My Hero I lost my dad on March 10,

My Hero I lost my dad on March 10, 2012 to Non small cell lung cancer. I am a nurse so I made a lot of the medical decisions on treatments and physicians. My dad battled for 7 miserable months before it took everything away. And as for me, I battled for 7 long months for doctors to do scans, doctors who could care less, doctor's who were residents and were not even in the cancer specialty. Residents who had less patient contact than I had. Half of them didn't know what to do. Most days his pain was uncontrolled and the doctors treated him like a junkee. He was a great man, a Vietnam Vet and a deserving individual of decent medical care. I took my dad to top 10 hospitals in America and he was treated as another cancer patient that was going to die. Duke was a MAJOR disappointment!! Through numerous hospitalizations he never saw the same doctor twice. His oncologist only seen him 2 maybe 3 times and we were told that is just the way they do it. A hospital in Wilmington, NC didn't even have his tumors tested for genetic mutations that could have matched him up to a chemo that had a much higher success rate. This hospital did his left lower lobectomy upon diagnosis. This drug was extending Lung Cancer patients more time with quality of life. My dad was diagnosed in Aug. 2011 and didn't start receiving this targeted therapy until December 2011 when he almost died. THey didn't test my dad for ALK gene because he was a smoker, but turned out he was a match. At this point it was too late. No one once seemed to care about him or my family. This experience has killed any faith I had in my profession. I felt like no one cared because he was a smoker and he fell through the cracks. Doctors didn't follow up with doctors, NONE of the doctors were on the same page, we were told a multitude of different diagnosis and even that his cancer was stable and chemo was working. He died a week later. He suffered a lot. When they finally scanned him for the 2nd time in Feb. (2nd scan since diagnosis even after failed first line treatment.) He was eaten up with cancer. He had bone metastasis, legs, hips, back, ribs and so on. No additional organ at this time. My dad suffered because he now had bone cancer and it is extremely painful and all they could say was he doesn't need this or that or whatever. I am pissed, and bitter and angry. My father was only 62. This type of healthcare is supported in our country. What happened to my father is the standard of care meaning it is acceptable to give a great number of patients mediocre healthcare.
My life is so empty without him. I am only 33 and single mom so my dad was my saving grace. He and my mother. They were married for 35 years. And he was judged for smoking, No one considered his overseas time and the amount of agent orange he was exposed to while protecting our freedom and he worked at DuPont for 30 years.
