dopting carbon restrictions of the

dopting carbon restrictions of the magnitude mandated by the Lieberman–Warner and Waxman–Markey cap-and-trade bills or the Boxer–Sanders carbon-tax bill would harm the U.S. and global economies. By 2100, the global economy would lose more than $100 trillion. Analysis suggests that countries with stronger economies can overcome the challenges posed by warming. Indeed, faster growth would insulate the economy from the negative impacts of global warming.
How would adopting a global-warming policy affect world income?
Adopting carbon restrictions of the magnitude found in the Lieberman–Warner cap-and-trade bill[1] would actually reduce worldwide income, even after accounting for the economic benefits of moderated warming. The costs would exceed the benefits by more than $100 trillion over the remainder of the 21st century. The perverse impact of climate policy would be even worse if the major developed countries join the U.S. in implementing an equivalent policy to restrict carbon emissions. Further, the net negative impact would grow exponentially, causing those working in the last two decades of this century to suffer annual income losses that would be hundreds of times greater than those suffered in the early years of the climate policy.
Warming and National Income
There is some debate about the magnitude of warming experienced worldwide over the past century. However, there is more debate about how much manmade carbon dioxide (CO2) emissions have contributed to this increase in temperature, and there is even greater uncertainty about how rapidly the Earth will warm over the next century and beyond.[2]
If there will be little warming, then there is little need to address carbon emissions. However, regardless of the amount of projected warming, policies should be evaluated by comparing their impact relative to their costs. We find that carbon policies flunk the cost-benefit test by wide margins.
When considering both costs and benefits, a carbon policy with restrictions similar in size and scope to those in the Waxman–Markey legislation (an 80 percent cut in CO2 emissions by 2050),[3] which the House of Representatives passed in 2009, would lead to:
An aggregate income loss to the U.S. of $207.8 trillion by 2100;
An aggregate income loss worldwide of $109.6 trillion by 2100;
A one-year worldwide loss of $3.5 trillion in 2100, equivalent to 4.75 percent of U.S. gross domestic product (GDP); and
Adverse impacts, on net, in every year of implementation.
These same results would hold for a carbon tax, and the results are even worse if more countries adopt the carbon-restricting policies.
Economics of Warming
For the purpose of this analysis, we assumed warming of 4.5 degrees Celsius by 2100, a high-end estimate by the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC).[4] This estimate also assigns the greatest change in warming for a given change in carbon emissions. In short, it is a best-case scenario for supporting a carbon policy, because it has the highest estimated temperature and the greatest reduction in warming for given policy interventions.
Estimating the economic impact from warming has traditionally followed one of two paths. The first compares the per capita income of different countries to their average temperatures. Those who are uncomfortable with blaming the weather for weak democratic institutions believe this method exaggerates warming’s negative effect because of the preponderance of dysfunctional governments found at low latitudes.
The second path creates models of economic activity built with equations that estimate the impacts of warming on various sub-sectors of the economy. The complexity of an economy and the complexity of responses by various sectors to warming make this method extremely difficult. Further, biases, which may be subconscious, will be introduced by the researchers’ choices of which impacts to include.
A recent paper by Melissa Dell and her coauthors offers an alternative calculation that avoids the complexity of the second method and the problems of the geographic distribution of civic quality.[5] They analyzed 125 countries over 55 years to estimate the impact of warming on each country’s GDP. By focusing on the impact on overall economic activity, they include all the negative and positive impacts of warming on income. Their statistical technique uses annual changes in temperature and avoids the problems of a simple cross-country comparison.
They found that countries with above-average income for the sample period suffered no impact from warming. On the other hand, countries with below-average income suffered a significant 1.3 percentage point decrease in their growth rate for each degree (Celsius) increase in temperature.
Poverty and Climate Impacts
Although most poverty policies address relative poverty, absolute poverty is a greater concern when assessing the impact of climate on income. As countries become richer, they can afford to air-condition larger fractions of their homes, businesses, and factories. In addition, the climate-sensitive agricultural sector typically becomes a smaller fraction of GDP. At the same time, richer countries can afford to plant the more expensive, climate-tolerant hybrid seeds and spend more on irrigation and other yield-enhancing agricultural capital.
As with virtually all adversity, a stronger economy helps to overcome the challenges posed by warming—although not all effects of warming on income are negative.[6] By the same logic, as weak economies grow stronger, the impact of global warming becomes less problematic.
Expected economic growth of the developing countries will move more and more countries above the income threshold at which Dell et al. found a negative impact on economic growth. However, rising temperatures will retard the progress toward this climate insulation. Policies to moderate warming could, therefore, help poorer countries reach this income threshold sooner and reduce the economic losses caused by warming until they do so.
The authors divided their database into high-income and low-income groups by comparing each country’s per capita GDP to the world average for the year in which the country entered the database. Those above the cutoff are high income. One of the authors suggested that the average income for the middle year (1976) of their database would be a proxy for the threshold of income. This threshold is $6,574 in 2011 dollars. A single threshold makes an admittedly crude variable, but we use it in our analysis because Dell and her coauthors used it.
