In addition to these measures of pe

In addition to these measures of perception and action, Ganel and Goodale (2003) conducted another
task (i.e., manual estimation task) in which participants estimated the object widths using their
index finger and thumb. Ganel and Goodale assumed that the manual estimation task also measures
object perception and implemented it to reduce the memory demands of the above-mentioned perception
task. They found that participants processed both length and width in interaction with each
other like in the perception task.
Besides Ganel and Goodale (2003), other studies on the effects of visual illusions suggest that adults
process only task-relevant object information in action but process all available information in visual
perception (Aglioti, DeSouza, & Goodale, 1995; Bridgeman, Peery, & Anand, 1997; Dyde & Milner,
2002; Ganel, Tanzer, & Goodale, 2008; Haffenden, Schiff, & Goodale, 2001; Jackson & Shaw, 2000).
Goodale and Milner (1992, Milner and Goodale, 1995, 2008) interpret these findings as evidence for
a two visual systems model that assumes that the visual brain is divided into two anatomically and
functionally distinct pathways for object processing; a ventral pathway for object processing in visual
perception and a dorsal pathway for object processing in action. However, additional visual illusion
research with adults (Dassonville, Bridgeman, Bala, Thiem, & Sampanes, 2004; Franz, 2001; Franz,
Bülthoff, & Fahle, 2003; Franz & Gegenfurtner, 2008; Franz, Gegenfurtner, Bülthoff, & Fahle, 2000; Glover,
2002, 2004; Glover & Dixon, 2001), studies on neurological patients (Schenk, 2006), and even
studies using the Ganel and Goodale paradigm (Janczyk, Franz, & Kunde, 2010) suggest that the degree
to which these results can be interpreted as supporting a functional division of labor in dorsal and ventral streams is currently unknown. However, these issues have been discussed in detail elsewhere
(for recent updates, see Schenk, Franz, & Bruno, 2011; Westwood & Goodale, 2011). Rather than focusing
on this question, the current study asked to what degree we can extend Ganel and Goodale’s
(2003) results in adults to children.
The development of object processing in visual perception and action has not been examined in as
much detail in children as in adults. We do not know whether children also use different strategies
when they process multidimensional objects via perception and action. However, some studies have
examined whether the context in which children perceive an object and act on it influences their object
processing. Hanisch and colleagues (2001), for example, examined the effect of the Ebbinghaus
illusion on 5- to 12-year-olds’ perceptions and actions compared with those of adults. The Ebbinghaus
illusion is a contextual illusion because the size of context circles (i.e., either small or large circles)
influences the perceived size of a target circle. Hanisch and colleagues found an illusion effect in adults
when they estimated the size of the target circle (perception task) but not when they grasped the target
circle (action task). These results indicate that adults process the size of the target object in interaction
with the size of the context objects in perception but do so independently in action. The
findings in children deviated from those in adults because the context circles affected children’s perceptual
estimations and grasping movements. Furthermore, the illusion effect on grasping was stronger
in younger children compared with older children. These action task results indicate a
developmental trend in object processing from an interactive processing strategy to an independent
