The Tell-Tale Heart" is a short sto

The Tell-Tale Heart" is a short story by Edgar Allan Poe first published in 1843. It is told by an unnamed narrator who endeavors to convince the reader of his sanity, while describing a murder he committed. (The victim was an old man with a filmy "vulture eye", as the narrator calls it.) The murder is carefully calculated, and the murderer hides the body by dismembering it and hiding it under the floorboards. Ultimately the narrator's guilt manifests itself in the form of the sound — possibly hallucinatory — of the old man's heart still beating under the floorboards.
It is unclear what relationship, if any, the old man and his murderer share. The narrator denies having any feelings of hatred or resentment for the man. He states: 'I loved the old man! He had never wronged me! He had never given me insult!'. He also denies the assumption that he killed for greed: 'Object there was none.', 'For his gold I had no desire.' It has been suggested that the old man is a father figure, the narrator's landlord, or that the narrator works for the old man as a servant, and that perhaps his "vulture eye" represents some sort of veiled secret, or power. The ambiguity and lack of details about the two main characters stand in stark contrast to the specific plot details leading up to the murder.
The story was first published in James Russell Lowell's The Pioneer in January 1843. "The Tell-Tale Heart" is widely considered a classic of the Gothic fiction genre and is one of Poe's most famous short stories.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หัวใจ "บอกเล่าเรื่องราวเป็นเรื่องสั้นโดยเอ็ดการ์อัลลันโปตีพิมพ์ครั้งแรกใน 1,843. มันจะบอกเล่าเรื่องโดยไม่มีชื่อที่พยายามจะโน้มน้าวให้ผู้อ่านของสติของเขาในขณะที่เขาอธิบายฆาตกรรมมุ่งมั่น. (เหยื่อเป็นชายชรา ด้วยเยิ้ม "อีแร้งตา" เป็นผู้บรรยายเรียกมัน.) การฆาตกรรมที่มีการคำนวณอย่างรอบคอบและฆาตกรซ่อนร่างกายโดย dismembering มันและซ่อนไว้ภายใต้พื้น ในที่สุดความผิดของผู้บรรยายที่ปรากฏอยู่ในรูปแบบของเสียง - ประสาทหลอนอาจ -. ของหัวใจของชายชรายังคงเต้นอยู่ภายใต้พื้น
มันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนว่าถ้ามีคนเก่าและส่วนแบ่งของเขาเป็นฆาตกรเล่าเรื่องปฏิเสธการมีความรู้สึกใด ๆ ของความเกลียดชังหรือความไม่พอใจของคน เขากล่าว: 'i รักคนเก่า! เขาไม่เคยทำผิดฉัน เขาไม่เคยให้ฉันดูถูก! นอกจากนี้เขายังปฏิเสธสมมติฐานว่าเขาฆ่าเพื่อความโลภ '. วัตถุที่ไม่มีใคร', 'สำหรับทองของเขาฉันมีความปรารถนาที่ไม่มี. จะได้รับการชี้ให้เห็นว่าชายชราคนหนึ่งเป็นพ่อเจ้าของบ้านเล่าเรื่องของหรือที่เล่าเรื่องการทำงานสำหรับคนเก่าเป็นคนรับใช้และที่อาจจะ "อีแร้งตา" ของเขาแสดงให้เห็นถึงการจัดเรียงบางส่วนของความลับหน้ากากหรืออำนาจ คลุมเครือและขาดรายละเอียดเกี่ยวกับสองตัวละครหลักยืนในทางตรงกันข้ามกับรายละเอียดการพล็อตที่เฉพาะเจาะจงนำไปสู่​​การฆาตกรรม.
