3.3. Antioxidant capacityThe PCL in

3.3. Antioxidant capacity
The PCL inhibition assay measured the superoxide scavenging
capacity of the macadamia nut oils. Cultivar differences were detected
(P < 0.05) for both years. Total lipid-soluble antioxidant
capacity ranged from 42.53 to 65.78 nmolTE/g oil in 2006, and
from 37.48 to 46.81 nmolTE/g oil in 2007 (Table 1), indicating a
seasonal effect on antioxidant activity. There were no differences
among orchard locations for antioxidant capacity (Table 2).
The total antioxidant activity for macadamia kernels has not
been reported previously. For other nut oils measured with the
PCL inhibition assay, antioxidant capacity was calculated as atocopherol
equivalents and was highest for pecan and walnut oils,
followed by pistachio, hazelnut, almond, and Brazil nut oils (Miraliakbari
& Shahidi, 2008a, 2008b). However, when free radical
scavenging activity was measured with the DPPH (2,2-diphenyl-
1-picrylhydrazl) assay, the ranking of antioxidant capacity was
pistachio > hazelnut > walnut > almond > peanut (Arranz et al.,
2008).
Tocopherols are considered the most important natural antioxidants
in nut oils (Arranz et al., 2008; Fourie & Basson, 1989).
Tocotrienols, phenolics, phytosterols, squalene, and phospholipids
could enhance antioxidant capacity as well (Miraliakbari & Shahidi,
2008a; Villarreal-Lozoya, Lombardini, & Cisneros-Zevallos, 2007).
However, previous reports have shown that macadamia nuts contain
only small amounts of phenolics, similar to almonds without
skins (Kornsteiner et al., 2006; Quinn & Tang, 1996). Therefore
phenolics are not likely to be important sources of macadamia
antioxidant capacity or oxidative stability. Differences among macadamia
cultivars for antioxidant capacity were most apparent in
2006, with HAES 294 and HAES 835 having the highest activity
(65.78 and 64.63 nmol TE/g oil, respectively). This superior activity
may be explained by favorable combinations of minor antioxidant
components, other than tocopherols.
3.4. Tocopherols
Tocopherols [delta (d), gamma (c), alpha (a)] were not detected
in most macadamia nut samples, except for low amounts of ctocopherol
(c-toc) and a-tocopherol (a-toc) in HAES 856 in 2006
and HAES 294 in 2007 (Table 3). Delta-tocopherol was not detected
in any macadamia nuts analysed. The reverse-phase HPLC system
that was used for tocol analysis did not enable separation of beta
(b)- and c-tocopherols. However b-toc is a minor component of
most nut oils, and the reverse-phase system provided good selectivity
for T3 isomers, a short analysis time, and reproducible chromatographic
peaks (Abidi, 2000; Gruszka & Kruk, 2007).
Our results are similar to previous reports for macadamia nuts
in which tocopherols were either not detected (Kornsteiner et al.,
2006), or present in low amounts ranging from 0.6 to 2.8 lg/g oil
for a-toc (Franke et al., 2007; Kaijser et al., 2000; Tsumura,
1988). However, d-toc was detected and ranged from 3.5 to
4.8 lg/g oil in macadamia nuts analysed by Kaijser et al. (2000).
Contrary results were reported by Maguire et al. (2004), in which
macadamia nuts contained 122 lg a-toc/g oil – a low level when
compared to almonds (452 lg) and hazelnuts (371 lg).
Vitamin E consists of homologs of tocopherols (toc) and tocotrienols
(T3), although the US recommended dietary allowance
(RDA) for vitamin E is based only on a-toc, the most biologically active
form (Institute of Medicine, 2000). Macadamia nuts contained
trace amounts of a-toc, and therefore would not contribute to
meeting the RDA for vitamin E. Also, the tocopherol content was
too low to influence kernel stability. Nevertheless, macadamia kernels
did have significant amounts of T3 for all cultivars tested (Tables
1 and 3). While a-toc is the most active E vitamer, the unique
biological and nutritional properties attributed to T3 homologs remain
poorly studied (Sen et al., 2007).
3.5. Tocotrienols
In 2006, T3 concentrations ranged from 10.48 to 17.66 lg/g
oil for d-T3, 10.51–34.28 lg/g oil for c-T3, and 17.44–46.83 lg/
g oil for a-T3 (Table 3). Total T3 content was highest for HAES
294 (91.59 lg/g oil) and lowest for HAES 246 (46.56 lg/g oil)
(Table 1). Levels were lower in 2007, suggesting considerable
environmental effects on T3 accumulation during kernel development.
