I remember, I remember,The house wh

I remember, I remember,
The house where I was born,
The little window where the sun
Came peeping in at morn;
He never came a wink too soon,
Nor brought too long a day,
But now, I often wish the night
Had borne my breath away!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำได้ว่าผมจำได้ว่าบ้านที่ผมเกิดหน้าต่างเล็กๆ น้อย ๆ ที่ดวงอาทิตย์มาแอบในยามเช้า; เขาไม่เคยมาพริบเร็วเกินไปหรือนำยาวเกินไปวันแต่ตอนนี้ผมมักจะต้องการคืนได้พัดพาลมหายใจของฉันออกไป!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจำได้ ผมจำได้
บ้านที่ฉันเกิด หน้าต่างที่แสงแดดน้อย

มาแอบถ้ำมองในตอนเช้า ;
เขาไม่เคยกลับมาเลยเร็วเกินไป หรือยาวเกินไป

มาทั้งวัน แต่ตอนนี้ ฉันมักจะปรารถนาคืน
ได้พัดพาลมหายใจของฉันไป