In 1975, Education for All Handicap

In 1975, Education for All Handicapped Children Act was passed by congress which made free,
accessible education a right for all children regardless of disability. This legislation is now part of the
Individuals with Disabilities Education Act (IDEA) which mandates programs and policies for students
with disabilities in the K-12 system. In addition to the federal mandates and funding through the IDEA,
section 504 of the Rehabilitation Act of 1973 (Section 504) also requires that students with disabilities not
be discriminated against. This legislation spans K-12 and higher education. In addition, the Americans
with Disabilities Act, first passed in 1990 and updated in 2008 to include a wider array of people with
disabilities, prohibits discrimination and requires reasonable accommodations for individual with
disabilities. Both Section 504 and ADA span the entirety of the educational system and the workforce, but,
unlike the IDEA, they do not provide funding for services or accommodations but provide sanctions for
violations of these laws. These laws and subsequent education policies also interact with the Elementary
and Secondary Education Act now called the No Child Left Behind Act (NCLB) which mandates
measurable standards in education. NCLB requires specific outcomes be demonstrated for specific
populations of students including students with learning disabilities. The IDEA, Section 504, ADA, and
NCLB all impact students with learning disabilities throughout their education, though IDEA and NCLB do
not cover students at the post-secondary level. Section 504 and ADA are markedly different from the
legislation that covers Special Education services and does not require college to provide support services
for students or specialized curriculum; instead, colleges must provide accommodations to make courses
reasonable accessible for students with learning disabilities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1975
การศึกษาเพื่อเด็กพิการพระราชบัญญัติถูกส่งผ่านโดยสภาคองเกรสซึ่งทำให้ฟรีการศึกษาสามารถเข้าถึงสิทธิสำหรับเด็กทุกคนโดยไม่คำนึงถึงความพิการ กฎหมายนี้เป็นส่วนหนึ่งของบุคคลที่มีความพิการพระราชบัญญัติการศึกษา (IDEA) ซึ่งเอกสารโปรแกรมและนโยบายสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องในระบบK-12 นอกจากนี้ยังมีเอกสารที่รัฐบาลกลางและการระดมทุนผ่านความคิดที่ส่วน 504 แห่งพระราชบัญญัติการฟื้นฟูสมรรถภาพ 1973 (มาตรา 504) นอกจากนี้ยังต้องการให้นักเรียนที่มีความพิการไม่ถูกเลือกปฏิบัติ กฎหมายนี้ครอบคลุม K-12 และการศึกษาที่สูงขึ้น นอกจากนี้ชาวอเมริกันที่มีความพิการพระราชบัญญัติผ่านครั้งแรกในปี 1990 และมีการปรับปรุงในปี 2008 ที่จะรวม array กว้างของคนที่มีความพิการห้ามการเลือกปฏิบัติและต้องมีที่พักที่เหมาะสมสำหรับบุคคลที่มีความพิการ ทั้งมาตรา 504 และ ADA ครอบคลุมทั้งหมดของระบบการศึกษาและแรงงาน แต่แตกต่างจากความคิดที่พวกเขาไม่ได้ให้การสนับสนุนเงินทุนสำหรับการให้บริการหรือที่พักแต่ให้ลงโทษสำหรับการละเมิดกฎหมายเหล่านี้ กฎหมายเหล่านี้และนโยบายการศึกษาที่ตามมานอกจากนี้ยังมีปฏิสัมพันธ์กับประถมศึกษาและมัธยมศึกษาพระราชบัญญัตินี้เรียกว่าเด็กถูกทิ้งไว้ข้างหลังพระราชบัญญัติ (NCLB) ซึ่งเอกสารมาตรฐานที่วัดได้ในการศึกษา NCLB ต้องผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นเฉพาะที่เฉพาะเจาะจงสำหรับประชากรของนักเรียนรวมทั้งนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ ความคิดที่มาตรา 504, ADA และNCLB นักเรียนส่งผลกระทบต่อการเรียนรู้ที่มีความบกพร่องในการศึกษาของพวกเขาแม้ว่าความคิดและ NCLB ไม่ได้ครอบคลุมนักเรียนในระดับมัธยมศึกษา มาตรา 504 และ ADA มีความโดดเด่นที่แตกต่างจากการออกกฎหมายที่ครอบคลุมการบริการการศึกษาพิเศษและไม่จำเป็นต้องวิทยาลัยเพื่อให้บริการสนับสนุนสำหรับนักเรียนหรือหลักสูตรเฉพาะ; แทนวิทยาลัยต้องให้ที่พักที่จะทำให้หลักสูตรที่เหมาะสมสามารถเข้าถึงได้สำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน 1975 , การศึกษาสำหรับเด็กพิการพระราชบัญญัติที่ผ่านโดยรัฐสภาซึ่งทำให้สามารถเข้าถึงการศึกษาฟรี
ขวาสำหรับเด็กทุกคนไม่ว่าจะพิการ กฎหมายนี้เป็นส่วนหนึ่งของ
บุคคลที่มีความพิการพระราชบัญญัติการศึกษา ( คิด ) ซึ่งเอกสารโปรแกรมและนโยบายสำหรับนักศึกษา
กับคนพิการในระบบภาคบังคับ .นอกเหนือไปจากคำสั่งของรัฐบาลกลางและการระดมทุนผ่านความคิด
คำตักของการฟื้นฟูสมรรถภาพของ 1973 ( มาตรา 504 ) ยังต้องให้นักเรียนพิการไม่
ถูก discriminated ต่อ . กฎหมายนี้ครอบคลุมภาคบังคับ และการศึกษาสูง นอกจากนี้ ชาวอเมริกัน
พระราชบัญญัติพิการแรกผ่านไปในปี 1990 และปรับปรุงในปี 2008 รวมอาร์เรย์ที่กว้างขึ้นของคนที่มี
พิการห้ามการเลือกปฏิบัติ และต้องการที่พักที่เหมาะสมสำหรับแต่ละบุคคลด้วย
พิการ ทั้งสองมาตรา 504 และช่วงเอทั้งหมดของระบบการศึกษาและแรงงาน แต่
แตกต่างความคิด พวกเขาไม่ได้ให้การสนับสนุนบริการ หรือที่พัก แต่ให้ลงโทษสำหรับ
การละเมิดของกฎหมายเหล่านี้ กฎหมายเหล่านี้และนโยบายการศึกษาที่ตามมายังโต้ตอบกับประถม
พระราชบัญญัตินี้เรียกว่าไม่มีเด็กถูกทิ้งไว้ข้างหลังพระราชบัญญัติและมัธยมศึกษา ( NCLB ) ซึ่งเอกสาร
มาตรฐานที่วัดได้ในการศึกษา NCLB ต้องการผลลัพธ์ที่เฉพาะเจาะจงถึงประชากรกลุ่มเฉพาะ
ของนักศึกษา รวมทั้งนักเรียน ที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ . ความคิด , คำตัก , Ada ,
NCLB ทั้งหมดส่งผลกระทบต่อนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ ตลอดการศึกษาของพวกเขา แม้ว่าความคิดและ NCLB ทำ
ไม่ครอบคลุมถึงนักเรียนที่จะเข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา ส่วนและ Ada เป็นอย่างแตกต่างจาก
กฎหมายที่ครอบคลุมบริการการศึกษาพิเศษและไม่ต้องใช้วิทยาลัยเพื่อให้บริการสนับสนุนสำหรับนักศึกษา หรือหลักสูตรเฉพาะ
; แทน , วิทยาลัยต้องให้พักเพื่อให้หลักสูตร
ที่เหมาะสมสามารถเข้าถึงได้สำหรับนักเรียนพิการ