Such confidence is all the more rem

Such confidence is all the more remarkable since Edwards is here wrestling a multimillion dollar blockbuster beast (a reported $160m) the size and scale of which is utterly incomparable with the homemade micro-budget Monsters, in which he self-shot all the live footage on the hoof and then knocked up the special effects in his bedroom. Impressively, many of the tropes that made Monsters an unexpected indie hit remain, notably the tangible tenderness in the central human relationships, which just happen to be interrupted by the arrival of massive marauders. Similarly idiomatic is a Clive Barker-style affection for the creatures; a sequence in which two monstrous mantis-like "mutos" (escapees from Starship Troopers?) rub heads amid the carnage reminds us of the bittersweet denouement of Monsters, the title of which was as pointedly ironic as that of Tod Browning's Freaks. No surprise to learn that motion-capture maestro Andy Serkis was enlisted to help "control the souls" of the beasts in key scenes, the tragic figure of King Kong lurking in the shadows as skyscrapers tumble and chaos reigns.

In the middle of the maelstrom is Ken Watanabe, smartly cast (for both narrative and marketing purposes) as the one man who understands the true nature of Gojira's resurrection (he uses the original name once, before reverting to the anglicised Godzilla) and who gives voice to the eco-anxieties of Max Borenstein's radiation-driven script. Other supporting roles are inevitably more sketchy, most notably a tremulous Sally Hawkins who gets all but lost in the mix as we move toward the increasingly catastrophised third act wherein destruction takes hold as (human) character inevitably takes a back seat. How much this bothers you probably depends upon the size of the screen on which you see Godzilla. My advice would be to seek out the biggest, loudest Imax auditorium available and allow the movie to roar majestically right in your face, peeling away any niggling uncertainties with the icy fire of its thunderous breath.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเชื่อมั่นดังกล่าวได้ทั้งหมดที่ขึ้นโดดเด่นเนื่องจากเอ็ดเวิร์ดเป็นนี่มวยปล้ำดอลลาร์ multimillion จากสัตว์ (การรายงาน $160 เมตร) ขนาด และมาตราส่วนที่เป็นโคตรเข้ากับโฮมเมดงบประมาณไมโครมอนสเตอร์ ซึ่งเขาเองถ่ายวิดีโอถ่ายทอดสดทั้งหมดในสัตว์ที่มีกีบ และโบว์ลิ่งขึ้นลักษณะพิเศษในห้องนอนของเขา คลาย มาย tropes ที่มอนสเตอร์ตีเป็นดี้ที่ไม่คาดคิดยังคง ยวดประคองจับในที่ศูนย์กลางความสัมพันธ์ของมนุษย์ ซึ่งเพิ่งเกิดขึ้นจะถูกขัดจังหวะ ด้วยการมาถึงของ marauders ขนาดใหญ่ ในทำนองเดียวกัน สำนวนเป็นจิตไคลฟ์บาร์คเกอร์แบบโลก ลำดับที่สองไบค์ตั๊กแตนตำข้าวเช่น "mutos" (escapees จากทรูปเปอร์เอ็นเตอร์ไพรส์) ถูหัวท่ามกลางการฆาตกรรมนึก denouement bittersweet ของมอนสเตอร์ ชื่อเรื่องที่เป็นเรื่องเป็น pointedly รวมของ Freaks Tod เกิดสีน้ำตาล ไม่แปลกใจการเรียน maestro จับภาพเคลื่อนไหวที่ Andy Serkis มีแซช่วย "ควบคุมวิญญาณ" ของสัตว์ที่ในฉากสำคัญ ภาพโศกนาฏกรรมของคิงคองซุ่มซ่อนในเงาเป็นตึกระฟ้าเกลือกกลิ้งและวุ่นวาย reignsกลางห้วงมหาภัยมี Ken เบะ แยบคายหล่อ (สำหรับวัตถุประสงค์ทางการตลาด และบรรยาย) เป็นคนหนึ่งที่เข้าใจธรรมชาติที่แท้ของการคืนพระชนม์ของ Gojira (เขาใช้ชื่อเดิมครั้ง ก่อนที่จะเปลี่ยนกลับเป็นก็อด anglicised) และผู้ให้เสียงโควิตกกังวลในช่วงสูงสุด Borenstein ขับรังสีสคริปต์ บทบาทอื่น ๆ สนับสนุนจะย่อมกว่า๑.๖ ส่วนใหญ่เป็น tremulous Sally ฮอว์กินส์ที่ได้รับก็หายไปในส่วนผสมผสม ขึ้น catastrophised สามกระทำนั้นทำลายจะถือเป็นอักขระ (มนุษย์) ย่อมจะนั่งหลัง จำนวนนี้รบกวนคุณคงขึ้นอยู่กับขนาดของหน้าจอที่คุณเห็นก็อด คำแนะนำของฉันจะหาที่ใหญ่ที่สุด ดังที่สุดไอแม็กซ์ประชุมว่าง และทำให้ภาพยนตร์ร้อง majestically ขวาในหน้าของคุณ ปอกเปลือกออกแนวใด ๆ niggling มีไฟน้ำแข็งของลมหายใจของ thunderous

