constitutes a comparison between th

constitutes a comparison between the total accumulation of error
from simulations with sectors varying independently and the total
error produced by a simulation in which the same sectors varied
simultaneously. This test was applied with guidance from Schöpp
et al. (2005) and Bennett et al. (2013). The analysis focused on
NO2 due to the fact that it is a primary pollutant that also participates
in the complex interplay of particulate matter and O3 formation,
so an indirect picture of the general behaviour of the
approach for other pollutants can be obtained. The rest of pollutants
were not evaluated with the additivity test due to limitations
in computing-time. The analysis was carried out by defining a
simple hypothetic scenario (HS), with a definite number of sectors
(S1, S2, .SN) whose NOx emissions were varied. Each of these variations
was processed separately with AERIS and the ordinary
AQMS and their respective results compared. The HS was also
simulated completely by both models and the obtained estimates
compared. We assessed whether the following condition was fulfilled
for three different thresholds (t) of 0.5, 1.0 and 1.5 mg/m3 (Eq.
(8)):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถือการเปรียบเทียบระหว่างผลรวมสะสมของข้อผิดพลาดจากจำลองภาคแตกต่างกันอย่างอิสระและผลรวมข้อผิดพลาดในการผลิต โดยการจำลองแบบในภาคเดียวกันแตกต่างกันพร้อมกัน การทดสอบนี้ใช้กับคำแนะนำจาก Schöppal. ร้อยเอ็ด (2005) และ al. et เบนเนต (2013) การวิเคราะห์ที่เน้นNO2 เนื่องจากว่า เป็นมลพิษหลักที่ยัง มีส่วนร่วมในล้อที่ซับซ้อนเรื่องฝุ่นและการก่อตัวของ O3ดังนั้นภาพทางอ้อมของพฤติกรรมทั่วไปของการวิธีการสำหรับสารมลพิษอื่น ๆ ได้ ส่วนเหลือของสารมลพิษไม่ได้ประเมิน ด้วยการทดสอบ additivity เนื่องจากข้อจำกัดในการคำนวณเวลา การวิเคราะห์ถูกดำเนินการ โดยกำหนดเป็นเรื่อง hypothetic สถานการณ์ (HS), มีตัวเลขแน่นอนของภาค(S1, S2,SN) ซึ่งปล่อยโรงแรมน็อกซ์ได้แตกต่างกัน แต่ละรูปแบบเหล่านี้ประมวลผลแยกต่างหากกับ AERIS และปกติAQMS และเปรียบเทียบผลลัพธ์นั้น ๆ HS มียังจำลองอย่างสมบูรณ์ทั้งรูปแบบและการประเมินที่ได้รับเปรียบเทียบ เราประเมินว่ามีการปฏิบัติตามเงื่อนไขต่อไปนี้สำหรับสามอื่นขีดจำกัด (t) 0.5, 1.0 และ 1.5 mg/m3 (Eq.(8)):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถือเป็นการเปรียบเทียบระหว่างการสะสมทั้งหมดของข้อผิดพลาด
จากการจำลองกับภาคที่แตกต่างกันเป็นอิสระและรวม
ข้อผิดพลาดที่ผลิตโดยจำลองที่ภาคเดียวกันแตกต่างกัน
ไปพร้อม ๆ กัน การทดสอบนี้จะถูกนำไปใช้กับคำแนะนำจากSchöpp
และคณะ (2005) และเบนเน็ตต์และคณะ (2013) การวิเคราะห์มุ่งเน้นไปที่
NO2 เนื่องจากความจริงที่ว่ามันเป็นมลพิษหลักที่ยังมีส่วนร่วม
ในความซับซ้อนของอนุภาคและ O3 ก่อ
ดังนั้นภาพทางอ้อมของพฤติกรรมโดยทั่วไปของ
วิธีการสำหรับสารมลพิษอื่น ๆ ที่สามารถรับได้ ส่วนที่เหลือของมลพิษ
ไม่ได้กับการทดสอบการประเมิน additivity เนื่องจากข้อ จำกัด
ในการคำนวณเวลา วิเคราะห์ได้ดำเนินการโดยกำหนด
สถานการณ์สมมติฐานง่าย (HS) มีจำนวนที่แน่นอนของภาค
(S1, S2 .sn) ที่มีการปล่อยก๊าซ NOx มีที่แตกต่างกัน แต่ละรูปแบบเหล่านี้
ได้รับการประมวลผลแยกต่างหากกับ AERIS และสามัญ
AQMS และผลของตนเมื่อเทียบ HS ก็ยัง
จำลองอย่างสมบูรณ์โดยทั้งสองรุ่นและประมาณการที่ได้รับ
เมื่อเทียบ เราประเมินว่าเงื่อนไขดังต่อไปนี้เป็นจริง
สำหรับสามเกณฑ์ที่แตกต่างกัน (t) 0.5, 1.0 และ 1.5 mg / m3 (สม.
(8)):

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถือเป็นการเปรียบเทียบระหว่างการสะสมรวมของข้อผิดพลาด
ด้วยกับภาคที่แตกต่างกันอย่างอิสระ และรวม
ข้อผิดพลาดผลิตโดยจำลองซึ่งในภาคเดียวกันแตกต่างกัน
พร้อมกัน การทดสอบนี้ ใช้กับคําแนะนําจาก Sch ö PP
et al . ( 2005 ) และ เบนเนต et al . ( 2013 ) การวิเคราะห์มุ่งเน้น
NO2 เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามันเป็นหลักของที่ยังเข้าร่วม
ในความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของการเกิดฝุ่นและ O3
ดังนั้นภาพทางอ้อมของพฤติกรรมทั่วไปของ
แนวทางสารมลพิษอื่น ๆสามารถรับ ส่วนที่เหลือของมลพิษ
ไม่ได้ประเมินด้วยแบบทดสอบการบวก
เนื่องจากข้อ จำกัด ในเวลาคอมพิวเตอร์ที่ การวิเคราะห์กระทำโดยกำหนด
สถานการณ์ hypothetic ง่าย ( HS ) กับจำนวนที่แน่นอนของภาค
( S1 , S2 , .SN ) ที่มีอัตราการปล่อยก๊าซได้หลากหลาย แต่ละรูปแบบเหล่านี้ได้ผ่านกระบวนการแยกด้วย

และ ยัง และ aqms ธรรมดาของตน ผลเปรียบเทียบ HS ยัง
จำลองอย่างสมบูรณ์โดยทั้งสองรุ่น และได้ประมาณการ
เปรียบเทียบ เราประเมินว่าเงื่อนไขต่อไปนี้เป็นจริง
3 เกณฑ์ที่แตกต่างกัน ( t ) เท่ากับ 0.5 , 1.0 และ 1.5 มิลลิกรัม / ลูกบาศก์เมตร ( อีคิว
( 8 ) :