beings (Fox 1984, 194). He too talk

beings (Fox 1984, 194). He too talks about identifying one‘s own good with that of others
and claims that if one has a ―wide, expansive or field like sense of self‖ then one will
naturally protect the interests of this expanded self (1995, 217). Walking through a forest,
say, I might embrace all natural surroundings and their inhabitants into my sense of what
I am. Through identification, I will learn to adopt the needs of these beings as my own
and to do everything I can to protect them.
To the extent that it is spoken of as a felt experience, an intuition, or an affect, the
deep ecologists‘ account of identification sounds remarkably similar to the Buddhist
practice of generating love and compassion. In chapter 1, the terms maitrī, lovingkindness,
and karuṇā, compassion, were described in terms of the wish that a being has
happiness and is free from all suffering. Several deep ecologists have drawn the
connection between identification and love; Freya Matthews, for instance, talks about an
―extended self-love‖ (1994, 149) and for Bill Devall too, we will naturally love, respect,
honour and protect that with which we identify (cited in Fox 1995, 226).95
The point of identification, according to Fox, is to gain a ―this-worldly realization
of as expansive a sense of self as possible‖ (Fox 1995: 197) that is, to identify with an
ever-widening circle of beings, until one finally embraces the entire cosmos within one‘s
sense of identity. This brings us to a second important concept in deep ecology, that of
the ―expanded self‖ or the ―ecological self,‖ which is defined as the set of beings that a
person loves, or else, as the entire scope of that with which she identifies, ideally, the
entire cosmos (Fox 1995, 230). This will immediately bring to mind the Buddhist
practice of extending love and compassion universally; that is, wishing happiness for
every single being in all the infinite universes described in the previous section. In the
Mahāyāna, it is based on a concept of ‗the equality of self and others.‘ Śāntideva
characterizes this as follows:
Since we are all alike in pleasures and pains,
95 An interesting question, first brought to my attention by Dr. Simon James, is about what would happen if
we did not love ourselves. Obviously, identifying with other beings is not going to enable us to love them,
in this case. Assumedly, since deep ecologists speak in terms of ―Self-Realization‖ this implies that, at the
very outset, there must be, at least, a modicum of comfort with oneself, and any psychological problems
that involve self-hatred would need to be sorted out before one could hope to reach Self-Realization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งมีชีวิต (ฟ็อกซ์ 1984, 194) เขาพูดถึงมากเกินไปเกี่ยวกับการระบุที่ดีของตัวเองกับที่ของคนอื่น ๆ
และอ้างว่าหากมี -WIDE ไพศาลหรือสาขาที่ชอบความรู้สึกของself‖แล้วใครจะ
เป็นธรรมชาติปกป้องผลประโยชน์ของตัวเองขยายนี้ (1995, 217) เดินผ่านป่า,
พูด, ผมอาจจะโอบกอดสภาพแวดล้อมธรรมชาติทั้งหมดและผู้อยู่อาศัยของพวกเขาในความรู้สึกของฉันสิ่งที่
ฉัน ผ่านบัตรประจำตัวผมจะได้เรียนรู้ที่จะนำความต้องการของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้เป็นของตัวเอง
และจะทำทุกอย่างที่ฉันสามารถที่จะปกป้องพวกเขา.
เท่าที่มันจะพูดว่าเป็นประสบการณ์ความรู้สึกสัญชาตญาณหรือส่งผลกระทบต่อ
นักนิเวศวิทยาลึก ' บัญชีของประชาชนเสียงอย่างน่าทึ่งคล้ายกับชาวพุทธ
ปฏิบัติในการสร้างความรักและความเมตตา ในบทที่ 1 คำไมตรี, ความเมตตา
กรุณาและเมตตาถูกอธิบายในแง่ของความปรารถนาที่เป็นอยู่มี
ความสุขและเป็นอิสระจากความทุกข์ทรมานทั้งหมด นิเวศวิทยาลึกหลายคนได้วาด
การเชื่อมต่อระหว่างประชาชนและความรัก เฟรยาแมตทิวส์เช่นพูดคุยเกี่ยวกับ
-extended ตนเองlove‖ (1994, 149) และบิล Devall เกินไปเราตามธรรมชาติจะมีความรักความเคารพ