I will never be the same....

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮีโร่ของฉันหายไปพ่อเมื่อ 10 มีนาคม 2012 จะไม่ใช่โรคมะเร็งปอดเซลล์ขนาดเล็ก ฉันเป็นพยาบาลเพื่อทำการตัดสินใจทางการแพทย์ในการรักษาและแพทย์จำนวนมาก พ่อของฉันกับปัญหาธนบัตร 7 เดือนที่ต้องกลับก่อนมันเอาทุกอย่าง และสำหรับฉัน ฉันกับปัญหาธนบัตรสำหรับ 7 เดือนยาวสำหรับแพทย์ที่จะทำการสแกน หมอน้อย สามารถดูแลของแพทย์ที่มีผู้อยู่อาศัย และไม่ได้อยู่ในพิเศษโรคมะเร็ง ผู้อยู่อาศัยที่มีผู้ป่วยน้อยติดต่อกว่าผม ครึ่งหนึ่งของพวกเขาไม่รู้ว่าจะทำ วันส่วนใหญ่อาการปวดของเขาถูกอพยพ และแพทย์ที่รักษาเขาเช่น junkee การ เขาเป็นคนดี เรื่องน่า รู้เวียดนาม และบุคคลที่สมควรแก่ของแพทย์ที่ดี ผมเอาพ่อสุด 10 โรงพยาบาลในอเมริกา และเขาถูกถือว่าเป็นผู้ป่วยโรคมะเร็งอื่นที่กำลังจะตาย ดยุคถูกสำคัญผิดหวัง!! ผ่าน hospitalizations มากมาย เขาไม่เคยเห็นหมอเดียวกันสองครั้ง Oncologist ของเขาเพียงเห็นเขา 2 ที 3 ครั้งและเราได้บอกเป็นเพียงวิธีที่จะทำ โรงพยาบาลในวิลมิ NC ยังไม่มีเนื้องอกของเขาทดสอบการกลายพันธุ์ทางพันธุกรรมที่ไม่มีคู่เขาถึง chemo มีมากอัตราสูงขึ้นประสบความสำเร็จ โรงพยาบาลนี้ได้เขา lobectomy ล่างซ้ายตามการวินิจฉัย ยานี้ถูกขยายผู้ป่วยมะเร็งปอดเวลามากขึ้นกับคุณภาพชีวิต พ่อมีการวินิจฉัยใน 2011 ส.ค. และไม่ได้เริ่มต้นรับรักษาเป้าหมายนี้จนถึง 2554 ธันวาคมเมื่อเขาเกือบตาย พวกเขาไม่ได้ทดสอบพ่อสำหรับยีน ALK เนื่องจากเขาไม่สูบบุหรี่ แต่เปิดออกมาเป็นการแข่งขัน จุดนี้ มันก็สายเกินไป ครั้งหนึ่งดูเหมือนจะสนใจเขาหรือครอบครัว ประสบการณ์นี้ได้ฆ่าความเชื่อใด ๆ ที่มีในอาชีพของฉัน ผมรู้สึกเหมือนไม่มีใครดูแล เพราะเขาสูบบุหรี่ และเขาตกผ่านรอยแตก แพทย์ไม่ได้ติดตามกับแพทย์ แพทย์ไม่มีอยู่บนหน้าเดียวกัน มีบอกวินิจฉัยต่าง ๆ หลากหลาย และแม้ว่า โรคมะเร็งของเขามั่นคงและ chemo ถูกทำงาน เขาเสียชีวิตในสัปดาห์ต่อมา เขาทุกข์ทรมานมาก เมื่อพวกเขาก็สแกนเขาเป็นครั้งที่ 2 ในก.พ. (2 แกนเนื่องจากวินิจฉัยได้หลังจากล้มเหลวรักษาบรรทัดแรก) เขารับประทานขึ้นกับโรคมะเร็ง เขามี metastasis กระดูก ขา สะโพก หลัง ซี่โครงและ ไม่มีอวัยวะเพิ่มเติมในขณะนี้ พ่อรับความเดือดร้อนเนื่องจากเขาตอนนี้มีโรคมะเร็งกระดูก และก็เจ็บปวดมาก และทั้งหมดที่พวกเขาได้กล่าวว่า พระองค์ไม่ได้นี้ หรือที่ หรืออะไรก็ตาม ฉัน pissed และขม และโกรธ พ่อมีเพียง 62 สุขภาพชนิดนี้ได้รับการสนับสนุนในประเทศของเรา เกิดอะไรขึ้นกับพ่อเป็นมาตรฐานของการดูแลหมายถึง เป็นที่ยอมรับเพื่อให้จำนวนผู้ป่วยมาตรฐานสุขอนามัยดี ชีวิตว่างเปล่าไม่ได้ ฉันเพียง 33 และเดียวแม่เพื่อให้พ่อมีพระคุณของฉันบันทึก เขาและแม่ของฉัน พวกเขาได้แต่งงานปี 35 และเขาถูกตัดสินสำหรับการสูบบุหรี่ ไม่ถือเวลาต่างประเทศและจำนวนสีส้มแทนที่เขาได้สัมผัสขณะปกป้องเสรีภาพของเราและเขาทำที่ดูปองท์ 30 ปีฉันจะไม่เหมือนกัน...