processing strategy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากมาตรการเหล่านี้รับรู้และการดำเนินการ Ganel และ Goodale (2003) ดำเนินการอื่นงาน (เช่น งานการประเมินตนเอง) ซึ่งผู้เข้าร่วมประมาณความกว้างของวัตถุที่ใช้ของพวกเขานิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือ Ganel และ Goodale สันนิษฐานว่า งานการประเมินตนเองที่วัดวัตถุการรับรู้ และนำมาใช้เพื่อลดความต้องการหน่วยความจำของการรับรู้ดังกล่าวข้างต้นงาน พวกเขาพบว่า ผู้เข้าร่วมการประมวลผลทั้งความยาวและความกว้างในการโต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆ เช่นในงานรับรู้นอกจากนี้ Ganel และ Goodale (2003), การศึกษาอื่น ๆ กับผลของภาพลวงแนะนำผู้ใหญ่ดำเนินการเฉพาะงานที่เกี่ยวข้องวัตถุข้อมูลในการดำเนินการ แต่การประมวลผลข้อมูลที่มีอยู่ใน visualการรับรู้ (Aglioti, DeSouza, & Goodale, 1995 Bridgeman, Peery และ อานันท์ 1997 Dyde & มิลเนอร์2002 Ganel, Tanzer, & Goodale, 2008 Haffenden สัด & Goodale, 2001 แจ็คสันและชอว์ 2000)Goodale และมิลเนอร์ (1992 มิลเนอร์และ Goodale, 1995, 2008) ตีความค้นพบเหล่านี้เป็นหลักฐานแบบจำลองระบบภาพที่สองซึ่งสันนิษฐานว่า ในสมองแบ่งเป็นสองตามหลักกายวิภาค และทางเดินที่แตกต่างกันตามหน้าที่สำหรับวัตถุการประมวลผล ทางเดินทางสัญญาณด้านล่างสำหรับวัตถุใน visualรับรู้และทางเดินหลังสำหรับวัตถุการประมวลผลในการกระทำ อย่างไรก็ตาม ภาพลวงตาภาพเพิ่มเติมวิจัยกับผู้ใหญ่ (Dassonville, Bridgeman หางไหม้ เทียม & Sampanes, 2004 ฟรานซ์ 2001 ฟรานซ์Bülthoff, & Fahle, 2003 ฟรานซ์ & Gegenfurtner, 2008 ฟรานซ์ Gegenfurtner, Bülthoff, & Fahle, 2000 โกลเวอร์2002, 2004 โกลเวอร์และดิกสัน 2001), ศึกษา ในผู้ป่วยทางระบบประสาท (Schenk, 2006), และแม้แต่โดยใช้กระบวนทัศน์ Ganel และ Goodale (Janczyk ฟรานซ์ & Kunde, 2010) งานศึกษาที่ระดับการซึ่ง ผลลัพธ์เหล่านี้สามารถตีความเป็นการสนับสนุนการแบ่งงานทำงานในกระแส และไม่รู้จักในขณะนี้ อย่างไรก็ตาม ปัญหาเหล่านี้มีการหารือในรายละเอียดอื่น ๆ(ปรับปรุงล่าสุด ดู Schenk ฟรานซ์ และ Bruno, 2011 Westwood & Goodale, 2011) แทนที่จะโฟกัสบนคำถามนี้ การศึกษาปัจจุบันถามไรเราสามารถขยายของ Goodale และ Ganelผลลัพธ์ (2003) ในผู้ใหญ่กับเด็กการพัฒนาของวัตถุการประมวลผลในการรับรู้ภาพและการดำเนินการไม่ผ่านการตรวจสอบในฐานะรายละเอียดมากในเด็กในผู้ใหญ่ เราไม่ทราบว่า เด็กยังใช้กลยุทธ์ที่แตกต่างเมื่อพวกเขาประมวลผลวัตถุหลายมิติผ่านการรับรู้และการกระทำ อย่างไรก็ตาม มีบางการศึกษาตรวจสอบว่าบริบทที่เด็กรับรู้วัตถุ และกระทำมันมีผลต่อวัตถุการประมวลผล Hanisch และเพื่อนร่วมงาน (2001), เช่น ตรวจสอบผลของเอ็บบิงก์เฮาส์ภาพลวงตาบน 5 กับ 12-ขวบ ' รับรู้และการดำเนินการเทียบกับของผู้ใหญ่ เอ็บบิงก์เฮาส์ภาพลวงตาภาพลวงตาบริบทเป็นเพราะขนาดของวงบริบท (เช่น ขนาดเล็ก หรือขนาดใหญ่วงกลม)มีอิทธิพลต่อขนาดของวงกลมเป้าหมายรับรู้ Hanisch และเพื่อนร่วมงานพบผลภาพลวงตาในผู้ใหญ่เมื่อพวกเขาสามารถประเมินขนาด ของวงเป้าหมาย (รู้งาน) แต่ เมื่อพวกเขาคว้าเป้าหมายไม่วงกลม (ดำเนินงาน) ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่า ผู้ใหญ่ดำเนินการขนาดของวัตถุเป้าหมายในการโต้ตอบขนาดของบริบทวัตถุในการรับรู้แต่ไม่ให้อิสระในการดำเนินการ การผลการวิจัยในเด็กแตกต่างออกไปจากผู้ใหญ่เนื่องจากเด็กวงที่ได้รับผลกระทบของบริบทของรับรู้เคลื่อนไหวมม.และประมาณราคา นอกจากนี้ ผลภาพลวงตาบนจับเป็นที่แข็งแกร่งในเด็กเมื่อเปรียบเทียบกับเด็ก ระบุผลลัพธ์งานเหล่านี้ดำเนินการแนวโน้มพัฒนาการในวัตถุเพื่อการประมวลผลจากกลยุทธ์การประมวลผลแบบโต้ตอบอิสระการประมวลผลกลยุทธ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกเหนือไปจากมาตรการเหล่านี้ของการรับรู้และการกระทำ Ganel และกูเดล (2003) ดำเนินการอื่น
งาน (เช่นคู่มือการประมาณค่างาน) ที่ผู้เข้าร่วมประมาณความกว้างของวัตถุโดยใช้ของพวกเขา
นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือ Ganel และกูเดลสันนิษฐานว่าคู่มือการประมาณค่างานยังวัด
การรับรู้วัตถุและดำเนินการมันจะลดความต้องการความทรงจำของการรับรู้ดังกล่าวข้างต้น
งาน พวกเขาพบว่าผู้เข้าร่วมการประมวลผลทั้งความยาวและความกว้างในการมีปฏิสัมพันธ์กับแต่ละ
อื่น ๆ เช่นในงานรับรู้.
