The game between Grandma and Seijur

The game between Grandma and Seijurou just took 15 minutes. In the final seconds, Seijurou couldn't hold on himself to not to grin when he saw his victory and said proudly to Grandma with his smirk that got wider, "I win."

Grandma's forehead was frowning again. She just couldn't believe it that she, Momoi Shiori, was defeated by the least person she liked. She had won so many game in this town, even her late husband never succeed to defeat her even though she knew that he had the chance to win the game. But … this boy?

"So, Grandma," he spoke again, "I wait for this one."

She sighed heavily. "Okay, I admit that you're the winner. But I'm not crybaby just because I lose for the first time. Because of that, I will try to accept you as my grandson in law—if it is what you want."

Yes! I knew this would be working on her!

"It's okay, Granny. It doesn't matter if you lose or win the game. At least, Seijurou has proved his talent in shogi to you like I said yesterday. And thank you so much for trying to accept him. I know you will like him," Satsuki said happily.

"Whatever, darling. It's better if you both go to sleep immediately. I will…," she tried to stand but she almost cried out when felt her waist in pain, "God! It hurts so much!"

"What's the matter, Granny?" Satsuki asked her after saw her Grandma's facial pain.

"My waist … it hurts so much."

And then Satsuki turned to Seijurou. "Could you help me to bring Granny into her room?"

He nodded and then came to Grandma. He put her left arm on his shoulder while Satsuki took the other arm.

"Just go sleep in your room, Satsuki. Let him to handle this alone," Satsuki almost confused with Grandma's commanding words. But she thought there was something that her Grandma was going to talk with her husband and it seemed that she didn't want her to hear their conversation. So, she gave up and followed her request.

"Err, okay."

Seijurou helped her to walk slowly toward her room. After they arrived, he helped her again to lay down on her bed before he wrapped her body with the blanket. He almost left the room if Grandma didn't hold his hand and telling him to sit on the edge of her bed.

"What's wrong, Grandma?" he asked. He saw her took the ointment on the buffet and rubbed it on her waist.

"Can you do me a favor?" she asked with a strange gaze.

"Sure, what is it?"

Suddenly she pointed to the wardrobe. "Can you take photo book inside the wardrobe? I want to show you something."

He stood and then walked to the wardrobe and searching for the photo book. After he found one, he came back to sit beside her and handed her that thing. She grabbed it and opened the cover and then he saw there was "Momoi's Photo Album" on the first page. Suddenly her index finger pointed to the first photo. It was a baby with no hair on her head but a pink headband, she was sleeping peacefully.

"This was baby-Satsuki. I remember my husband who was taking this picture when we visited Reika, Satsuki's mother, after the giving-birth in hospital. I can't explain how happy we were when my husband and I saw our first granddaughter. Baby-Satsuki was the most beautiful baby I've ever seen."

"She was…," he paused, trying to find the right answer, "… nice."

Grandma smiled on the sly of his strange answer. "And then … ah, I also remember this one! It was when we visited her again in Tokyo, Satsuki was in elementary school. I remember when my husband and I just arrived in front of her house, she ran to us with a little boy followed her from behind. Satsuki told us that she had friend named Aomine Daiki and introduced him to us proudly."

Now his gaze was focusing on the picture where Grandma, Satsuki, and Daiki were blowing out the fire on the candle. It seemed like they celebrated Satsuki's birthday and … why Daiki should do that too? Couldn't it be Satsuki's Mom or her Dad?

"Seijurou," she called him.

He turned his head to her. "Yes?"

"How come you know Satsuki?"

He cleared his throat. "Well, it's long story, Grandma. My first meeting with Satsuki was in middle school."

"You were her classmate?" she asked again and Seijurou shook his head.

"No, we never got in the same class in middle school. Daiki was her classmate for … 3 years," he chuckled, "I knew her when Daiki and I were in the basketball club. And then I saw her existence in the court while we were, the first string, training as usual. Until when all of us took a rest, Daiki came to us with Satsuki and introduced her as his childhood friend and our manager too."

"I don't know that you also know Daiki … and what's that? You were in the first string with Daiki? You should be as great as him too. I really remember how great Daiki when he played with that orange ball. Maybe someday you also have to show it to me. And then what happened after you met my granddaughter? Did you fall for her immediately?"

"What? No," he chuckled again, "I was too young to think something like romance stuff. Moreover I've been thinking that she was Daiki's girlfriend. So I removed the thought about her and focused with my grades in school and the victory for Teiko's Basketball Club. And, actually, I almost asked her to come with me to the Rakuzan. But before I asked her, I knew she was going to the same high school with Daiki or Tetsuya. And she chose Daiki, so yeah, it's okay for me."

He continued. "And then we met again in Winter Cup when we were in first year. After the match between Rakuzan VS Seirin, I accidentally met her when I was going to Rakuzan locker room. She handed me a drink that I thought was for Daiki, but she bought it for me. I felt guilty that I acted so cold to her, but I was speechless when I saw her in the first day in Tokyo University. And all just happened—besides, she was my first woman."

"You never had relationship with another woman before with Satsuki?" she asked in surprise. Seijurou looked at her confusedly. Well, he doubted if his face really looked like a playboy just because he was very wealthy.

"Yeah, that's right. I don't really understand too why in the end I chose her to be my wife."

"I think it's not just because you didn't have any romance stuff with woman, Seijurou. Despite that fact, I think I understand enough," her words sent him confused again, "You have been in love with Satsuki even before you met her again in university."

He gasped. "What?"

She shrugged. "I don't know really, but I think I do. Look at me. I'm old enough to understand those things. Don't try to fool me with such romance stuff."

"I-I doubt that, Grandma."

"It's not like you doubt the truth behind my words or not. The problem here is that you don't have a will to admit it to yourself. If you don't believe with your heart, how come you want to say the truth to everyone? Love needs a brave heart and trust. If you want someone you loved believes with your feeling, you have to believe the feeling in your heart by yourself."

