A verb is a kind of word that tells

A verb is a kind of word that tells about an action or a state. It is the main part of a sentence: every sentence has a verb. In English, verbs are the only kind of word that changes to show past or present tense.[1]

Every language in the world has verbs, but they are not always used in the same ways. They also can have different properties in different languages. For example, in some other languages (e.g., Chinese & Indonesian) verbs do not change for past and present tense. This means the definition above only works well for English verbs.

There are sixteen verbs used in Basic English. They are: be, do, have, come, go, see, seem, give, take, keep, make, put, send, say, let, get.

There have been offered several examples of English-language nouns which do not have any reference: drought, enjoyment, finesse, behalf (as found in on behalf of), dint (in dint of), and sake (for the sake of).[8][9][10] Moreover, there may be a relationship similar to reference in the case of other parts of speech: the verbs to rain or to mother; many adjectives, like red; and there is little difference between the adverb gleefully and the noun-based phrase with glee.

Linguists often prefer to define nouns (and other lexical categories) in terms of their formal properties. These include morphological information, such as what prefixes or suffixes they take, and also their syntax – how they combine with other words and expressions of particular types. Such definitions may nonetheless still be language-specific, since syntax as well as morphology varies between languages. For example, in English it might be noted that nouns are words that can co-occur with definite articles (as stated at the start of this article), but this would not apply in Russian, which has no definite articles.