นอกจาก Ganel และกูเดล (2003), การศึกษาอื่น ๆ เกี่ยวกับผลกระทบของภาพลวงตาภาพแสดงให้เห็นว่าผู้ใหญ่
ประมวลผลข้อมูลวัตถุงานที่เกี่ยวข้องเท่านั้นในการดำเนินการ แต่กระบวนการ ข้อมูลที่มีอยู่ทั้งหมดในภาพ
การรับรู้ (Aglioti, DeSouza และกูเดล, 1995; บริดจ์, เพียรและอานันท์ 1997; Dyde และมิลเนอร์,
2002; Ganel, Tanzer และกูเดล 2008; Haffenden ชิฟฟ์และกูเดล, 2001 แจ็คสัน . และชอว์, 2000)
กูเดลและมิลเนอร์ (1992 มิลเนอร์และกูเดล 1995, 2008) ตีความค้นพบเหล่านี้เป็นหลักฐานสำหรับ
รูปแบบที่สองระบบภาพที่สันนิษฐานว่าสมองของภาพจะถูกแบ่งออกเป็นสองทางกายภาพและ
หน้าที่ทางเดินที่แตกต่างกันสำหรับการประมวลผลวัตถุ; เดินหน้าท้องสำหรับการประมวลผลภาพวัตถุใน
การรับรู้และทางเดินด้านหลังสำหรับการประมวลผลวัตถุในการดำเนินการ แต่ภาพลวงตาภาพเพิ่มเติม
วิจัยกับผู้ใหญ่ (Dassonville, บริดจ์, บาลาเทียมและ Sampanes 2004; ฟรานซ์ 2001 ฟรานซ์
Bülthoffและ Fahle 2003; ฟรานซ์และ Gegenfurtner 2008 ฟรานซ์ Gegenfurtner, Bülthoffและ Fahle, 2000; Glover,
2002, 2004; โกลเวอร์และดิกสัน, 2001) การศึกษาเกี่ยวกับผู้ป่วยทางระบบประสาท (Schenk, 2006) และแม้กระทั่ง
การศึกษาโดยใช้ Ganel และกูเดลกระบวนทัศน์ (Janczyk ฟรานซ์และ Kunde 2010) ชี้ให้เห็นว่าการศึกษาระดับปริญญา
ที่ ผลลัพธ์เหล่านี้สามารถตีความได้ว่าการสนับสนุนส่วนการทำงานของแรงงานหลังและหน้าท้องลำธารเป็นอยู่ในปัจจุบันที่ไม่รู้จัก แต่ปัญหาเหล่านี้ได้รับการกล่าวถึงในรายละเอียดอื่น ๆ
(สำหรับการปรับปรุงล่าสุดดู Schenk ฟรานซ์และบรูโน่ 2011; & เวสต์วู้กูเดล 2011) แทนที่จะมุ่งเน้นไป
ในคำถามนี้การศึกษาในปัจจุบันขอให้สิ่งที่การศึกษาระดับปริญญาเราสามารถขยาย Ganel และกูเดลของ
(2003) ผลในผู้ใหญ่กับเด็ก.
