As those words fell upon Fen Jueche

As those words fell upon Fen Juechen’s ears, he felt himself awash with immense humiliation. No matter the reasons as to why Yun Che had spared his life, it all seemed to him like a form of sympathy… sympathy from a person who set out to kill his kinsmen and annihilate his entire clan.

“Yun Che… kill me if you have the guts! I don’t need mercy and sympathy from a fiend like you!” Fen Juechen gasped rudely, his fingers dug deeply into the ground, as streaks of blood flowed freely between them. His eyes, stared daggers with deep killing intent, desiring to tear Yun Che to pieces with his gaze.

“I shall repeat myself, the reason as to why I am not killing you, is not because I pity you, nor is it sympathy, but is due to my Little Aunt’s plea to spare you… however, this will be the only time I’m showing you such leniency! If one day you do dare to plot against me nefariously, I will personally kill you! So, if you do intend to seek revenge, look for me once you have cultivated the sufficient strength, do not waste this rare opportunity at life you have been given!”

Without giving Fen Juechen another look, Yun Che turned his body, and silently departed.

Looking at Yun Che’s departing figure, Fen Juechen’s eyes bulged wildly, as his heavily weakened body struggled violently. He yelled out with a voice as coarse as sandpaper: “Yun Che… you’re not allowed to leave! You’re not allowed to leave… I have not taken your life… I want to kill you! I want to break your body into a thousand pieces, and grind your bones into ashes! I want to let you experience all the suffering in the world… you’re not allowed to leave… get back here… AHHH!!!!”

Despite Fen Juechen’s hysterical cries, Yun Che’s departing steps were undeterred, and in a short amount of time, Yun Che disappeared from Fen Juechen’s line of sight. He threw himself onto the ground, grasping the charred ashes that littered the ground with his blood stained hands, and began to weep with the utmost despair.

More than ten years have passed since he started cultivating profound energy to now, yet he had never shed a single tear.

But today, he wept deeply with heart-rending pain.

His parents, his paternal grandfather, all his kinfolk, clansmen, and his home, were all gone! His life as the offspring of the clan master, disappeared in a the span of a day, leaving him with nothing. All that he was left with was a vast and limitless hatred which coursed through his very heart, blood, marrow and soul.

The entirety of his consciousness had the imprint of Yun Che’s figure deeply branded into it.

“I want to take revenge… I want to take revenge… I want to take revenge… Yun Che… I will… kill you!!!!”

“Even if I am hacked to pieces, and suffer through the nine levels of hell, I will kill you!!!!”