There have been several attempts, sometimes controversial, to produce a stricter definition of nouns on a semantic basis. Some of these are referenced in the Further reading section below.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กริยาเป็นชนิดของคำที่บอกเกี่ยวกับการดำเนินการหรือรัฐ เป็นส่วนสำคัญของประโยค: ทุกประโยคมีกริยา ในภาษาอังกฤษ คำกริยามีชนิดของคำที่เปลี่ยนแสดงอดีตหรือปัจจุบันกาลเท่านั้น [1]ทุกภาษาในโลกมีกริยา แต่พวกเขาไม่ใช้อยู่เสมอในวิธีเดียวกัน พวกเขายังสามารถมีคุณสมบัติที่แตกต่างในภาษาต่าง ๆ ตัวอย่าง ในบางภาษาอื่น ๆ (เช่น จีนและอินโดนีเซีย) ไม่มีเปลี่ยนคำกริยาในอดีตและปัจจุบันกาล ซึ่งหมายความว่า นิยามข้างต้นจะทำงานได้ดีสำหรับคำกริยาภาษาอังกฤษมีสิบหกคำกริยาที่ใช้ในภาษาอังกฤษเบื้องต้น พวกเขาจะ: ได้ ทำ มี มา ไป ดู ดูเหมือน ให้ ใช้ ให้ ทำให้ ใส่ ส่ง พูด ให้ ได้รับการมีมีการนำเสนอตัวอย่างต่าง ๆ ของคำนามภาษาอังกฤษที่ไม่มีข้อมูลอ้างอิงใด ๆ: ภัยแล้ง หย่อน ชั้นเชิง นาม (เป็นพบในในนามของ), dint (ใน dint ของ), และสาเก (นมัสการของ) [8] [9] [10] นอกจากนี้ อาจจะมีความสัมพันธ์กับการอ้างอิงในกรณีอื่น ๆ ส่วนของการพูด: กริยาฝน หรือ แม่ คำคุณศัพท์หลาย เช่นแดง และมีความแตกต่างเล็กน้อยระหว่างคำกริยาวิเศษณ์ความยินดี และวลีคำนามตาม ด้วยตอนนั้นนักภาษาศาสตร์มักจะต้องการกำหนดคำนาม (และประเภทอื่น ๆ เกี่ยวกับคำศัพท์) ในคุณสมบัติทาง ประกอบด้วยข้อมูลสัณฐาน เช่นหน้าที่ หรือส่วนต่อท้ายที่ใช้ และไวยากรณ์ – อะไรวิธีพวกเขารวมกับคำและนิพจน์เฉพาะชนิดอื่น ๆ ข้อกำหนดดังกล่าวกระนั้นยังได้ภาษาเฉพาะ เนื่องจากไวยากรณ์เป็นสัณฐานวิทยาแตกต่างกันระหว่างภาษา ตัวอย่าง ในภาษาอังกฤษอาจระบุไว้ว่า คำนามคือ คำที่เกิดขึ้นร่วมกับบทความหน้าต่างอิน (ตามที่ระบุไว้ที่จุดเริ่มต้นของบทความนี้), แต่นี้จะไม่ใช้ในรัสเซีย ซึ่งมีบทความหน้าต่างอินไม่มีความพยายามหลายครั้ง แย้งบางครั้ง การจัดทำข้อกำหนดที่เข้มงวดของคำนามตามความหมาย เหล่านี้ถูกอ้างอิงในต่ออ่านส่วนด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำกริยาเป็นชนิดของคำที่จะบอกเกี่ยวกับการกระทำหรือรัฐอย่างเป็น มันเป็นส่วนหลักของประโยค: ทุกประโยคมีคำกริยา ในภาษาอังกฤษคำกริยามีเพียงชนิดเดียวของคำว่าการเปลี่ยนแปลงที่จะแสดงในอดีตหรือปัจจุบันกาล. [1] ภาษาในโลกที่ทุกคนมีคำกริยา แต่พวกเขาจะไม่ได้ใช้เสมอในรูปแบบเดียวกัน พวกเขายังสามารถมีคุณสมบัติที่แตกต่างกันในภาษาที่แตกต่างกัน ยกตัวอย่างเช่นในภาษาอื่น ๆ (เช่นจีนและอินโดนีเซีย) คำกริยาไม่เปลี่ยนสำหรับที่ผ่านมาและปัจจุบันกาล ซึ่งหมายความว่าคำนิยามดังกล่าวข้างต้นเท่านั้นที่ทำงานได้ดีสำหรับคำกริยาภาษาอังกฤษ. มีสิบหกคำกริยาที่ใช้ในภาษาอังกฤษพื้นฐาน พวกเขาคือจะทำอย่างไรที่ได้มาไปดูที่ดูเหมือนให้ใช้เวลาเก็บให้ใส่ส่งพูดให้ได้รับ. มีได้รับการเสนอหลายตัวอย่างของคำนามภาษาอังกฤษที่ไม่ได้มี ใด ๆ อ้างอิง: ภัยแล้งความเพลิดเพลินกลเม็ดเด็ดพรายนาม (ที่พบในในนามของ) อาศัย (ในอาศัย) และประโยชน์ (เพื่อประโยชน์ของ) [8] [9] [10] นอกจากนี้อาจจะมี. ความสัมพันธ์ที่คล้ายกันเพื่ออ้างอิงในกรณีที่ส่วนอื่น ๆ ของการพูด: คำกริยาฝนหรือแม่; หลายคำคุณศัพท์เช่นสีแดง; และมีความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างคำวิเศษณ์สำราญและนามวลีตามด้วยความยินดี. นักภาษาศาสตร์มักจะชอบที่จะกำหนดคำนาม (และหมวดหมู่คำศัพท์อื่น ๆ ) ในแง่ของคุณสมบัติอย่างเป็นทางการของพวกเขา เหล่านี้รวมถึงข้อมูลทางสัณฐานวิทยาเช่นสิ่งที่นำหน้าหรือต่อท้ายพวกเขาใช้เวลาและไวยากรณ์ของพวกเขา - วิธีที่พวกเขาใช้ร่วมกับคำอื่น ๆ และการแสดงออกของแต่ละประเภท คำจำกัดความดังกล่าวอาจกระนั้นยังคงมีภาษาเฉพาะตั้งแต่ไวยากรณ์เช่นเดียวกับลักษณะทางสัณฐานวิทยาที่แตกต่างกันระหว่างภาษา ยกตัวอย่างเช่นในภาษาอังกฤษมันอาจจะตั้งข้อสังเกตว่าคำนามเป็นคำที่สามารถเกิดขึ้นร่วมกับบทความที่แน่นอน (ตามที่ระบุไว้ในตอนต้นของบทความนี้) แต่นี้จะไม่นำไปใช้ในรัสเซียซึ่งไม่เคยมีใครแน่นอนบทความ. มีหลาย ความพยายามบางครั้งขัดแย้งในการผลิตที่มีความละเอียดเข้มงวดของคำนามบนพื้นฐานความหมาย เหล่านี้บางส่วนมีการอ้างอิงในส่วนอ่านเพิ่มเติมด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำกริยาเป็นคำที่บอกเกี่ยวกับการกระทำหรือรัฐ มันเป็นส่วนหลักของประโยคทุกประโยคมีกริยา ในภาษาอังกฤษกริยาเป็นเพียงชนิดของคำที่มีการเปลี่ยนแปลงเพื่อแสดงอดีตหรือปัจจุบัน [ 1 ]

