In electronics, a detector is an ol

In electronics, a detector is an older term for an electronic component in a radio receiver that recovers information contained in a modulated radio wave. The term dates from the first three decades of radio (1886-1916). Unlike modern radio stations which transmit sound (an audio signal) on the radio carrier wave, the first radio transmitters transmitted information by wireless telegraphy, using different length pulses of radio waves to spell out text messages in Morse code. So radio receiving equipment didn't have to extract a sound wave from the incoming radio signal, but only "detect" the presence or absence of the radio signal, to produce clicks in the receiver's earphones representing the Morse code symbols. The device that did this was called a detector. A variety of different detector devices, such as the coherer, electrolytic detector, and magnetic detector, were used during the wireless telegraphy era.

After sound (AM) transmission took over around 1920, the term evolved to mean a demodulator, a nonlinear rectifier (usually a crystal diode or a vacuum tube) which extracted the audio signal from the radio frequency carrier wave. This is its current meaning, although modern detectors usually consist of semiconductor diodes, transistors, or integrated circuits.

In a superheterodyne receiver the term is also sometimes used to refer to the mixer, the tube or transistor which converts the incoming radio frequency signal to the intermediate frequency. The mixer is called the first detector, while the demodulator that extracts the audio signal from the intermediate frequency is called the second detector.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