Costs of Carbon Cuts
On the other side of the equation is the cost to economic growth from cutting carbon emissions through policies that increase costs. Carbon caps and carbon taxes will have roughly the same economic impact if they reduce carbon emissions to the same degree. Estimates of the economic impacts vary depending on the assumptions about the availability of alternatives to cutting carbon. Notable alternatives include building additional nuclear capacity; capturing and sequestering carbon, especially from coal-fired power plants; and offsetting emissions with verifiable and permanent carbon reductions elsewhere.[7]
Although more generous toward nuclear capacity, carbon capture, and offsets than our analysis at The Heritage Foundation, the Environmental Protection Agency (EPA) analysis of the Lieberman–Warner bill did not use the much higher—therefore the less believable—target for offsets found in later bills, such as Waxman–Markey. In its analysis of Lieberman–Warner, the EPA estimated that the carbon cuts would reduce the annual U.S. economic growth rate by 0.11 percentage point.[8]
The third factor needed for the calculation is the impact that the climate policy would have on average world temperature. Chip Knappenberger estimated that the carbon cuts from Waxman–Markey (slightly larger than the cuts from Lieberman–Warner) would moderate world temperatures 0.19 degree Celsius by the year 2100.[9] He assumed the same IPCC high-end sensitivity of temperature to carbon levels: 4.5 degrees Celsius for a doubling of carbon dioxide. Therefore, this gives a high-end estimate of the temperature impact of any carbon reductions.
Knappenberger estimated that the temperature could be moderated by up to 0.4 degree by 2100 if all Kyoto Annex I countries participated in a similar carbon policy.
The Calculations
We projected per capita and aggregate income for each of 179 countries using 2011 income data from the International Monetary Fund (IMF), population and population growth projections from the IMF and the World Bank, and income growth projections from PricewaterhouseCoopers. (For more information on this calculation, see the Appendix.)
To generate the baseline case, the economic growth rate for countries with per capita GDP below $6,574 in real 2011 dollars was reduced by 1.3 percentage points times the increase in temperature since 2011. Over time, more and more countries pass the Dell threshold and are no longer subject to the GDP reductions of increased warming. On the other hand, those that have yet to pass the threshold find the increasing temperature continuously reduces their economic growth.
For the policy case, those countries implementing carbon policies—just the U.S. in the first scenario and all of the Kyoto Annex I countries in the second scenario—find that their annual economic growth rate is reduced by 0.11 percentage point per the EPA estimate for the entire period. At the same time, the economic growth rates for countries still below the $6,574 threshold increased as temperatures rise more slowly. This better growth results from a lower temperature penalty. However, this moderation of the temperature penalty is small, especially in the early years.
The Results
For the scenario in which only the U.S. enacts the carbon policy, the impact is a significant net loss to world GDP. The calculations show gains in the poorer coun

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

dopting คาร์บอนข้อจำกัดขนาดข้อบังคับตามใบหมวก และค้า Lieberman – วอร์เนอร์และ Waxman – Markey หรือรายการมวย – แซนเดอร์ส์ภาษีคาร์บอนจะเป็นอันตรายต่อสหรัฐอเมริกาและเศรษฐกิจโลก โดย 2100 เศรษฐกิจโลกจะสูญเสียกว่า $100 ล้านล้าน วิเคราะห์ให้เห็นว่า ประเทศที่ มีเศรษฐกิจแข็งแกร่งสามารถเอาชนะความท้าทายที่เกิดจากภาวะโลกร้อน แน่นอน เจริญเติบโตรวดเร็วจะช่วยเศรษฐกิจจากผลกระทบด้านลบของภาวะโลกร้อนจะใช้นโยบายโลกร้อนกระทบรายได้โลกใช้คาร์บอนข้อจำกัดของขนาดที่พบในส่วนหมวก และค้า Lieberman – วอร์เนอร์ [1] จะจริงลดรายได้จากทั่วโลก แม้หลังจากบัญชีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของภาวะโลกร้อนมีการควบคุม ต้นทุนจะเกินประโยชน์โดยมากกว่า $100 ล้านล้านผ่านส่วนเหลือของศตวรรษที่ 21 ผลกระทบ perverse นโยบายสภาพภูมิอากาศจะยิ่งแย่ลงถ้าประเทศพัฒนาแล้วสำคัญเข้าร่วมสหรัฐอเมริกาในการดำเนินนโยบายเทียบเท่าในการจำกัดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก สุทธิเท่าใดจะเติบโตขยายตัวอย่างมาก เพิ่มเติม ทำให้ผู้ทำงานในสองทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษนี้ประสบการขาดทุนกำไรขาดทุนประจำปีที่จะนับเวลามากกว่าผู้ประสบในช่วงปีแรก ๆ ของนโยบายสภาพภูมิอากาศร้อนและรายได้แห่งชาติมีบางอภิปรายเกี่ยวกับขนาดของร้อนประสบการณ์ทั่วโลกกว่าศตวรรษผ่านมา อย่างไรก็ตาม มีอภิปรายเพิ่มเติมเกี่ยวกับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จำนวนหวั่นมีส่วนปล่อยก๊าซเรือนกระจก (CO2) เพิ่มขึ้นอุณหภูมิ และมีความไม่แน่นอนยิ่งเกี่ยวกับวิธีรวดเร็วโลกจะอุ่น กว่า ศตวรรษถัดไป และนอกเหนือจาก[2]ถ้าจะร้อนเล็กน้อย เล็กน้อย ต้องการปล่อยก๊าซคาร์บอนที่อยู่ อย่างไรก็ตาม ว่ายอดเงินของการคาดการณ์ภาวะโลกร้อน นโยบายควรมีประเมิน โดยการเปรียบเทียบผลเมื่อเทียบกับต้นทุนของพวกเขา เราพบว่า นโยบายคาร์บอน flunk ทดสอบประโยชน์ของต้นทุน โดยขอบกว้างเมื่อได้พิจารณาทั้งต้นทุน และผลประโยชน์ นโยบายคาร์บอน มีข้อจำกัดกับขนาดและขอบเขตในกฎหมาย Waxman – Markey (เป็นร้อยละ 80 ตัดปล่อย CO2 ภายในปี 2050), [3] ซึ่งราษฎรผ่านใน 2009 จะนำไปสู่:การสูญเสียรายได้รวมของ $207.8 ล้านล้าน โดย 2100 สหรัฐอเมริกาการสูญเสียรายได้รวมทั่วโลกของ $109.6 ล้านล้าน โดย 2100สูญเสียทั่วโลก 1 ปีของ $3.5 ล้านล้านใน 2100 เทียบเท่ากับระดับ 4.75 เปอร์เซ็นต์ของสหรัฐฯ รวมผลิตภัณฑ์ภายในประเทศ (GDP); และร้ายต่อผล สุทธิ ในทุกปีของการดำเนินการผลเดียวกันเหล่านี้จะเก็บภาษีคาร์บอน และผลจะยิ่งแย่ลงถ้าประเทศอื่น ๆ นำนโยบายคาร์บอนจำกัดเศรษฐศาสตร์ของภาวะโลกร้อนเพื่อวิเคราะห์นี้ เราสันนิษฐานร้อน 4.5 องศาเซลเซียสโดย 2100 ประเมินคุณภาพสูง โดยแผงว่าด้วยในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (IPCC)[4] ประเมินนี้ยังกำหนดให้เปลี่ยนแปลงมากที่สุดในภาวะโลกร้อนในการเปลี่ยนแปลงที่กำหนดในการปล่อยก๊าซคาร์บอน ในระยะสั้น ได้กรณี best-case เพื่อสนับสนุนนโยบายคาร์บอน เนื่องจากมีอุณหภูมิประมาณสูงสุดและลดลงมากที่สุดในภาวะโลกร้อนสำหรับมอบให้การแทรกแซงนโยบายประเมินผลกระทบทางเศรษฐกิจจากภาวะโลกร้อนซึ่งตามเส้นทางที่สองอย่างใดอย่างหนึ่ง แรกเปรียบเทียบรายได้ต่อหัวของประเทศแตกต่างกันของอุณหภูมิเฉลี่ย คนที่อึดอัดกับ blaming อากาศสำหรับสถาบันประชาธิปไตยอ่อนแอเชื่อว่า วิธีการนี้ exaggerates ร้อนของผลกระทบเนื่องจากการกำกับของรัฐบาลนบาแห่ง latitudes ต่ำเส้นทางที่สองสร้างรูปแบบของกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่มีสมการที่ประเมินผลกระทบของภาวะโลกร้อนในภาคย่อยต่าง ๆ ของเศรษฐกิจ ความซับซ้อนของเศรษฐกิจและความซับซ้อนของการตอบสนองตามภาคต่าง ๆ กับภาวะโลกร้อนทำวิธีนี้เป็นเรื่องยากมาก