popular capital budgeting methods.

popular capital budgeting methods. This might be attributed to the lack of financial
sophistication and limited use of computer technology in that era. Mao (1970) and
Schall, Sundam, and Geijsbeek (1978) specifically point to NPV as the least popular
capital budgeting tool; a result in contrast to modern financial theory. Klammer (1972)
reports a preference for general discounted cash flow models, and subsequently, the
overwhelming majority of published research indicate management prefer the use of
internal rate of return (IRR) over all other capital budgeting methods. 1 Eight studies
dating from 1970 to 1983 show profitability index, a ratio of present value and initial
cost, to be the least most popular capital budgeting tool. Recently, Jog and Srivastava
(1995) and Pike (1996) indicate a decreased acceptance of accounting rate of return in
Canada and the United Kingdom, respectively.2 Interestingly, throughout the literature,
NPV has always trailed IRR in management preference. Managers have argued the
perception of a percentage return is more easily understood and comparable than an
absolute dollar value increase in shareholder wealth. Therefore, in the past, managers
have chosen IRR over NPV. Evans and Forbes (1993) argue management view IRR as a
more cognitively efficient measure of comparison. In a comparison of past studies, it is
seen that managers are moving toward NPV as a method of choice, but never to the level
of IRR.
Academics have long argued for the superiority of NPV over IRR for several
reasons. First, NPV presents the expected change in shareholder wealth given a set of

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุนวิธีการงบประมาณที่นิยม ซึ่งอาจนำมาประกอบกับการขาดการทางการเงินที่
ซับซ้อนและ จำกัด การใช้เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ในยุคนั้น เหมา (1970) และ
Schall, Sundam และ Geijsbeek (1978) โดยเฉพาะชี้ไปที่ NPV เป็นที่นิยมน้อย
เครื่องมืองบประมาณทุน ผลในทางตรงกันข้ามกับทฤษฎีทางการเงินที่ทันสมัย Klammer (1972)
รายงานการตั้งค่าสำหรับทั่วไปลดกระแสเงินสดและต่อมา
ส่วนใหญ่ที่ครอบงำของการวิจัยที่ตีพิมพ์บ่งบอกถึงการจัดการชอบใช้
อัตราผลตอบแทนภายใน (IRR) มากกว่าทุกวิธีการงบประมาณเงินทุนอื่น ๆ 1 แปดศึกษา
ย้อน 1970-1983 แสดงดัชนีการทำกำไรอัตราส่วนของมูลค่าปัจจุบันเริ่มต้นและ
ค่าใช้จ่ายจะเป็นเงินทุนน้อยที่นิยมมากที่สุดเครื่องมือการจัดทำงบประมาณ เมื่อเร็ว ๆ นี้และ Jog Srivastava
(1995) และไพค์ (1996) แสดงให้เห็นว่าได้รับการยอมรับที่ลดลงของอัตราการบัญชีของผลตอบแทนใน
แคนาดาและสหราชอาณาจักร respectively.2 ที่น่าสนใจตลอดทั้งวรรณคดี
NPV ได้เคยหาย IRR ในการตั้งค่าการจัดการ ผู้จัดการคนแย้ง
การรับรู้ผลตอบแทนร้อยละเป็นที่เข้าใจได้ง่ายขึ้นและเปรียบกว่า
การเพิ่มขึ้นของค่าเงินดอลลาร์แน่นอนในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้น ดังนั้นในอดีตที่ผ่านมาผู้บริหาร
ได้เลือก IRR มากกว่า NPV อีแวนส์และฟอร์บ (1993) ยืนยันมุมมอง IRR จัดการเป็น
วัดที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น cognitively ของการเปรียบเทียบ ในการเปรียบเทียบการศึกษาที่ผ่านมาก็จะ
เห็นได้ว่าผู้จัดการกำลังจะย้ายไป NPV เป็นวิธีการของทางเลือก แต่ไม่เคยไปถึงระดับ
ของ IRR.
นักวิชาการที่ถกเถียงกันอยู่นานสำหรับความเหนือกว่าของ NPV มากกว่า IRR หลาย
เหตุผล ครั้งแรกที่มีการจัด NPV การเปลี่ยนแปลงที่คาดหวังในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นรับชุดของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการงบประมาณเงินทุนที่ได้รับความนิยม นี้อาจเกิดจากการขาดของความซับซ้อนทางการเงิน
และใช้ จำกัด ของเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ในยุคนั้น เหมา ( 1970 ) และ
Schall sundam , และ geijsbeek ( 1978 ) โดยเฉพาะประเด็น NPV เป็นอย่างน้อยเป็นที่นิยม
งบประมาณเงินทุนเครื่องมือ ผลในทางตรงกันข้ามกับทฤษฎีการเงินสมัยใหม่ klammer ( 1972 )
รายงานการตั้งค่าสำหรับรูปแบบทั่วไปส่วนลดกระแสเงินสดและต่อมา
ยุ่งยากส่วนใหญ่ของงานวิจัยที่ตีพิมพ์ระบุการจัดการนิยมใช้
อัตราผลตอบแทนภายใน ( IRR ) มากกว่างบประมาณเงินทุนอื่น ๆวิธีการ 1 แปดการศึกษา
เดทจากปี 1970 แสดงผลตอบแทนดัชนีอัตราส่วนมูลค่าปัจจุบันและราคาเบื้องต้น
,เป็นอย่างน้อยที่สุดความนิยมงบประมาณเงินทุน เครื่องมือ และเมื่อเร็วๆ นี้ วิ่ง ศรีวัสทวา
( 1995 ) และ ไพค์ ( 2539 ) แสดงถึงการลดลงของบัญชีอัตราผลตอบแทนใน
แคนาดาและสหราชอาณาจักรตามลำดับ 2 น่าสนใจ ทั้งวรรณกรรม
NPV ได้เสมอตามอัตราในการตั้งค่าการจัดการ ผู้จัดการได้เสนอ
การรับรู้ของเปอร์เซ็นต์กลับเข้าใจง่ายขึ้นและเปรียบกว่า
แน่นอนค่าเงินดอลลาร์เพิ่มขึ้นในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้น ดังนั้น อดีตผู้จัดการ
เลือกเกิน NPV IRR . อีแวนส์และฟอร์บ ( 1993 ) ยืนยันการจัดการดู IRR เป็นมากกว่าที่มีประสิทธิภาพการประมวลผล
วัดเปรียบเทียบ ในการเปรียบเทียบอดีตการศึกษา มันคือ
เห็นได้ว่าผู้จัดการจะย้ายไปยังสุทธิเป็นวิธีการของทางเลือก แต่ไม่เคยถึงระดับของผลตอบแทน
.
นักวิชาการได้ถกเถียงกันในความเหนือกว่าของ NPV IRR สำหรับหลายเหตุผลมากกว่า

แรก , NPV นำเสนอคาดว่าการเปลี่ยนแปลงในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นได้รับชุดของ