support too many universities that

support too many universities that are trying to be research institutions . . . Nationally we may not be able to afford as many
research institutions going forward.’’ The notion that MOOCs might significantly replace faculty members should serve as
strong motivation for ensuring we have a research programme that is not only meaningful but also diverse, making it much
harder to concentrate in the hands of a few elite schools. If lower tier institutions simply seek to mimic the research agendas
of the more elite (Hopwood, 2008), then Hennessy’s prediction may well become a reality.
In order to provoke political action, it is time for researchers in the critical domain to call attention to the cost-benefit
trade-off associated with major state universities providing dramatically reduced teaching loads and high salaries to
researchers in return for ‘‘hits’’ in TAR, JAR and JAE. What exactly are taxpayers getting for this investment? This is a
controversial question that many insiders have quietly asked but are afraid to articulate outside the academy. As accounting
academics, however, we have a crucial role to serve as the conscience of society and to hold accountable those with the
power over limited taxpayer resources. We agree with Hopwood’s (2008) suggestion that it is time to admit that some of the
most highly noted programmes in terms of the standard measurement process have in fact contributed very little in terms of
knowledge creation. Is there any reason why critical researchers should not be exposing these programmes that have
consumed vast taxpayer resources and contributed little beyond their own reputation-building agenda?
Some researchers in the critical domain may be concerned that the same relevance questions could be directed at critical
accounting research. Although this may be true, the mainstream is increasingly alienating non-mainstream research to the
point that it is in danger of disappearing within another generation or two of researchers. Williams et al.’s (2006)
documentation of the marginalization of behavioural accounting research should be sufficient motivation for any nonmainstream
researcher. If critical researchers fail to challenge the mainstream now then it is possible that it will soon be too
late.
The indirect costs of the lack of diversity in accounting research are perhaps even more insidious than the direct ones.
Topics of major social significance such as ethics and social justice are simply excluded from the mainstream debate because
they do not fit neatly into the research methodologies favoured by the leading journals. Even those that do enter the
mainstream literature are examined from a limited perspective. For example, research on corporate social responsibility
(CSR) is primarily conducted using archival data and adopting a shareholder wealth maximization approach that ignores
other interested stakeholders (Moser and Martin, 2012). Although The Accounting Review recently embraced the possibility
of CSR research, the senior editor in his introduction acknowledged that considering non-shareholder maximization
behaviour would evoke strong reactions and concluded that it is now up to the ‘‘market’’ to determine the place of CSR
research in accounting research (Evans, 2012). The depth of the current structure and the implications of time-space
distanciation (Giddens, 1984) make it likely the market will decide that non-archival CSR research and/or research that
considers anything beyond shareholder wealth-maximization belongs somewhere other than the ‘‘top’’ mainstream
journals.
Public regulators, accounting bodies, major accounting firms, state legislatures and other funding bodies need to be
shown that not only has ‘‘scientific’’ accounting research (or business research more generally8) failed to deliver positive
outcomes but what has been done has actually imposed real social and economic costs (Ghoshal, 2005; Ferraro et al., 2005).
Critical researchers have a unique opportunity to show that accounting and business academe has forfeited its role as social
critic and severed itself from practice.9 This has ultimately resulted in a research agenda devoid of innovation, constrained by
methodological conservatism and aimed largely at the internal accounting research community alone (Hopwood, 2007).
Some efforts have been made at highlighting the problems in the context of the Global Financial Crisis (see for example
Arnold, 2009); however, we must ensure that our discussions extend beyond our own circles and to the external parties with
the power to effect change.