ต่อไป ยอม ซึ่งอาจเป็น subconscious จะนำมาใช้ โดยเลือกของนักวิจัยที่ส่งผลกระทบต่อการรวมเอกสารล่าสุด โดยเมลิสซา Dell และ coauthors ของเธอมีการคำนวณอื่นที่หลีกเลี่ยงปัญหาของการกระจายทางภูมิศาสตร์ของพลเมืองและความซับซ้อนของวิธีการที่สอง[5] พวกเขาวิเคราะห์ 125 ประเทศกว่า 55 ปีเพื่อประเมินผลกระทบของภาวะโลกร้อนใน GDP ของแต่ละประเทศ โดยเน้นผลกระทบต่อกิจกรรมทางเศรษฐกิจโดยรวม พวกเขารวมทั้งหมดลบ และบวกผลกระทบของภาวะโลกร้อนจากรายได้ เทคนิคทางสถิติของพวกเขาใช้ประจำปีการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิ และหลีกเลี่ยงปัญหาของการเปรียบเทียบเรื่องที่ครอสคันทรีพวกเขาพบว่า ประเทศที่ มีรายได้สูงกว่าค่าเฉลี่ยสำหรับรอบระยะเวลาตัวอย่างรับความเดือดร้อนไม่มีผลกระทบจากภาวะโลกร้อน บนมืออื่น ๆ ประเทศที่ มีรายได้ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยประสบ 1.3 เปอร์เซ็นต์สำคัญจุดลดลงในอัตราการเติบโตของพวกเขาสำหรับแต่ละระดับ (เซลเซียส) เพิ่มอุณหภูมิความยากจนและผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศแม้ว่านโยบายความยากจนส่วนใหญ่สัมพันธ์กับความยากจน ความยากจนสัมบูรณ์เป็นกังวลมากขึ้นเมื่อประเมินผลกระทบของสภาพภูมิอากาศจากรายได้ เป็นประเทศเป็นขึ้น พวกเขาสามารถจะปรับอากาศส่วนใหญ่ ของบ้าน ธุรกิจ โรงงาน แห่ง ภาคการเกษตรตรงตามสภาพภูมิอากาศโดยทั่วไปกลายเป็น เศษเล็กของ GDP ในเวลาเดียวกัน ประเทศยิ่งขึ้นสามารถจ่ายการปลูกเมล็ดพืชผสมแพงกว่า ทน กับสภาพอากาศ และใช้ในการชลประทาน และอื่น ๆ เพิ่มผลผลิตทางการเกษตรทุนเท่ากับความทุกข์ยากแทบทุก เศรษฐกิจแข็งแกร่งช่วยให้เอาชนะความท้าทายโดยร้อน — แม้ว่าผลกระทบไม่ร้อนจากรายได้จะเป็นค่าลบ[6] โดยตรรกะเดียวกัน เป็นอ่อนแอเศรษฐกิจเติบโตแข็งแกร่ง ผลกระทบของภาวะโลกร้อนจะมีปัญหาน้อยคาดเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศกำลังพัฒนาจะย้ายประเทศมาก ขึ้นเหนือขีดจำกัดรายได้ที่ Dell et al. พบผลกระทบเชิงลบในการเติบโตทางเศรษฐกิจ อย่างไรก็ตาม อุณหภูมิสูงขึ้นจะถ่วงคืบนี้อากาศฉนวนกันความร้อน นโยบายเพื่อบรรเทาภาวะโลกร้อนได้ ดังนั้น ช่วยประเทศย่อมเข้าถึงขีดจำกัดนี้รายได้เร็ว และลดความสูญเสียทางเศรษฐกิจที่เกิดจากภาวะโลกร้อนจนทำให้ผู้เขียนแบ่งฐานข้อมูลของพวกเขาเป็นกลุ่มที่ร่ำรวย และแนซ์ โดยเปรียบเทียบแต่ละประเทศของเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงให้ค่าเฉลี่ยของโลกที่ประเทศป้อนต่อปี ที่ด้านบนตัดมีรายได้สูง หนึ่งในผู้เขียนแนะนำว่า รายได้กลางปี (1976) ของฐานข้อมูลของพวกเขาจะเป็นพร็อกซีสำหรับขีดจำกัดของรายได้ ขีดจำกัดนี้เป็น $6,574 ใน 2011 ดอลลาร์ ขีดจำกัดเดียวที่ทำให้ตัวแปรดิบเป็นที่ยอมรับ แต่เราใช้ในการวิเคราะห์ของเราเนื่องจาก Dell และ coauthors ของเธอใช้มันต้นทุนการตัดคาร์บอนอีกด้านหนึ่งของสมการเป็นค่าใช้จ่ายการเติบโตทางเศรษฐกิจจากการปล่อยก๊าซคาร์บอนตัดผ่านนโยบายที่เพิ่มต้นทุน ฝาคาร์บอนและภาษีคาร์บอนจะได้ประมาณผลกระทบทางเศรษฐกิจเดียวกันถ้าจะลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในองศาเดียวกับ ประเมินผลกระทบทางเศรษฐกิจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับสมมติฐานเกี่ยวกับความพร้อมใช้งานตัวเลือกการตัดคาร์บอน ทางเลือกที่โดดเด่นรวมถึงอาคารผลิตนิวเคลียร์เพิ่มเติม การจับและแนวคาร์บอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากโรงไฟฟ้าถ่าน และออฟเซ็ตปล่อยกับลดคาร์บอนพิสูจน์ และถาวรอื่น ๆ[7]แม้ว่าน้ำใจต่อกำลังการผลิตนิวเคลียร์ จับคาร์บอน และปรับค่ากว่าเราวิเคราะห์ที่มูลนิธิเดอะเฮอริเทจ การวิเคราะห์หน่วยงานป้องกันสิ่งแวดล้อม (EPA) Lieberman – วอร์เนอร์ตั๋วไม่ได้ใช้สูงมาก — ดังนั้นการไม่เชื่อ — เป้าหมายสำหรับการปรับค่าที่พบในภายหลัง เช่น Waxman – Markey ในการวิเคราะห์ของ Lieberman – วอร์เนอร์ EPA ที่ประมาณว่า