He was in silent after heard her words. He wanted to say something like protested her that she was wrong and didn't know him well so she didn't have a right to say something like that to him. But somehow, he did know that there was something inside him that couldn't help to not to say no for Grandma's statement. Perhaps she was right that it was himself who didn't let his heart to give its opinion to his brain.

.

.

.

He woke up since annoyed by the squawking birds out there. It looked like the sun almost reached its top place. Wow, he never woke this late. Perhaps it was caused by last night where he talked with Grandma until midnight. He snorted funnily, remembering the time when he thought that Grandma was an annoying person moreover because their first meeting was not really good. But he knew that it was wrong. It made him to release his longing toward his late Grandma.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกมระหว่างคุณยายและ Seijurou ใช้เวลาเพียง 15 นาที ในวินาทีสุดท้าย Seijurou ไม่สามารถยึดมั่นในตนเองไม่ให้ grin เมื่อเขาเห็นชัยชนะ และกล่าวว่า ภูมิใจกับคุณยาย ด้วยเกเรของเขาที่มีความกว้าง "ฉันชนะ"

ถูก frowning หน้าผากของคุณยายอีกด้วย เธอแค่ไม่เชื่อที่เธอ โมะโมะอิ Shiori ได้พ่ายแพ้ โดยบุคคลน้อยที่สุดที่เธอชอบ ได้ เธอชนะเกมมากมายในเมืองนี้ แม้แต่สามีของเธอปลายไม่สำเร็จพ่ายแพ้เธอแม้ว่าเธอรู้ว่า เขามีโอกาสที่จะชนะเกม แต่...เด็กชายคนนี้?

"นั้น คุณยาย เขาพูดอีก "ฉัน รอนี้ "

เธอถอนหายใจหนักขึ้น "เอาล่ะ ข้าพเจ้ายอมรับว่า คุณเป็นผู้ชนะ แต่ฉันไม่ crybaby เพียง เพราะฉันสูญเสียเป็นครั้งแรก เนื่องจากว่า ฉันจะพยายามยอมรับคุณเป็นหลานของฉันในกฎหมาย — ถ้าคุณต้องการ "

ใช่ ฉันรู้นี้จะทำงานกับเธอ!

"ได้ล่ะ ยาย มันไม่สำคัญว่าถ้าคุณแพ้ หรือชนะ น้อย Seijurou ได้พิสูจน์ความสามารถของเขาใน shogi คุณเหมือนที่ผมพูดเมื่อวานนี้ และขอบคุณมากสำหรับความพยายามที่จะยอมรับเขา ฉันรู้ว่า คุณจะชอบเขา ซัตสึกิกล่าวอย่างมีความสุข

"สิ่ง ลิ้ง มันจะดีกว่าถ้าคุณทั้งสองไปนอนทันที ฉันจะ"เธอพยายามยืน แต่เกือบร่ำไห้เมื่อรู้สึกว่าเอวของเธอในความเจ็บปวด "พระเจ้า เจ็บมาก"

"คืออะไรเรื่อง ยาย ซัตสึกิถามเธอหลังจากเห็นอาการปวดใบหน้าของคุณยายของเธอ

"เอวของฉัน...เจ็บมากด้วย"

แล้ว ซัตสึกิหันไป Seijurou "คุณช่วยฉันนำยายเข้ามาในห้องของเธอหรือไม่"

เขาพยักหน้า และจากนั้น มาถึงคุณยาย เขาวางแขนซ้ายบนไหล่ของเขาในขณะที่ซัตสึกิเอา arm. อื่น ๆ

"แค่ไปนอนในห้องพัก ซัตสึกิ ให้เขาจัดการนี้เดี่ยว ซัตสึกิเกือบงงกับคุณยายของซึ่งคำ แต่เธอคิดว่า มีบางสิ่งบางอย่างที่คุณยายของเธอไปคุยกับสามีของเธอ และเหมือนว่า เธอไม่ต้องการเธอได้ยินการสนทนาของพวกเขา ดังนั้น เธอได้ และตามคำขอของเธอ

"ผิดพลาด ล่ะกัน"

Seijurou ช่วยเธอเดินช้า ๆ ไปที่ห้องของเธอ หลังจากมาถึง พวกเขาช่วยเธออีกครั้งเพื่อวางลงบนเตียงของเธอก่อนที่เขาห่อร่างกายของเธอ ด้วยครอบคลุม เขาเกือบทิ้งห้องไว้ถ้าคุณยายไม่ได้กดมือของเขาและบอกให้เขานั่งบนขอบเตียงเธอ

"สิ่งไม่ถูกต้อง คุณยาย? " เขาถาม เขาเห็นเธอเอาสบู่ที่ในบุฟเฟต์ และ rubbed บนเอวของเธอ

"คุณทำให้ฉันชอบ" เธอถาม ด้วยสายตาประหลาด

"แน่ มันคืออะไร"

ก็เธอชี้ไปตู้เสื้อผ้า "คุณสามารถใช้สมุดภาพภายในตู้เสื้อผ้า ต้องการแสดงอะไรกัน"

เขายืน และเดินไปตู้เสื้อผ้าแล้ว และหาหนังสือภาพถ่าย หลังจากที่เขาพบหนึ่ง เขากลับมานั่งข้างเธอ และมอบสิ่งที่เธอ เธอคว้ามัน และเปิดฝา และจากนั้น เขาเห็นมี "ของโมะโมะอิอัลบั้ม" บนหน้าแรก ทันใดนั้นนิ้วของเธอชี้ไปภาพแรก มันเป็นเด็กไม่มีผมบนศีรษะของเธอแต่เป็นเกี่ยวกับที่คาดผมสีชมพู เธอได้นอนสงบ