T3 ranged from 3.00 to 8.45 lg/g oil for d-T3, 8.75–
17.30 lg/g oil for c-T3, and 15.91–24.40 lg/g oil for a-T3 (Table
3). In 2007, total T3 content was highest for HAES 344 (50.15 lg/
g oil) and lowest for HAES 508 (30.15 lg/g oil) (Table 1).
This is the first report of detection of three tocotrienol homologs
(d-, c-, a-T3) in different macadamia cultivars. Previous studies did
not compare cultivars or measured only a-T3 concentrations. Dryroasted
macadamia nuts of an unidentified cultivar had

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.3. หม่อนทดสอบการยับยั้งการจำกัด(มหาชน)วัด scavenging ซูเปอร์ออกไซด์ความจุของน้ำมันมะคาเดเมียนัท พบความแตกต่างของ cultivar(P < 0.05) ทั้งปี สารต้านอนุมูลอิสระไขมันละลายรวมกำลังอยู่ในช่วงจาก 42.53 ลง 65.78 nmolTE/g ในปี 2006 และจาก 37.48 ลง 46.81 nmolTE/g ใน 2007 (ตาราง 1), ระบุการผลตามฤดูกาลกิจกรรมต้านอนุมูลอิสระ มีความแตกต่างไม่ระหว่างสถานออร์ชาร์ดสำหรับหม่อน (ตาราง 2)กิจกรรมรวมสารต้านอนุมูลอิสระในเมล็ดมะคาเดเมียมีไม่รายงานก่อนหน้านี้ สำหรับน้ำมันถั่วอื่น ๆ วัดด้วยการจำกัด(มหาชน)ยับยั้งการทดสอบ หม่อนถูกคำนวณเป็น atocopherolเทียบเท่าและสูงสุดสำหรับพีคานและวอลนัตน้ำมันตาม ด้วยพิสตาชิโอ เฮเซลนัท อัลมอนด์ น้ำมันถั่วบราซิล (Miraliakbariและ Shahidi, 2008a, 2008b) อย่างไรก็ตาม เมื่อฟรีรุนแรงscavenging กิจกรรมที่วัด มี DPPH (2,2 -ฟีนิลได -1-picrylhydrazl) วิเคราะห์ การจัดอันดับของกำลังการผลิตสารต้านอนุมูลอิสระได้พิสตาชิโอ > เฮเซลนัท > วอลนัต > อัลมอนด์ > ถั่วลิสง (Arranz et al.,2008)Tocopherols จะถือว่าเป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่สำคัญที่สุดตามธรรมชาติในน้ำมันถั่ว (Arranz et al., 2008 Fourie & Basson, 1989)Tocotrienols, phenolics, phytosterols, squalene และ phospholipidsความหม่อนเช่น (Miraliakbari & Shahidi2008a Villarreal-Lozoya, Lombardini และ Cisneros-Zevallos, 2007)อย่างไรก็ตาม รายงานก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่า ประกอบด้วยถั่วแมคคาเดเมียphenolics คล้ายกับอัลมอนด์โดยเฉพาะเล็กยอดสกิน (Kornsteiner และ al., 2006 ควินน์และถัง 1996) ดังนั้นphenolics ไม่น่าจะเป็นแหล่งสำคัญของแมคคาเดเมียกำลังการผลิตสารต้านอนุมูลอิสระหรือ oxidative เสถียรภาพ ความแตกต่างระหว่างแมคคาเดเมียพันธุ์สำหรับผลิตสารต้านอนุมูลอิสระได้ชัดเจนที่สุดใน2006, HAES 294 และ 835 HAES ที่มีกิจกรรมสูงสุด(65.78 และ 64.63 nmol TE/g น้ำมัน ตามลำดับ) กิจกรรมนี้เหนือกว่าอาจอธิบาย โดยชุดที่ดีของสารต้านอนุมูลอิสระน้อยส่วนประกอบ ไม่ใช่ tocopherols3.4 tocopherolsไม่พบ tocopherols [เดลตา (d), แกมมา (c), แอลฟา (a)]ในตัวอย่างถั่วแมคคาเดเมียมากที่สุด ยกเว้นยอดเงินต่ำสุดของ ctocopherol(c-สารบัญ) และ a-tocopherol (เป็น toc) ใน HAES 856 ในปี 2006และ HAES 294 2550 (ตาราง 3) ไม่พบเดลต้า-tocopherolในการ analysed ถั่วแมคคาเดเมีย ระบบ HPLC กลับเฟสที่ใช้สำหรับ tocol วิเคราะห์ไม่ได้เปิดใช้งานเบต้าการแบ่งแยก(b) -c tocopherols และ อย่างไรก็ตาม b-สารบัญเป็นส่วนประกอบรองของส่วนใหญ่น้ำมันถั่ว และระบบกลับเฟสให้ใวดีสำหรับ T3 isomers วิเคราะห์สั้นเวลา และจำลอง chromatographicยอด (Abidi, 2000 Gruszka & Kruk, 2007)ผลของเราจะคล้ายกับรายงานก่อนหน้านี้สำหรับถั่วแมคคาเดเมียใน tocopherols ซึ่งอาจไม่พบ (Kornsteiner et al.,2006), หรืออยู่ในยอดเงินต่ำสุดตั้งแต่ 0.6 2.8 lg/กรัม น้ำมันสำหรับเป็น toc (Franke et al., 2007 Kaijser และ al., 2000 Tsumura1988) . อย่างไรก็ตาม การตรวจพบ และมา 3.5 การ d-toc4.8 lg/g น้ำมันถั่วแมคคาเดเมีย analysed โดย Kaijser et al. (2000)ตรงกันข้ามมีรายงานผลโดยแม็กไกวร์และ al. (2004), ที่ถั่วแมคคาเดเมียประกอบด้วย 122 lg ได้ สารบัญ/g น้ำมัน – ระดับต่ำเมื่อเมื่อเทียบกับอัลมอนด์ (452 lg) และ hazelnuts (371 lg)วิตามินอีประกอบด้วย tocopherols (toc) และ tocotrienols homologs(T3), แม้ว่าสหรัฐฯ แนะนำส่วนลดอาหาร(RDA) สำหรับวิตามินอีอยู่เฉพาะเป็น toc มากที่สุดชิ้นงานแบบฟอร์ม (สถาบันการแพทย์ 2000) ถั่วแมคคาเดเมียอยู่ติดตามจำนวนที่ toc และดังนั้น จะไม่มีส่วนร่วมประชุม RDA สำหรับวิตามินอี เนื้อหา tocopherol เป็นต่ำเกินไปจะมีผลต่อความมั่นคงของเคอร์เนล อย่างไรก็ตาม เมล็ดแมคคาเดเมียไม่มีเงินสำคัญของ T3 สำหรับทุกพันธุ์ทดสอบ (ตาราง1 และ 3) ในขณะที่สารบัญอยู่มากที่สุดอี vitamer เอกลักษณ์คุณสมบัติทางชีวภาพ และคุณค่าทางโภชนาการที่บันทึก T3 homologs ยังคงงานศึกษา (เซ็น et al., 2007)3.5. Tocotrienolsในปี 2006, T3 ความเข้มข้นอยู่ในช่วงจาก 10.48 กับ lg 17.66 gน้ำมัน d-T3, 10.51-34.28 lg/g น้ำมันสำหรับ c T3 และ lg 17.44 – 46.83 /น้ำมัน g สำหรับเป็น T3 (ตาราง 3) รวมเนื้อหา T3 เป็นสูงสุดสำหรับ HAES294 (91.59 lg/g น้ำมัน) และต่ำสุดสำหรับ HAES 246 (lg 46.56 g น้ำมัน)(ตาราง 1) ระดับต่ำกว่าในปี 2007 แนะนำมากผลกระทบสิ่งแวดล้อมใน T3 สะสมในระหว่างการพัฒนาเคอร์เนลอยู่ในช่วงจาก 3.00 ลง 8.45 lg/g สำหรับ d-T3, 8.75 – T3น้ำมันระดับ 17.30 lg/g สำหรับ c T3 และ 15.91 – 24.40 lg/g น้ำมันสำหรับ (ตารางที่ T33) ในปี 2007 เนื้อหา T3 รวมได้สูงสุดสำหรับ HAES 344 (50.15 lg /น้ำมัน g) และต่ำสุดสำหรับ HAES 508 (lg 30.15 g น้ำมัน) (ตารางที่ 