It is interesting that many of the same charges that were levelled at the academic accounting community at the time of the
Ford and Carnegie Foundation reports and that generated a groundswell of external activity designed to reinvigorate business
school research apply equally to contemporary accounting research. One particular irony is that the original Ford Foundation
report called for much greater emphasis

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สนับสนุนมหาวิทยาลัยมากเกินไปที่จะพยายามที่จะเป็นสถาบันการวิจัย . . ประเทศชาติเราอาจจะไม่สามารถที่จะจ่ายมากที่สุดเท่าที่
สถาบันการวิจัยต่อไปในอนาคต. '' ความคิดที่ว่า MOOCs อย่างมีนัยสำคัญอาจแทนที่อาจารย์ควรทำหน้าที่เป็น
แรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับการสร้างความมั่นใจที่เรามีโครงการวิจัยที่ไม่เพียง แต่มีความหมาย แต่ยังมีความหลากหลายทำให้มันมาก
ยากที่จะมีสมาธิในมือของชนชั้นโรงเรียนไม่กี่คน หากต่ำกว่าสถาบันชั้นเพียงแค่พยายามที่จะเลียนแบบวาระการวิจัย
ของชนชั้นมากขึ้น (เคย 2008) แล้วทำนายเฮนเนสของดีอาจกลายเป็นความจริง.
เพื่อที่จะกระตุ้นการดำเนินการทางการเมืองมันเป็นเวลาสำหรับนักวิจัยในโดเมนที่สำคัญในการเรียกความสนใจให้ ค่าใช้จ่ายผลประโยชน์
ค้าปิดที่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยของรัฐที่สำคัญให้โหลดการเรียนการสอนลดลงอย่างมากและเงินเดือนสูงให้กับ
นักวิจัยในการตอบแทนสำหรับ '' ฮิต '' ในทาร์, JAR และ JAE สิ่งที่ว่าเป็นผู้เสียภาษีได้รับสำหรับการลงทุนนี้หรือไม่? นี่คือ
คำถามที่ถกเถียงกันว่าภายในมีหลายคนถามอย่างเงียบ ๆ แต่มีความกลัวที่จะเป็นปล้องนอกสถาบันการศึกษา การบัญชี
นักวิชาการ แต่เรามีบทบาทสำคัญต่อการทำหน้าที่เป็นมโนธรรมของสังคมและจะถือรับผิดชอบผู้ที่มี
อำนาจเหนือทรัพยากร จำกัด ผู้เสียภาษีอากร เราเห็นด้วยกับเคยเป็น (2008) ข้อเสนอแนะว่ามันเป็นเวลาที่จะยอมรับว่าบางส่วนของ
โปรแกรมส่วนใหญ่ตั้งข้อสังเกตอย่างมากในแง่ของกระบวนการการวัดมาตรฐานมีในความเป็นจริงมีส่วนร่วมน้อยมากในแง่ของ
การสร้างความรู้ มีเหตุผลว่าทำไมนักวิจัยที่สำคัญไม่ควรเปิดเผยโปรแกรมเหล่านี้ที่มีการ
บริโภคทรัพยากรที่ผู้เสียภาษีอากรที่กว้างใหญ่และมีส่วนน้อยกว่าวาระชื่อเสียงอาคารของพวกเขาเองหรือ
นักวิจัยบางคนในโดเมนที่สำคัญอาจจะกังวลว่าคำถามที่เกี่ยวข้องเดียวกันอาจจะกำกับที่สำคัญ
การบัญชี การวิจัย. แม้ว่านี้อาจจะเป็นจริงหลักเป็นงานวิจัยที่ไม่สำคัญแปลกแยกมากขึ้นไปยัง
จุดนั้นตกอยู่ในอันตรายจากการหายไปภายในรุ่นหรือสองของนักวิจัยอื่น วิลเลียมส์ et al. ของ (2006)
เอกสารของชายขอบของการวิจัยการบัญชีพฤติกรรมที่ควรจะเป็นแรงจูงใจเพียงพอสำหรับ nonmainstream ใด ๆ
นักวิจัย หากนักวิจัยที่สำคัญล้มเหลวที่จะท้าทายหลักตอนนี้แล้วมันเป็นไปได้ว่ามันจะเร็วเกินไป
ปลาย.
ค่าใช้จ่ายทางอ้อมของการขาดความหลากหลายในการวิจัยทางบัญชีมีบางทีก็ร้ายกาจมากขึ้นกว่าคนโดยตรง.
