we talk of having a good memory, of

we talk of having a good memory, of having a poor memory, of having a better memory faces than for names, of having a memory that is failing, and so on.
Such talk suggests that memory is an object, a thing which we posses in the same way as we posses ahead or a big toe.
ํํYet it is true, although alarming, to say that there is no such thing as memory.
A big toe can be seen and touched, but not so memory.
Should an acquaintance boast of having an excellent memory, we cannot confirm his claim in the same way as if he boasted the possession of a well-stocked library.
We can ask him to close the book and try to recit what he has just read.
If he reels off the page verbatim, we conclude that his claim, is, at the least, not without foundation.
But we have not observed anything which could be called a memory.
We have given him an opportunity to learn something and then to demonstrate how well he remembers it.
We have not examined anything which he has, but have watched him doing something, namely, repeating or trying to repeat something he has read.
In short, we have concerned ourselves not with an object but with an activity, not with his memory but with his activity of remembering.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราพูดคุยมีความทรงจำดี มีความทรงจำไม่ดี มีหน่วยความจำดีขึ้นใบหน้ากว่าสำหรับชื่อ มีหน่วยความจำที่มีความล้มเหลว และอื่น ๆพูดคุยดังกล่าวแสดงให้เห็นว่า หน่วยความจำเป็นวัตถุ เป็นสิ่งซึ่งเรา posses ในแบบเดียวกับเรา posses ข้างหน้าหรือหัวแม่เท้าํํYet มันเป็นความจริง แม้ว่าจะน่ากลัว จะบอกว่า เป็นหน่วยความจำหัวแม่เท้าที่สามารถเห็น และ สัมผัส แต่หน่วยความจำไม่มีความใกล้ชิดควร มีหน่วยความจำยอดเยี่ยม เราไม่สามารถยืนยันของเขาเหมือนกับว่าเขาคุยไว้ในครอบครองของไลบรารีพร้อมเครื่องดื่มเราสามารถขอให้เขาปิดหนังสือ แล้วลองไป recit อะไรเพิ่งอ่านถ้าเขาม้วนออกนอกหน้าทุกตัวอักษร เราสรุปว่า เขาเรียกร้อง คือ น้อย ไม่โดยมูลนิธิแต่เราไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งซึ่งอาจเรียกว่าหน่วยความจำเรามีโอกาสที่เขาจะเรียนรู้บางสิ่งบางอย่างแล้ว เพื่อแสดงให้เห็นว่า เขาจำมันเราไม่ได้ตรวจสอบอะไรซึ่งเขามี แต่ดูเขาทำอะไร คือ ทำซ้ำ หรือพยายามทำซ้ำสิ่งที่เขาได้อ่านกันในระยะสั้น เรามีความกังวลตัวเองไม่ได้ กับวัตถุ กับกิจกรรม ไม่ มีหน่วยความจำของเขาเรา แต่กิจกรรมของเขาของการจดจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราพูดคุยของการมีหน่วยความจำที่ดีของการมีหน่วยความจำไม่ดีของการมีหน่วยความจำที่ดีขึ้นใบหน้ากว่าชื่อของการมีหน่วยความจำที่ล้มเหลวและอื่น ๆ .
พูดคุยดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าหน่วยความจำวัตถุสิ่งที่เรา posses ในลักษณะเดียวกับที่เรา posses ข้างหน้าหรือหัวแม่ตีน.
ํํ แต่มันเป็นความจริงแม้จะน่ากลัวที่จะบอกว่าไม่มีสิ่งเช่นหน่วยความจำ.
นิ้วเท้าขนาดใหญ่ที่สามารถมองเห็นและสัมผัส แต่ไม่ได้หน่วยความจำ.
ควรรู้จัก อวดของการมีหน่วยความจำที่ดีที่เราไม่สามารถยืนยันการเรียกร้องของเขาในทางเดียวกันเช่นถ้าเขาอวดความครอบครองของห้องสมุดดี stocked ได้.
เราสามารถขอให้เขาปิดหนังสือและพยายามที่จะ recit สิ่งที่เขาได้อ่านเพียงแค่.
ถ้าเขาวงล้อ ปิดหน้าคำต่อคำที่เราสรุปได้ว่าการเรียกร้องของเขาเป็นอย่างน้อยไม่ได้โดยไม่มีรากฐาน.
แต่เรายังไม่ได้สังเกตอะไรที่อาจจะเรียกว่าหน่วยความจำ.
เราได้ให้เขามีโอกาสที่จะเรียนรู้บางสิ่งบางอย่างและจากนั้นแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่ดีเขา จำได้.
เรายังไม่ได้ตรวจสอบอะไรที่เขามี แต่ได้ดูเขาทำบางสิ่งบางอย่างคือการทำซ้ำหรือพยายามที่จะทำซ้ำสิ่งที่เขาได้อ่าน.
ในระยะสั้นเราได้ห่วงตัวเองไม่ได้อยู่กับวัตถุ แต่มีกิจกรรมไม่ได้อยู่กับเขา หน่วยความจำ แต่มีกิจกรรมของเขาในการจดจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราคุยกันมีความจำดี มีความทรงจำที่ไม่ดี จะมีความทรงจำที่ดีกว่าสำหรับใบหน้าชื่อ มีความทรงจำที่ไม่ดีและอื่น ๆพูดแบบนี้แสดงว่าหน่วยความจำที่เป็นวัตถุ สิ่งที่เรา มี ในแบบเดียวกับเรา มาล่วงหน้า หรือนิ้วเท้าใหญ่ํํแต่มันเป็นเรื่องจริง แม้ว่าจะตกใจ ว่าไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็นหน่วยความจำนิ้วเท้าใหญ่สามารถมองเห็นและสัมผัสได้ แต่ไม่ดังนั้นหน่วยความจำควรรู้จัก อวด มีความทรงจำที่ยอดเยี่ยม เราไม่สามารถยืนยันการเรียกร้องของเขาในลักษณะเดียวกับที่เขาเคยครอบครองเป็น stocked ดี ห้องสมุดเราสามารถขอให้เขาปิดหนังสือและพยายามที่และสิ่งที่เขาได้อ่านถ้าเขาเพลาออกจากหน้าทุกคำ เราสรุปได้ว่า เขาอ้าง คือ อย่างน้อยไม่ได้โดยไม่ต้องรองพื้นแต่เราก็ไม่ได้สังเกตอะไร ซึ่งอาจจะเรียกว่า ความทรงจำเราได้ให้เขามีโอกาสที่จะเรียนรู้บางสิ่งบางอย่างแล้ว เพื่อแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่เขาจำได้เรายังไม่ได้ตรวจสอบอะไรที่เขามี แต่ดูเค้าทำ คือ ทำซ้ำ หรือพยายามที่จะทำซ้ำสิ่งที่เขาได้อ่านในระยะสั้นเราต้องกังวลตัวเองกับวัตถุ แต่กับกิจกรรม ไม่ใช่ความทรงจำ แต่กับกิจกรรมที่เขาจำได้