Increases in step width have been r

Increases in step width have been reported for several clinical populations, including older adults and stroke survivors. These populations often also exhibit decreased hip abductor strength, suggesting that walking with wider steps may be an adaptive response in order to reduce the mechanical demands on the hip abductors. The purpose of this study was to quantify the relationship between step width and gluteus medius (GM) activity during walking. Fourteen young, uninjured adults walked on a treadmill at 1.25 m/s for four step width conditions (Normal, Narrow, Medium, and Wide) while step width and stance phase GM electromyographic (EMG) activity were quantified. We also measured hip abduction torque and GM activity during maximum voluntary isometric contractions (MVICs) at three hip angles (neutral, abducted 10°, and abducted 20°). During walking trials, GM activity was significantly (p < 0.0001) influenced by step width; compared to Normal walking, GM activity was 47% higher with Wide steps and 24% lower with Narrow steps. We also observed a weak positive correlation (r = 0.18 ± 0.14) between step width and GM activity during Normal walking, as GM activity was higher with wider steps. These results cannot be attributed to changes in GM conformation under the recording electrode, as GM activity was not influenced by hip angle during MVICs. The increased GM activity with wider steps does not support the proposal that increasing step width would be a beneficial adaptation to weakened hip abductors. A likely alternative explanation is that increased step width is a response to decreased gait balance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มความกว้างของขั้นตอนที่มีการรายงานสำหรับประชากรทางคลินิกหลาย รวมทั้งผู้ใหญ่ที่เก่าและจังหวะผู้รอดชีวิต ประชากรเหล่านี้มักจะยังแสดงแอบดักเตอร์ฮิลดลงความแข็งแรง แนะนำที่ เดินตอนกว้างอาจจะมีการตอบสนองที่เหมาะสมเพื่อลดความต้องการของเครื่องจักรกล abductors ฮิ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ได้กำหนดปริมาณความสัมพันธ์ระหว่างขั้นตอนกว้างและ gluteus medius (กรัม) กิจกรรมระหว่างการเดิน ผู้ใหญ่หนุ่ม uninjured สิบสี่เดินบน treadmill ที่ 1.25 m/s สำหรับสี่ขั้นตอนกว้างเงื่อนไข (ปกติ แคบ ปานกลาง และไวด์) ในขณะที่ขั้นตอนท่าทางและความกว้างระยะ electromyographic กรัม (กล้าม) กิจกรรมถูก quantified เราวัดแรงบิดสะโพกลักพาตัวและกิจกรรมกรัมระหว่างหดวาดสามมิติสูงสุดความสมัครใจ (MVICs) ที่สามฮิมุม (องศา 10 กลาง ลักพาตัว และลักพาตัว 20°) ในห้องทดลอง GM กิจกรรมอย่างมีนัยสำคัญ (p < มาก 0.0001) ที่มีผลต่อขนาดความกว้างขั้นตอน เมื่อเทียบกับปกติเดิน กิจกรรม GM ได้สูงกว้างตอน 47% และ 24% ล่างแคบตอน นอกจากนี้เรายังสังเกตความสัมพันธ์บวกอ่อน (r = 0.18 ± 0.14) ระหว่างความกว้างของขั้นตอนและกิจกรรมของจีเอ็มในระหว่างการเดินปกติ เป็น GM กิจกรรมสูงกว้างตอน ผลลัพธ์เหล่านี้ไม่สามารถเกิดจากการเปลี่ยนแปลง conformation กรัมภายใต้บันทึกไฟฟ้า ไม่ได้รับ โดยมุมฮิกรัมกิจกรรมระหว่าง MVICs กิจกรรม GM เพิ่มตอนกว้างสนับสนุนข้อเสนอที่เพิ่มความกว้างของขั้นตอนที่จะปรับตัว hip abductors ชะลอตัวเป็นประโยชน์ คำอธิบายทางเลือกน่าจะเป็นที่ความกว้างของขั้นตอนเพิ่มขึ้นคือ คำตอบยอดดุลลดลงเดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเพิ่มขึ้นของความกว้างของขั้นตอนที่ได้รับการรายงานประชากรทางคลินิกหลายแห่งรวมถึงผู้สูงอายุและผู้รอดชีวิตโรคหลอดเลือดสมอง ประชากรเหล่านี้มักจะลดลงนอกจากนี้ยังจัดแสดงความแข็งแรงลักพาสะโพกบอกว่าเดินกับขั้นตอนในวงกว้างอาจจะมีการตอบสนองการปรับตัวเพื่อลดความต้องการทางกลที่ลักพาสะโพก วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการวัดปริมาณความสัมพันธ์ระหว่างความกว้างของขั้นตอนและ gluteus medius (GM) กิจกรรมระหว่างการเดิน สิบสี่หนุ่มสาวผู้ใหญ่ได้รับบาดเจ็บเดินบนลู่วิ่งที่ 1.25 m / s สี่ขั้นตอนเงื่อนไขความกว้าง (ปกติแคบปานกลางและไวด์) ในขณะที่ความกว้างของขั้นตอนและระยะท่าทางจีเอ็ม electromyographic (EMG) กิจกรรมที่ถูกวัด นอกจากนี้เรายังวัดแรงบิดลักพาตัวสะโพกและกิจกรรมของจีเอ็มในช่วงหดตัวสูงสุดมีมิติเท่ากันโดยสมัครใจ (MVICs) ที่สามมุมสะโพก (กลางลักพาตัว 10 °และ 20 °ลักพาตัว) ในระหว่างการทดลองเดินกิจกรรมของจีเอ็มอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.0001) ได้รับอิทธิพลจากความกว้างของขั้นตอน; เมื่อเทียบกับปกติเดินกิจกรรม GM เป็น 47% สูงด้วยขั้นตอนไวด์และ 24% ต่ำกว่าที่มีขั้นตอนแคบ นอกจากนี้เรายังสังเกตเห็นความสัมพันธ์เชิงบวกที่อ่อนแอ (r = 0.18 ± 0.14) ความกว้างระหว่างขั้นตอนและกิจกรรมของจีเอ็มในระหว่างการเดินปกติเป็นกิจกรรม GM สูงด้วยขั้นตอนที่กว้างขึ้น ผลการเหล่านี้ไม่สามารถนำมาประกอบกับการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบอิเล็กโทรดจีเอ็มภายใต้บันทึกเป็นกิจกรรมของจีเอ็มไม่ได้รับอิทธิพลจากมุมสะโพกในระหว่าง MVICs กิจกรรมของจีเอ็มเพิ่มขึ้นด้วยขั้นตอนที่กว้างขึ้นไม่ได้สนับสนุนข้อเสนอที่ความกว้างของขั้นตอนที่เพิ่มขึ้นจะเป็นประโยชน์ต่อการปรับตัวชูเซตสะโพกลดลง คำอธิบายทางเลือกที่น่าจะเป็นขั้นตอนที่มีความกว้างเพิ่มขึ้นคือการตอบสนองที่จะลดลงความสมดุลของการเดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มความกว้างของขั้นตอนที่ถูกรายงานว่ามีหลายคลินิกประชากร รวมทั้งผู้ใหญ่รุ่นเก่า และผู้รอดชีวิตจากโรคหลอดเลือดสมอง เหล่านี้มักจะมีประชากรลดลง กล้ามเนื้อสะโพกแข็งแรง แนะนำว่า การเดินด้วยขั้นตอนที่กว้างอาจจะตอบสนองการปรับตัวเพื่อลดความต้องการเชิงกลในสะโพกลักพาตัวนะสิการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวัดความสัมพันธ์ระหว่างความกว้างขั้นตอนและกล้ามแขน เป็นมัดๆพับ ( จีเอ็ม ) กิจกรรมระหว่างเดิน 14 เด็ก ผู้ใหญ่ ไม่เป็นไร เดินบนลู่วิ่งที่ 1.25 m / s สำหรับเงื่อนไขความกว้าง 4 ขั้นตอน ( ปกติ , แคบ , กลาง , และกว้าง ) ในขณะที่ความกว้างและระยะก้าวระวัง GM electromyographic ( EMG ) กิจกรรมวัดได้เรายังมีแรงบิดที่วัดได้ลักพาตัวสะโพกและกิจกรรม GM ในสามมิติการหดตัวสูงสุดโดยสมัครใจ ( mvics ) สามมุมสะโพก ( ลักพาตัวกลาง 10 องศา และลักพาตัว 20 องศา ) ระหว่างเดิน การทดลอง กิจกรรม GM อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.0001 ) โดยได้รับอิทธิพลจากความกว้างขั้นตอน ; เมื่อเทียบกับการเดินปกติ กิจกรรม GM เป็น 47% สูงกว่า ด้วยขั้นตอนและกว้าง 24 % ลด ด้วยขั้นตอนที่แคบเรายังพบความสัมพันธ์ที่อ่อนแอ ( r = 0.18 ± 0.14 ) ระหว่างความกว้างของขั้นตอนและกิจกรรม GM ในระหว่างเดินปกติ อย่างกิจกรรม GM สูง ด้วยขั้นตอนที่กว้างขึ้น ผลลัพธ์เหล่านี้สามารถเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างของ GM ภายใต้บันทึกขั้วไฟฟ้าเป็นกิจกรรม GM ไม่ได้รับอิทธิพลจากมุมสะโพกในระหว่าง mvics .GM กิจกรรมเพิ่มขึ้นด้วยขั้นตอนที่กว้างไม่สนับสนุนข้อเสนอที่เพิ่มความกว้างขั้นตอนจะเป็นประโยชน์ต่อการปรับตัวลดลงลักพาตัวสะโพก คำอธิบายทางเลือกที่อาจเพิ่มขึ้นก้าวกว้างคือการตอบสนองลดลง ดุล การเดิน