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮีโร่ของฉันฉันได้สูญเสียพ่อของฉันเมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2012 ไปยังเซลล์ขนาดเล็กที่ไม่เป็นโรคมะเร็งปอด ฉันเป็นพยาบาลเพื่อให้ฉันทำมากในการตัดสินใจทางการแพทย์เกี่ยวกับการรักษาและแพทย์ พ่อของฉันต่อสู้เป็นเวลา 7 เดือนที่มีความสุขก่อนที่จะเอาทุกอย่างออกไป และในขณะที่สำหรับฉันฉันต่อสู้เป็นเวลา 7 เดือนที่นานสำหรับแพทย์ที่จะทำสแกนแพทย์ที่สามารถดูแลน้อย, แพทย์ที่เป็นผู้อยู่อาศัยและไม่ได้แม้จะอยู่ในเฉพาะโรคมะเร็ง ประชาชนที่มีการติดต่อผู้ป่วยน้อยกว่าผม ครึ่งหนึ่งของพวกเขาไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร วันที่มากที่สุดของเขาคือความเจ็บปวดที่ไม่สามารถควบคุมและแพทย์ปฏิบัติต่อเขาเหมือน junkee เขาเป็นคนที่ดี Vet เวียดนามและบุคคลที่สมควรได้รับการดูแลรักษาทางการแพทย์ที่ดี ผมเอาพ่อของฉันไปข้างบน 10 โรงพยาบาลในอเมริกาและเขาได้รับการรักษาเป็นผู้ป่วยโรคมะเร็งอื่น ๆ ที่กำลังจะตาย ดยุคเป็นความผิดหวัง MAJOR !! ผ่านการรักษาในโรงพยาบาลจำนวนมากที่เขาไม่เคยเห็นหมอเดียวกันสองครั้ง เนื้องอกของเขาเห็นเขา 2 อาจจะ 3 ครั้งและเราบอกว่าเป็นเพียงวิธีการที่พวกเขาทำมัน โรงพยาบาลใน Wilmington, NC ไม่ได้มีเนื้องอกของเขาทดสอบการกลายพันธุ์ของยีนที่จะได้จับคู่กับเขาถึงคีโมที่มีอัตราความสำเร็จสูงมาก โรงพยาบาลนี้ไม่ lobectomy ซ้ายของเขาลดลงเมื่อการวินิจฉัย ยาเสพติดนี้ถูกขยายผู้ป่วยโรคมะเร็งปอดเวลามากขึ้นกับคุณภาพชีวิต พ่อของฉันได้รับการวินิจฉัยในสิงหาคม 2011 และไม่ได้เริ่มต้นได้รับการรักษาด้วยการกำหนดเป้าหมายนี้จนถึงเดือนธันวาคมปี 2011 เมื่อเขาเสียชีวิตเกือบ พวกเขาไม่ได้ทดสอบพ่อของฉันยีน ALK เพราะเขาเป็นนักสูบบุหรี่ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเป็นการแข่งขัน ณ จุดนี้มันก็สายเกินไป ไม่มีใครที่ครั้งหนึ่งเคยดูเหมือนจะดูแลเกี่ยวกับเขาหรือครอบครัวของฉัน ประสบการณ์นี้ได้ฆ่าความเชื่อใด ๆ ที่ฉันมีในอาชีพของฉัน ฉันรู้สึกเหมือนไม่มีใครดูแลเพราะเขาเป็นนักสูบบุหรี่และเขาลดลงผ่านรอยแตก แพทย์ไม่ได้ติดตามกับแพทย์ NONE ของแพทย์อยู่บนหน้าเดียวกันเราก็บอกความหลากหลายของการวินิจฉัยที่แตกต่างกันและแม้กระทั่งว่ามะเร็งของเขาเป็นมีเสถียรภาพและคีโมเป็นคนที่ทำงาน เขาเสียชีวิตในสัปดาห์ต่อมา เขาได้รับความเดือดร้อนจำนวนมาก เมื่อพวกเขาได้ในที่สุดสแกนเขาเป็นครั้งที่ 2 ในเดือนกุมภาพันธ์ (สแกนครั้งที่ 2 ตั้งแต่การวินิจฉัยแม้ล้มเหลวหลังการรักษาบรรทัดแรก.) เขาได้รับการกินขึ้นด้วยโรคมะเร็ง เขามีการแพร่กระจายของกระดูกขาสะโพกหลังซี่โครงและอื่น ๆ ไม่มีอวัยวะเพิ่มเติมในเวลานี้ พ่อของฉันได้รับความเดือดร้อนเพราะตอนนี้เขาเป็นมะเร็งกระดูกและมันเป็นความเจ็บปวดอย่างมากและสิ่งที่พวกเขาอาจจะพูดถูกเขาไม่จำเป็นต้องนี้หรือว่าหรืออะไรก็ตาม ผมโกรธและความขมขื่นและโกรธ พ่อของฉันเป็นเพียง 62 ประเภทของการดูแลสุขภาพนี้ได้รับการสนับสนุนในประเทศของเรา เกิดอะไรขึ้นกับพ่อของผมเป็นมาตรฐานของการดูแลความหมายมันเป็นที่ยอมรับที่จะให้เป็นจำนวนมากของผู้ป่วยการดูแลสุขภาพปานกลาง.
ชีวิตของฉันว่างเปล่าโดยไม่ต้องให้เขา ฉันเป็นเพียง 33 และแม่เดียวเพื่อพ่อของฉันเป็นพระคุณประหยัดของฉัน เขาและแม่ของฉัน ทั้งคู่แต่งงานกัน 35 ปี และเขาถูกตัดสินสำหรับการสูบบุหรี่, ไม่มีใครพิจารณาเวลาในต่างประเทศของเขาและปริมาณของสีส้มตัวแทนที่เขาได้สัมผัสกับในขณะที่ปกป้องเสรีภาพของเราและเขาทำงานอยู่ที่ บริษัท ดูปองท์เป็นเวลา 30 ปี.
ฉันจะไม่เหมือนเดิม ....

