Modern English (1500 to the present

Modern English (1500 to the present): Modern English developed after William Caxton established his printing press at Westminster Abbey in 1476. Johann Gutenberg invented the printing press in Germany around 1450, but Caxton set up England's first press. The Bible and some valuable manuscripts were printed. The invention of the printing press made books available to more people. The books became cheaper and more people learned to read. Printing also brought standardization to English.

By the time of Shakespeare's writings (1592-1616), the language had become clearly recognizable as Modern English. There were three big developments in the world at the beginning of Modern English period: the Renaissance, the Industrial Revolution, and the British Colonialism.

It was during the English Renaissance that most of the words from Greek and Latin entered English. This period in English cultural history (early 16th century to the early 17th century) is sometimes referred to as "the age of Shakespeare" or "the Elizabethan era", taking the name of the English Renaissance's most famous author and most important monarch, respectively. During the reign of Queen Elizabeth I there was an explosion of culture in the form of support of the arts, popularization of the printing press, and massive amounts of sea travel.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาอังกฤษสมัยใหม่ (1500 ถึงปัจจุบัน): ภาษาอังกฤษสมัยใหม่พัฒนาขึ้นหลังจากที่ William Caxton ก่อตั้งแท่นพิมพ์ของเขาที่แอบบีเวสต์มินสเตอร์ใน 1476 Johann Gutenberg ประดิษฐ์แท่นพิมพ์ในเยอรมนีประมาณ 1450 แต่ Caxton ตั้งค่ากดครั้งแรกของอังกฤษ มีพิมพ์พระคัมภีร์และชกบาง การประดิษฐ์แท่นพิมพ์หนังสือให้บริการแก่ผู้คนมากขึ้น หนังสือกลายเป็นถูกกว่า และผู้คนมากขึ้นได้เรียนรู้การอ่าน พิมพ์นำมาตรฐานภาษาอังกฤษในช่วงเวลาที่งานเขียนของเชกสเปียร์ (1592-1616), ภาษากลายเป็นรู้จักอย่างชัดเจนเป็นภาษาอังกฤษสมัยใหม่ มีสามขนาดใหญ่พัฒนาในโลกที่เริ่มต้นระยะเวลาสมัยอังกฤษ: Renaissance การปฏิวัติอุตสาหกรรม และลัทธิ อาณานิคมอังกฤษมันเป็นช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอังกฤษว่า ส่วนใหญ่ของคำจากภาษากรีกและละตินป้อนอังกฤษ ระยะเวลาในประวัติศาสตร์วัฒนธรรมภาษาอังกฤษ (ช่วงต้นศตวรรษที่ 16 ถึงต้นศตวรรษที่ 17) บางครั้งเรียกว่าเป็น "ยุคของเช็คสเปียร์" หรือ "เอลิซาเบธยุค" ใช้ชื่อของผู้เขียนที่มีชื่อเสียงและพระมหากษัตริย์ที่สำคัญที่สุด ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอังกฤษตามลำดับ รัชสมัยของ Queen Elizabeth มีผมระเบิดของวัฒนธรรมในรูปแบบของการสนับสนุนศิลปะ เพียงกดพิมพ์ และท่องเที่ยวจำนวนมหาศาลของทะเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาอังกฤษสมัยใหม่ ( 1500 ถึงปัจจุบัน ) : ภาษาอังกฤษสมัยใหม่พัฒนาหลังจากที่ William Caxton ก่อตั้งของเขากดพิมพ์ที่เวสต์มินสเตอร์แอบบีย์ใน 819 . โยฮันน์กูเทนแบร์กคิดค้นกดพิมพ์ในเยอรมันประมาณ 1450 แต่ Caxton ตั้งกดแรกอังกฤษ พระคัมภีร์ต้นฉบับบางส่วนที่มีคุณค่าถูกพิมพ์ การประดิษฐ์ของการพิมพ์หนังสือสามารถใช้ได้กับผู้คนมากขึ้น หนังสือกลายเป็นราคาถูกและผู้คนเรียนรู้ที่จะอ่าน พิมพ์ยังนำมาตรฐานภาษาอังกฤษโดยเวลาของเช็คสเปียร์เขียน ( 1592-1616 ) , ภาษาได้กลายเป็นที่ชัดเจนเป็นที่รู้จักเป็นภาษาอังกฤษสมัยใหม่ มีขนาดใหญ่สามการพัฒนาในโลกที่จุดเริ่มต้นของระยะเวลาภาษาอังกฤษสมัยใหม่ สมัยฟื้นฟูศิลปวิทยาการ การปฏิวัติอุตสาหกรรม และการล่าอาณานิคมของอังกฤษมันอยู่ในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอังกฤษส่วนใหญ่ของคำมาจากภาษากรีกและละตินเข้าภาษาอังกฤษ ช่วงเวลาในประวัติศาสตร์วัฒนธรรมภาษาอังกฤษ ( ต้นศตวรรษที่ 16 และต้นศตวรรษที่ 17 ) บางครั้งก็เรียกว่า " ยุคของเชกสเปียร์” หรือ “สมัยเอลิซาเบธ” , สละชื่อของผู้เขียนที่มีชื่อเสียงที่สุดและสำคัญที่สุดของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอังกฤษพระมหากษัตริย์ตามลำดับ ในช่วงรัชสมัยของสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธฉันมีการระเบิดของวัฒนธรรมในรูปแบบของการสนับสนุนศิลปะ นิยมพิมพ์และจำนวนมหาศาลของทะเลท่องเที่ยว