หัวข้อที่มีความสำคัญทางสังคมที่สำคัญเช่นจริยธรรม และความยุติธรรมทางสังคมได้รับการยกเว้นเพียงจากการอภิปรายหลักเพราะ
พวกเขาไม่เหมาะสมอย่างเรียบร้อยในวิธีการวิจัยได้รับการสนับสนุนโดยวารสารชั้นนำ แม้กระทั่งผู้ที่ทำป้อน
วรรณกรรมกระแสหลักมีการตรวจสอบจากมุมมองที่ จำกัด ยกตัวอย่างเช่นการวิจัยเกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อสังคม
(CSR) จะดำเนินการส่วนใหญ่โดยใช้ข้อมูลการจัดเก็บและการใช้วิธีการที่ผู้ถือหุ้นสูงสุดมากมายที่ไม่สนใจ
ผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆ ที่สนใจ (โมเซอร์และมาร์ติน, 2012) แม้ว่าการบัญชีรีวิวเมื่อเร็ว ๆ นี้กอดความเป็นไปได้
ของการวิจัยความรับผิดชอบต่อสังคม, บรรณาธิการอาวุโสในการแนะนำของเขาได้รับการยอมรับว่าพิจารณาสูงสุดที่ไม่ใช่ผู้ถือหุ้นใน
ลักษณะการทำงานจะทำให้เกิดปฏิกิริยาที่แข็งแกร่งและได้ข้อสรุปว่าก็คือตอนนี้ขึ้นอยู่กับ '' ตลาด '' เพื่อตรวจสอบสถานที่ของความรับผิดชอบต่อสังคม
การวิจัยในการวิจัยการบัญชี (อีแวนส์, 2012) ความลึกของโครงสร้างในปัจจุบันและผลกระทบของเวลาพื้นที่
distanciation (Giddens, 1984) ทำให้มันมีแนวโน้มที่ตลาดจะเป็นผู้ตัดสินใจว่างานวิจัยที่ไม่ใช่จดหมายเหตุความรับผิดชอบต่อสังคมและ / หรือการวิจัยที่
จะพิจารณาอะไรเกินกว่าที่ผู้ถือหุ้นมั่งคั่งสูงสุดเป็นของที่อื่นกว่า ' 'บน' 'หลัก
วารสาร.
หน่วยงานกำกับดูแลสาธารณะร่างบัญชี บริษัท บัญชีที่สำคัญสภานิติบัญญัติของรัฐและหน่วยงานระดมทุนอื่น ๆ จะต้อง
แสดงให้เห็นว่าไม่เพียง แต่มี' 'วิทยาศาสตร์' 'การวิจัยการบัญชี (หรือการวิจัยทางธุรกิจ generally8 เพิ่มเติม) ล้มเหลวในการส่งมอบในเชิงบวก
ผล แต่สิ่งที่ได้กระทำได้กำหนดจริงค่าใช้จ่ายทางสังคมและเศรษฐกิจที่แท้จริง (Ghoshal, 2005. เฟอร์รา et al, 2005).
นักวิจัยที่สำคัญมีโอกาสที่จะแสดงให้เห็นว่าบัญชีและธุรกิจโรงเรียนวิทยาลัยมหาวิทยาลัยได้ริบบทบาทของการเป็นสังคม
วิจารณ์และตัดขาดตัวเองจาก practice.9 นี้มีผลในท้ายที่สุดในวาระการวิจัยไร้นวัตกรรม จำกัด โดย
อนุรักษ์ระเบียบวิธีและมุ่งเป้าไปส่วนใหญ่ในการวิจัยชุมชนบัญชีภายในเพียงอย่างเดียว (เคย, 2007).
ความพยายามของบางคนได้รับการทำไฮไลท์ที่ปัญหาที่เกิดขึ้นในบริบทของโลก วิกฤตการณ์ทางการเงิน (ดูตัวอย่าง
อาร์โนล 2009); แต่เราต้องมั่นใจว่าการอภิปรายของเราขยายเกินวงการของเราเองและแก่บุคคลภายนอกที่มี
อำนาจที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง.