1)เป็นรายงานแรกของสาม tocotrienol homologs(d - c- เป็น T3) ในพันธุ์แมคคาเดเมียที่แตกต่างกัน การศึกษาก่อนหน้านี้ได้ไม่เปรียบเทียบพันธุ์ หรือวัดเฉพาะความเข้มข้นของ a T3 Dryroastedเมียของ cultivar ที่ไม่ได้ < 0.5 lg d -T3, lg 1.7 c-T3 และ 18 lg ได้-T3 ต่อกรัมของเคอร์เนลในการศึกษาโดยFranke et al. (2007) ผลลัพธ์สำหรับแมคคาเดเมียฮาวาย 7พันธุ์ (integrifolia เมตร) จะคล้ายกับช่วงที่ T3 (12.5 –พันธุ์สี่ของ M. tetraphylla โตวัด 48.4 lg/g น้ำมัน)ในประเทศนิวซีแลนด์ (Kaijser et al., 2000) คนอื่นไม่พบใด ๆ(Kornsteiner และ al., 2006) ที่ T3 หรือยอดต่ำมาก (< 2 lg/g น้ำมัน)ในเมล็ดมะคาเดเมีย (Tsumura, 1988)เนื้อหา T3 รวมน้ำมันเมล็ดมะคาเดเมีย (น้ำมัน lg/g 30 – 92)สามารถเปรียบเทียบเนื้อหา T3 รวม 21 พันธุ์เมล็ดพืชน้ำมันที่รายงาน โดย Gruszka และ Kruk (2007) น้ำมันเกือบทุกทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.3 สารต้านอนุมูลอิสระการวิเคราะห์การยับยั้งบมจวัดไล่ superoxide ความจุของมะคาเดเมียน้ำมันถั่ว ความแตกต่างพันธุ์ที่ตรวจพบ(P <0.05) สำหรับทั้งปี สารต้านอนุมูลอิสระที่ละลายในไขมันรวมกำลังการผลิตอยู่ในช่วง 42.53-65.78 nmolTE / g น้ำมันในปี 2006 และ 37.48-46.81 nmolTE / g น้ำมันในปี 2007 (ตารางที่ 1) แสดงให้เห็นผลของฤดูกาลในการต้านอนุมูลอิสระ ไม่มีความแตกต่างอยู่ในหมู่สถานที่สวนผลไม้สำหรับสารต้านอนุมูลอิสระ (ตารางที่ 2). กิจกรรมต้านอนุมูลอิสระรวมสำหรับเมล็ดมะคาเดเมียยังไม่ได้รับการรายงานก่อนหน้านี้ สำหรับน้ำมันถั่วอื่น ๆวัดที่มีการทดสอบการยับยั้งการ จำกัด สารต้านอนุมูลอิสระที่คำนวณได้เป็น atocopherol เทียบเท่าและสูงสุดพีและน้ำมันวอลนัท, ตามด้วยพิสตาเชีย, เฮเซลนัทอัลมอนด์และบราซิลน้ำมันถั่ว (Miraliakbari และ Shahidi, 2008a, 2008b) แต่เมื่ออนุมูลอิสระต้านวัดกับ DPPH (2,2-diphenyl- 1 picrylhydrazl) การวิเคราะห์การจัดอันดับของสารต้านอนุมูลอิสระคือพิสตาเชีย> เฮเซลนัท> วอลนัท> อัลมอนด์> ถั่วลิสง (Arranz et al., 2008). Tocopherols ถือว่าเป็นสารต้านอนุมูลอิสระธรรมชาติที่สำคัญที่สุดในน้ำมันถั่ว(Arranz et al, 2008;. Fourie & Basson, 1989). Tocotrienols, ฟีนอล, phytosterols, squalene และ phospholipids สามารถเพิ่มประสิทธิภาพของสารต้านอนุมูลอิสระเช่นกัน (Miraliakbari และ Shahidi, 2008a; Villarreal- . Lozoya, Lombardini และนาปี-Zevallos, 2007) อย่างไรก็ตามรายงานก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่ามะคาเดเมียมีเพียงจำนวนน้อยของฟีนอลที่คล้ายกับอัลมอนด์โดยไม่ต้องกิน(Kornsteiner et al, 2006;. ควินน์และถัง 1996) ดังนั้นฟีนอลไม่น่าจะเป็นแหล่งที่มาที่สำคัญของมะคาเดเมียสารต้านอนุมูลอิสระหรือความมั่นคงออกซิเดชัน ความแตกต่างระหว่างมะคาเดเมียพันธุ์สำหรับสารต้านอนุมูลอิสระมีความชัดเจนมากที่สุดในปี2006 ที่มี HAES 294 และ 835 HAES มีกิจกรรมที่สูงที่สุด(65.78 และ 64.63 nmol TE / g น้ำมันตามลำดับ) กิจกรรมนี้ดีกว่าอาจจะอธิบายได้ด้วยการรวมกันของสารต้านอนุมูลอิสระที่ดีรองลงมาส่วนประกอบอื่นๆ กว่า tocopherols. 