"นี้ได้เด็กซัตสึกิ ผมจำได้ว่า สามีที่ถูกถ่ายภาพนี้เมื่อเราเข้าชม Reika แม่ของซัตสึกิ หลังให้คลอดในโรงพยาบาล ฉันไม่สามารถอธิบายความสุขว่าเรามีเมื่อฉันเห็นพระครั้งแรกของเรา เด็กซัตสึกิเป็นเด็กสวยที่สุดที่ฉันเคยเห็น"

"เธอ...," เขาหยุดชั่วคราว พยายามที่จะหาคำตอบถูก, "...ดี"

คุณยายยิ้มใน sly ของคำตอบที่แปลกของเขา "แล้ว...อา ฉันยังจำคนนี้ ก็เมื่อเราชมเธออีกในโตเกียว ซัตสึกิอยู่ในโรงเรียนประถมศึกษา ผมจำได้ว่า เมื่อฉันเดินมาถึงหน้าบ้านของเธอ เธอวิ่งไปเรา มีน้อยเด็กตามเธอจากด้านหลัง ซัตสึกิบอกเราว่า เธอมีเพื่อนชื่อไดกิ Aomine และแนะนำเขาให้เราภูมิใจ"

ตอนนี้สายตาของเขาถูกเน้นไปที่รูปภาพที่คุณยาย ซัตสึกิ และไดกิถูกพัดออกไฟบนเทียน ดูเหมือนพวกเขาเฉลิมฉลองวันเกิดของซัตสึกิ และ...ทำไมไดกิควรทำที่มากเกินไปหรือไม่ ไม่มีของซัตสึกิแม่หรือพ่อของเธอ?

"Seijurou เธอเรียกเขาได้

เขาเปิดหัวของเขากับเธอได้ "ใช่หรือไม่"

"ว่าคุณรู้ซัตสึกิ"

เขาล้างจมูกของเขา "ดี มันเป็นเรื่องยาว คุณยาย ประชุมครั้งแรกของฉันกับซัตสึกิได้ในโรงเรียน"

"คุณถูกหล่อน"เธอถามอีก และ Seijurou จับศีรษะ

" ไม่ เราไม่เคยได้ในระดับเดียวกันในโรงเรียนมัธยม ไดกิถูกหล่อนสำหรับ... 3 ปี เขาเบา ๆ "ฉันรู้ ว่าเธอเมื่อไดกิและอยู่ในสโมสรบาสเกตบอล แล้ว ผมเห็นเธออยู่ในศาลขณะที่เรา ข้อแรก ฝึกอบรมตามปกติ จนเมื่อเราได้พักผ่อน ไดกิมาให้เรากับซัตสึกิ และนำเธอเป็นเพื่อนวัยเด็กของเขาและผู้จัดการของเราเกินไป"

"ฉันไม่รู้ว่า คุณยังทราบไดกิ...และนั่นคืออะไร คุณอยู่ในสายอักขระแรกกับไดกิ คุณควรจะเป็นดีเป็นเขาเกินไป ฉันจริง ๆ จำไดกิอย่างไรดีเมื่อเล่นกับลูกว่าสีส้ม บางทีสักวันหนึ่งคุณต้องแสดงให้ฉัน แล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่คุณพบพระของฉัน ไม่ได้คุณหลงเชื่อเธอทันที"

"อะไร เขาเบา ๆ อีกไม่ "ผมยังเด็กเกินไปที่จะคิดว่า สิ่งที่ชอบสิ่งที่โรแมนติก นอกจากนี้ ฉันได้คิดว่า เธอคือแฟนของไดกิ ดังนั้นฉันเอาความคิดเกี่ยวกับเธอ และเน้นกับเกรดในโรงเรียนและชัยชนะของฉันสำหรับคลับบาสเกตบอลของ Teiko และ จริง ผมเกือบจะถามเธอให้มาด้วย Rakuzan แต่ก่อนผมถามเธอ ฉันรู้ว่า เธอไปโรงเรียนมัธยมเดียวกันกับไดกิ Tetsuya และเธอเลือกไดกิ ใช่ มันไม่เป็นไรฉัน"

เขาต่อ "แล้วเราได้พบอีกครั้งในฟุตบอลหนาวเมื่อเราอยู่ในปีแรก หลังจากการจับคู่ระหว่าง Rakuzan VS Seirin ฉันบังเอิญพบเธอเมื่อผมไปห้องล็อกเกอร์ Rakuzan เธอมอบฉันมีเครื่องดื่มที่คิดไดกิ แต่เธอซื้อมันสำหรับฉัน ผมรู้สึกผิดที่ผมได้ปฏิบัตินั้นเย็นเธอ แต่ผมพูดเมื่อเห็นเธอในวันแรกในมหาวิทยาลัยโตเกียว และก็เกิดขึ้นคือนอกจาก เธอเป็นผู้หญิงคนแรกของฉัน "

"คุณไม่เคยมีความสัมพันธ์กับหญิงอื่นก่อนกับซัตสึกิ" เธอถามประหลาดใจ Seijurou มองดูที่เธอ confusedly ดี เขา doubted ถ้าใบหน้าของเขาจริง ๆ เหมือนเพลย์บอยไม่รวยมากด้วย

"ใช่ ที่เหมาะสม ผมไม่เข้าใจจริง ๆ เกินไป ทำไมในสุด ผมเลือกเธอเป็น ภรรยาของฉัน "

"ผมคิดว่า ไม่ใช่เพียง เพราะคุณไม่มีสิ่งใดรักกับผู้หญิง Seijurou ทั้ง ๆ ที่ความจริง ผมคิดว่า ผมเข้าใจเพียงพอ คำของเธอส่งให้เขาสับสนอีก "คุณได้รักกับซัตสึกิก่อนคุณพบเธออีกครั้งในมหาวิทยาลัย"

เขา gasped "อะไร"

เธอยักไหล่ "ฉันไม่รู้จริง ๆ แต่ฉันคิดว่า ฉันทำ มองที่ฉัน ผมเป็นคนเก่าพอเข้าใจสิ่งเหล่านั้น อย่าพยายามหลอกฉัน ด้วยสิ่งที่โรแมนติกเช่นกัน"

