Influence of participant characteri

Influence of participant characteristics
Analysis of covariance showed that the effect of timing of serving
the salad on meal energy intake was significantly influenced by
the participant scores for flexible control of eating behavior
(Westenhoefer, 1991), a subscale of the dietary restraint score from
the TFEQ (Stunkard & Messick, 1985). The slopes for the relationship
of meal energy intake across flexible restraint scores differed
significantly between the meals in which salad was served before
the main course (19 ± 14 kcal/unit score [79 ± 59 kJ/unit score])
and the meals in which salad was served along with the main
course (38 ± 14 kcal/unit score [159 ± 59 kJ/unit score]), as
shown in Fig. 2 [F(1,136) = 5.85; p = 0.018]. Participants with the
lowest score for flexible restraint (0) consumed 56 ± 27 kcal
[234 ± 113 kJ] less energy at the meal when the salad was served
before the main course rather than along with it. Conversely, participants
with the highest score for flexible restraint (6) consumed
67 ± 30 kcal [280 ± 126 kJ] less energy when the salad was served
along with the main course. Participants who had medium scores
for flexible restraint showed no significant effect of the timing of
serving the salad on meal energy intake. This outcome was not significantly
influenced by whether intake of the salad was fixed or ad
libitum.
The relationship between the experimental variables and meal
energy intake was not significantly influenced by any of the other
participant characteristics, including age, body mass index, preference
for timing of consuming salad, preference for salad or pasta,
and other scores from the TFEQ (disinhibition, hunger, or total dietary
restraint).
Regression analysis indicated that across all conditions, several
individual characteristics had a significant effect on lunch energy
intake. Regardless of the experimental manipulations, energy intake
was negatively related to the flexible restraint score and the
score on the Eating Attitudes Test, and positively related to the
rigid restraint score (adjusted R2 = 0.19; p < 0.0001). Ad libitum
salad intake was positively related to participant age and height
(adjusted R2 = 0.08; p = 0.011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Influence of participant characteristicsAnalysis of covariance showed that the effect of timing of servingthe salad on meal energy intake was significantly influenced bythe participant scores for flexible control of eating behavior(Westenhoefer, 1991), a subscale of the dietary restraint score fromthe TFEQ (Stunkard & Messick, 1985). The slopes for the relationshipof meal energy intake across flexible restraint scores differedsignificantly between the meals in which salad was served beforethe main course (19 ± 14 kcal/unit score [79 ± 59 kJ/unit score])and the meals in which salad was served along with the maincourse (38 ± 14 kcal/unit score [159 ± 59 kJ/unit score]), asshown in Fig. 2 [F(1,136) = 5.85; p = 0.018]. Participants with thelowest score for flexible restraint (0) consumed 56 ± 27 kcal[234 ± 113 kJ] less energy at the meal when the salad was servedbefore the main course rather than along with it. Conversely, participantswith the highest score for flexible restraint (6) consumed67 ± 30 kcal [280 ± 126 kJ] less energy when the salad was servedalong with the main course. Participants who had medium scoresfor flexible restraint showed no significant effect of the timing ofserving the salad on meal energy intake. This outcome was not significantlyinfluenced by whether intake of the salad was fixed or adlibitum.The relationship between the experimental variables and mealบริโภคพลังงานมีไม่มากรับอิทธิพลจากใด ๆ ของอื่น ๆลักษณะผู้เรียน รวมถึงอายุ ดัชนีมวลกาย ชื่นชอบสำหรับช่วงเวลาของการใช้สลัด กำหนดลักษณะสำหรับสลัดพาสต้าและคะแนนอื่น ๆ จาก TFEQ (disinhibition หิว หรืออาหารสำหรับผู้รวมอั้น)วิเคราะห์การถดถอยแสดงที่ผ่านเงื่อนไข หลายแต่ละลักษณะมีผลสำคัญในพลังงานอาหารกลางวันบริโภค ไม่ manipulations ภาพทดลอง บริโภคพลังงานที่เกี่ยวข้องส่งให้คะแนนความยับยั้งชั่งใจมีความยืดหยุ่นและคะแนนในการทดสอบทัศนคติกิน และบวกกับการคะแนนความยับยั้งชั่งใจแข็ง (ปรับปรุง R2 = 0.19; p < มาก 0.0001) Ad libitumบริโภคสลัดถูกบวกกับความสูงและอายุผู้เข้าร่วม(ปรับปรุง R2 = 0.08; p = 0.011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อิทธิพลของลักษณะของผู้เข้าร่วม
การวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วมแสดงให้เห็นว่าผลกระทบของระยะเวลาในการให้บริการ
เกี่ยวกับการสลัดปริมาณพลังงานอาหารที่ได้รับอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญโดย
คะแนนผู้เข้าร่วมในการควบคุมที่มีความยืดหยุ่นของพฤติกรรมการกิน
(Westenhoefer, 1991), subscale ของคะแนนความยับยั้งชั่งใจอาหารจาก
TFEQ (Stunkard & สิ, 1985) เนินเขาสำหรับความสัมพันธ์
ของปริมาณพลังงานอาหารทั่วคะแนนความยับยั้งชั่งใจที่มีความยืดหยุ่นแตกต่างกัน
อย่างมีนัยสำคัญระหว่างมื้ออาหารที่สลัดเสิร์ฟก่อน
อาหารจานหลัก (19 ± 14 กิโลแคลอรี / คะแนนหน่วย [? 79 ± 59 กิโลจูล / คะแนนหน่วย])
และอาหาร ที่สลัดเสิร์ฟพร้อมกับหลัก
แน่นอน (38 ± 14 กิโลแคลอรี / คะแนนหน่วย [159 ± 59 กิโลจูล / หน่วยคะแนน]) เป็น
ที่แสดงในรูป 2 [F (1,136) = 5.85; p = 0.018] ผู้เข้าร่วมที่มี
คะแนนต่ำสุดสำหรับความยับยั้งชั่งใจที่มีความยืดหยุ่น (0) การบริโภค 56 ± 27 กิโลแคลอรี
[234 ± 113 กิโลจูล] พลังงานน้อยกว่าที่อาหารเมื่อสลัดเสิร์ฟ
ก่อนอาหารจานหลักมากกว่าพร้อมกับมัน ตรงกันข้ามผู้เข้าร่วม
ที่มีคะแนนสูงสุดสำหรับความยับยั้งชั่งใจที่มีความยืดหยุ่น (6) การบริโภค
67 ± 30 กิโลแคลอรี [280 ± 126 กิโลจูล] พลังงานน้อยลงเมื่อสลัดเสิร์ฟ
พร้อมกับอาหารจานหลัก ผู้เข้าร่วมที่มีคะแนนกลาง
สำหรับความยับยั้งชั่งใจที่มีความยืดหยุ่นแสดงให้เห็นว่าไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของระยะเวลาของการ
ให้บริการสลัดการบริโภคพลังงานอาหาร ผลที่ตามมาก็ไม่ได้มีนัยสำคัญ
ไม่ว่าจะได้รับอิทธิพลจากการหดตัวของสลัดได้รับการแก้ไขหรือโฆษณา
ไม่จำเป็น.
ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรทดลองและอาหาร
ปริมาณพลังงานที่ไม่ได้รับอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญโดยใด ๆ ของอื่น ๆ
ลักษณะผู้เข้าร่วมรวมทั้งอายุดัชนีมวลกาย, การตั้งค่า
สำหรับการกำหนดเวลา สลัดบริโภค, การตั้งค่าสำหรับสลัดหรือพาสต้า
และคะแนนอื่น ๆ จาก TFEQ (disinhibition หิวหรืออาหารทั้งหมด
ยับยั้งชั่งใจ).