In electronics, a detector is an older term for an electronic component in a radio receiver that recovers information contained in a modulated radio wave. The term dates from the first three decades of radio (1886-1916). Unlike modern radio stations which transmit sound (an audio signal) on the radio carrier wave, the first radio transmitters transmitted information by wireless telegraphy, using different length pulses of radio waves to spell out text messages in Morse code. So radio receiving equipment didn't have to extract a sound wave from the incoming radio signal, but only "detect" the presence or absence of the radio signal, to produce clicks in the receiver's earphones representing the Morse code symbols. The device that did this was called a detector. A variety of different detector devices, such as the coherer, electrolytic detector, and magnetic detector, were used during the wireless telegraphy era.After sound (AM) transmission took over around 1920, the term evolved to mean a demodulator, a nonlinear rectifier (usually a crystal diode or a vacuum tube) which extracted the audio signal from the radio frequency carrier wave. This is its current meaning, although modern detectors usually consist of semiconductor diodes, transistors, or integrated circuits.ในรับ superheterodyne คำบางครั้งยังใช้เพื่อหมายถึงเครื่องผสม หลอด หรือทรานซิสเตอร์ซึ่งแปลงสัญญาณคลื่นความถี่วิทยุเข้ากับความถี่กลาง การผสมคือจับแรก ในขณะที่เรียกว่า demodulator ที่แยกสัญญาณเสียงจากความถี่กลางจับสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์, เครื่องตรวจจับเป็นคำเก่าสำหรับชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ในเครื่องรับวิทยุที่กู้คืนข้อมูลที่มีอยู่ในคลื่นวิทยุปรับ วันที่ยาวจากสามทศวรรษแรกของวิทยุ (1886-1916) ซึ่งแตกต่างจากสถานีวิทยุที่ทันสมัยซึ่งส่งเสียง (สัญญาณเสียง) กับผู้ให้บริการวิทยุคลื่นที่เครื่องส่งสัญญาณวิทยุเป็นครั้งแรกโดยการส่งข้อมูลไร้สายโทรเลขโดยใช้พัลส์ยาวแตกต่างกันของคลื่นวิทยุที่จะสะกดออกข้อความในรหัสมอร์ส วิทยุดังนั้นอุปกรณ์ที่ได้รับไม่ได้มีการแยกเสียงจากคลื่นสัญญาณวิทยุที่เข้ามา แต่ "ตรวจสอบ" การมีหรือไม่มีสัญญาณวิทยุในการผลิตคลิกในหูฟังของผู้รับที่เป็นตัวแทนของสัญลักษณ์รหัสมอร์ส อุปกรณ์ที่ทำอย่างนี้ที่เรียกว่าเครื่องตรวจจับ ความหลากหลายของอุปกรณ์ตรวจจับที่แตกต่างกันเช่น coherer การตรวจจับด้วยไฟฟ้าและเครื่องตรวจจับแม่เหล็กถูกนำมาใช้ในช่วงยุควิทยุโทรเลข. หลังจากเสียง (AM) การส่งผ่านเข้ามาในรอบปี 1920 คำว่าการพัฒนาหมายถึง demodulator เป็นกระแสไม่เชิงเส้น ( มักจะเป็นไดโอดคริสตัลหรือท่อสูญญากาศ) ซึ่งสกัดสัญญาณเสียงจากวิทยุคลื่นความถี่ให้บริการ นี่คือความหมายในปัจจุบันแม้ว่าเครื่องตรวจจับที่ทันสมัยมักจะประกอบด้วยไดโอดสารกึ่งตัวนำทรานซิสเตอร์หรือวงจรรวม. ในการรับ superheterodyne คำที่บางครั้งก็ใช้ในการอ้างถึงผสมหลอดหรือทรานซิสเตอร์ซึ่งจะแปลงวิทยุเข้าความถี่สัญญาณไปยัง ความถี่กลาง ผสมที่เรียกว่าเครื่องตรวจจับแรกในขณะที่ demodulator ที่สารสกัดจากสัญญาณเสียงจากความถี่กลางที่เรียกว่าเครื่องตรวจจับที่สอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ , เครื่องตรวจจับระยะเก่าสำหรับชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ในวิทยุที่กู้ข้อมูลที่อยู่ในมอ วิทยุ คลื่น ระยะเวลาจากวันที่สามทศวรรษแรกของวิทยุ ( 1886-1916 ) ซึ่งแตกต่างจากปัจจุบันสถานีวิทยุที่ถ่ายทอดเสียง ( สัญญาณเสียง ) ในวิทยุคลื่นส่ง , เครื่องส่งวิทยุก่อนส่งข้อมูลโดยโทรเลขไร้สายการใช้ที่แตกต่างกันความยาวพัลส์ของคลื่นวิทยุที่จะสะกดออกข้อความในรหัสมอร์ส ดังนั้น วิทยุอุปกรณ์ ที่ได้รับ ไม่ได้มีการแยกเสียงคลื่นจากสัญญาณวิทยุเข้ามา แต่เพียง " ตรวจสอบ " การแสดงตนหรือขาดของสัญญาณวิทยุ เพื่อสร้างการคลิกในหูฟังของเครื่องแทนรหัสมอส สัญลักษณ์ อุปกรณ์ที่ทำนี้ถูกเรียกตรวจจับความหลากหลายของอุปกรณ์ตรวจจับต่างๆ เช่น coherer electrolytic เครื่องตรวจจับและเครื่องตรวจจับแม่เหล็กถูกใช้ในยุคโทรเลขไร้สาย

หลังจากเสียง ( AM ) ส่งเข้ามารอบ 1920 คำว่าวิวัฒนาการมาหมายความว่าดีโมดูเลเตอร์ , ไม่เชิงเส้นแบบ ( ปกติคริสตัล ไดโอด หรือหลอดสุญญากาศ ) ซึ่งสกัดสัญญาณเสียงจากวิทยุความถี่คลื่นนี้ความหมายที่ปัจจุบัน แม้ว่าเครื่องตรวจจับที่ทันสมัยมักจะประกอบด้วยไดโอดสารกึ่งตัวนำ ทรานซิสเตอร์ หรือวงจรรวม

ในซึ่งรับสัญญาณวิทยุรับระยะเวลาคือบางครั้งยังใช้เพื่ออ้างถึงเครื่องหลอดหรือทรานซิสเตอร์ซึ่งจะแปลงสัญญาณความถี่วิทยุ เข้า กับ ความถี่กลาง ผสม เรียกว่า เครื่องแรกขณะที่ ดีมอดูเลเตอร์ที่แยกสัญญาณเสียงจากความถี่กลางเรียกว่า เครื่องที่สอง