Our study showed that nearly half t

Our study showed that nearly half the nurses
considered that pain, anxiety, or dyspnoea occurred
‘seldom’ (in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราพบว่าพยาบาลเกือบครึ่งพิจารณาว่าความเจ็บปวด ความกังวล หรือ dyspnoea เกิดขึ้น'บทบาท' (ใน < 20% ของผู้ป่วย) ผู้ป่วยฉุกเฉินมากที่สุดรายงานประสบการณ์ของความเจ็บปวด ความกังวล และ dyspnoeaและ 40 – 80% รายงานความรุนแรงของพวกเขาเป็นปานกลางถึงรุนแรง (Chlan 2003 McKinley et al., 2004 Chanquesและ al., 2006 หลี่และ Puntillo, 2006 ชมิดท์ et al., 2011)ในทางกลับกัน มากกว่าครึ่งของการพยาบาลการรับรู้ที่อาการสำคัญที่สุดในการประเมินundersedation มีอาการกังวลต่อ หน้า grimacing หลอดasynchrony intolerance และระบายอากาศ เหล่านี้เป็นคล้ายกับมุมมองของพยาบาลในการศึกษาอื่น ๆ (Weinert et al.,2001 Guttormson et al., 2010) และที่พยาบาลแนะนำเน้นอาการไม่พึงประสงค์เหล่านี้เฉพาะ เกิดขึ้นจริงไม่มีสำรวจประสบการณ์ผู้ป่วยในการศึกษานี้แต่การศึกษาอื่น ๆ ได้แสดงที่พยาบาลอย่างสม่ำเสมอประเมินความปวดต่ำกว่าทำผู้ป่วย (Puntilloและ al., 1997 Idvall และ Brudin, 2005 Gunningbergก Idvall, 2007) คำถามเกิดขึ้นว่านี้underestimation เกิดขึ้นเนื่องจากความรุนแรงอย่างใดอย่างหนึ่งหรือระดับของ intolerance ของอาการไม่พึงประสงค์มีไม่เพียงพอประเมิน โดยพยาบาล โดยใช้เครื่องมือประเมิน ทุ่มเทไปชั้นประถมศึกษาปีความรุนแรงของอาการไม่พึงประสงค์ แต่เป็นรายงานก่อนหน้านี้ พยาบาลในการศึกษาของเราไม่ค่อยใช้ใด ๆระดับความรุนแรงไม่ใช่ MAAS (Randen และ Bjørk2010) ด้วยเครื่องมือเดียวอาการยังสามารถช่วยให้พยาบาลไปแยกสัญญาณของอาการไม่พึงประสงค์ ถูกต้อง และโดยรูปแบบในหน้า grimacing ความเจ็บปวด การประเมินความวิตกกังวลและ dyspnoea สามารถแยกแยะ (Payenและ al., 2001 McKinley et al., 2003 Campbell et al.,2010) นั้นเป็นเรื่องน่าสนใจ หลายน้อยมากประสบการณ์พยาบาลดูแลใช้หน้า grimacing ในการประเมินของ undersedation ในการศึกษาของเรา นี่อาจแสดงทราบว่า พวกเขาตระหนักมากขึ้น หรือดีกว่าตัวแปรสำคัญในผู้ป่วยสบายกว่าได้พยาบาลที่มีประสบการณ์มากขึ้น ระบายอากาศเครื่องจักรกลสามารถทำให้ dyspnoea และวิตกกังวล (Chlan 2003Perpi ˜n´a Galva ˜n และ Mart´ınez Richart, 2009 ชมิดท์ร้อยเอ็ด al., 2011) และเกิดความกลัวความวิตกกังวลสามารถทำทางเดินหายใจทำงาน และนำไปสู่การเป็นเวลานานเครื่องระบายอากาศ (Chen et al., 2011) เพื่อลดเวลาระบายอากาศทำให้เกิดความกังวล และหลีกเลี่ยงการ oversedationมันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับพยาบาลในการพัฒนาความสามารถเกี่ยวกับการตั้งค่าการระบายอากาศและการตอบสนองผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าเกือบครึ่งหนึ่งของพยาบาล
ถือเป็นความเจ็บปวดที่ความวิตกกังวลหรือหายใจลำบากที่เกิดขึ้น
'ไม่ค่อย' (ใน <20% ของผู้ป่วย) ผู้ป่วยไอซียูส่วนใหญ่
รายงานประสบการณ์ของความเจ็บปวดความวิตกกังวลและหายใจลำบาก
และ 40-80% รายงานความรุนแรงของพวกเขาเป็นระดับปานกลางถึง
รุนแรง (Chlan 2003. คินลีย์, et al, 2004; Chanques
et al, 2006;. หลี่และ Puntillo 2006; et Schmidt al., 2011).
