In recent literature, very few stud

In recent literature, very few studies have reported the use of the combination of indicators from ecological communities and ecotoxicity biomarkers in field experiments to assess agricultural quality. Therefore, the aim of this study was to determine the influence of three soil management practices of vine inter-rows (chemical weeding, mechanical weeding and grass-covering) on earthworms, in the Gaillac vineyard (South-West France). The sampling, identification and counts of earthworms were performed in spring and autumn over three years in order to determine the influence of the management practices. Focussing on the most abundant species, Aporrectodea nocturna, biomarker assays (glutathione-S-transferase (GST), catalase (CAT) and cholinesterase (ChE) activities) were conducted to check physiological disturbances that are indirectly linked to soil management practices. A strong influence of soil management practices was highlighted on earthworm ecology and physiology in the vine inter-rows. Chemical weeding favoured worm proliferation, but proportionally decreased the number of epi-anecic species. Mechanical weeding dramatically decreased the total number of earthworms, both adults and juveniles, and their biomass. Under these soil farming practices, variations of metabolisation and anti-oxidant enzyme activities were observed, suggesting an increase in pesticide bioavailability. Grass-covering seemed to be the best practice, at least from an environmental point of view. Neurotoxicity enzyme (cholinesterase) activity in vineyard earthworms was not affected by pollutants conventionally sprayed on the vineyard, regardless of soil agricultural practice. It was concluded that soil management practices can both modify earthworm communities and physiology, inducing variations of the following factors: protection against predators, environmental conditions and availability of pesticide and nutrients.

According to Jansen et al. (1992) the best sampling time for proper soil classification of acid sulfate soil is the end of the dry season (the period in which soil pH is the lowest). Therefore, the soil sampling was carried out in the dry season. The soils were sampled approximately 1 kg from each layer of profile pits and immediately put into black polyethylene plastic bags. To prevent pyrite oxidation (or at least to minimize it) during transportation from the field to the laboratory, the air was removed from samples by pressing and kneading the sample bags prior to tying them up tightly. In the field, soil pH was measured using pH indicator strips (Merck KGaA, 64271 Darmstadt, Germany) with narrow range paper (e.g. 0–3 and 3–6). Experience from pulau Petak indicated that the pH measured with pH indicator strips on average was only 0.1 unit higher than the pH measured (in 1:2.5 soil and water ratio) in the laboratory (Jansen et al., 1992). Therefore, field pH measurement could represent an actual field condition. The assessment of sulfuric horizon was referred to pH value of 3.5 or less. Sulfidic materials were determined after treatment with H2O2 (30%) and the soil pH value drops to 2.5 or less. Soil ripeness was determined by hand squeezing as described by Pons and Zonneveld (1965), who divided soil ripeness into ripe, nearly ripe, half ripe, practically unripe and unripe. In the laboratory, as soon as the samples were received from the field, they were dried rapidly in an oven prior to grinding and passing through a 2 mm sieve. The samples were stored in plastic bottles and analyzed within 24 h.

Particle size analysis was determined by the pipette method (Soil Survey Laboratory Staff, 1992). Soil pH in water was measured using 1:2.5 soil solution ratio. The Walkley and Black wet oxidation method was used to determine organic C content (Soil Survey Laboratory Staff, 1992). The N content was measured by the Kjeldhal method (Bremner and Mulvaney, 1982). Exchangeable acidity (Al3+ and H3+) was extracted with 1 M KCl (Barnhisel and Bertsch, 1982) and exchangeable bases with 1 M NH4Oac. The cations were measured using atomic absorption spectrophotometry (Soil Survey Laboratory Staff, 1992). The CEC was measured in 1 M NH4Oac (buffered at pH 7.0) (Soil Survey Laboratory Staff, 1992) after extraction of NH4+ by NaCl. The CEC was also measured in NH4Cl without buffering to represent the natural CEC value. In Soil Taxonomy, the sulfidic material was determined after incubation of 8 weeks and a soil pH value drop to 3.5. According to Konsten et al. (1988) this method is time consuming, impractical for a large number of samples and the results is qualitative only. Hence, they proposed total actual acidity (TAA) and total sulfidic acidity (TSA) measurements to assess the presence of a sulfuric horizon and sulfidic material, respectively. They reported that this method is semi-quantitative. The TAA was determined by titration of the soil suspension in 2 mol L− 1 NaCl solution with 0.5 M NaOH to pH 5.5. The TAA value was calculated from the amount of NaOH added. The total potential acidity (TPA) was determined by a means similar to TAA measurement, except the soil was treated with H2O2 (30%) to force an oxidation process prior to titration with NaOH. The total sulfidic acidity (TSA) value was calculated as the difference between the two (TPA–TAA). This method was applied for some profiles as a comparison. Ash content was measured by dry combustion of the peat at 550 °C over 2.5 h. Fibre content was determined on a volume basis after rubbing and passing through a 100-mesh sieve.