"ฉัน-ฉันสงสัยว่า คุณยายด้วย"

"ได้ไม่เหมือนคุณสงสัยเกี่ยวกับความจริงที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของฉัน หรือไม่ ปัญหานี่คือ คุณไม่มีจะบอกความจริงกับตัวเอง ถ้าคุณไม่เชื่อ ด้วยใจ ว่าต้องพูดความจริงกับทุกคนหรือไม่ ความรักต้องใจกล้าและความน่าเชื่อถือ ถ้าคุณมีคนที่คุณรักเชื่อ ด้วยความรู้สึกของคุณ คุณมีเชื่อความรู้สึกในหัวใจของคุณ ด้วยตัวคุณเอง"

กำลังเงียบหลังจากได้ยินคำของเธอ เขาอยากพูดสิ่งที่ต้องการปฏิเสธจ่ายเธอว่า เธอผิด และไม่รู้เขาดีเพื่อให้เธอไม่มีสิทธิที่จะพูดอะไรบางอย่างเช่นเดียวกับที่เขา แต่อย่างใด เขาไม่รู้ว่า มีบางสิ่งบางอย่างภายในที่ไม่สามารถช่วยการพูดสำหรับงบของคุณยาย บางทีเธอว่า เป็นตัวเองที่ไม่ได้ให้หัวใจของเขาให้ความคิดของสมอง ขวา.

.

.

.