เป็นที่น่าสนใจมากของค่าใช้จ่ายเช่นเดียวกับที่ได้รับการปรับระดับในชุมชนบัญชีวิชาการในช่วงเวลาของ
ฟอร์ดและคาร์เนกี มูลนิธิรายงานและที่สร้าง groundswell ของกิจกรรมภายนอกที่ออกแบบมาเพื่อประคองธุรกิจ
วิจัยโรงเรียนใช้กับการวิจัยการบัญชีร่วมสมัย หนึ่งประชดโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือการที่ฟอร์ดเดิมมูลนิธิ
รายงานเรียกร้องให้ความสำคัญมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สนับสนุนมหาวิทยาลัยมากเกินไป ที่พยายามเป็นสถาบันวิจัย . . . . . . . ประเทศเราอาจจะไม่สามารถที่จะจ่ายมากสถาบันการวิจัยไปข้างหน้า . " ความคิดที่อาจแตกต่างกัน moocs แทนที่อาจารย์จะทำหน้าที่แรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับมั่นใจเรามีโครงการวิจัยที่ไม่เพียง แต่ยังให้ความหมายหลากหลายมากยากที่จะมีสมาธิในมือของโรงเรียนยอดน้อย ถ้าสถาบันระดับล่างเพียงพยายามที่จะเลียนแบบวิจัยวาระยิ่งยอด ( ฮ็อปวูด , 2008 ) , เฮนเนสซี่เป็นคำทำนายดีอาจกลายเป็นความจริงเพื่อกระตุ้นการกระทำทางการเมือง มันเป็นเวลาที่นักวิจัยในการวิเคราะห์ที่สำคัญเรียกความสนใจให้ต้นทุน - ผลได้อันเกี่ยวข้องกับสาขามหาวิทยาลัยให้ลดลงอย่างมาก และเงินเดือนสูง สอนโหลดนักวิจัยในการตอบแทนสำหรับ 'hits ' ' ใน ' TAR , jar และเจ อะไรกันแน่ที่ผู้เสียภาษีได้รับการลงทุนนี้ นี้คือคำถามที่หลายๆ วงในมีการโต้เถียงอย่างเงียบๆถามแต่กลัวที่จะประกบนอกโรงเรียน เป็นบัญชีนักวิชาการ อย่างไรก็ตาม เรามีบทบาทสำคัญที่จะเป็นมโนธรรมของสังคมและเพื่อให้เขารับผิดชอบกับอำนาจเหนือจำกัดภาษีทรัพยากร เราเห็นด้วยกับฮ็อปวูด ( 2008 ) แนะนำว่า เวลาที่จะยอมรับว่า บางส่วนของสูงที่สุด ระบุโครงการในแง่ของกระบวนการการวัด มาตรฐาน มีในความเป็นจริงมีส่วนน้อยมากในแง่ของการสร้างความรู้ มีเหตุผลอะไร ทำไมนักวิจัยที่สำคัญไม่ควรเปิดเผยว่ามีโปรแกรมเหล่านี้ใช้ทรัพยากร และสนับสนุนผู้เสียภาษีมากเกินวาระที่สร้างชื่อเสียงของตัวเอง ?นักวิจัยบางในโดเมนที่สำคัญอาจจะกังวลว่าคำถามเกี่ยวข้องเดียวกันสามารถกำกับที่วิกฤตวิจัยทางการบัญชี แม้ว่านี้อาจจะจริง กระแสมากขึ้น อาจไม่ยุติการวิจัยเพื่อจุดนั้นมันอยู่ในอันตรายของการหายไปภายในหนึ่งหรือสองรุ่นของนักวิจัย วิลเลียม et al . ( 2006 )เอกสารของคนชายขอบของการวิจัยการบัญชีพฤติกรรมควรเป็นแรงจูงใจเพียงพอสำหรับ nonmainstream ใด ๆนักวิจัย ถ้านักวิจัยที่สำคัญล้มเหลวที่จะท้าทายกระแสหลักแล้ว เป็นไปได้ว่า มันจะเร็วเกินไปสายค่าใช้จ่ายทางอ้อมของการขาดความหลากหลายในการวิจัยการบัญชี