ในทางกลับกันมากกว่าครึ่งหนึ่งของพยาบาล
เห็นว่าสัญญาณที่สำคัญที่สุดในการประเมิน
undersedation ได้กวน grimacing ใบหน้าท่อ
ช่วยหายใจและแพ้ asynchrony เหล่านี้จะ
คล้ายกับมุมมองของพยาบาลในการศึกษาอื่น ๆ (Weinert, et al.
2001;. Guttormson et al, 2010) และแนะนำว่าพยาบาล
มุ่งเน้นไปที่อาการไม่พึงประสงค์เหล่านี้โดยเฉพาะ ที่เกิดขึ้นจริง
ประสบการณ์ของผู้ป่วยไม่ได้รับการสำรวจในการศึกษาครั้งนี้
แต่การศึกษาอื่น ๆ ได้แสดงให้เห็นว่าพยาบาลอย่างต่อเนื่อง
ประเมินความปวดต่ำกว่าผู้ป่วยที่ทำ (Puntillo
et al, 1997;. Idvall และ Brudin 2005; Gunningberg
และ Idvall 2007) คำถามที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะ
เบาเกิดขึ้นเนื่องจากทั้งความเข้ม
หรือระดับของการแพ้ของอาการไม่พึงประสงค์ที่
ไม่ได้รับการประเมินอย่างเพียงพอโดยพยาบาล การใช้
เครื่องมือในการประเมินเฉพาะก็เป็นไปได้คะแนน
ความรุนแรงของอาการที่ไม่พึงประสงค์ แต่ตามที่รายงาน
ก่อนหน้านี้ในการศึกษาพยาบาลของเราไม่ค่อยใช้ใด ๆ
ขนาดความรุนแรงอื่น ๆ กว่า MAAS (Randen และ Bjork,
2010) เครื่องมือเดียวอาการยังสามารถช่วยพยาบาลที่จะ
แยกแยะสัญญาณที่ถูกต้องของอาการที่ไม่พึงประสงค์และ
โดยการประเมินการเปลี่ยนแปลงในความเจ็บปวด grimacing สีหน้า
วิตกกังวลและหายใจลำบากสามารถที่แตกต่าง (Payen
et al, 2001;.. คินลีย์, et al, 2003; et al, แคมป์เบล .,
2010) ที่น่าสนใจหลายที่มีประสบการณ์น้อยอย่างเข้มข้น
พยาบาลดูแล grimacing ใช้ใบหน้าของพวกเขาในการประเมิน
ของ undersedation ในการศึกษาของเรา นี้อาจบ่งชี้
ว่าพวกเขาทราบข้อมูลเพิ่มเติมหรือดีกว่าข้อมูลของ
ตัวแปรสำคัญในความรู้สึกไม่สบายของผู้ป่วยกว่าเป็น
พยาบาลมีประสบการณ์มากขึ้น เครื่องช่วยหายใจ
อาจทำให้เกิดทั้งหายใจลำบากและความวิตกกังวล (Chlan 2003;
Perpi ~n'a-Galva ~n และ Richart-Mart'ınez 2009; Schmidt
. et al, 2011) และความวิตกกังวลความกลัวที่เกิดขึ้นสามารถยอม
ฟังก์ชั่นทางเดินหายใจและนำไปสู่การเป็นเวลานาน
เครื่องช่วยหายใจ (Chen et al., 2011) เพื่อลด
เวลาในการระบายอากาศที่เกิดจากความวิตกกังวลและหลีกเลี่ยงการ oversedation,
มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพยาบาลในการพัฒนาความสามารถ
เกี่ยวกับการตั้งค่าเครื่องช่วยหายใจและการตอบสนองของผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษา พบว่า เกือบครึ่ง พยาบาล
ถือว่าความเจ็บปวด ความวิตกกังวล หรือทำเป็นเล่นเกิดขึ้น
'seldom ' ( < 20 % ของผู้ป่วย ) ที่สุดผู้ป่วยไอซียูรายงานประสบการณ์ของความเจ็บปวด ความวิตกกังวล และทำเป็นเล่น
, และ 40 – 80 % รายงานความเข้มของพวกเขาเป็น
รุนแรงปานกลาง ( chlan 2003 ; McKinley et al . , 2004 ; chanques
et al . , 2006 ; ลี และ puntillo , 2006 ; ชมิดท์ et al . , 2011 ) .