เขาตื่นเนื่องจากรำคาญ โดยนก squawking ออกมี มันดูเหมือนแสงอาทิตย์เกือบถึงทำการ ว้าว เขาไม่เคยตื่นนี้ล่าช้า บางทีเรื่องที่เกิดจากเมื่อคืนที่เขาพูดกับคุณยายจนถึงเที่ยงคืน เขา snorted funnily จดจำเวลาเมื่อเขาคิดว่า คุณยายมีเป็นคนน่ารำคาญนอกจากนี้เนื่องจากการประชุมครั้งแรกไม่ดี แต่เขารู้ว่า มันผิด มันทำให้เขาปล่อยเขาคิดต่อคุณยายของเขาล่าช้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกมระหว่างยายและ Seijurou เพียงแค่เอา 15 นาที ในวินาทีสุดท้าย Seijurou ไม่สามารถยึดมั่นในตัวเองเพื่อที่จะไม่ยิ้มเมื่อเขาเห็นชัยชนะของเขาและบอกว่าภูมิใจกับคุณยายด้วยย้ิมเย้ยของเขาว่ามีความกว้าง "ฉันชนะ." หน้าผากยายถูกมุ่ยอีกครั้ง เธอก็ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอ Momoi Shiori, แพ้คนอย่างน้อยเธอชอบ เธอได้รับรางวัลเกมจำนวนมากที่อยู่ในเมืองนี้แม้สามีของเธอไม่เคยประสบความสำเร็จในการเอาชนะของเธอแม้เธอจะรู้ว่าเขามีโอกาสที่จะชนะเกม แต่ ... เด็กคนนี้? "ดังนั้นคุณยาย" เขาพูดขึ้นอีกว่า "ผมรอให้คนนี้." เธอถอนหายใจหนัก "โอเคผมยอมรับว่าคุณเป็นผู้ชนะ. แต่ฉันไม่ได้ขี้แงเพียงเพราะฉันสูญเสียเป็นครั้งแรก. เพราะการที่ผมจะพยายามที่จะยอมรับคุณเป็นหลานชายของฉันในกฎหมายถ้ามันเป็นสิ่งที่คุณต้องการ " Yes! ฉันรู้ว่าเรื่องนี้จะได้รับการทำงานในของเธอ"มันไม่เป็นไรยาย. มันไม่สำคัญว่าถ้าคุณสูญเสียหรือชนะเกม. อย่างน้อย Seijurou ได้พิสูจน์ความสามารถของเขาใน Shogi กับคุณเหมือนที่ผมกล่าวว่าเมื่อวานนี้. และขอบคุณมาก พยายามที่จะยอมรับในตัวเขา. ฉันรู้ว่าคุณจะชอบเขาว่า "Satsuki กล่าวอย่างมีความสุข"สิ่งที่รัก. จะดีกว่าถ้าคุณทั้งสองไปนอนทันที. ฉันจะ ... " เธอพยายามที่จะยืน แต่เธอเกือบจะร้องไห้ออกมาเมื่อเธอรู้สึกว่า เอวในความเจ็บปวด "พระเจ้า! มันเจ็บมาก" "สิ่งที่เป็นเรื่องยาย" Satsuki ถามเธอหลังจากที่ได้เห็นความเจ็บปวดของเธอยายของใบหน้า"เอวของฉัน ... มันเจ็บมาก." และจากนั้นก็หันไป Satsuki Seijurou "คุณสามารถช่วยฉันที่จะนำยายเข้ามาในห้องของเธอ" เขาพยักหน้าและจากนั้นมาถึงคุณยาย เขาวางแขนซ้ายของเธอบนไหล่ของเขาในขณะ Satsuki เอาแขนอีก"แค่ไปนอนในห้องพักของคุณ Satsuki. ให้เขาในการจัดการนี้คนเดียว" Satsuki เกือบสับสนกับคำสั่งยาย แต่เธอคิดว่ามีอะไรบางอย่างที่คุณยายของเธอกำลังจะไปพูดคุยกับสามีของเธอและดูเหมือนว่าเธอไม่อยากให้เธอได้ยินการสนทนาของพวกเขา ดังนั้นเธอให้ขึ้นตามคำขอของเธอ"เอ่อโอเค." Seijurou ช่วยให้เธอที่จะเดินช้าไปที่ห้องของเธอ หลังจากที่พวกเขามาถึงเขาช่วยให้เธออีกครั้งเพื่อล้มตัวลงนอนบนเตียงของเธอก่อนที่เขาจะห่อร่างกายของเธอด้วยผ้าห่ม เขาเกือบจะออกจากห้องถ้ายายไม่ได้ถือมือของเขาและบอกให้เขานั่งอยู่บนขอบของเตียงของเธอ"มีอะไรที่ไม่ถูกต้องคุณยาย" เขาถาม เขาเห็นเธอเอาครีมบุฟเฟ่ต์และลูบมันบนเอวของเธอ"คุณสามารถทำฉันหน่อยได้ไหม?" เธอถามด้วยสายตาแปลก ๆ"แน่นอนว่ามันคืออะไร" ทันใดนั้นเธอก็ชี้ไปที่ตู้เสื้อผ้า "คุณสามารถใช้หนังสือภาพภายในตู้เสื้อผ้าหรือไม่ฉันต้องการที่จะแสดงให้คุณเห็นบางสิ่งบางอย่าง." เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและการค้นหาสำหรับหนังสือภาพ หลังจากที่เขาพบหนึ่งเขากลับมานั่งข้างเธอและส่งเธอสิ่งที่ เธอคว้ามันและเปิดฝาแล้วเขาเห็นมี "Momoi ของอัลบั้มรูป" ในหน้าแรก ทันใดนั้นนิ้วชี้ของเธอชี้ไปที่ภาพแรก มันเป็นเด็กที่มีผมในหัวของเธอ แต่ที่คาดผมสีชมพูเธอได้นอนหลับอย่างสงบ"นี่คือทารก Satsuki. ผมจำได้ว่าสามีของฉันที่ถูกถ่ายภาพนี้เมื่อเราเข้าเยี่ยมชม Reika แม่ Satsuki หลังจากให้เกิดใน โรงพยาบาล. ฉันไม่สามารถอธิบายวิธีการที่เรามีความสุขเมื่อสามีของฉันและฉันเห็นหลานสาวครั้งแรกของเรา. Baby-Satsuki เป็นเด็กที่สวยที่สุดที่ฉันเคยเห็น. " "เธอคือ ... " เขาหยุดพยายามที่จะหาที่เหมาะสม คำตอบ "... ดี." ยายยิ้มที่กลับกลอกของคำตอบของเขาแปลก "และแล้ว ... ah, ฉันยังจำหนึ่งนี้มันเป็นเวลาที่เราไปเยี่ยมเธออีกครั้งในโตเกียว Satsuki อยู่ในโรงเรียนประถมศึกษา. ผมจำได้ว่าเมื่อสามีของฉันและฉันก็มาถึงหน้าบ้านของเธอเธอวิ่งไปที่เรามีน้อย เด็กตามเธอจากด้านหลัง. Satsuki บอกเราว่าเธอมีเพื่อนชื่อ Aomine Daiki และแนะนำให้เขารู้จักกับเราภูมิใจ. " ตอนนี้สายตาของเขาได้มุ่งเน้นไปที่ภาพที่ยาย Satsuki และ Daiki ถูกเป่าออกไฟบนเทียน มันดูเหมือนว่าพวกเขาฉลองวันเกิด Satsuki และ ... ทำไม Daiki ควรทำอย่างนั้นด้วยหรือไม่ ไม่ว่าจะเป็น Satsuki แม่หรือพ่อของเธอ"Seijurou" เธอเรียกเขาว่าเขาหันหัวของเขากับเธอ "ใช่" "วิธีการที่คุณรู้มา Satsuki?" เขาล้างลำคอของเขา "อืมมันเป็นเรื่องยาวยาย. การประชุมครั้งแรกของฉันกับ Satsuki อยู่ในโรงเรียนมัธยม." "คุณเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอ" เธอถามอีกครั้งและ Seijurou ส่ายหัว"ไม่เราไม่เคยได้ในระดับเดียวกันในโรงเรียนมัธยม. Daiki เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอ ... 