3.4 tocopherols tocopherols [เดลต้า (ง) แกมมา (c), อัลฟา (ก)] ไม่ได้ถูกตรวจพบมากที่สุดในมะคาเดเมียตัวอย่างถั่วยกเว้นสำหรับจำนวนเงินที่ต่ำของctocopherol (c-toc) และโทโคฟีรอ (a-toc) ใน HAES 856 ในปี 2006 และ HAES 294 ในปี 2007 (ตารางที่ 3) เดลต้าโทโคฟีรอไม่ได้ถูกตรวจพบในถั่วมะคาเดเมียวิเคราะห์ ขั้นตอนการย้อนกลับของระบบ HPLC ที่ใช้ในการวิเคราะห์โปรโตคอลไม่ได้ช่วยให้การแยกของเบต้า(ข) - C-tocopherols แต่ B-toc เป็นส่วนประกอบเล็ก ๆ น้อย ๆ ของส่วนใหญ่น้ำมันถั่วและระบบเฟสกลับให้เลือกที่ดีสำหรับไอโซเมอT3 เป็นเวลาวิเคราะห์ระยะสั้นและโครมาเลียนยอด(Abidi 2000; Gruszka & Kruk 2007). ผลของเรามี คล้ายกับรายงานก่อนหน้านี้สำหรับมะคาเดเมีย(. Kornsteiner et al, ซึ่งใน tocopherols ทั้งไม่พบ2006) หรือในปริมาณต่ำตั้งแต่ 0.6-2.8 LG / g น้ำมันสำหรับ-toc (Franke et al, 2007;. Kaijser et al, 2000;. Tsumura, 1988) อย่างไรก็ตาม D-toc ได้รับการตรวจพบและอยู่ในช่วงที่จะ 3.5 จาก4.8 LG / g น้ำมันมะคาเดเมียวิเคราะห์โดย Kaijser et al, (2000). ผลตรงกันข้ามได้รับรายงานจากแมกไกวร์ตอัล (2004) ซึ่งในมะคาเดเมียที่มีอยู่122 lg A-toc / g น้ำมัน - ระดับต่ำเมื่อเทียบกับอัลมอนด์(452 LG) และเฮเซลนัท (371 LG). วิตามินอีประกอบด้วย homologs ของ tocopherols (TOC) และ tocotrienols (T3 ) แม้ว่าสหรัฐเผื่ออาหารแนะนำ(RDA) สำหรับวิตามินอีจะขึ้นอยู่เฉพาะใน-toc ที่ใช้งานมากที่สุดทางชีวภาพรูปแบบ(สถาบันการแพทย์, 2000) มะคาเดเมียที่มีร่องรอยของ-toc และดังนั้นจึงจะไม่นำไปสู่การประชุมRDA สำหรับวิตามินอีนอกจากนี้เนื้อหาโทโคฟีรอได้ต่ำเกินไปจะมีผลต่อความมั่นคงเคอร์เนล อย่างไรก็ตามเมล็ดมะคาเดเมียก็มีจำนวนมาก T3 สำหรับสายพันธุ์ทดสอบทั้งหมด (ตารางที่1 และ 3) ในขณะที่-toc เป็น vitamer E ใช้งานมากที่สุดที่ไม่ซ้ำกันคุณสมบัติทางชีวภาพและทางโภชนาการประกอบกับโฮโมลอกT3 ยังคงศึกษาไม่ดี(Sen et al., 2007). 