บางทียิ่งร้ายกาจกว่าคนที่โดยตรงหัวข้อสำคัญของสังคมใหญ่ เช่น จริยศาสตร์และความเป็นธรรมทางสังคมเป็นเพียงการยกเว้นจากการอภิปราย เพราะหลักพวกเขาไม่เหมาะอย่างเรียบร้อยในระเบียบวิธีวิจัย favoured โดยการนําวารสาร แม้ผู้ที่ทำใส่วรรณคดี หลัก มีการตรวจสอบจากมุมมองที่ จำกัด ตัวอย่างงานวิจัยเกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อสังคม( CSR ) เป็นหลักดำเนินการโดยใช้ข้อมูลจดหมายเหตุ และใช้ความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นมีวิธีการที่สนใจผู้ที่สนใจอื่น ๆ ( โมเซอร์ และ มาร์ติน , 2012 ) แม้ว่าทบทวนบัญชีเพิ่งกอดความเป็นไปได้งานวิจัยของ CSR , บรรณาธิการอาวุโสในบทนำของเขายอมรับว่าไม่มีผู้ถือหุ้นสูงสุดพิจารณาพฤติกรรมจะกระตุ้นปฏิกิริยาที่แข็งแกร่งและสรุปได้ว่า ตอนนี้เป็นถึง ' 'market ' ' เพื่อตรวจสอบสถานที่ของความรับผิดชอบการวิจัยในบัญชี ( อีแวนส์ , 2012 ) ความลึกของโครงสร้างและความหมายของเวลาปัจจุบันdistanciation ( กิดเด้นส์ , 1984 ) ทำให้แนวโน้มตลาดจะตัดสินใจไม่จดหมายเหตุ CSR การวิจัยและ / หรืองานวิจัยที่พิจารณาสิ่งที่นอกเหนือจากความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นมีที่อื่นที่ไม่ใช่ ' 'top ' ' กระแสหลักวารสารรัฐควบคุม ร่างบัญชี บัญชีบริษัทหลัก รัฐ และองค์กรอื่นๆ ต้องมีทุนแสดงให้เห็นว่าไม่เพียงมี ' 'scientific ' ' การวิจัยการบัญชี ( หรือการวิจัย generally8 เพิ่มเติมธุรกิจล้มเหลวในการส่งมอบเป็นบวกผล แต่สิ่งที่ได้รับทำได้กำหนดต้นทุนทางสังคมและเศรษฐกิจจริง ( ghoshal , 2005 ; Ferraro et al . , 2005 )นักวิจัยที่สำคัญมีโอกาสที่จะแสดงให้เห็นว่า อะคาเดมี การบัญชี และธุรกิจ มีริบบทบาทในฐานะทางสังคมนักวิจารณ์และตัดขาดตัวเองจากการฝึก ครั้งนี้ได้ในที่สุดส่งผลให้วาระการวิจัยอย่างต่อเนื่อง โดยปราศจากนวัตกรรมอนุรักษนิยม และมุ่งตรงไปที่การวิจัยการบัญชีภายในชุมชนคนเดียว ( ฮ็อปวูด , 2007 )ความพยายามได้รับการทำที่เน้นปัญหาในบริบทของวิกฤตการเงินโลก ( ดูเช่นอาร์โนลด์ , 2552 ) อย่างไรก็ตาม เราต้องมั่นใจว่า การอภิปรายของเราขยายเกินวงกลมของเราเองและกับบุคคลภายนอกด้วยอำนาจผลเปลี่ยนมันเป็นที่น่าสนใจที่หลายข้อหาเดียวกันที่ปรับระดับในชุมชนวิชาการบัญชีในเวลาที่ฟอร์ดและมูลนิธิคาร์เนกีและรายงานที่สร้างกิจกรรมกระตุ้นความสนใจจากผู้คนภายนอกที่ออกแบบมาเพื่อประคองธุรกิจวิจัยโรงเรียนใช้อย่างเท่าเทียมกันเพื่อการวิจัยทางการบัญชีในปัจจุบัน หนึ่งโดยเฉพาะ ประชดว่า foundatio ฟอร์ดต้นฉบับ