ตัดคาร์บอนจะช่วยลดอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจสหรัฐฯ ประจำปี โดยเปอร์เซ็นต์ 0.11 จุด[8]ปัจจัยที่สามที่จำเป็นสำหรับการคำนวณผลกระทบที่ว่า นโยบายสภาพภูมิอากาศจะมีโดยเฉลี่ยอุณหภูมิของโลกได้ ชิ Knappenberger ประมาณว่า ตัดคาร์บอนจาก Waxman – Markey (เล็กน้อยมากกว่าการตัดจาก Lieberman – วอร์เนอร์) จะบรรเทาอุณหภูมิโลก 0.19 องศาเซลเซียสภายในปี 2100[9] เขาสันนิษฐานกัน IPCC สูงระดับความสำคัญของอุณหภูมิระดับคาร์บอน: 4.5 องศาเซลเซียสสำหรับการจะของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ดังนั้น นี้ช่วยให้ประเมินสูงอุณหภูมิผลกระทบของการลดคาร์บอนKnappenberger ประเมินว่า อุณหภูมิอาจจะมีควบคุม โดยถึง 0.4 องศา โดย 2100 ถ้าเกียวโตทั้งหมดแอนเน็กซ์ฉันประเทศเข้าร่วมนโยบายคาร์บอนเหมือนกันการคำนวณเราคาดว่ารายได้ต่อหัว และรวมสำหรับแต่ละประเทศ 179 ใช้ 2011 ข้อมูลรายได้ จากกองทุนเงินของระหว่างประเทศ (IMF), ประชากรประชากรการคาดการณ์การเติบโตจาก IMF และธนาคารโลก และรายได้เติบโตประมาณจากไพรซ์ (สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการคำนวณนี้ ดูภาคผนวก)สร้างกรณีและปัญหาพื้นฐาน อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจในประเทศที่มี GDP ต่อหัวต่ำกว่า $6,574 ในดอลลาร์จริง 2011 ถูกลดลง 1.3 เปอร์เซ็นต์จุดเวลาการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิตั้งแต่ 2011 ช่วงเวลา ประเทศมาก ขึ้นผ่านขีดจำกัดของ Dell และจะไม่ มีการลด GDP ของภาวะโลกร้อนเพิ่มขึ้น บนมืออื่น ๆ ผู้ที่ยังไม่ได้ผ่านขีดจำกัดค้นหาอุณหภูมิเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องช่วยลดการเติบโตทางเศรษฐกิจสำหรับกรณีนโยบาย ประเทศดำเนินนโยบายคาร์บอน — เพียงสหรัฐฯ ในสถานการณ์สมมติแรกและทั้งหมดเกียวโตแอนเน็กซ์ฉันประเทศในสถานการณ์ที่สองซึ่งพบว่า อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจประจำปีจะลดลงตามจุด 0.11 เปอร์เซ็นต์ต่อการประเมิน EPA สำหรับทั้งรอบระยะเวลา ในเวลาเดียวกัน อัตราเติบโตทางเศรษฐกิจในประเทศยังต่ำกว่าขีดจำกัด $6,574 เพิ่มขึ้น ตามอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นช้า นี้เจริญเติบโตดีผลจากการปรับอุณหภูมิต่ำ อย่างไรก็ตาม นี้ดูแลปรับอุณหภูมิเป็นเล็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงปีแรก ๆผลลัพธ์สำหรับสถานการณ์ที่เฉพาะสหรัฐฯ enacts นโยบายคาร์บอน ผลเป็นขาดทุนสุทธิสำคัญโลก GDP การคำนวณแสดงกำไรในประเทศและย่อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

dopting ข้อ จำกัด ของคาร์บอน ขนาดบังคับโดย ลีเบอร์แมน และ วอร์เนอร์ แว็กซ์แมน–มาร์กี้และหมวกและการค้าตั๋วหรือนักมวย–แซนเดอร์คาร์บอนเงินภาษีจะเป็นอันตรายต่อเศรษฐกิจสหรัฐและโลก โดย 2100 , เศรษฐกิจโลกจะสูญเสียมากขึ้นกว่า $ 100 ล้าน การวิเคราะห์ชี้ให้เห็นว่าประเทศที่มีเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งสามารถเอาชนะความท้าทายถูกวางโดยตรง แน่นอนการเจริญเติบโตได้เร็วขึ้นจะป้องกันเศรษฐกิจจากผลกระทบของภาวะโลกร้อน
จะใช้นโยบายภาวะโลกร้อนส่งผลต่อรายได้ของโลก
ใช้คาร์บอน ข้อ จำกัด ของขนาดที่พบใน ลีเบอร์แมน และ วอร์เนอร์ หมวกและการค้าบิล [ 1 ] จะลดรายได้ทั่วโลก แม้หลังจากการบัญชีสำหรับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของมีปัญหาค่าใช้จ่ายจะเกินประโยชน์โดยมากกว่า $ 100 ล้านในช่วงที่เหลือของศตวรรษที่ 21 ผลกระทบของนโยบายการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ขี้อ้อน ยิ่งจะแย่ ถ้าสาขาพัฒนาประเทศเข้าร่วมสหรัฐในการใช้นโยบายการจำกัดเท่ากับการปล่อยก๊าซคาร์บอน นอกจากนี้ ผลกระทบสุทธิจะเติบโตชี้แจง ,ทำให้คนที่ทำงานในช่วงทศวรรษที่สองของศตวรรษนี้จะต้องสูญเสียรายได้ที่จะได้เป็นร้อยๆครั้งมากกว่าผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนในช่วงปีแรกของนโยบายสภาพภูมิอากาศร้อนและ
.