ทุกภาษาในโลกมีกริยา แต่พวกเขาจะไม่เสมอที่ใช้ในวิธีเดียวกัน พวกเขายังสามารถมีคุณสมบัติที่แตกต่างในภาษาที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่นในบางภาษาอื่น ๆ ( เช่น จีน อินโดนีเซีย& ) กริยาไม่เปลี่ยนสำหรับอดีตและปัจจุบัน นี้หมายถึงคำนิยามข้างต้นเท่านั้นทำงานได้ดีสำหรับคำกริยาภาษาอังกฤษ

มี 16 คำกริยาที่ใช้ในภาษาอังกฤษพื้นฐาน พวกเขาจะต้อง ทำ ได้ มา ไป ดู ดู เอา ไป เก็บ ให้ ใส่ ส่ง พูด มา ได้ นะ

มีการเสนอหลายตัวอย่างของภาษาอังกฤษคำนามซึ่งไม่ได้มีการอ้างอิงใด ๆ : ภัยแล้ง ความเพลิดเพลิน ในนาม ( เท่าที่พบใน , ในนามของ ) , อำนาจ ( อำนาจ ) และสาเก ( เพื่อ ) [ 8 ] [ 9 ] [ 10 ] และอาจจะมีความสัมพันธ์ที่คล้ายกันอ้างอิงในกรณีของส่วนอื่น ๆของการพูดคำกริยาฝนหรือแม่ ; คำคุณศัพท์มากมาย ชอบสีแดงและมีความแตกต่างกันเล็กน้อยระหว่างกริยาและคำนามวลีพื้นฐานยินดีกับชมรม

นักภาษาศาสตร์มักจะชอบที่จะกำหนดคำนาม ( และหมวดหมู่ศัพท์อื่น ๆ ) ในแง่ของระบบคุณสมบัติ เหล่านี้รวมถึงข้อมูลเกี่ยวกับคำนำหน้าหรือต่อท้าย เช่น อะไรที่พวกเขาใช้เวลาและยังไวยากรณ์–วิธีที่พวกเขารวมกับคำอื่น ๆและการแสดงออกของประเภทที่เฉพาะเจาะจงนิยามดังกล่าวอาจกระนั้นยังเป็นภาษาเฉพาะ ตั้งแต่ไวยากรณ์เช่นเดียวกับลักษณะแตกต่างกันระหว่างภาษา ตัวอย่างเช่นในภาษาอังกฤษมันอาจจะสังเกตว่าคำนามเป็นคำที่สามารถเกิดขึ้นกับบริษัทบทความแน่นอน ( ตามที่ระบุไว้ที่จุดเริ่มต้นของบทความนี้ ) แต่นี้จะไม่ใช้ในภาษารัสเซียซึ่งไม่มีบทความแน่นอน

มีหลายครั้ง ซึ่งบางครั้งผลิตที่เข้มงวดของคำนามนิยามบนพื้นฐานร่วมกัน เหล่านี้บางส่วนมีการอ้างอิงในส่วนอ่านเพิ่มเติมด้านล่าง