Organic C of fulvic and humic acids was measured using a method described by Kononova (1966). Pyrite measurement was carried out by oxidation using nitric acid prior to extraction with HCl as described by Jansen et al. (1992). The extraction for amorphous bound Al and Fe (referred as Alo and Feo) was performed using acid ammonium oxalate and that for organically bound Al and Fe (referred as Alp and Fep) used sodium pyrophosphate (Soil Survey Laboratory Staff, 1992).

The quality of water after ‘reclamation’ was studied by selecting fourteen representative water sampling sites, two at inlets, four in a primary canal, four in secondary canals of Dadahup and four in secondary canals of Palangkau areas (Fig. 2). In the primary canal, the water sampling sites were P1, P2, P3 and P4 with the sequence starting from the north, at the boundary of the study area, to the south (outlet). In secondary canals of Palangkau area, the water was sampled at C3, C1, A6, and A7 sites. In Dadahup, the water was sampled at B1, B2, A1 and A5 sites. In the inlets, the water was sampled at I1 next to Barito river and at I2 next to Mengkatib river. The cations and anions of suspension were determined by AAS, except for SO42− and Cl− 1, which were determined by turbidimetry and titration, respectively. To study leaching of solutes from rice fields, the water elemental composition in inlets, a primary canal and secondary canals was compared. The water was not sampled in the tertiary and quaternary canals because the canals were dry when the study was carried out.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวรรณคดีล่า ศึกษาน้อยมากมีรายงานการใช้ชุดของตัวชี้วัดจากชุมชนระบบนิเวศและ ecotoxicity biomarkers ในฟิลด์ทดลองเพื่อประเมินคุณภาพทางการเกษตร ดังนั้น จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ พิจารณาอิทธิพลของวิธีบริหารจัดการดินสามแถวระหว่างเถาวัลย์ (เคมี weeding กล weeding และครอบ คลุมหญ้า) บนไส้เดือน ในองุ่น Gaillac (ฝรั่งเศสตะวันตกเฉียงใต้) สุ่มตัวอย่าง รหัส และจำนวนของไส้เดือนถูกทำในฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงกว่า 3 ปีเพื่อพิจารณาอิทธิพลของวิธีบริหารจัดการ Focussing ในสปีชีส์มากที่สุด Aporrectodea nocturna, assays ไบโอมาร์คเกอร์ (กลูตาไธโอน-S-transferase (GST), catalase (CAT) และกิจกรรม cholinesterase (ChE)) ได้ดำเนินการตรวจสอบรบกวนสรีรวิทยาที่เชื่อมโยงกับวิธีบริหารจัดการดินโดยทางอ้อม