3 ปี" เขาหัวเราะ "ฉันรู้ว่าเธอเมื่อ Daiki และผมอยู่ในสโมสรบาสเกตบอล และจากนั้นผมเห็นการดำรงอยู่ของเธอในศาลในขณะที่เรากำลังสายแรกการฝึกอบรมตามปกติ. จนกระทั่งเมื่อพวกเราทุกคนใช้เวลาส่วนที่เหลือ, Daiki มาให้เราด้วย Satsuki และแนะนำให้เธอรู้จักเป็นเพื่อนวัยเด็กของเขาและผู้จัดการของเราด้วย ". " ผมไม่ทราบว่าคุณยังรู้ Daiki ... และสิ่งที่ที่คุณอยู่ในสายแรกกับ Daiki? คุณควรจะเป็นใหญ่เป็นเขาเกินไป. ผมจำได้ว่าวิธีการที่ดี Daiki เมื่อเขาเล่นกับลูกบอลสีส้มที่. บางทีสักวันหนึ่งคุณ ยังมีที่จะแสดงให้ฉัน. แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่คุณได้พบกับหลานสาวของฉันได้อย่างไรว่าคุณล้มเธอได้ทันทีหรือไม่ " "สิ่งที่ไม่มี" เขาหัวเราะอีกครั้ง "ผมยังเด็กเกินไปที่จะคิดว่าสิ่งที่ต้องการสิ่งที่โรแมนติก. นอกจากนี้ฉัน ได้รับความคิดว่าเธอเป็นแฟนของ Daiki. ดังนั้นฉันออกความคิดเกี่ยวกับเธอและเน้นด้วยเกรดของฉันในโรงเรียนและชัยชนะสำหรับ Teiko บาสเกตบอลคลับ และที่จริงฉันเกือบจะขอให้เธอมาพร้อมกับผมที่จะ Rakuzan แต่ก่อนที่ผมถามเธอฉันรู้ว่าเธอกำลังจะไปโรงเรียนมัธยมที่เดียวกันกับ Daiki หรือเท็ตสึยะ และเธอเลือกที่ Daiki ดังนั้นใช่ก็โอเคสำหรับฉัน. " เขายังคง. "และแล้วเราพบกันอีกครั้งในฟุตบอลฤดูหนาวเมื่อเราอยู่ในปีแรก หลังจากที่การแข่งขันระหว่าง Rakuzan VS Seirin ที่ฉันได้พบกับเธอโดยบังเอิญเมื่อฉันกำลังจะไปที่ห้องล็อกเกอร์ Rakuzan เธอมอบให้ฉันเครื่องดื่มที่ฉันคิดว่าเป็น Daiki แต่เธอซื้อมันสำหรับฉัน ฉันรู้สึกผิดที่ฉันทำหน้าที่เพื่อให้เย็นกับเธอ แต่ผมพูดเมื่อฉันเห็นเธอในวันแรกในมหาวิทยาลัยโตเกียว และเพิ่งเกิดขึ้น-นอกจากเธอเป็นผู้หญิงคนแรกของฉัน. " "คุณไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงอีกคนหนึ่งก่อนที่จะมีการ Satsuki?" เธอถามในความประหลาดใจ. Seijurou มองที่เธอนุงนัง. ดีเขาสงสัยว่าใบหน้าของเขาจริงๆดูเหมือนเพลย์บอย เพียงเพราะเขาเป็นคนที่รวยมาก"ใช่ที่เหมาะสม ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเกินไปในที่สุดฉันเลือกให้เธอเป็นภรรยาของฉัน. " "ผมคิดว่ามันไม่ได้เป็นเพียงเพราะคุณไม่ได้มีสิ่งที่โรแมนติกใด ๆ กับผู้หญิง Seijurou แม้จะมีความจริงที่ว่าผมคิดว่าผมเข้าใจพอ "คำพูดของเธอส่งให้เขาสับสนอีกครั้ง" คุณได้รับในความรักกับ Satsuki ก่อนที่คุณจะได้พบกับเธออีกครั้งในมหาวิทยาลัย. " เขาอ้าปากค้าง. "คืออะไร" เธอยัก. "I don ' t ทราบจริงๆ แต่ผมคิดว่าผมทำ มองมาที่ฉัน ผมโตพอที่จะเข้าใจสิ่งเหล่านั้น อย่าพยายามที่จะหลอกฉันกับสิ่งที่โรแมนติกเช่น. " "ครั้งที่สองข้อสงสัยว่ายาย." "มันไม่ชอบคุณสงสัยความจริงที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของฉันหรือไม่ ปัญหาที่นี่คือที่คุณไม่ได้มีความประสงค์ที่จะยอมรับมันให้กับตัวเอง ถ้าคุณไม่เชื่อว่าด้วยหัวใจของคุณว่ามาคุณต้องการที่จะบอกความจริงกับทุกคนหรือไม่ ความรักต้องมีหัวใจที่กล้าหาญและความไว้วางใจ หากคุณต้องการคนที่คุณรักด้วยความรู้สึกเชื่อมั่นของคุณคุณต้องเชื่อความรู้สึกในหัวใจของคุณด้วยตัวเอง. " เขาอยู่ในความเงียบหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเธอ. เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างเช่นการประท้วงของเธอว่าเธอเป็นคนที่ไม่ถูกต้องและไม่ได้รู้ว่า เขาดีดังนั้นเธอจึงไม่ได้มีสิทธิที่จะบอกว่าสิ่งที่ต้องการที่จะให้เขา. แต่อย่างใดเขาไม่ทราบว่ามีอะไรบางอย่างในตัวเขาที่ไม่สามารถช่วยไม่ได้จะบอกว่าไม่มีงบยาย. บางทีเธออาจจะเป็นคนที่เหมาะสมที่จะ เป็นตัวเองที่ไม่ได้ให้ใจของเขาที่จะให้ความเห็นไปยังสมองของเขา. . . เขาตื่นขึ้นมาตั้งแต่รำคาญโดยนกบ่นออกมี. มันดูเหมือนดวงอาทิตย์เกือบจะมาถึงสถานที่ด้านบน. ว้าว, เขาไม่เคยตื่นสายนี้ . บางทีมันอาจจะมีสาเหตุมาจากเมื่อคืนที่เขาได้พูดคุยกับคุณยายจนถึงเที่ยงคืน. เขา snorted ขันจำเวลาที่เขาคิดว่าคุณยายเป็นคนที่น่ารำคาญยิ่งกว่านั้นเนื่องจากการประชุมครั้งแรกของพวกเขาก็ไม่ได้ดีจริงๆ. แต่เขารู้ว่ามันเป็นความผิด มันทำให้เขาที่จะปล่อยความปรารถนาของเขาที่มีต่อคุณยายผู้ล่วงลับไปแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกมระหว่าง คุณยาย และ seijurou เพียงใช้เวลา 15 นาที ในวินาทีสุดท้าย seijurou ไม่สามารถรั้งตัวเองไม่ให้ยิ้ม เมื่อเห็นชัยชนะของเขา และกล่าวว่า ภูมิใจกับยายของเขาที่ได้ยิ้มกว้าง " ฉันชนะ " หน้าผาก