The sounds of his rage filled vow were carried to great distances by the desolate wind, and as the sky became more gloomy, the howling wind became hurried, as though the boundless sky was quaking in fear from the intense hatred carried in his voice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามคำเหล่านั้นอยู่กับหูวเฟิ่น Juechen เขารู้สึกว่าตัวเอง awash ด้วยความอัปยศอดสูยิ่งใหญ่ ไม่ว่าเหตุผลว่าทำไมยุน Che มี spared ชีวิต ทั้งหมดเหมือนเขาแบบของ...เห็นอกเห็นใจเห็นอกเห็นใจจากคนที่ออกไปฆ่าเขาอีก และทำลายกองทัพของเขาทั้งหมด"ยุน Che...ฆ่าฉันถ้าคุณมีกึ๋น ฉันไม่ต้องการความเมตตาและความสงสารจากมารเช่นคุณ" Juechen วเฟิ่น gasped หยาบคาย นิ้วมือของเขาขุดลึกลงไปในพื้นดิน เป็นเส้นเลือดไหลได้อย่างอิสระระหว่างพวกเขา ดวงตาของเขา จ้องมีดเหน็บ มีเจตนาฆ่าลึก ปรารถนาที่จะฉีก Yun Che ชิ้นด้วยสายตาของเขา"ฉันจะทำซ้ำตัวเอง เหตุผลว่าทำไมผมผมฆ่าคุณ ไม่ได้เพราะผมสงสารคุณ หรือมันเป็นเห็นอกเห็นใจ แต่เนื่องจากแม่น้อยวิงวอนต่ออะไหล่คุณ...อย่างไรก็ตาม นี้จะเป็นเฉพาะเวลาฉันปรากฏคุณผุ้ดังกล่าว ถ้าวันหนึ่งคุณกล้าที่จะร้ายฉัน nefariously ฉันจะตัวฆ่าคุณ ดังนั้น ถ้าคุณต้องการแสวงหาแก้แค้น มองหาฉันเมื่อคุณสะสมความแข็งแรงเพียงพอ ไม่ต้องเสียโอกาสนี้หายากที่คุณได้รับชีวิต"โดยไม่ให้ Juechen วเฟิ่นอีก Yun Che เปิดร่างกายของเขา และเบื้องหลังออกกำลังดูรูปเดิน Yun Che วเฟิ่น Juechen ตาอย่างดุเดือด bulged ตามที่ร่างกายอ่อนแออย่างหนักของเขาต่อสู้อย่างรุนแรง เขาตะโกนออกมา ด้วยเสียงที่หยาบเป็นกระดาษทราย: "Che ยุน...คุณจะไม่อนุญาตให้ นอกจากนี้คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจาก... ผมยังไม่ได้เอาชีวิตของคุณ... อยากจะฆ่าคุณ ผม จะแบ่งร่างกายเป็นพันชิ้น บดกระดูกของคุณลงในขี้เถ้า อยากให้คุณสัมผัสความทุกข์ในโลก...จึงจะไม่สามารถรับให้กลับมาที่นี่... AHHH !!!"แม้จะร้องไห้ hysterical วเฟิ่น Juechen, Yun Che ขั้นตอนออกได้ undeterred และในปริมาณที่สั้นของเวลา Yun Che หายวเฟิ่น Juechen ระดับสายตา เขาโยนตัวเองลงบนพื้นดิน จับขี้เถ้าย่างที่ทิ้งเกลื่อนกลาดพื้น ด้วยเลือดของเขาย้อมมือ และเริ่มร้อง ด้วยความสิ้นหวังสูงสุดกว่าสิบปีแล้วตั้งแต่เขาเริ่มปลูกพลังงานลึกซึ้งถึงตอนนี้ แต่เขาก็ไม่เคยหลั่งน้ำตาเดียวแต่วันนี้ เขาร้องไห้อย่างล้ำลึก ด้วยอธรรมความเจ็บปวดพ่อแม่ของเขา เขาปู่ มิตรสหายของเขาทั้งหมด clansmen และ บ้าน ได้หายไปทั้งหมด ชีวิตของเขาเป็นลูกหลานของต้นตระกูล หายไปในในช่วงของวัน ทิ้งเขากับอะไร ใหญ่ และเบื่อความเกลียดชังที่ coursed ผ่านใจกลางของเขา เลือด ไข และจิตวิญญาณ ที่เขาซ้ายด้วยได้ประทับของรูปยุน Che ตราลึกลงไปในจิตสำนึกของเขาทั้งหมดได้"ฉันต้องการจะแก้แค้น... ฉันต้องการจะแก้แค้น... ฉันต้องการจะแก้แค้น... เจ๊ยุน ...จะฆ่าคุณ!!! ""แม้ฉัน:แฮ็กให้ชิ้น และทรมานผ่านของนรก ฉันจะฆ่าคุณ!!!"เสียงของเขาสาบานโกรธเต็มไปดำเนินการห่างไกลตามลมอ้างว้าง และขณะที่ท้องฟ้ากลายเป็นมืดมนมากขึ้น ลม howling กลายเป็น hurried ว่าท้องฟ้าที่ไร้ขีดจำกัดคือตัวสั่นในความกลัวจากความเกลียดชังรุนแรงในเสียงของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นคำพูดเหล่านั้นลดลงเมื่อหู Fen Juechen ของเขารู้สึกว่าตัวเองจมอยู่ใต้น้ำด้วยความอัปยศอดสูอันยิ่งใหญ่ ไม่ว่าเหตุผลที่ว่าทำไม Yun Che ได้งดเว้นชีวิตของเขามันทั้งหมดดูเหมือนจะเขาเหมือนรูปแบบของความเห็นอกเห็นใจ ... ความเห็นอกเห็นใจจากคนที่ออกไปฆ่าญาติของเขาและทำลายตระกูลทั้งหมดของเขา.

"ยุนเจ๊ ... ฆ่าฉันถ้าคุณ มีความกล้า! ฉันไม่ต้องการความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจจากอสูรอย่างคุณ! "Fen Juechen อ้าปากค้างหยาบคาย, นิ้วมือของเขาขุดลึกลงไปในพื้นดินที่เป็นคราบเลือดไหลออกมาได้อย่างอิสระระหว่างพวกเขา ดวงตาของเขาเขียวมีเจตนาฆ่าลึกจ้องปรารถนาที่จะฉีก Yun เจ๊เป็นชิ้น ๆ ด้วยสายตาของเขา.

