In grammar, a clause is the smalles

In grammar, a clause is the smallest grammatical unit that can express a complete proposition.[1] A typical clause consists of a subject and a predicate,[2] where the predicate is typically a verb phrase – a verb together with any objects and other modifiers. However the subject is sometimes not expressed; this is often the case in null-subject languages if the subject is retrievable from context, but it also occurs in certain cases in other languages such as English (as in imperative sentences and non-finite clauses).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในไวยากรณ์ อนุประโยคคือ เล็กสุดไวยากรณ์หน่วยที่สามารถแสดงข้อเสนอที่สมบูรณ์[1] ส่วนคำสั่งทั่วไปประกอบด้วยชื่อเรื่องและเพรดิเคตการ, [2] ซึ่งในเพรดิเคตจะเป็นกริยาวลีกริยากับวัตถุใด ๆ และวิเศษณ์ อย่างไรก็ตาม เรื่องบางครั้งไม่แสดง นี้มักจะเป็นกรณีภาษาประธานไร้รูปถ้าเรื่อง retrievable จากบริบท แต่มันยังเกิดขึ้นในบางกรณีในภาษาอื่น ๆ เช่นภาษาอังกฤษ (ในความจำเป็นประโยคและอนุประโยคไม่จำกัด)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในไวยากรณ์คำสั่งเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดไวยากรณ์ที่สามารถแสดงเป็นเรื่องที่สมบูรณ์ [1] ข้อโดยทั่วไปประกอบด้วยชื่อเรื่องและคำกริยา, [2] ที่กริยาตามปกติจะเป็นคำกริยาวลี -. คำกริยาร่วมกับวัตถุใด ๆ และ การปรับเปลี่ยนอื่น ๆ อย่างไรก็ตามเรื่องที่บางครั้งไม่ได้แสดง; นี้มักจะเป็นกรณีในภาษาโมฆะเรื่องหากวัตถ​​ุอยู่กลับคืนจากบริบท แต่ก็ยังเกิดขึ้นในบางกรณีในภาษาอื่น ๆ เช่นภาษาอังกฤษ (เช่นในประโยคที่จำเป็นและข้อที่ไม่แน่นอน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในไวยากรณ์ประโยค คือ หน่วยที่เล็กที่สุด ) สามารถแสดงข้อเสนอสมบูรณ์ . [ 1 ] ประโยคทั่วไปจะประกอบด้วยประธานและภาคแสดง [ 2 ] ซึ่งเป็นความปกติกริยาวลี–กริยาด้วยกันกับวัตถุใด ๆ วิธีอื่น ๆ แต่อาจมีบางครั้งไม่แสดง ;นี้มักจะเป็นกรณีในเรื่องภาษา ถ้าเรื่องชิ้นนั้น ต้องเอาคืนมาได้จากบริบท แต่มันยังเกิดขึ้นในบางกรณีในภาษาอื่น เช่น ภาษาอังกฤษ ( เช่นในประโยคคำสั่ง และไม่มีข้อจำกัด

)