The situational crisis communicatio

The situational crisis communication Theory (SCCT) is part of a growing body of research that applies attribution theory to crisis management (Ahluwalia, Burnkrant, & Unnava, 2000; Dawar& Pillutla, 2000; Dean, 2004; Folkes, Koletsky, & Graham, 1987; Hartel, McColl-Kennedy& McDonald,1998). In public relations, the SCCT has used attribution theory to develop and test a set of recommendations for using crisis response strategies. Attribution theory is based on the belief that people assign responsibility for negative, unexpected events (Weiner, 1986). Clearly, crises are unexpected and negative, so they provoke attributions of responsibility. In turn, these attributions shape how a stakeholder feels and behaves toward the organization. SCCT utilizes attribution theory to evaluate the reputational threat posed by the crisis situation and then recommends crisis response strategies based on the reputational threat level.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานการณ์วิกฤตการสื่อสารทฤษฎี (SCCT) เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเจริญเติบโตของการวิจัยที่ใช้ทฤษฎีที่มากับการบริหารวิกฤต (Ahluwalia, Burnkrant, & Unnava, 2000 Dawar & Pillutla, 2000 คณบดี 2004 Folkes, Koletsky และ เกรแฮม 1987 Hartel, McColl เคนเนดี และ แมคโดนัลด์ 1998) ในประชาสัมพันธ์ SCCT ได้ใช้ทฤษฎีที่มาในการพัฒนา และทดสอบชุดของคำแนะนำสำหรับการใช้กลยุทธ์การตอบสนองวิกฤต ทฤษฎีที่มาตามความเชื่อว่า ท่านกำหนดความรับผิดชอบสำหรับเหตุการณ์ไม่คาดคิด ลบ (ไวเนอร์ 1986) อย่างชัดเจน วิกฤตไม่คาดคิด และ ลบ เพื่อกระตุ้นพวกเขาแสดงความรับผิดชอบ ในทางกลับกัน แชร์เหล่านี้รูปร่างวิธีดุลยภาพรู้สึก และปฏิบัติต่อองค์กร SCCT ใช้ทฤษฎีที่มาประเมินภัยคุกคามต่อชื่อเสียงที่เกิดจากสถานการณ์วิกฤตแล้ว แนะนำกลยุทธ์การตอบสนองวิกฤตอิงบ่งภัยคุกคามระดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีสื่อสารในภาวะวิกฤตสถานการณ์ (SCCT) เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเจริญเติบโตของการวิจัยที่นำไปใช้ทฤษฎีการระบุแหล่งที่มาในการบริหารจัดการภาวะวิกฤต (ชิง Burnkrant และ Unnava 2000; Dawar & Pillutla 2000; คณบดี 2004; Folkes, Koletsky และเกรแฮม 1987 ; Hartel, McColl-เคนเนดี้และแมคโดนั 1998) ในการประชาสัมพันธ์ที่ SCCT ได้ใช้ทฤษฎีการระบุแหล่งที่มาในการพัฒนาและทดสอบชุดของคำแนะนำสำหรับการใช้กลยุทธ์การตอบสนองต่อวิกฤต ทฤษฎีการแสดงที่มาอยู่บนพื้นฐานของความเชื่อที่ว่าคนกำหนดความรับผิดชอบในการลบเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด (เนอร์, 1986) เห็นได้ชัดว่าวิกฤตการณ์ไม่คาดคิดและลบดังนั้นพวกเขาจึงกระตุ้นการอ้างเหตุผลของความรับผิดชอบ ในทางกลับกันการอ้างเหตุผลเหล่านี้รูปร่างวิธีการที่ผู้มีส่วนได้เสียความรู้สึกและพฤติกรรมที่มีต่อองค์กร SCCT ใช้ทฤษฎีการระบุแหล่งที่มาในการประเมินภัยคุกคามที่เกิดจากชื่อเสียงสถานการณ์วิกฤตแล้วแนะนำกลยุทธ์การตอบสนองต่อวิกฤตขึ้นอยู่กับระดับการคุกคามชื่อเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีการสื่อสารภาวะวิกฤตสถานการณ์ ( scct ) เป็นส่วนหนึ่งของการเติบโตของร่างกายของงานวิจัยที่ใช้ทฤษฎีเพื่อการบริหารวิกฤติ ( ahluwalia burnkrant , และ unnava , 2000 ; dawar & pillutla , 2000 ; ดีน , 2004 ; โฟกส์ koletsky & เกรแฮม , 1987 ; hartel McColl , เคนเนดี & McDonald 1998 ) ประชาสัมพันธ์ , scct ได้ใช้ทฤษฎีในการพัฒนาและทดสอบชุดของข้อเสนอแนะสำหรับการใช้กลยุทธ์การตอบสนองภาวะวิกฤติ ทฤษฎีจะขึ้นอยู่กับความเชื่อที่คนมอบหมายความรับผิดชอบให้ลบ เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ( ไส้กรอก , 1986 ) อย่างชัดเจน ซึ่งไม่คาดคิด และ ลบ ดังนั้นพวกเขากระตุ้นการรับผิดชอบ ในการเปิด , การอนุมานสาเหตุเหล่านี้รูปร่างวิธีรู้สึกและพฤติกรรมที่มีต่อผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกับองค์กร scct ใช้ทฤษฎีการประเมินด้านชื่อเสียงการคุกคามจากสถานการณ์วิกฤติ และวิกฤติการแนะนำกลยุทธ์ตามระดับความเสี่ยงด้านชื่อเสียง .