อิทธิพลของวิธีบริหารจัดการดินถูกเน้นนิเวศวิทยาไส้เดือนดินและสรีรวิทยาในแถวระหว่างเถาวัลย์ เคมี weeding favoured การงอกหนอน ได้สัดส่วนลดลงจำนวนสปีชีส์ epi anecic กล weeding อย่างมากลดจำนวนไส้เดือน รวมทั้งผู้ใหญ่ และ juveniles และชีวมวลของพวกเขา ใต้ดินเหล่านี้ปฏิบัติเกษตร รูปแบบของ metabolisation และกิจกรรมของเอนไซม์ต้านอนุมูลอิสระสุภัค แนะนำการเพิ่มชีวปริมาณออกฤทธิ์ของสารพิษ หญ้าครอบคลุมดูเหมือนจะ ดีที่สุด น้อยจากจุดมุมมองสิ่งแวดล้อม Neurotoxicity (cholinesterase) เอนไซม์ในองุ่นไส้เดือนไม่ได้ได้รับผลจากสารมลพิษที่พ่นในองุ่น ไม่ปฏิบัติเกษตรดินดี ได้สรุปได้ว่า วิธีการบริหารจัดการดินสามารถทั้งปรับเปลี่ยนชุมชนไส้เดือนดินและสรีรวิทยา inducing ความแตกต่างของปัจจัยต่อไปนี้: ป้องกันการล่า สภาพแวดล้อม และยาฆ่าแมลงและสารอาหารตาม แจนเซน et al. (1992) สุ่มตัวอย่างที่เหมาะสำหรับดินที่เหมาะสมประเภทของดินกรดซัลเฟตจะสิ้นสุดฤดูแล้ง (รอบระยะเวลาในดินที่ค่า pH ต่ำสุด) ดังนั้น สุ่มตัวอย่างดินถูกดำเนินการในฤดูแล้ง ดินเนื้อปูนมีตัวอย่างจากแต่ละชั้น ของโปรไฟล์หลุม และทันทีประมาณ 1 กิโลกรัมใส่ลงในถุงพลาสติกสีดำพลาสติก เพื่อป้องกันการเกิดออกซิเดชัน pyrite (หรือที่ย่อลง) ในระหว่างการเดินทางจากฟิลด์การห้องปฏิบัติการ อากาศถูกเอาออกจากตัวอย่าง โดยการกด และ kneading ถุงตัวอย่างก่อนที่จะผูกให้ค่าแน่น ในฟิลด์ ค่า pH ดินที่วัดด้วยค่า pH แถบตัวบ่งชี้ (ผล 64271 ตัดท์ เยอรมนี) กระดาษช่วงแคบ (เช่น 0-3 และ 3-6) ประสบการณ์จากเลา Petak ระบุว่า pH วัดกับแถบตัวบ่งชี้ค่า pH โดยเฉลี่ยได้เพียง 0.1 หน่วยสูงกว่าค่า pH ที่วัดได้ (ใน 1:2.5 ดินและน้ำอัตราส่วน) ในห้องปฏิบัติการ (แจนเซน et al., 1992) ดังนั้น วัดค่า pH ฟิลด์สามารถแสดงเงื่อนไขเป็นจริง ประเมินของฮอไรซอนกำมะถันถูกเรียกว่าค่า pH 3.5 หรือน้อยกว่า Sulfidic วัสดุถูกกำหนดหลังจากรักษาด้วย H2O2 (30%) และค่า pH ของดินลดลง ไป 2.5 หรือน้อยกว่านั้น Ripeness ดินถูกกำหนด โดยมือ squeezing ดังที่ Pons และ Zonneveld (1965), ที่แบ่งดิน ripeness สุก เกือบสุก ครึ่งสุก จริงดิบ ๆ และดิบ ๆ ในห้องปฏิบัติการ เป็นตัวอย่างได้รับจากฟิลด์ พวกเขาได้แห้งอย่างรวดเร็วในเตาอบก่อนที่ จะบดผ่านตะแกรง 2 มม. ตัวอย่างถูกเก็บไว้ในขวดพลาสติก และวิเคราะห์ภายใน 24 ชมวิเคราะห์ขนาดอนุภาคที่ถูกกำหนด โดยวิธีเปตต์ (ดินสำรวจห้องปฏิบัติการเจ้าหน้าที่ 1992) ค่า pH ของดินในน้ำถูกวัดโดยใช้อัตราส่วน 1:2.5 ดินโซลูชั่น วิธีออกซิเดชันเปียก Walkley และสีดำถูกใช้เพื่อกำหนดเนื้อหา C อินทรีย์ (ดินสำรวจห้องปฏิบัติการเจ้าหน้าที่ 1992) เนื้อหา N ถูกวัด โดยวิธี Kjeldhal (Bremner และ Mulvaney, 1982) มีกำนัล (Al3 + และ H3 +) ถูกสกัด ด้วย 1 M KCl (Barnhisel และ Bertsch, 1982) และฐานกำนัล 1 M NH4Oac เป็นของหายากถูกวัดโดยใช้ดูดกลืนโดยอะตอม spectrophotometry (ดินสำรวจห้องปฏิบัติการเจ้าหน้าที่ 1992) พบกับ CEC ถูกวัดใน 1 M NH4Oac (buffered ที่ pH 7.0) (ดินสำรวจห้องปฏิบัติการเจ้าหน้าที่ 1992) หลังจากการสกัดของ NH4 + โดย NaCl นอกจากนี้ยังพบกับ CEC ถูกวัดใน NH4Cl โดยบัฟเฟอร์เพื่อแทนค่าพบกับ CEC ธรรมชาติ ในการจำแนกประเภทดิน วัสดุ sulfidic ที่ถูกกำหนดหลังจากบ่ม 8 สัปดาห์และมีค่า pH ดินปล่อยให้ 3.5 ตาม Konsten et al. (1988) วิธีนี้จะใช้เวลานาน ระบุจำนวนตัวอย่างขนาดใหญ่ และผลลัพธ์มีคุณภาพเท่านั้น ดังนั้น พวกเขาเสนอว่า จริง (แหลมยายณี) และว่า sulfidic (TSA) ประเมินเพื่อประเมินสถานะของฮอไรซอนกำมะถันและวัสดุ sulfidic ตามลำดับ พวกเขารายงานว่า วิธีการนี้กึ่งเชิงปริมาณ แหลมยายณีถูกกำหนด โดยการไทเทรตการระงับดินใน 2 โมลโซลูชัน L− 1 NaCl กับ 0.5 M NaOH กับ pH 5.5 แหลมยายณีค่าถูกคำนวณจากจำนวนของ NaOH เพิ่ม ที่เป็นไปได้ว่า (ส.ส.ท.) กำหนด โดยวิธีการคล้ายกับที่วัดแหลมยายณี ยกเว้นดินถูกรักษา ด้วย H2O2 (30%) เพื่อบังคับให้กระบวนการออกซิเดชันก่อนการไทเทรตกับ NaOH คำนวณเป็นความแตกต่างระหว่างสองค่าว่า sulfidic (TSA) (ส.ส.ท. – แหลมยายณี) วิธีการนี้ถูกใช้สำหรับส่วนกำหนดค่าบางอย่างเป็นการเปรียบเทียบ เถ้าเนื้อหาถูกวัด โดยการสันดาปแห้งของพรุที่ 550 ° C กว่า 2.5 h. ไฟเบอร์เนื้อหาถูกกำหนดตามปริมาณหลังจากถู และผ่านตะแกรงตาข่าย 100อินทรีย์ C ฟุลวิและกรดฮิวมิถูกวัดโดยใช้วิธีการอธิบายไว้ โดย Kononova (1966) วัด pyrite ถูกดำเนิน โดยออกซิเดชันกรดไนตริกก่อนสกัดด้วย HCl ตามที่อธิบายไว้โดยแจนเซน et al. (1992) สกัดสำหรับ Al และ Fe (เรียกว่าเป็น Alo และ Feo) ทำโดยใช้แอมโมเนียกรดออกซาเลตและที่สำหรับ organically ผูกไปผูกไว้ที่ Al และ Fe (เรียกว่าเป็นแอลป์และ Fep) ใช้โซเดียม pyrophosphate (ดินสำรวจห้องปฏิบัติการเจ้าหน้าที่ 1992)คุณภาพของน้ำหลังจาก 'ถม' ถูกศึกษา โดยเลือกไซต์สุ่มน้ำพนักงานสิบสี่ สองที่สาย 4 ในคลองหลัก 4 ในคลองรองของ Dadahup และคลองรองของ Palangkau (Fig. 2) 4 ในคลองหลัก เว็บไซต์สุ่มตัวอย่างน้ำได้ P1, p 2, P3 และ P4 มีลำดับเริ่มจากเหนือ ในเขตพื้นที่การศึกษา ภาคใต้ (ร้าน) ในคลองรองพื้นที่ Palangkau น้ำถูกความที่ C3, C1, A6, A7 และ ใน Dadahup น้ำเป็นตัวอย่างที่ B1, B2, A1 และ A5 ในสาย น้ำถูกความ ที่ดอลล่าร์ Barito I1 และ I2 Mengkatib ดอลล่าร์ เป็นของหายากและ anions ระงับถูกกำหนด โดย AAS ยกเว้นสำหรับ SO42− และ Cl− 1 ซึ่งถูกกำหนด โดยการไทเทรต และ turbidimetry ตามลำดับ ส่วนประกอบธาตุน้ำสาย คลองหลัก และคลองรองถูกเปรียบเทียบเพื่อศึกษาการละลายของ solutes จากข้าว น้ำไม่มีความในการตติย และควอเทอร์นารีคลองเนื่องจากลำคลองก็แห้งเมื่อได้ดำเนินการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวรรณคดีล่าสุด การศึกษาน้อยมาก