3.5 Tocotrienols ในปี 2006 อยู่ในช่วงความเข้มข้น T3 10.48-17.66 ๆ lg / g น้ำมัน d-T3, 10.51-34.28 ๆ lg / g น้ำมันค T3 และ 17.44-46.83 ๆ lg / กรัมน้ำมันสำหรับ-T3 (ตารางที่ 3) เนื้อหา T3 รวมสูงสุดสำหรับ HAES 294 (91.59 LG / g น้ำมัน) และต่ำสุดสำหรับ HAES 246 (46.56 LG / g น้ำมัน) (ตารางที่ 1) ระดับต่ำในปี 2007 ชี้ให้เห็นมากผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมต่อการสะสมT3 ในระหว่างการพัฒนาเคอร์เนล. T3 อยู่ในช่วง 3.00-8.45 ๆ lg / g น้ำมัน d-T3, 8.75- 17.30 LG / g น้ำมันค T3 และ 15.91-24.40 ๆ lg / กรัมน้ำมันสำหรับ-T3 (ตารางที่3) ในปี 2007 เนื้อหา T3 รวมสูงสุด HAES 344 (50.15 LG / กรัมน้ำมัน) และต่ำสุดสำหรับ HAES 508 (30.15 LG / g น้ำมัน) (ตารางที่ 1). รายงานนี้เป็นรายงานแรกของการตรวจสอบของสาม homologs tocotrienol (d-, c- เป็น-T3) ในสายพันธุ์มะคาเดเมียที่แตกต่างกัน ศึกษาก่อนหน้านี้ไม่ได้เปรียบเทียบพันธุ์หรือวัดเพียง-T3 ความเข้มข้น Dryroasted มะคาเดเมียของพันธุ์ไม่ปรากฏหลักฐานมี <0.5 LG d- T3, 1.7 แอลจีค T3 และ 18 lg A-T3 ต่อกรัมของเมล็ดในการศึกษาโดยFranke, et al (2007) ผลที่ได้สำหรับเจ็ดฮาวายมะคาเดเมียพันธุ์ (เอ็ม integrifolia) มีความคล้ายคลึงกับช่วงของ-T3 (ที่ 12.5- 48.4 LG / g น้ำมัน) วัดในสี่สายพันธุ์ของเอ็ม tetraphylla เติบโตในประเทศนิวซีแลนด์(Kaijser et al., 2000 ) อื่น ๆ ไม่ได้ตรวจสอบใด ๆA-T3 (Kornsteiner et al., 2006) หรือจำนวนเงินที่ต่ำมาก (<2 LG / g น้ำมัน) ในเมล็ดมะคาเดเมีย (Tsumura, 1988). เนื้อหา T3 รวมของน้ำมันมะคาเดเมียเคอร์เนล (30-92 LG / g น้ำมัน) สามารถเทียบกับเนื้อหา T3 ทั้งหมด 21 สายพันธุ์ของเมล็ดพืชน้ำมันที่รายงานโดยGruszka และ Kruk (2007) น้ำมันเกือบทั้งหมดที่ผ่านการทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.3 . สารต้านอนุมูลอิสระยับยั้งความจุ
3 ) วัดซุปเปอร์ scavenging
ความจุของถั่วน้ำมัน เมื่อพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 )
2 ปี ละลายไขมันรวมสารต้านอนุมูลอิสระ
ความจุระหว่าง 42.53 เพื่อ 65.78 nmolte / กรัมน้ำมัน ในปี 2549 และจากการ 46.81 nmolte 37.48
/ g น้ำมันในปี 2007 ( ตารางที่ 1 ) แสดงผลของฤดูกาลต่อต้านอนุมูลอิสระไม่มีความแตกต่างระหว่างสวน
สถานที่สารต้านอนุมูลอิสระ ( ตารางที่ 2 ) .
รวมสารต้านอนุมูลอิสระกิจกรรมเมล็ดแมคคาเดเมียไม่ได้
ได้รายงานก่อนหน้านี้ สำหรับนัทน้ำมันวัดด้วย
) สารต้านอนุมูลอิสระยับยั้งโดยคำนวณเป็น atocopherol
เทียบเท่าและสูงสุดของพีและวอลนัทน้ำมัน
ตามด้วย Pistachio , เฮเซลนัท อัลมอนด์และบราซิลนัทขับ ( miraliakbari & shahidi 2008a 2008b
, , ) อย่างไรก็ตาม เมื่ออนุมูลอิสระ
การกิจกรรมวัดกับ dpph ( 2,2-diphenyl -
1-picrylhydrazl ) โดยการจัดอันดับของความจุของสารต้านอนุมูลอิสระคือ
> > วอลนัทอัลมอนด์พิสตาชิโอ เฮเซลนัท > > ถั่วลิสง ( arranz et al . ,

) ) โทโคฟีรอลถือว่าสำคัญที่สุดในสารต้านอนุมูลอิสระธรรมชาติ
นัทขับ ( arranz et al , . 2551 ;fourie &บาสซูน , 1989 ) .
