร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แค่อีกสักครั้ง
มีศตวรรษนวนิยายภาษาอังกฤษเรื่องการตั้งค่าในขนาดเล็กเมืองในเวลส์ซึ่งทุกปีเป็นเวลา 500 ปี คนมารวมตัวกันในโบสถ์ในวันคริสต์มาสอีฟ และอธิษฐาน ไม่นานก่อนเที่ยงคืน พวกโคมไฟแสงเทียนและร้องเพลง carols และเพลงสวด พวกเขาเดินตามเส้นทางประเทศหลายไมล์ไปร้างหินเพิง . พวกเขาตั้งค่า แครช ฉากที่สมบูรณ์กับรางหญ้าและในเขาง่าย เขาคุกเข่าลงและภาวนา เพลงสวดของพวกเขาอบอุ่นอากาศเดือนธันวาคมที่หนาวเย็น ทุกคนในเมืองสามารถเดินมี
มีตำนานในเมืองนั้น มีความเชื่อว่าถ้าประชาชนทุกคนอยู่ในวันคริสต์มาสอีฟ และถ้าทุกคนจะอธิษฐานกับสมบูรณ์ ศรัทธา แล้วและเพียงแล้ว ในช่วงเที่ยงคืน การเสด็จมาครั้งที่สองจะอยู่ในมือและ 500 ปี พวกเขามาเพื่อหินทำลายและทรงอธิษฐาน แต่ตัวที่สองมาได้ eluded พวกเขา .
หนึ่งในตัวละครหลักในนวนิยายเรื่องนี้ถาม " คุณเชื่อว่าเขาจะมาอีกครั้งในวันคริสต์มาสอีฟในเมืองของเรา " ?
" ไม่ " เขาตอบพลางส่ายหน้าเศร้า " เปล่า "
" แล้วทำไมคุณถึงในแต่ละปีไป ? " เขาถาม .
" อ๊ะ " เขากล่าวยิ้ม" ถ้าฉันเป็นคนเดียวที่ไม่ได้มีเมื่อมันเกิดขึ้น ?
นั่นคือศรัทธาน้อยมากเขาได้ ใช่ไหม ? แต่มันคือศรัทธา ตามที่กล่าวในพระคัมภีร์ใหม่ เราต้องมีศรัทธาขนาดเล็กเป็นเมล็ดมัสตาร์ดเมล็ดเข้าไปในอาณาจักรแห่งสวรรค์ และบางครั้งเมื่อเราทำงานกับเด็กเยาวชนกลุ่มเสี่ยง , รบกวน , ปัญหาวัยรุ่นพันธมิตร หรือใช้แอลกอฮอล์หรือหดหู่และคิดฆ่าตัวตาย เพื่อนๆ หรือลูกค้า . . . . . . . มันอยู่ที่ช่วงเวลาที่เราต้องการขนาดเล็กของความเชื่อว่า เก็บผู้ชายคนนั้นกลับมาหินทำลายในคืนคริสต์มาสอีฟนะ แค่อีกครั้งเดียว เพียงแค่นี้ต่อไป บางทีผมอาจจะทำให้การพัฒนาแล้ว .
บางครั้งเราถูกเรียกตัวไปทำงานกับผู้คนที่ผู้อื่นได้ละทิ้งความหวังทั้งหมดบางทีเราได้ข้อสรุปแล้วว่า ไม่มีความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนแปลงหรือการ มันอยู่ที่ ถ้าเราสามารถหาเศษน้อยที่สุดของความหวัง เราอาจจะเปลี่ยนมุม ให้บรรลุผลได้ ช่วยใคร คุ้มค่าประหยัด กลับมาเถอะ เพื่อน แค่อีกสักครั้ง
ฮาโนค แมคคาร์ที