ให้เกียรติและปกป้องว่าที่เราระบุ (อ้างถึงในฟ็อกซ์ 1995, 226) 95
จุดของประชาชนตามที่ฟ็อกซ์คือการได้รับการก่อให้เกิด RDLCustoms นี้-โลก
ที่ขยายตัวเป็นความรู้สึกของตัวเองเป็นpossible‖ (ฟ็อกซ์ 1995: 197) ซึ่งก็คือการระบุกับ
วงกลมที่เคยขยับขยายของสิ่งมีชีวิตจนกว่า หนึ่งในที่สุดโอบกอดจักรวาลทั้งหมดภายในหนึ่งของ
ความรู้สึกของตัวตน นี้จะทำให้เรามีแนวคิดที่สำคัญที่สองในระบบนิเวศลึกที่
self‖ -expanded หรือตนเอง -ecological, ‖ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นชุดของสิ่งมีชีวิตที่
คนที่รักหรืออื่น ๆ ที่เป็นขอบเขตทั้งหมดของว่าที่ เธอระบุนึกคิด,
จักรวาลทั้งหมด (ฟ็อกซ์ 1995, 230) นี้ทันทีจะนำมาให้ใจชาวพุทธ
ปฏิบัติของการขยายความรักและความเมตตาสากล; ที่เป็นที่ต้องการความสุขสำหรับ
ทุกคนเดียวในทุกจักรวาลไม่มีที่สิ้นสุดที่อธิบายไว้ในส่วนก่อนหน้านี้ ใน
มหายานก็จะขึ้นอยู่กับแนวคิดของความเท่าเทียมกันของตนเองและผู้อื่น‗the. ' Santideva
ลักษณะดังต่อไปนี้:
เนื่องจากเราเป็นเหมือนกันในความสุขและปวด,
95 คำถามที่น่าสนใจ, ครั้งแรกที่นำความสนใจของฉันโดยดร. ไซมอนเจมส์เป็นเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นถ้า
เราไม่รักตัวเอง เห็นได้ชัดว่าการระบุกับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ จะไม่ช่วยให้เรารักพวกเขา
ในกรณีนี้ assumedly ตั้งแต่นิเวศวิทยาลึกพูดในแง่ของ -Self-Realization‖นี้แสดงให้เห็นว่าที่
จุดเริ่มต้นมากจะต้องมีอย่างน้อยจำนวนเล็กน้อยของความสะดวกสบายกับตัวเองและปัญหาทางจิตวิทยาใด ๆ
ที่เกี่ยวข้องกับตัวเองความเกลียดชังจะต้อง แยกออกก่อนที่ใครจะหวังว่าจะไปถึงของเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มนุษย์ ( จิ้งจอก 2527 , 194 ) เขาพูดคุยเกี่ยวกับการระบุตัวเองที่ดีกับผู้อื่น
และอ้างว่าถ้าได้ผมอยากกว้างไพศาล หรือสนามเหมือนความรู้สึกของตนเอง แล้วจะ‖
ตามธรรมชาติ ปกป้องผลประโยชน์ของตนเอง นี้ขยาย ( 1995 , 217 ) เดินผ่านป่า
พูด ฉันอาจจะโอบกอดธรรมชาติสิ่งแวดล้อมและประชากรของพวกเขาในความรู้สึกของสิ่งที่
ฉัน ผ่านรหัสผมจะได้เรียนรู้ที่จะยอมรับความต้องการของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้เป็นของตัวเอง
และจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องพวกเขา .
ในขอบเขตที่เป็นภาษาพูด เป็น รู้สึก ประสบการณ์ เป็นสัญชาตญาณ หรือส่งผล
ecologists ลึกบัญชีของตัวเสียงอย่างน่าทึ่งคล้ายกับพุทธ
ฝึกสร้างความรัก และความเมตตา ในบทที่ 1 เงื่อนไข maitr īเมตตา
, , และ กรุณา เมตตาถูกอธิบายในแง่ของความปรารถนาที่ถูกมี
ความสุขและเป็นอิสระจากทุกข์ทั้งปวง ลึกหลาย ecologists วาด
การเชื่อมต่อระหว่างตัวและความรัก เฟรย่า แมทธิวส์ เช่น พูดคุยเกี่ยวกับ
ผมอยากขยาย‖รักตนเอง ( 1994 , 149 ) และบิลดีวอลล์ด้วย เราย่อมจะรัก เคารพ ให้เกียรติและปกป้อง
กับที่เราระบุ ( อ้างถึงใน ฟ็อกซ์ 1995 , 226 ) 95
จุดของตัวตาม ฟ็อกซ์ จะได้ผมอยากนี้ทางโลกรับรู้
ของไพศาลเป็นความรู้สึกของตนเองมากที่สุด‖ ( สุนัขจิ้งจอก 1995 : 197 ) นั่นคือการระบุด้วย
เคยขยับขยายวงกลมของมนุษย์ จนในที่สุดทั้งจักรวาลทั้งหมดภายในหนึ่ง
ความรู้สึกของตัวตน นี้ทำให้เราได้แนวคิดที่สำคัญที่สองในนิเวศวิทยาแนวลึก , ของ
ที่ผมอยากขยายตนเอง‖หรือผมอยากนิเวศวิทยาตนเอง‖ซึ่งถูกกำหนดเป็นชุดของสิ่งมีชีวิตที่
คนรักหรืออื่น ๆที่เป็นทั้งขอบเขตที่ซึ่งเธอระบุ , นึกคิด ,
จักรวาลทั้งหมด ( จิ้งจอก 1995 , 230 ) นี้ทันทีจะนำจิตพุทธ
ฝึกขยายความรักและความเมตตาจากทุกมุมโลก นั่นคือ ปรารถนาความสุข
ทุกเดียว ทั่วอนันต์จักรวาลอธิบายในส่วนก่อนหน้า ใน
Y Mah อุบาสกอุบาสก นา , มันขึ้นอยู่กับแนวคิดของ‗ความเสมอภาคของตนเองและผู้อื่น ntideva
' Śā characterizes ดังนี้ :
ตั้งแต่เราทั้งหมดเหมือนกันในความสุขและความเจ็บปวด
95 คำถามที่น่าสนใจแรกมาให้ความสนใจของฉัน โดย ดร. ไซมอน เจมส์ เกี่ยวกับอะไรเกิดอะไรขึ้น ถ้า
เราไม่ได้รักตัวเราเองแน่นอน ระบุ กับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ จะไม่ช่วยให้เรา รักพวกเขา
ในกรณีนี้ assumedly ตั้งแต่ลึก ecologists พูดในแง่ของการรับรู้ตนเอง‖ผมอยากเห็นว่าที่
มาก เริ่มแรกต้องมีอย่างน้อยเป็นจำนวนน้อยของความสะดวกสบายกับตัวเอง และปัญหาทางจิต
ที่เกี่ยวข้องกับความเกลียดชังตนเองจะต้องถูกแยกออกก่อนที่จะหวังไปถึงการรับรู้ด้วยตนเอง