คุณย่าก็ถอนหายใจอีกครั้ง เธอแค่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอ โมโมอิ ชิโอริ พ่ายแพ้ คนน้องก็ชอบ เธอเคยชนะเกมมากมายในเมืองนี้แม้แต่สามีของเธอไม่ประสบความสำเร็จเอาชนะของเธอ แม้เธอจะรู้ว่าเขามีโอกาสที่จะชนะเกม แต่ . . . . . . . บอย

" แล้วคุณยาย " เขาพูดอีกครั้ง " ฉันรอหนึ่งนี้ . "

" เธอถอนหายใจอย่างหนัก โอเค ผมยอมรับว่าคุณคือผู้ชนะ แต่ฉันจะไม่ร้องไห้เพราะฉันสูญเสียครั้งแรก เพราะอย่างนั้น ฉันพยายามจะยอมรับคุณเป็นหลานชายของฉันในกฎหมาย ถ้ามันเป็นสิ่งที่คุณต้องการ . "

ครับผมรู้ว่านี้จะทำงานกับเธอ !

" ก็โอเคค่ะ มันไม่สำคัญว่าคุณจะแพ้หรือชนะ อย่างน้อย seijurou ได้พิสูจน์ความสามารถของเขาในโชกิให้คุณเหมือนที่ฉันพูดเมื่อวาน และขอบคุณมากสำหรับการพยายามที่จะรับเขา ผมรู้ว่าคุณจะชอบมัน " ซัตสึกิ กล่าวอย่างมีความสุข

" อะไร ที่รัก มันจะดีกว่าถ้าคุณทั้งสองหลับไปทันที ผมจะ . . ." เธอพยายามจะยืน แต่เธอก็แทบจะร้องไห้ออกมาเมื่อรู้สึกว่าเธอปวดเอว " พระเจ้า ! มันเจ็บมาก !

" มีอะไรยาย ? " ซัทซึกิถามหลังจากเห็นหน้าปวด คุณยาย

" เอวชั้น . . . . . . . มันเจ็บมากเลย "

แล้วซัทซึกิหันไป seijurou ” คุณสามารถช่วยฉันพาคุณยายเข้าไปในห้องของเธอ ?

เขาพยักหน้าแล้วมาย่าเขาเอาแขนซ้ายของเธอบนไหล่ของเขาในขณะที่ซัตสึกิ เอาแขนอื่น ๆ

" ก็เข้าไปนอนในห้อง ซาสุกิ ปล่อยให้เขาจัดการเรื่องนี้คนเดียว " ซัทสึกิจะสับสนกับคุณย่าสั่งคำ แต่เขาคิดว่ามีอะไรบางอย่างที่ยายจะพูดกับสามีของเธอ และดูเหมือนเธอไม่อยากให้เธอฟังการสนทนาของพวกเขา ดังนั้น เธอเลิกตามคำขอของเธอ

" เอ่อ ค่ะ "

seijurou ช่วยให้เธอเดินช้าๆไปยังห้องของเธอ หลังจากที่พวกเขามาถึง เขาช่วยเธออีกครั้งให้นอนลงบนเตียงของเธอก่อนที่เขาจะห่อศพด้วยผ้าห่ม เขาเกือบจะออกจากห้องถ้ายายไม่ได้จับมือของเขาและบอกให้เขานั่งบนขอบเตียงของเธอ

" เกิดอะไรขึ้นครับ ? เขาถาม เขาเห็นเธอเอาครีมในแบบบุฟเฟ่ต์ และลูบมันบนเอวของเธอ

" ฉันขออะไรคุณหน่อยได้มั้ย ? " เธอถามด้วยสายตาแปลกๆ

" ว่า มันคืออะไร ?

อยู่ๆเธอก็ชี้ไปที่ต้น” คุณสามารถใช้หนังสือภาพภายในตู้ ? ฉันต้องการที่จะแสดงให้คุณเห็นบางอย่าง "

เขายืนแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ค้นหารูปหนังสือ หลังจากที่เขาเจอ เขากลับมานั่งลงข้างๆเธอและส่งเธอเลยเธอคว้ามันและเปิดฝาแล้วเห็นมี " อัลบั้มภาพ " โมโมอิ อยู่ในหน้าแรก จู่ๆนิ้วชี้ชี้ไปที่ภาพแรก มันเป็นเด็กที่ไม่มีผมบนหัวของเธอ แต่ที่คาดผมสีชมพู เธอหลับสบาย

" นี่ที่รัก ซาสุกิ ผมจำได้ว่าสามีของฉันที่ถูกถ่ายภาพนี้เมื่อเราไปเยี่ยมแม่ของริกะ ซัตสึกิ หลังคลอดในโรงพยาบาลผมอธิบายไม่ได้ว่าเราเคยมีความสุขอย่างไรเมื่อสามีของฉันและฉันได้เห็นหลานคนแรกของเรา ที่รัก ซัตสึกิก็สวยงามมากผมเคยเห็น "

" เธอ . . . . . . . " เขาหยุดพยายามที่จะหาคำตอบ " ที่ดี . . . . " คุณยาย

ยิ้มที่เจ้าเล่ห์ของคำตอบที่แปลกของเขา แล้ว . . . . . . . อ่า ผมยังจดจำสิ่งนี้ไว้ ! มันคือเวลาที่เราเข้าเยี่ยมชมของเธออีกครั้งในโตเกียว ซัตสึกิ ตอนประถมผมจำได้ว่าเมื่อสามีของฉันและฉันเพิ่งมาถึงที่หน้าบ้านของเธอ เธอวิ่งหนีไปเรากับเด็กตามเธอจากด้านหลัง ซัตสึกิ บอกกับเราว่าเธอมีเพื่อนชื่อโอะมิเนะ ไดกิ และแนะนำเขาให้เราภาคภูมิใจ "

ตอนนี้สายตาของเขาเน้นรูปที่คุณย่า ซัทซึกิ และไดกิถูกเป่าไฟบนเทียนดูเหมือนว่าพวกเขาฉลองวันเกิดซัตสึกิและไดกิ . . . . . . . ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย ? มันไม่สามารถรับตำแหน่งแม่หรือพ่อ ?

" seijurou " เธอโทรหาเขา

เขาหันศีรษะของเขากับเธอ " ครับ " ?