รายได้ประชาชาติมีการอภิปรายเกี่ยวกับความสำคัญของภาวะโลกร้อนที่มีประสบการณ์ทั่วโลกกว่าศตวรรษที่ผ่านมา อย่างไรก็ตามมีการอภิปรายเพิ่มเติมเกี่ยวกับเท่าใด manmade ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ( CO2 ) ได้สนับสนุนการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมินี้ และมีความไม่แน่นอนมากขึ้นเกี่ยวกับวิธีการอย่างรวดเร็วโลกจะอุ่นกว่าศตวรรษหน้า และเกิน . [ 2 ]
ถ้าจะมีเพียงเล็กน้อยร้อนแล้วมีเพียงเล็กน้อยที่ต้องอยู่ที่การปล่อยก๊าซคาร์บอน อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าปริมาณที่คาดการณ์โลกร้อนขึ้นนโยบายที่ควรได้รับการประเมินโดยการเปรียบเทียบผลกระทบของพวกเขาเมื่อเทียบกับค่าใช้จ่ายของพวกเขา เราพบว่านโยบายของคาร์บอนได้ต้นทุนและผลตอบแทนแบบทดสอบโดยขอบกว้าง
เมื่อพิจารณาทั้งต้นทุนและผลประโยชน์นโยบายคาร์บอนที่มีข้อ จำกัด ที่คล้ายกันในขนาดและขอบเขตที่กฎหมาย แว็กซ์แมน–มาร์กี้ ( 80 เปอร์เซ็นต์ลดการปล่อย CO2 ภายในปี 2050 ) [ 3 ] ซึ่งสภาผู้แทนราษฎรผ่านใน 2009นำไปสู่ :
รวมรายได้สูญเสียไปที่สหรัฐอเมริกา $ 207.8 ล้านล้านโดย 2100 ;
การสูญเสียรายได้รวมทั่วโลก $ 109.6 ล้านล้านโดย 2100 ;
ปีทั่วโลกขาดทุน $ 3.5 ล้านใน 2100 เทียบเท่ากับสหรัฐ 4.75 เปอร์เซ็นต์ของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ( จีดีพี ) ; และ
ผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ในสุทธิ ในทุกปีของการดำเนินงาน .
ผลลัพธ์เหล่านี้เดียวกันจะถือเป็นคาร์บอน ภาษีและผลลัพธ์จะยิ่งแย่ลงถ้าประเทศอื่นใช้ คาร์บอน จำกัด นโยบายเศรษฐกิจของภาวะโลกร้อน

สำหรับวัตถุประสงค์ของการวิเคราะห์นี้เราถือว่าอุ่น 4.5 องศาเซลเซียส โดย 2100 ประเมินระดับไฮเอนด์ โดยคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ( IPCC ) . [ 4 ] ประมาณนี้ยังทำได้โดยการเปลี่ยนแปลงมากที่สุดในภาวะโลกร้อนสำหรับ ให้เปลี่ยนในการปล่อยก๊าซคาร์บอน ในสั้นมันเป็นกรณีที่ดีที่สุดสถานการณ์เพื่อสนับสนุนนโยบายคาร์บอน เนื่องจากมีอุณหภูมิสูงสุดประมาณและการลดลงมากที่สุดในการอุ่นให้นโยบายแทรกแซง .
ประเมินผลกระทบทางเศรษฐกิจจากภาวะโลกร้อนตามเนื้อผ้าตามหนึ่งในสองเส้นทาง แรกเทียบรายได้ต่อหัวของแต่ละประเทศจะเฉลี่ยอุณหภูมิผู้ที่ไม่สบายใจกับโทษสภาพอากาศสถาบันประชาธิปไตยที่อ่อนแอ เชื่อว่าวิธีนี้พูดเกินจริงร้อนของผลกระทบเชิงลบเพราะความเหนือกว่าของรัฐบาล พบว่า อยู่ในละติจูดต่ำผิดปกติ .