"ฉันจะทำซ้ำตัวเองเหตุผลที่ว่าทำไมผมไม่ได้ฆ่าคุณเป็นไม่ได้เพราะผมสงสารคุณหรือมันเป็นความเห็นอกเห็นใจ แต่เป็นเพราะข้ออ้างป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันที่จะสำรองไว้ให้คุณ ... แต่ครั้งนี้จะเป็นครั้งเดียวที่ผมแสดงให้คุณเห็นผ่อนผันดังกล่าว! ถ้าวันหนึ่งคุณไม่กล้าที่จะพล็อตกับฉัน nefariously ผมเองจะฆ่าคุณ! ดังนั้นถ้าคุณตั้งใจที่จะแก้แค้นให้มองหาฉันเมื่อคุณได้รับการปลูกฝังความแข็งแรงเพียงพอไม่ต้องเสียโอกาสที่หายากนี้ชีวิตคุณได้รับ! "

โดยไม่ให้ Fen Juechen ดูอีกยันต์เจ๊หันร่างกายของเขาและเงียบ ออก.

มองไปที่รูปแยกย้าย Yun เจ๊ตา Fen Juechen ของโป่งอย่างดุเดือดในขณะที่ร่างกายอ่อนแอลงอย่างหนักของเขาต่อสู้อย่างรุนแรง เขาตะโกนออกมาพร้อมกับเสียงเป็นหยาบเป็นกระดาษทราย: "ยุนเจ๊ ... คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออก! คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออก ... ฉันยังไม่ได้ดำเนินชีวิตของคุณ ... ฉันอยากจะฆ่าคุณ! ฉันต้องการที่จะทำลายร่างกายของคุณให้เป็นพันชิ้นและบดกระดูกของคุณให้เป็นขี้เถ้า! ฉันต้องการที่จะให้คุณได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานทั้งหมดในโลก ... คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออก ... ได้รับกลับมาที่นี่ ... Ahhh !!!! "

แม้เสียงร้องตีโพยตีพาย Fen Juechen ของหยุนเจ๊ขั้นตอนออกเดินทางได้โดยไม่มีใครขัดขวางและในจำนวนเงินที่สั้นของ เวลา Yun เจ๊หายไปจากหนองเส้น Juechen ของสายตา เขาทิ้งตัวลงบนพื้นดินที่โลภเถ้าถ่านย่างที่เกลื่อนพื้นดินที่มีเลือดเปื้อนมือของเขาและเริ่มร้องไห้ด้วยความสิ้นหวังสูงสุด.

กว่าสิบปีที่ผ่านมาตั้งแต่เขาเริ่มการเพาะปลูกพลังงานอย่างลึกซึ้งถึงตอนนี้เขายังไม่เคยหลั่งน้ำตา ฉีกเดียว.

แต่วันนี้เขาร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดลึกหัวใจปวดร้าว.

พ่อแม่ของเขาปู่ของเขาบิดาญาติพี่น้องทั้งหมด, ผู้ดีของเขาและบ้านของเขาได้หายไปทั้งหมด! ชีวิตของเขาเป็นลูกหลานของนายตระกูลที่หายไปในช่วงของวันปล่อยให้เขามีอะไร ทุกสิ่งที่เขาก็เหลือเป็นความเกลียดชังที่กว้างใหญ่และไร้ขีด จำกัด ซึ่งแผ่ซ่านผ่านมากของเขาหัวใจเลือดไขกระดูกและจิตวิญญาณ.

ความสมบูรณ์ของจิตสำนึกของเขามีที่ประทับของรูปหยุนเจ๊ตราลึกลงไปในมัน.

"ฉันต้องการที่จะแก้แค้น ... ฉัน ต้องการที่จะแก้แค้น ... ฉันต้องการที่จะแก้แค้น ... ยุนเจ๊ ... ฉันจะฆ่าคุณ ... !!!! "

" แม้ว่าฉันกำลังสับเป็นชิ้น ๆ และทุกข์ทรมานผ่านเก้าระดับนรกฉันจะฆ่าคุณ !!!! "

