that is, the transform of the integ

that is, the transform of the integral of f (t) is obtained by dividing the
transform of f (t) by jω and adding the result to the impulse term that
reflects the dc component F(0). Someone might ask, “How do we know
that when we take the Fourier transform for time integration, we should
integrate over the interval [−∞, t] and not [−∞,∞]?” When we integrate
over [−∞,∞], the result does not depend on time anymore, and
the Fourier transform of a constant is what we will eventually get. But
when we integrate over [−∞, t], we get the integral of the function from
the past to time t , so that the result depends on t and we can take the
Fourier transform of that.
If ω is replaced by 0 in Eq. (17.8),

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คือ การแปลงทฤษฎีบูรณาการของ f (t) จะได้รับ โดยแบ่งการการแปลง f (t) โดย jω และการเพิ่มผลการแรงกระตุ้นของระยะที่สะท้อนให้เห็นถึงองค์ประกอบ dc F(0) บางคนอาจทำถาม "เรารู้ได้อย่างไรว่า เมื่อเราใช้การแปลงฟูริเยร์การรวมเวลา เราควรรวมช่วง [−∞ t] ไม่ [−∞ ∞] ? " เมื่อเรารวมผ่าน [−∞ ∞], ผลไม่ได้ขึ้นกับเวลาอีกต่อไป และการแปลงฟูริเยร์ของค่าคงเราจะได้รับในที่สุด แต่เมื่อเรารวมผ่าน [−∞ t], เราได้ล้อมของฟังก์ชันจากอดีตเวลา t เพื่อให้ผลขึ้นจาก t และเราสามารถใช้การการแปลงฟูริเยร์ที่ถ้าωถูกแทนที่ ด้วย 0 Eq. (17.8),

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ว่ามีการแปลงของหนึ่งของ f (t) จะได้รับโดยการหาร
เปลี่ยนของ f (t) โดยjωและการเพิ่มผลให้ระยะแรงกระตุ้นที่
สะท้อนให้เห็นถึงองค์ประกอบซี F (0) บางคนอาจจะถามว่า "เรารู้ได้อย่างไร
ว่าเมื่อเราใช้ฟูเรียร์สำหรับการรวมเวลาที่เราควรจะ
บูรณาการมากกว่าช่วง [-∞, t] และไม่ได้ [-∞, ∞]?" เมื่อเรารวม
กว่า [-∞, ∞] ผลที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลาอีกต่อไปและ
ฟูริเยร์เปลี่ยนของค่าคงที่คือสิ่งที่เราในที่สุดก็จะได้รับ แต่
เมื่อเรารวมกว่า [-∞, t] เราได้รับหนึ่งของฟังก์ชั่นจากที่
ผ่านมาเพื่อเวลา t เพื่อให้ผลที่ได้ขึ้นอยู่กับ T และเราสามารถใช้
แปลงฟูเรียที่.
หากωจะถูกแทนที่ด้วย 0 อีคิว (17.8)