เส้นทางที่สองจะสร้างรูปแบบของกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่สร้างขึ้นด้วยสมการที่ประมาณการผลกระทบของภาวะโลกร้อนต่อภาคย่อยต่างๆ ของระบบเศรษฐกิจความซับซ้อนของระบบเศรษฐกิจ และความซับซ้อนของการตอบสนองจากภาคต่าง ๆเพื่ออุ่นให้วิธีนี้ยากมาก เพิ่มเติม อคติ ซึ่งอาจเป็นจิตใต้สำนึก จะนำโดยนักวิจัย ' ตัวเลือกซึ่งผลกระทบรวม .
ล่าสุดกระดาษโดย Melissa Dell และ coauthors เธอเสนอทางเลือกที่หลีกเลี่ยงความซับซ้อนของการคำนวณวิธีที่สอง และปัญหาของการกระจายทางภูมิศาสตร์ของคุณภาพสังคม . [ 5 ] พวกเขาวิเคราะห์ 125 ประเทศ กว่า 55 ปี ประมาณการผลกระทบของภาวะโลกร้อนต่อ GDP ของแต่ละประเทศ โดยเน้นผลกระทบต่อกิจกรรมทางเศรษฐกิจโดยรวมมีทั้งลบและบวก ผลกระทบของภาวะโลกร้อนต่อรายได้ เทคนิคทางสถิติ การเปลี่ยนแปลงในอุณหภูมิประและเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาการเปรียบเทียบข้ามประเทศได้ง่ายๆ
พวกเขาพบว่าประเทศที่มีรายได้เฉลี่ยข้างต้นสำหรับระยะเวลาตัวอย่างไม่มีผลกระทบจากโลกร้อน . บนมืออื่น ๆที่ประเทศที่มีรายได้เฉลี่ยความเดือดร้อนอย่างมีนัยสำคัญด้านล่าง 1จุดที่ 3 เปอร์เซ็นต์การลดลงในอัตราการเจริญเติบโตของพวกเขาสำหรับแต่ละระดับ ( องศาเซลเซียส ) อุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้นและผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศความยากจน .

แม้ว่านโยบายความยากจนมากที่สุดที่อยู่ในความยากจน ความยากจนสัมบูรณ์เป็นกังวลมากขึ้นเมื่อการประเมินผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในรายได้ เป็นประเทศที่กลายเป็นคนรวย พวกเขาสามารถมีเศษส่วนขนาดใหญ่ของบ้านของพวกเขา , ธุรกิจ และโรงงานอุตสาหกรรมนอกจากนี้ บรรยากาศความไวภาคเกษตรมักจะกลายเป็นเศษเสี้ยวเล็ก ๆของ GDP ในขณะเดียวกัน ประเทศร่ำรวยสามารถซื้อพืชราคาแพงมากขึ้น บรรยากาศใจกว้างลูกผสมเมล็ดและใช้จ่ายมากขึ้นในน้ำ และผลผลิตอื่น ๆเพิ่มทุนการเกษตร
เป็นกับแทบทุกความทุกข์ยากเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งจะช่วยให้เอาชนะความท้าทายที่เกิดจากภาวะโลกร้อนถึงแม้ว่าจะไม่ทั้งหมด ผลของภาวะโลกร้อนต่อรายได้ลบ . [ 6 ] โดยตรรกะเดียวกัน เป็นเศรษฐกิจที่อ่อนแอเติบโตแข็งแกร่ง ผลกระทบของภาวะโลกร้อนกลายเป็นปัญหาน้อยกว่า
คาดว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศกำลังพัฒนาจะย้ายมากขึ้นและรายได้ของประเทศข้างต้นที่ ซึ่ง Dell et al .พบว่า ผลกระทบต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ อย่างไรก็ตาม อุณหภูมิที่สูงขึ้นจะชะลอความก้าวหน้านี้สภาพอากาศ ฉนวนกันความร้อน นโยบายให้ร้อนปานกลางได้ จึงช่วยให้ประเทศยากจนเข้าถึงเกณฑ์รายได้นี้เร็วและลดความเสียหายทางเศรษฐกิจที่เกิดจากภาวะโลกร้อนที่จนกว่าพวกเขาจะทำ .
ผู้เขียนแบ่งฐานข้อมูลออกเป็นกลุ่มที่มีรายได้น้อยและโดยเปรียบเทียบของแต่ละประเทศต่อหัว GDP โลกเฉลี่ยต่อปีในประเทศเข้าฐานข้อมูล ผู้อยู่เหนือกลุ่มรายได้สูง หนึ่งในผู้เขียนชี้ให้เห็นว่ารายได้เฉลี่ยต่อปีกลาง ( 1976 ) ของฐานข้อมูลของพวกเขาจะเป็นพร็อกซี่สำหรับเกณฑ์ของรายได้เกณฑ์นี้เป็น $ 6574 2011 ดอลลาร์ ทำให้ตัวแปรเกณฑ์เดียวกันดิบ แต่เราใช้ในการวิเคราะห์ของเรา เพราะ Dell และ coauthors ของเธอใช้มันตัดคาร์บอน
.