บนมือ อื่น ๆมากกว่าครึ่งหนึ่งของพยาบาล
รับรู้ว่าสัญญาณที่สำคัญที่สุดในการประเมิน
undersedation ถูกกวนหน้าแลบลิ้น , หลอด
ปิดกั้น และระบายอากาศ asynchrony . เหล่านี้คือ
คล้ายกับมุมมองของพยาบาลในการศึกษาอื่น ๆ ( ไวเนิร์ด et al . ,
2001 guttormson et al . , 2010 ) และ เสนอแนะว่า พยาบาล
มุ่งเน้นเฉพาะเหล่านี้ไม่เป็นอาการ
จริงประสบการณ์ผู้ป่วยไม่ได้สำรวจในการศึกษา
แต่การศึกษาอื่น ๆได้แสดงให้เห็นว่าพยาบาลอย่างต่อเนื่อง ลดความรุนแรงของอาการปวดมากกว่า
ประเมินผู้ป่วย ( puntillo
et al . , 1997 ; idvall และ brudin , 2005 ; และ gunningberg
idvall , 2007 ) คำถามเกิดขึ้นว่าประเมินค่าต่ำกว่านี้เกิดขึ้นเพราะความเข้ม

หรือระดับของการแพ้ของอาการไม่พึงประสงค์
ไม่ใช่การประเมินอย่างรอบคอบโดยพยาบาล การใช้เครื่องมือในการประเมิน
ทุ่มเท มันเป็นไปได้ที่จะ เกรด
ความรุนแรงของอาการไม่พึงประสงค์ แต่รายงาน
ก่อนหน้านี้ พยาบาลในการศึกษาของเรา ไม่ค่อยใช้ความเข้มระดับใด
นอกจากมาส ( randen ขึ้นและ RK BJ
, 2010 ) เครื่องมืออาการเดียวยังสามารถช่วยพยาบาล

แยกสัญญาณที่ถูกต้องของอาการไม่พึงประสงค์และ
โดยพิจารณารูปแบบในหน้าแลบลิ้นความเจ็บปวด
ความวิตกกังวลและทำเป็นเล่นสามารถที่แตกต่าง ( payen
et al . , 2001 ; McKinley et al . , 2003 ; Campbell et al . ,
2010 ) ที่น่าสนใจหลายมีประสบการณ์น้อยดูแล
พยาบาลใช้หน้าแลบลิ้นในการประเมิน
ของ undersedation ในการศึกษาของเรา นี้อาจบ่งชี้ว่าพวกเขาตระหนักถึง

แจ้ง หรือดีกว่าตัวแปรสําคัญในความไม่สบายแก่ผู้ป่วยกว่า
พยาบาลที่มีประสบการณ์มากขึ้น
เครื่องช่วยหายใจสามารถก่อให้เกิดทั้งทำเป็นเล่นและความวิตกกังวล ( chlan 2003 ;
perpi ˜ N ใหม่ a-galva ˜และริชาร์ท มาร์ท´ıเนซ , 2009 ; ชมิดท์
et al . , 2011 ) และความกลัวและความวิตกกังวลสามารถประนีประนอม
สมรรถภาพการหายใจ และสนับสนุนนาน
กลอากาศ ( Chen et al . , 2011 ) ลด
ระบายอากาศเวลาเกิดจากความวิตกกังวล และหลีกเลี่ยง oversedation
, มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับพยาบาลเพื่อพัฒนาความสามารถ
เกี่ยวกับการตั้งค่าระบายอากาศและการตอบสนองของผู้ป่วย