เป็นเรื่องที่ตีพิมพ์ครั้งแรกใน james รัสเซลโลเวลล์ผู้บุกเบิกในมกราคม 1843"หัวใจบอกเล่าเรื่องราว" ถือว่าเป็นคลาสสิกของประเภทนิยายกอธิคและเป็นหนึ่งในเรื่องสั้น poe ที่มีชื่อเสียงมากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บอกเรื่องหัวใจ"เป็นเรื่องสั้น โดยเอ็ดการ์อัลลันโพก่อนเผยแพร่ใน 1843 มันจะบอก โดยเป็นผู้บรรยายครั้งที่ความพยายามที่จะโน้มน้าวให้ผู้อ่านของเขาสติ กังขาสังหารเขามุ่งมั่น (เหยื่อถูกชายชรากับเป็นฝ้าเนื่อง "ตาแร้ง" เป็นผู้เรียกก็) ฆาตรกรรมอย่างคำนวณ และฆาตกรซ่อนตัว ด้วย dismembering มันซ่อนไว้ใต้ถุน ในที่สุด ความผิดของ'ผู้บรรยาย'ปรากฏตัวในรูปแบบของเสียง — อาจ hallucinatory — ของหัวใจของคนยัง ตีใต้ floorboards
มันไม่ชัดเจนความสัมพันธ์ใด ถ้ามี เฒ่าและฆาตกรของเขาร่วม ผู้ปฏิเสธมีความรู้สึกใด ๆ ของความเกลียดชังหรือขุ่นสำหรับผู้ชาย เขาระบุ: ' ฉันรักเฒ่า เขาก็ไม่เคย wronged ฉัน เขาก็ไม่เคยให้ฉันดูถูก!'. นอกจากนี้เขายังปฏิเสธสมมติฐานที่เขาฆ่าตายความโลภ: 'มีวัตถุไม่มีการ' 'เขาทอง ผมไม่ ' จึงมีการแนะนำว่า ชายเป็นบิดารูป เจ้าของของผู้บรรยาย หรือว่า ผู้ใช้งานคนเป็นข้าราชการ และว่า บางทีเขา "แร้งตา" แทนบางจัดเรียงของลับ veiled หรือพลังงาน ความคลุมเครือและขาดรายละเอียดเกี่ยวกับตัวละครหลักสองยืนในทางตรงข้ามสิ้นเชิงรายละเอียดพล็อตเฉพาะที่นำไปสู่ฆาตกรรม.
เรื่องแรกได้ถูกประกาศใน Lowell รัสเซลเจมส์ผู้บุกเบิกที่ในเดือน 1843 มกราคม "หัวใจบอกเรื่อง" อย่างกว้างขวางถือว่าคลาสสิกของประเภทนิยายโกธิค และเป็นหนึ่งในเรื่องสั้นมีชื่อเสียงที่สุดของท่าโพธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บริเวณใจกลาง tell-tale "เป็นเรื่องสั้นโดย Edgar Allan Poe เผยแพร่ครั้งแรกใน 1843 มันก็จะเป็นผู้บรรยายโดยไม่มีชื่อเป็นผู้ที่พยายามจะโน้มน้าวให้ผู้อ่านของสติสัมปชัญญะของเขาในขณะที่อธิบายถึงการฆาตกรรมที่เขามุ่งมั่น (เป็นเหยื่อที่เป็นคนเก่าที่พร้อมด้วยเป็นเยื่อ"ตาเหยี่ยวดำ"เป็นผู้บรรยายเรียกมันว่า.)เกิดการฆาตกรรมที่มีการคำนวณอย่างละเอียดและเป็นฆาตกรที่ซ่อนตัวโดย dismembering มันและการซ่อนไว้ใต้พื้นได้ ในท้ายที่สุดความผิดของผู้บรรยายที่โดดเด่นตามแบบในตัวมันเองในรูปแบบของเสียง - เป็นไปได้ว่าอาจเป็นเสแสร้ง - ที่ตั้งของบริเวณใจกลางของชายชราที่ยังเต้นอยู่ในพื้นที่.
ไม่ชัดเจนว่าความสัมพันธ์ถ้ามีคนเก่าและฆาตกรใช้ร่วมกันผู้บรรยายที่ปฏิเสธการมีความรู้สึกใดๆของความไม่พอใจหรือความเกลียดชังคนนี้ เขารัฐ'ฉันรักคนเก่า เขาไม่เคยทำผิดไว้ผม เขาก็ไม่เคยทำให้สบประมาท!' เขายังปฏิเสธการรับตำแหน่งหน้าที่ว่าเขาเป็นคนฆ่าสำหรับความ โลภ "วัตถุไม่มีใคร"สำหรับสีทองของเขาผมก็ไม่มีความต้องการ"ได้รับการตอบกลับว่าชายชราที่เป็นรูปที่บิดาที่เจ้าของบ้านของผู้บรรยายได้หรือว่าผู้บรรยายที่ทำงานให้กับคนเก่าที่เป็นผู้รับใช้และที่อาจจะ"ตาเหยี่ยวดำ"แทนบางอย่างของพลังงานหรือความลับเอาไว้. การขาดและมีสองนัยที่ของรายละเอียดเกี่ยวกับสองตัวหลักที่อยู่ในทางตรงข้ามทีเดียวในรายละเอียดแผนที่นำไปสู่การฆาตกรรม.
ชั้นที่ได้รับการตีพิมพ์ในของ Russell Lowell Pioneer ได้ในเดือนมกราคม 1843 เป็นครั้งแรก"หัวใจ tell-tale ที่"ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นคลาสสิกของนวนิยายแนวเพลงแบบโกธิกและเป็นหนึ่งในเรื่องสั้นมีชื่อเสียงมากที่สุดของ PoE