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พระเอกของฉันฉันสูญเสียพ่อในเดือนมีนาคม 10 , 2012 ไม่มีเซลล์มะเร็งปอดขนาดเล็ก . ฉันเป็นพยาบาลฉันทำให้มากของการตัดสินใจทางการแพทย์เกี่ยวกับการรักษา และแพทย์ พ่อต่อสู้เพื่อ 7 เดือนทุกข์ก่อนที่จะเอาทุกอย่างไป และสำหรับฉัน ฉันต่อสู้ 7 เดือนยาวสำหรับแพทย์ที่จะแสกน แพทย์ที่ดูแลน้อย หมอคนที่เป็นชาวบ้านและแม้แต่มะเร็งชนิดพิเศษคนที่เคยติดต่อผู้ป่วยน้อยกว่าที่ผมมี ครึ่งหนึ่งของพวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ต้องทำ วันที่เจ็บปวดที่สุดของเขาไม่มีการควบคุมและแพทย์ปฏิบัติกับเขาเหมือน junkee . เขาเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ ทหารผ่านศึกเวียดนามและบุคคลที่สมควรได้รับการดูแลทางการแพทย์ที่เหมาะสม ผมพาพ่อไปโรงพยาบาล ท็อป 10 ในอเมริกา และเขาก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งในผู้ป่วยมะเร็งที่กำลังจะตาย ดยุคคือความผิดหวังครั้งใหญ่ ! !ผ่านมากมาย ซึ่งเขาไม่เคยเห็นหมอเดียวกันสองครั้ง เนื้องอกของเขาเจอเขาแค่ 2 หรือ 3 ครั้ง และเราก็บอกว่านั่นเป็นเพียงวิธีที่พวกเขาทำมัน โรงพยาบาลใน Wilmington , NC ไม่ได้มีเนื้องอกของเขาทดสอบการกลายพันธุ์ทางพันธุกรรมที่สามารถจับคู่กับเขาถึงทำคีโมที่มีอัตราความสำเร็จสูงมาก โรงพยาบาลนี้ทำข้างซ้ายล่างวตดัดปอดต่อการวินิจฉัยโรคยาเสพติดนี้คือยืดอายุผู้ป่วยโรคมะเร็งปอดเวลามากขึ้นกับคุณภาพของชีวิต พ่อเป็นมะเร็งใน 2011 สิงหาคม และไม่ได้เริ่มได้รับการรักษาแบบมุ่งเป้า จนถึงเดือนธันวาคม 2554 เมื่อเขาเกือบตาย พวกเขายังทดสอบไม่พ่อยีน ALK เพราะเขาเป็นคนสูบบุหรี่ แต่ปรากฏว่าตรงกัน ณจุดนี้มันสายไปแล้ว ไม่มีใครเคยจะสนใจเขาหรือครอบครัวของฉันประสบการณ์นี้ได้ฆ่าความเชื่อใด ๆที่ฉันมีในอาชีพของฉัน ผมรู้สึกว่าไม่มีใครสนใจ เพราะเขาสูบบุหรี่เขาผ่านเข้ามา หมอไม่ได้ติดตามกับแพทย์ ไม่มีหมอคนไหนอยู่ในหน้าเดียวกัน เราก็บอกว่าก็แตกต่างกัน การวินิจฉัยโรคและแม้แต่โรคมะเร็งของเขาคงที่และทำคีโม คือ ทำงาน เขาเสียชีวิตในสัปดาห์ต่อมา เขาเป็นทุกข์มากเมื่อพวกเขาในที่สุดสแกนเขาครั้งที่ 2 ในวันที่ 2 ( สแกนตั้งแต่การวินิจฉัยหลังจากล้มเหลวในการรักษาบรรทัดแรก ) เขาก็กินกับมะเร็ง เขาได้พบกระดูก ขา สะโพก หลัง ซี่โครง และ ไม่เพิ่มอวัยวะในครั้งนี้ พ่อลำบาก เพราะตอนนี้เขาเป็นมะเร็งกระดูก และมันเจ็บปวดมากและพวกเขาสามารถพูดได้คือเขาไม่ต้องการนี้ หรือที่ หรืออะไรก็ตามผมโกรธ และโกรธ พ่อแค่ 62 การดูแลสุขภาพชนิดนี้ได้รับการสนับสนุนในประเทศของเรา เกิดอะไรขึ้นกับพ่อผม คือ มาตรฐานของการดูแล ความหมายมันเป็นที่ยอมรับที่จะให้คนไข้จำนวนมากปานกลาง )
ชีวิตว่างเปล่าโดยไม่มีเขา ฉันเป็นเพียง 33 และ เดียวแม่ พ่อก็ช่วยชีวิตผมไว้ พ่อและแม่ของฉัน พวกเขาแต่งงานกันมา 35 ปีและเขาถูกตัดสินให้สูบบุหรี่ ไม่มีใครพิจารณาเวลาในต่างประเทศ และเงินที่ตัวแทนส้มเขาถูกในขณะที่ปกป้องเสรีภาพของเราและเขาเคยทำงานที่ดูปองท์ 30 ปี .
ผมจะไม่มีวันเป็นเหมือนเดิม