ต้นทุนในด้านอื่น ๆของสมการเป็นค่าใช้จ่ายเพื่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจจากการตัดการปล่อยก๊าซคาร์บอนผ่านนโยบายที่เพิ่มต้นทุนหมวกคาร์บอนภาษี คาร์บอนก็ประมาณเดียวกันกับผลกระทบทางเศรษฐกิจหากพวกเขาลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนในระดับเดียวกัน ประมาณการผลกระทบแตกต่างกันขึ้นอยู่กับสมมติฐานเกี่ยวกับความพร้อมของทางเลือกที่จะตัดคาร์บอน ทางเลือกที่เด่น ได้แก่ การสร้างขีดความสามารถนิวเคลียร์เพิ่มเติม ; จับและอายัดคาร์บอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากโรงไฟฟ้าพลังถ่านหิน ;การตรวจสอบและการหักล้างกับถาวร ลดคาร์บอนและที่อื่น ๆ . [ 7 ]
ถึงแม้ว่าจิตใจต่อความจุนิวเคลียร์การดักจับคาร์บอนและชดเชยกว่าการวิเคราะห์ของเราในมรดกที่มูลนิธิ หน่วยงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อม ( EPA ) การวิเคราะห์ ลีเบอร์แมน และ วอร์เนอร์ บิลไม่ได้ใช้มากขึ้นจึงน่าเชื่อถือน้อยกว่าเป้าหมาย เพื่อชดเชย พบใน ตั๋วทีหลังเช่น แว็กซ์แมน และ มาร์กี้ . ในการวิเคราะห์ของ ลีเบอร์แมน และ วอร์เนอร์ , EPA ประมาณการว่าคาร์บอนลดจะลดอัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจประจำปีของสหรัฐโดย 0.11 ชี้ร้อยละ . [ 8 ]
3 ปัจจัยที่จำเป็นสำหรับการคำนวณคือ ผลกระทบที่สภาพภูมิอากาศนโยบายจะมีอุณหภูมิโดยเฉลี่ยของโลก .ชิป knappenberger คาดว่าคาร์บอน ตัดจาก แว็กซ์แมน–มาร์กี้ ( ขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อย ตัดจาก ลีเบอร์แมน ( วอร์เนอร์ ) จะอยู่โลกอุณหภูมิ 0.19 องศาเซลเซียส ภายในปี 2100 . [ 9 ] เขาถือว่าเดียวกัน ความไวของ IPCC สูงอุณหภูมิระดับคาร์บอน : 4.5 องศาเซลเซียส เป็นสองเท่าของคาร์บอนไดออกไซด์ ดังนั้นนี้จะช่วยให้ประเมินสูงของอุณหภูมิใด ๆผลกระทบของคาร์บอน ( .
knappenberger คาดว่าอุณหภูมิอาจจะทำให้ถึง 0.4 องศาโดย 2100 ถ้าเกียวโตภาคผนวกประเทศมีส่วนร่วมในนโยบายคาร์บอน

คิดคล้ายกันเราคาดการณ์รายได้ต่อหัว และรวมสำหรับแต่ละ 179 ประเทศโดยใช้ 2011 ข้อมูลรายได้จากกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ( ไอเอ็มเอฟ ) , ประชากร และการเติบโตของประชากรจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศและธนาคารโลก และประมาณการรายได้จาก PricewaterhouseCoopers . ( สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการคำนวณนี้ดูภาคผนวก )
เพื่อสร้างฐานกรณีอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศที่มี GDP ต่อหัวต่ำกว่า $ 6574 จริง 2011 ดอลลาร์ ลดลงร้อยละ 1.3 คะแนนครั้งที่อุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้นตั้งแต่ปี 2554 ตลอดเวลา ประเทศมากขึ้นและผ่านเกณฑ์ของ Dell และจะไม่มีการปรับลด เพิ่มความอบอุ่น บนมืออื่น ๆผู้ที่ยังไม่ได้ผ่านเกณฑ์การค้นหาเพิ่มอุณหภูมิอย่างต่อเนื่องช่วยลดการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของพวกเขา .
สำหรับกรณีนโยบาย ประเทศเหล่านั้นการดําเนินนโยบายคาร์บอนเพียงสหรัฐอเมริกาในสถานการณ์ก่อนและทั้งหมดของเกียวโตภาคผนวกประเทศในสถานการณ์ที่สองพบว่าอัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจปีลดลง 011 เปอร์เซ็นต์ต่อ EPA ประมาณการสำหรับระยะเวลาทั้งหมด ในขณะเดียวกัน อัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศยังต่ำกว่า $ 6574 เกณฑ์เพิ่มขึ้นเมื่ออุณหภูมิสูงขึ้นช้า นี้การเจริญเติบโตที่ดีขึ้น ผลจาก ปรับอุณหภูมิ อย่างไรก็ตาม การดูแลของอุณหภูมิโทษเล็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงปีแรกๆ

ผล .สำหรับสถานการณ์ที่เฉพาะ enacts คาร์บอนนโยบายสหรัฐ ผลกระทบคือ ขาดทุนสุทธินัยโลก GDP การคํานวณแสดงกำไรในกลุ่มก๊วน