tocotrienols ผลไฟโตสเตอรอล , Squalene และ phospholipids
สามารถเพิ่มสารต้านอนุมูลอิสระได้เป็นอย่างดี ( miraliakbari & shahidi
2008a ; Villarreal , lozoya ลอมบาร์ดินี่ , &ซิสเนโรส zevallos , 2550 ) .
แต่รายงานก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าถั่วแมคคาเดเมียประกอบด้วย
เพียงจํานวนน้อยผลที่คล้ายกัน อัลมอนด์โดยไม่
สกิน ( kornsteiner et al . , 2006 ;ควินน์&ถัง , 1996 )
ผลจึงจะไม่น่าจะเป็นแหล่งที่มาสำคัญของเมีย
สารต้านอนุมูลอิสระ หรือเสถียรภาพออกซิเดชัน ความแตกต่างระหว่างพันธุ์มะคาเดเมีย
ความจุสารต้านอนุมูลอิสระมีปรากฏมากที่สุดใน
2006 กับฮึสแล้วฮึส 835 มี
กิจกรรมสูงสุด ( 65.78 64.63 nmol / กรัม และเทน้ำมัน ตามลำดับ ) นี้เหนือกว่ากิจกรรม
อาจจะอธิบายโดยรวมที่ดีของส่วนประกอบของสารต้านอนุมูลอิสระ
เล็กน้อย นอกจาก โทโคฟีรอล .
3.4 . โทโคฟีรอล
[ เดลต้าโทโคเฟอรอล ( D ) และรังสีแกมมา ( C ) , อัลฟา ( a ) ] ไม่พบในตัวอย่างถั่วแมคาเดเมีย
ส่วนใหญ่ ยกเว้น ปริมาณ ctocopherol
( c-toc ) ทั้งนี้ ( และ a-toc ) ฮึสแล้วในปี 2549 และในปี 2550
ฮึส 294 ( ตารางที่ 3 ) เดลต้าโทโคเฟอรอล ไม่พบ
ในถั่วแมคคาเดเมียมาวิเคราะห์ ย้อนกลับระบบ HPLC เฟส
ที่ใช้สำหรับการวิเคราะห์โทคอลไม่ได้ใช้งานแยกเบต้า
( b ) และ c-tocopherols . อย่างไรก็ตาม b-toc เป็นส่วนประกอบย่อยของ
ขับนัทมากที่สุดและระบบขั้นตอนย้อนกลับให้เลือกสำหรับ T3
ดีคือ เวลาการวิเคราะห์สั้น และถอดแบบโครม
ยอด ( abidi , 2000 ; gruszka &คนครับ
, 2007 )ผลของเราคล้ายคลึงกับรายงานก่อนหน้านี้สำหรับถั่วแมคคาเดเมีย
ที่โทโคเฟอรอล ถ้าตรวจไม่พบ ( kornsteiner et al . ,
2006 ) หรือปัจจุบันในปริมาณน้อยตั้งแต่ 0.6 2.8 LG / กรัมน้ำมัน
สำหรับ a-toc ( Franke et al . , 2007 ; kaijser et al . , 2000 ; ซุมาระ ,
1988 ) อย่างไรก็ตาม ดีทอกถูกตรวจพบอยู่ระหว่าง 3.5
4.8 LG / กรัมน้ำมันถั่วแมคคาเดเมีย วิเคราะห์ข้อมูลโดย kaijser et al .
( 2000 )ผลตรงกันข้ามได้รายงานโดย Maguire et al . ( 2004 ) ซึ่งใน
ถั่วแมคคาเดเมียมี 122 LG a-toc / กรัมน้ำมัน–ระดับเมื่อ
เมื่อเทียบกับอัลมอนด์ ( 452 LG ) และเฮเซลนัท ( 371 ) ) .