เสียงของความโกรธปฏิญาณเต็มของเขาได้ดำเนินการไปในระยะทางที่ดีโดยลมที่รกร้างและเป็นท้องฟ้ากลายเป็นอึมครึมมากขึ้นลมยิ่งใหญ่กลายเป็นรีบราวกับท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดได้รับการสั่นสะเทือนในความหวาดกลัวจากความเกลียดชังดำเนินการในเสียงของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นคำพูดที่ตกอยู่บนหูของเฟิน juechen เขารู้สึกว่าตัวเองจมอยู่ใต้น้ำกับเวิ้งว้าง ความอัปยศอดสู ไม่ว่าเหตุผลที่ทำไมยุนเชก็ไว้ชีวิตเขา มันดูเหมือนเขาชอบรูปแบบของความสงสาร ความเห็นใจจากคนที่ลงมือฆ่าญาติพี่น้องของเขาและทำลายตระกูลทั้งหมดของเขา" ยุนเช . . . . . . . ฆ่าฉันถ้าคุณมีความกล้าหาญ ! ฉันไม่ต้องการความสงสารจากความเมตตาและปีศาจอย่างเธอ " เฟิน juechen อ้าปากค้างอย่างหยาบคาย นิ้วมือของเขาขุดลึกลงไปในดิน เป็นสายเลือดไหลได้อย่างอิสระระหว่างพวกเขา ดวงตาของเขาจ้องลึกกริชด้วยเจตนาฆ่า ปรารถนาที่จะทำให้ยุนเชเป็นชิ้นๆด้วยสายตาของเขา" ข้าจะบอกเอง เหตุผลที่ผมไม่ฆ่าคุณ ไม่ใช่เพราะผมสงสารคุณ และก็เห็นใจ แต่เป็นเพราะป้าเล็ก ๆน้อย ๆของฉันขอร้องให้ไว้ชีวิตเจ้า . . . . . . . แต่นี้จะเป็นแค่เวลาที่ฉันแสดงให้คุณเช่นความเมตตา ! ถ้าสักวันเธอจะกล้าต่อต้านฉัน เลวมาก ผมจะเป็นคนฆ่าคุณ ดังนั้น ถ้าคุณตั้งใจที่จะแก้แค้น ฉันมองหาเมื่อคุณต้องมีความแข็งแรงเพียงพอ ไม่เสียโอกาสที่หายากในชีวิตที่คุณได้รับ ! "โดยไม่ให้เฟิน juechen ดูอีกที่ ยุนเช เปิดตัวของเขา และเงียบไปมองไปที่ยุนเชออกจากรูป , เฟิน juechen ดวงตาฉุอาละวาด เขาหนักทำให้ร่างกายต่อสู้อย่างรุนแรง เขาตะโกนออกมาด้วยเสียงที่หยาบเหมือนกระดาษทราย : " ยุนเช . . . . . . . คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ไป คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ทิ้ง . . . . . . . ผมไม่ได้ถ่ายชีวิตของคุณ . . . ฉันจะฆ่าเธอ ฉันต้องการแบ่งร่างกายออกเป็นชิ้นๆ และบดกระดูกเป็นเถ้าถ่าน ! ฉันต้องการให้คุณสัมผัสความทุกข์ทั้งหมดในโลก . . . . . . . คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ทิ้ง . . . . . . . กลับมา . . . . . . . อ๊าาาา ! ! ! ! ! ! ! ! "แม้จะมีเฟิน juechen ก็โวยวาย ร้องไห้ ยุนเช เดินทางก้าวโดยไม่มีใครขัดขวาง และในเวลาสั้นๆ ยุนเชก็หายไปจาก juechen เฟินสายของสายตา เขาโยนตัวเองลงบนพื้นดินโลภเกรียมขี้เถ้าที่ทิ้งกระจุยกระจายกับพื้น เลือดที่เปื้อนมือ และเริ่มร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุดสิบกว่าปีผ่านไป ตั้งแต่เขาเริ่มกสิลึกซึ้งพลังงานตอนนี้ , แต่เขาไม่หลั่งน้ำตาสักหยดแต่ในวันนี้ เขาร้องไห้อย่างสุดซึ้งกับหัวใจ rending ความเจ็บปวดพ่อแม่ ปู่ของเขา บรรดาญาติมิตรของเขา clansmen และที่บ้านของเขาถูกไปหมดแล้ว ชีวิตของเขาเป็นลูกของหัวหน้าตระกูล หายตัวไปในช่วงของวัน ปล่อยเขาด้วยอะไร ทั้งหมดที่เขาทิ้งไว้กับมันมาก และไม่มีขีดจำกัดความเกลียดชังซึ่งจะผ่านหัวใจของเขามาก เลือด ไขกระดูก และวิญญาณทั้งหมดของจิตสำนึกของเขามีรอยรูปที่ยุนเชตราลึกลงไป" ฉันต้องการแก้แค้น . . . ฉันต้องการแก้แค้น . . . ฉันต้องการแก้แค้น . . . . . . . ยุนเช . . . . . . . ผมจะ . . . ฆ่าเธอ ! ! ! ! ! ! ! ! ! "" ถ้าผมสับ เป็นชิ้นๆ และประสบผ่านระดับเก้านรก ผมจะฆ่าคุณ ! ! ! ! ! ! ! ! ! "เสียงของความโกรธของเขาเต็มไปสาบานครั้งนี้ให้ระยะทางที่ดีโดยลมที่รกร้าง และท้องฟ้าก็อึมครึมมากขึ้น เสียงลมก็เร่งรีบ ราวกับว่าท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดกำลังตัวสั่นด้วยความกลัวจากความเกลียดชังนำในเสียงของเขา