การพัฒนาของการประมวลผลวัตถุในการรับรู้ภาพและการกระทำที่ไม่ได้รับการตรวจสอบในขณะที่
มีรายละเอียดมากในเด็กเป็น ในผู้ใหญ่ เราไม่ทราบว่าเด็กยังใช้กลยุทธ์ที่แตกต่างกัน
เมื่อพวกเขาดำเนินการวัตถุหลายมิติผ่านการรับรู้และการกระทำ อย่างไรก็ตามการศึกษาบางส่วนมีการ
ตรวจสอบว่าในบริบทที่เด็กรับรู้วัตถุและดำเนินการกับมันมีอิทธิพลต่อวัตถุของพวกเขา
ในการประมวลผล Hanisch และเพื่อนร่วมงาน (2001), ตัวอย่างเช่นการตรวจสอบผลกระทบของ Ebbinghaus
ภาพลวงตาใน 5- ต่อการรับรู้และการดำเนินการ 12 ปี olds 'เมื่อเทียบกับของผู้ใหญ่ Ebbinghaus
ภาพลวงตาเป็นภาพลวงตาบริบทเพราะขนาดของวงการบริบท (กล่าวคือทั้งวงกลมขนาดเล็กหรือใหญ่) สำหรับ
ที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้ขนาดของวงกลมเป้าหมาย Hanisch และเพื่อนร่วมงานพบว่ามีผลกระทบภาพลวงตาในผู้ใหญ่
เมื่อพวกเขาประมาณขนาดของวงกลมเป้าหมาย (งานการรับรู้) แต่ไม่ได้เมื่อพวกเขาคว้าเป้าหมาย
วงกลม (งานดำเนินการ) ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าผู้ใหญ่ประมวลผลขนาดของวัตถุเป้าหมายในการมีปฏิสัมพันธ์
กับขนาดของวัตถุบริบทในการรับรู้ แต่ทำเพื่อให้เป็นอิสระในการดำเนินการ
การค้นพบในเด็กที่ผิดไปจากผู้ที่อยู่ในวงการผู้ใหญ่เพราะบริบทได้รับผลกระทบเด็กรับรู้
ประมาณการและการเคลื่อนไหวโลภ นอกจากนี้ผลภาพลวงตาในโลภแข็งแรง
ในเด็กอายุน้อยกว่าเมื่อเทียบกับเด็ก เหล่านี้ผลงานการกระทำที่บ่งชี้ถึง
แนวโน้มการพัฒนาในการประมวลผลวัตถุจากกลยุทธ์การประมวลผลการโต้ตอบที่จะเป็นอิสระ
กลยุทธ์การประมวลผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากมาตรการเหล่านี้ การรับรู้และการกระทำ และ ganel กู๊เดล ( 2003 ) ดำเนินการอื่นงาน ( เช่น คู่มือการประเมินงาน ) ซึ่งผู้เข้าร่วมประมาณความกว้างของวัตถุที่ใช้นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือ ganel กู๊เดลและสันนิษฐานว่า งานประเมินคู่มือยังวัดการรับรู้วัตถุและใช้มันเพื่อลดความต้องการหน่วยความจำของการรับรู้ดังกล่าวงาน พวกเขาพบว่าผู้เข้าร่วมดำเนินการทั้งความยาวและความกว้างในการปฏิสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆเช่นในการรับรู้งานและนอกจาก ganel กู๊เดล ( 2003 ) ศึกษาอิทธิพลของภาพลวงตาภาพแนะนำว่า ผู้ใหญ่กระบวนงานที่เกี่ยวข้องเท่านั้น วัตถุข้อมูลในการดำเนินการ แต่กระบวนการของข้อมูลที่มีอยู่ทั้งหมดในทัศนศิลป์การรับรู้ ( aglioti desouza แอนด์กู๊เดล , 1995 ; บริดจ์เมินพีรี่ , และ , อานันท์ , 1997 ; มิลเนอร์ dyde & ,2002 ; ganel แทนเซอร์แอนด์กู๊เดล , 2008 ; haffenden ชิฟฟ์แอนด์กู๊เดล , 2001 ; แจ็คสัน & ชอว์ , 2000 )กู๊เดล และ มิลเนอร์ ( 1992 , มิลเนอร์ และ กู๊เดล , 1995 , 2008 ) ตีความผลการวิจัยเหล่านี้เป็นหลักฐานสำหรับสองภาพระบบแบบจำลองที่สมมติว่า สมองจะแบ่งออกเป็นสองและ anatomically ภาพโดยเส้นทางที่แตกต่างกันสำหรับการประมวลผลวัตถุ ; ท่อทางเดินของวัตถุภาพการรับรู้และบนทางเดินของวัตถุในการกระทำ แต่ภาพลวงตาภาพเพิ่มเติมงานวิจัยกับผู้ใหญ่ ( dassonville บริดจ์เมินเทียมบาลา , , , , และ sampanes , 2004 ; ฟรานซ์ , 2001 ; ฟรานซ์B ü lthoff & fahle , 2003 ; ฟรานซ์ & gegenfurtner , 2008 ; ฟรานซ์ gegenfurtner B ü lthoff & fahle โกลเวอร์ , 2000 ; ,2002 , 2004 ; โกลเวอร์ & ดิกสัน , 2001 ) , การศึกษาในผู้ป่วยทางระบบประสาท ( สูตร , 2006 ) , และแม้กระทั่งการศึกษาการใช้ ganel กู๊เดลและกระบวนทัศน์ ( janczyk , Franz และ kunde 2010 ) แสดงให้เห็นว่า .ซึ่งผลเหล่านี้สามารถถูกตีความเป็นสนับสนุนการแบ่งหน้าที่ของครีบหลังและครีบท้องคลอดในกระแสปัจจุบันที่ไม่รู้จัก อย่างไรก็ตาม ปัญหาเหล่านี้ได้รับการกล่าวถึงในรายละเอียดในที่อื่น ๆ( อัพเดทล่าสุด ดูสูตร , Franz และบรูโน , 2011 ; Westwood & กู๊เดล , 2011 ) แทนที่จะเน้นในคำถามนี้ การศึกษาปัจจุบันถามว่าระดับไหน เราสามารถขยายและ ganel กู๊เดลของ( 2003 ) ผลลัพธ์ในผู้ใหญ่กับเด็กการพัฒนาวัตถุการประมวลผลในการรับรู้ภาพและการกระทำที่ได้รับการตรวจสอบเป็นรายละเอียดมากในเด็กและในผู้ใหญ่ เราไม่รู้ว่าเด็กยังใช้กลยุทธ์ต่าง ๆเมื่อกระบวนการวัตถุหลายมิติผ่านการรับรู้และการกระทำ อย่างไรก็ตามการศึกษาบางส่วนมีตรวจสอบว่าเนื้อหาที่เด็กรับรู้และแสดงวัตถุในวัตถุของอิทธิพลการประมวลผล hanisch และเพื่อนร่วมงาน ( 2001 ) , ตัวอย่างเช่น , ตรวจสอบผลของ ebbinghausภาพลวงตาบน 5 - 12 ปีมีการรับรู้และการกระทำเมื่อเทียบกับบรรดาผู้ใหญ่ การ ebbinghausภาพลวงตาคือภาพลวงตา เพราะขนาดของวงบริบทบริบท ( เช่น ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ วงกลม )อิทธิพลของขนาดของชิ้นงานวงกลม hanisch และเพื่อนร่วมงานพบภาพลวงตาที่เกิดในผู้ใหญ่เมื่อพวกเขาจะประมาณขนาดของชิ้นงาน ( งานในวงการรับรู้ ) แต่เมื่อพวกเขาเข้าใจเป้าหมายวงกลม ( การงาน ) ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่ากระบวนการขนาดของวัตถุเป้าหมายในการปฏิสัมพันธ์ผู้ใหญ่กับขนาดของบริบทวัตถุในการรับรู้ แต่ให้อิสระในการกระทำ ที่ผลการวิจัยในเด็กเบี่ยงเบนจากผู้ใหญ่ เพราะบริบทวงกลมมีผลต่อเด็กฯลฯการ และจับการเคลื่อนไหว นอกจากนี้ ภาพลวงตาต่อโลภ แข็งแกร่งในเด็กอายุน้อยกว่า เมื่อเทียบกับเด็กที่โตแล้ว ผลการดําเนินงานเหล่านี้บ่งชี้ว่าแนวโน้มการพัฒนาในการประมวลผลวัตถุจากกลยุทธ์การประมวลผลแบบโต้ตอบที่จะเป็นอิสระกลยุทธ์การประมวลผล