วิตามินอีประกอบด้วยโทโคฟีรอลโฮโมลอกส์ ( TOC ) และโทโคไทรอีน
( T3 ) แม้ว่าเราแนะนำ
เบี้ยเลี้ยง ( RDA ) อาหาร สำหรับ วิตามิน อี จะยึดเฉพาะ a-toc ส่วนใหญ่ใช้งานทางชีวภาพ
แบบฟอร์ม ( สถาบันการแพทย์ , 2000 ) ถั่วแมคคาเดเมียที่มีอยู่
ร่องรอยของ a-toc และดังนั้นจึงจะไม่สนับสนุนการประชุม RDA สำหรับวิตามิน E .

ยัง โทโคเฟอรอล เนื้อหาน้อยเกินไปจะมีผลต่อเสถียรภาพของเคอร์เนล อย่างไรก็ตาม มะคาเดเมียเมล็ด
มีจํานวนมากของ T3 ทุกพันธุ์ทดสอบตาราง (
1 และ 3 ) ในขณะที่ a-toc มีการใช้งานมากที่สุด และ vitamer กัน
,ทางชีวภาพและสมบัติทางโภชนาการจาก T3 โฮโมลอกส์ยังคง
งานศึกษา ( Sen et al . , 2007 ) .
3.5 . โทโคไทรอีน
ในปี 2006 , T3 ความเข้มข้นตั้งแต่ 10.48 ถึง 17.66 LG / g
น้ำมัน d-t3 10.51% ) , 34.28 LG / กรัมน้ำมัน c-t3 และ 17.44 – 46.83 LG /
g น้ำมัน a-t3 ( ตารางที่ 3 ) เนื้อหา T3 รวมสูงสุดสำหรับฮึส
294 ( 91.59 LG / กรัมน้ำมัน ) และต่ำสุดฮึส 246 ( 46.56 LG / กรัมน้ำมัน )
( ตารางที่ 1 )ระดับต่ำใน 2007 ว่า ผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม การสะสมมาก

t3 t3 ในระหว่างการพัฒนาเคอร์เนล ตั้งแต่ 3.00 8.45 LG / กรัมน้ำมัน d-t3 8.75 – 17.30 LG ,
/ g น้ำมัน c-t3 และจำนวน 24.40 และ LG / กรัมน้ำมัน a-t3 ( โต๊ะ
3 ) ในปี 2007 ปริมาณ T3 รวมสูงสุดสำหรับฮึส 344 ( 50.15 LG /
g น้ำมัน ) และต่ำสุดฮึส 508 ( 30.15 LG / กรัมน้ำมัน ) ( ตารางที่ 1 ) .
นี่คือรายงานแรกของการตรวจสอบสามโทโคไทรอีนโฮโมลอกส์
( D - C - , a-t3 ) โดยในพันธุ์ที่แตกต่างกัน การศึกษาก่อนหน้านี้ทำ
ไม่เปรียบเทียบพันธุ์หรือวัดความเข้มข้น a-t3 เท่านั้น . dryroasted
มะคาเดเมียเป็นพันธุ์ที่มี < 0.5 LG D -
t3 1.7 c-t3 , LG , LG a-t3 และ 18 กรัมต่อของเคอร์เนลในการศึกษาโดย
Franke et al . ( 2007 ) ผลลัพธ์สำหรับเจ็ดเมีย
ฮาวายพันธุ์ ( ม. integrifolia ) คล้ายกับช่วง a-t3 ( 0 )
48.4 LG / กรัมน้ำมัน ) วัดใน 4 พันธุ์ ของ ม. tetraphylla โต
ในนิวซีแลนด์ ( kaijser et al . , 2000 ) คนอื่นไม่ตรวจสอบใด ๆ
a-t3 ( kornsteiner et al . , 2006 ) หรือปริมาณน้อยมาก ( < 2 LG / กรัม น้ำมันในเมล็ดแมคคาเดเมีย )
( ซุมูระ , 1988 )
T3 รวมเนื้อหาของน้ำมันเมล็ดมะคาเดเมีย ( 30 ) 92 กรัม LG / น้ำมัน )
สามารถเปรียบเทียบการรวมเนื้อหา T3 21 ชนิดของพืชเมล็ด
น้ำมันและรายงานโดย gruszka คนครับ ( 2007 ) เกือบทุกตัวขับทดสอบ