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความมั่นใจดังกล่าวทั้งหมดเพิ่มเติมที่โดดเด่นเนื่องจากเอ็ดเวิร์ดอยู่ที่นี่มวยปล้ำเป็นดอลลาร์ multimillion จากสัตว์ ( รายงาน $ 160m ) ขนาดและมาตราส่วนของซึ่งเป็นอย่างหาที่เปรียบมิได้กับพาสไมโครงบประมาณมอนสเตอร์ ซึ่งเขายิงได้ทั้งหมดด้วยตนเองอยู่ภาพในกีบแล้วเคาะขึ้นพิเศษ ในห้องนอนของเขา น่าประทับใจหลายอย่างของ tropes ที่ทำให้มอนสเตอร์ไม่ตีอินดี้อยู่ โดยเฉพาะความอ่อนโยนที่มีตัวตนในกลางความสัมพันธ์ของมนุษย์ที่เพิ่งเกิดขึ้นจะถูกรบกวนโดยการมาถึงของขนาดใหญ่ Marauders สำนวนเหมือนเป็นสไตล์บาร์เกอร์ไคลฟ์ต่อสิ่งมีชีวิต ; ลำดับที่สองปีศาจตั๊กแตนชอบ " mutos " ( จาก Starship Troopers ?) ถูหัวท่ามกลางการสังหารเตือนเราของ Bittersweet denouement ของมอนสเตอร์ , ชื่อเรื่องซึ่งเป็นอย่างชัดเจนประชดของท็อดบราวนิ่ง freaks ไม่แปลกใจที่จะเรียนรู้ว่าจับภาพเคลื่อนไหว Maestro Andy Serkis เป็นเกณฑ์ที่จะช่วยควบคุม " วิญญาณ " ของสัตว์ในฉากสำคัญ ตัวเลขที่น่าเศร้าของคิงคองซ่อนอยู่ในเงามืดเป็นตึกระฟ้าถล่มสับสนวุ่นวาย .

ในช่วงกลางของน้ำวนเป็นเคน วาตานาเบะ อย่างหล่อ ( ทั้งการเล่าเรื่องและวัตถุประสงค์ทางการตลาด ) เป็นคนหนึ่งที่เข้าใจธรรมชาติที่แท้จริงของโกจิระคืนชีพ ( เขาใช้ชื่อเดิมอีกครั้ง ก่อนที่จะย้อนไป anglicised ก็อด ) และที่ให้เสียง Eco anxieties ของแม็กซ์บอรั่นสไตน์รังสีขับเคลื่อนสคริปต์ บทบาทการสนับสนุนอื่น ๆย่อมสมบูรณ์กว่าแซลลี่ ฮอว์กินส์ สั่นมากที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ได้รับทั้งหมด แต่หายไปในการผสม ในขณะที่เราย้ายไปขึ้น catastrophised แสดงที่สามซึ่งความพินาศจะถือเป็นตัวละคร ( มนุษย์ ) ย่อมจะนั่งกลับ เท่าใดนี้รบกวนคุณอาจจะขึ้นอยู่กับขนาดของหน้าจอที่คุณเห็นก็อดซิลล่า คำแนะนำของฉันจะแสวงหาออกที่ใหญ่ที่สุดดังและอนุญาตให้ภาพยนตร์ IMAX หอประชุมพร้อมคำรามอย่างสง่าผ่าเผยอยู่ในใบหน้าของคุณปอกออกไป niggling ความไม่แน่นอนกับไฟน้ำแข็งของลมหายใจดังสนั่นของมัน