การวิเคราะห์การถดถอยชี้ให้เห็นว่าทั่วทุกสภาวะหลาย
ลักษณะส่วนบุคคลมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการใช้พลังงานอาหารกลางวัน
บริโภค โดยไม่คำนึงถึงกิจวัตรทดลองปริมาณพลังงานที่
มีความสัมพันธ์ทางลบกับคะแนนความยับยั้งชั่งใจมีความยืดหยุ่นและ
คะแนนในการรับประทานอาหารทดสอบทัศนคติและความสัมพันธ์เชิงบวกกับ
คะแนนความยับยั้งชั่งใจแข็ง (ตั้งค่า R2 = 0.19; p <0.0001) กินอย่างเต็มที่
บริโภคสลัดสัมพันธ์ทางบวกกับอายุผู้เข้าร่วมและความสูง
(ตั้งค่า R2 = 0.08; p = 0.011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อิทธิพลของลักษณะ
มีส่วนร่วมในการวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วม พบว่า ผลของเวลาในการให้บริการ
สลัดในการบริโภคพลังงานอาหารที่ได้รับอิทธิพลอย่างมากโดย
คะแนนผู้เข้าร่วมการควบคุมความยืดหยุ่นของพฤติกรรมการรับประทานอาหาร
( westenhoefer , 1991 ) , ( คะแนนของการอดอาหารจาก
tfeq ( stunkard &เมซิก , 1985 ) ลาดสำหรับความสัมพันธ์
อาหารบริโภคพลังงานในการยืดหยุ่นมีคะแนน
อย่างมากระหว่างอาหารที่สลัดเสิร์ฟก่อน
หลักสูตรหลัก (  19 ± 14 กิโลแคลอรี่ / หน่วยคะแนน [  79 ± 59 หน่วยกิโลจูล / คะแนน ] )
และอาหารที่เสิร์ฟพร้อมกับสลัดอาหารจานหลัก
(  38 ± 14 หน่วยกิโลแคลอรี / คะแนน [ 159 ± 59 หน่วยกิโลจูล / คะแนน ) ,
แสดงในรูปที่ 2 [ F ( 1136 ) = 5.85 ; p = 0.018 ) เข้าร่วมกับ
คะแนนต่ำสุดสำหรับการยืดหยุ่น ( 0 ) เสีย 56 ± 27 kcal
[ 234 ± 113 KJ ] พลังงานน้อยลงในมื้อเมื่อสลัดเสิร์ฟ
ก่อนอาหารจานหลักมากกว่าตามไปด้วย ในทางกลับกัน ผู้ที่มีคะแนนสูงสุด
การยืดหยุ่น ( 6 ) เสีย
67 ± 30 กิโล [ 280 ± 126 KJ ] พลังงานน้อยลง เมื่อสลัดเสิร์ฟ
พร้อมกับหลักสูตรหลัก ผู้ได้คะแนน
ขนาดกลางสำหรับการยืดหยุ่น ไม่พบผลของช่วงเวลาการให้บริการในการบริโภคพลังงาน
สลัดอาหาร ผลที่ออกมาก็ไม่แตกต่างกัน ไม่ว่า
อิทธิพลจากการบริโภคของทั้ง สลัด คงที่ หรือ โฆษณา
.
ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรทดลองอาหาร
บริโภคพลังงานไม่มีอิทธิพลต่อโดยใด ๆของผู้เข้าร่วมอื่น ๆ
ลักษณะ ได้แก่ อายุดัชนีมวลกาย , การตั้งค่าสำหรับระยะเวลาของการบริโภค
สลัด , การตั้งค่าสำหรับสลัดหรือพาสต้า ,
และคะแนนอื่น ๆจาก tfeq ( สิ่งรบกวน ความหิว หรือรวมอาหาร

ชั่ง ) การวิเคราะห์การถดถอยพบว่าผ่านเงื่อนไขทั้งหมด คุณลักษณะของบุคคลหลาย
มีผลต่อการบริโภคพลังงาน
เที่ยง โดยไม่คำนึงถึง manipulations ทดลอง
การบริโภคพลังงานมีความสัมพันธ์กับคะแนนความยืดหยุ่นและ
คะแนนในกินทัศนคติแบบทดสอบ และมีความสัมพันธ์ทางบวกกับคะแนนความแข็ง ( ปรับ R2
= 0.19 ; p < 0.0001 ) อย่างเต็มที่
สลัดการบริโภคมีความสัมพันธ์กับอายุผู้เข้าร่วมและความสูง
( ปรับ R2 = 0.08 ; p = 0.011 )