" คุณรู้ได้ไงว่าซัทสึกิ ? "

เขาล้างคอของเขา” ก็เรื่องยาวครับ คุณย่า การพบกันครั้งแรกของผมกับซัทสึกิอยู่ในโรงเรียนมัธยม . "

" คุณเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอ" เธอถามอีกครั้ง และ seijurou ส่ายหัว

" ไม่ เราไม่เคยได้อยู่ห้องเดียวกัน ในโรงเรียนมัธยม ไดกิเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอ . . . . . . . 3 ปี " เขาหัวเราะ " ผมรู้จักเธอเมื่อไดกิและฉันอยู่ในชมรมบาส แล้วฉันก็เห็นตัวตนของเธอในศาล ในขณะที่เราเป็นสายแรก การฝึกตามปกติ จนเมื่อพวกเราได้พักผ่อนไดกิมาเรากับ ซัตสึกิและแนะนำเธอในฐานะเพื่อนสมัยเด็กของเขา และผู้จัดการของเราด้วย "

" ไม่รู้ว่า คุณก็รู้ ไดกิ . . . . . . . นั่นอะไร ? คุณตัดเชือกกับไดกิ ? คุณควรจะดีเท่าเขาด้วย ผมจำวิธีการที่ดีเมื่อเขาเล่นกับไดกิ ส้มหนึ่งลูก บางที สักวัน คุณก็ต้องแสดงให้ฉันแล้วเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่คุณได้พบกับหลานของฉัน นายตกหลุมรักเธอทันที " ?

" อะไร ? ไม่ " เขาหัวเราะอีกครั้ง " ฉันยังเด็กเกินไปที่จะคิดสิ่งที่ชอบความโรแมนติกของ นอกจากนี้ฉันคิดว่าเธอเป็นแฟนไดกิ . ผมลบคิดเกี่ยวกับเธอและเน้นกับเกรดในโรงเรียนและชัยชนะสำหรับชมรมบาสเกตบอล teiko . จริงๆแล้วฉันเกือบจะขอให้เธอมากับฉันไป rakuzan . แต่ก่อนที่ฉันจะถามเธอ ฉันรู้ว่าเธอกำลังจะเข้าโรงเรียนเดียวกันกับ ไดกิ หรือ ทัตสึยะ แล้วเธอก็เลือก ไดกิ และใช่ มันโอเคสำหรับฉัน . "

เขาต่อ " แล้วเราก็พบกันอีกครั้งในถ้วยในฤดูหนาว ตอนเราอยู่ปี 1 หลังจากการแข่งขันระหว่าง rakuzan VS ที่เซย์ริน ผมบังเอิญเจอเธอตอนไป rakuzan ล็อคห้องเธอให้ฉันดื่ม ฉันคิดว่ามัน ไดกิ แต่เธอซื้อให้ฉัน ฉันก็รู้สึกว่าฉันทำเย็นชากับเธอ แต่ฉันก็พูดไม่ออกเมื่อเห็นเธอในวันแรกในมหาวิทยาลัยโตเกียว และทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะเธอคือคนแรกของฉัน "

" คุณไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงอื่นมาก่อนด้วย ซัทสึกิ ? " เธอถามด้วยความประหลาดใจ seijurou มองเธอพัลวัน . อืมเขาสงสัยว่าหน้าของเขาเหมือนเพลย์บอย เพียงเพราะเขาร่ำรวยมาก

" ใช่แล้ว ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมในที่สุดผมเลือกเธอมาเป็นภรรยาของฉัน "

" ฉันคิดว่ามันไม่เพียงเพราะคุณไม่ได้มีสิ่งที่โรแมนติกใด ๆ กับผู้หญิง seijurou . แม้จะมีความจริงที่ว่า ผมคิดว่าผมพอเข้าใจ " เธอส่งเขาสับสนอีก" คุณเคยมีความรักกับ ซัตสึกิก่อนที่คุณจะเจอเธออีกครั้งในมหาวิทยาลัย เขาอ้าปากค้าง "

" อะไร "

เธอยักไหล่ " . ฉันไม่รู้จริงๆ แต่ฉันคิดว่าฉันทำ มองที่ฉัน ฉันโตพอที่จะเข้าใจ อย่าพยายามหลอกฉัน ด้วยเช่น โรแมนติก เรื่อง "

" ฉันสงสัยว่าคุณย่า "

" มันไม่เหมือนที่คุณสงสัยความจริงเบื้องหลังคำพูดของฉันหรือไม่ปัญหาที่นี่คือที่คุณไม่ต้องจะยอมรับมันเอง ถ้าคุณไม่เชื่อใจ ทำไมคุณต้องการที่จะพูดความจริงกับทุกคน ความรักต้องการหัวใจที่กล้าหาญ และเชื่อถือได้ ถ้าคุณต้องการใครสักคน ที่คุณรัก เชื่อมั่นกับความรู้สึกของคุณ คุณต้องเชื่อความรู้สึกในใจของคุณเอง "

เขาเงียบ หลังจากได้ยินคำพูดของเธอเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง เช่น ประท้วง ว่าเธอผิดและไม่ได้รู้จักเขาอย่างดี ดังนั้นเธอไม่ต้องพูดแบบนั้นกับเขา แต่เขารู้ดีว่ามีบางอย่างในตัวเขา ไม่ได้ช่วย ไม่ได้บอกว่าไม่มีงบของคุณยาย บางทีเธออาจจะพูดถูก มันคือตัวที่ไม่ทำให้หัวใจของเขาที่จะให้ความเห็นกับสมองของเขา . . . . . .







เขาตื่นเพราะรำคาญเสียงร้องของนก ออกมี มันดูเหมือนดวงอาทิตย์เกือบถึงวางของด้านบน ว้าว เขาไม่เคยตื่นดึกขนาดนี้ บางทีมันก็เกิดจากเมื่อคืนที่เขาคุยกับคุณยายจนเที่ยงคืน เขาได้กลิ่นสนุก นึกถึงตอนที่เขาคิดว่าคุณยายเป็นคนที่น่ารำคาญยิ่งกว่านั้น เพราะครั้งแรกที่เจอไม่เก่งจริงๆแต่เขาก็รู้ว่ามันผิด มันทำให้เขาปล่อยความคิดถึงที่เขามีต่อคุณย่าของเขา