มีรายงานการใช้การรวมกันของตัวชี้วัดจากชุมชน ระบบนิเวศ และ ecotoxicity ซึ่งในการทดลองภาคสนามเพื่อประเมินคุณภาพทางการเกษตร ดังนั้น จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาอิทธิพลของการจัดการดิน 3 การปฏิบัติของเถา ( สารเคมีกำจัดวัชพืชระหว่างแถวเครื่องจักรกลกำจัดวัชพืชและหญ้าคลุม ) ไส้เดือนใน gaillac ไร่องุ่นตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศฝรั่งเศส ) ตัวอย่าง จำแนก และนับจากไส้เดือน มีการปฏิบัติในฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงกว่าสามปี เพื่อที่จะศึกษาอิทธิพลของการจัดการการปฏิบัติ มุ่งเน้นชนิดชุกชุมมากที่สุด aporrectodea nocturna ไบโอมาร์คเกอร์ ( กลูตาไทโอน ) , ( GST )คะตะเลส ( แมว ) และเอสเทอเรส ( CHE ) กิจกรรม ) มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบทางสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติต่อการจัดการดิน อิทธิพลที่แข็งแกร่งของการปฏิบัติได้เน้นในการจัดการดินไส้เดือนนิเวศวิทยาและสรีรวิทยาในเถา อินเตอร์ แถว เคมีกำจัดวัชพืชที่ชื่นชอบการหนอน แต่สัดส่วนลดลงจำนวน EPI anecic ชนิดทางคัดอย่างมากลดลงจำนวนของไส้เดือน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ และมวลชีวภาพของพวกเขา ภายใต้การปฏิบัติของดินทำสวน และรูปแบบของ metabolisation ต้านอนุมูลอิสระเอนไซม์กิจกรรมพบว่า การเพิ่มการดูดซึมสารกำจัดศัตรูพืช . หญ้าคลุมดูเหมือนจะปฏิบัติที่ดีที่สุด อย่างน้อยจากจุดสิ่งแวดล้อมในมุมมองของเอนไซม์ ( cholinesterase ) กิจกรรมในไร่องุ่นประไส้เดือนไม่มีผลต่อมลพิษโดยฉีดพ่นในไร่องุ่น ไม่ว่าดินการปฏิบัติทางการเกษตร สรุปได้ว่า การปฏิบัติการจัดการดินทั้งสองสามารถปรับเปลี่ยนชุมชนไส้เดือนและสรีรวิทยา , กระตุ้นการเปลี่ยนแปลงของปัจจัยดังต่อไปนี้ : การป้องกันผู้ล่าสภาพแวดล้อมและความพร้อมของสารกำจัดศัตรูพืชและรัง

ตาม Jansen et al . ( 1992 ) ที่ดีที่สุดตัวอย่างเวลาในการจำแนกดินที่เหมาะสมของดินเปรี้ยวเป็นปลายฤดูแล้ง ( ระยะเวลาที่ดินถูกสุด ) ดังนั้นดินทดลองในฤดูแล้งดิน จำนวน ประมาณ 1 กิโลจากแต่ละชั้นของโปรไฟล์และใส่ลงไปในหลุมทันที ถุง ถุงพลาสติก พลาสติกสีดำ เพื่อป้องกันค่าออกซิเดชัน ( หรืออย่างน้อยลด ) ในระหว่างการขนส่งจากเขตข้อมูลไปยังห้องปฏิบัติการ อากาศจะถูกลบออกจากจำนวนการกดนวดตัวอย่างถุงก่อนที่จะผูกไว้แน่น ในฟิลด์การวัด pH ของดินแถบวัด pH ( กระตุ้นการท 64271 ดาร์มสตัดท์ , เยอรมนี ) กับกระดาษช่วงแคบ ( เช่น 0 – 3 – 3 และ 6 ) ประสบการณ์จาก Pulau petak พบว่า pH ด้วย pH วัดตัวบ่งชี้แถบบนเฉลี่ยเพียง 0.1 หน่วย สูงกว่า pH วัด ( ใน 1:2.5 ดินและน้ำในอัตราส่วน ) ห้องปฏิบัติการ ( Jansen et al . , 1992 ) ดังนั้นวัด pH ภาคสนามสามารถแสดงสภาพสนามจริง การประเมินของกรดซัลฟูริกขอบฟ้าถูกเรียกว่าค่า pH 3.5 หรือน้อยกว่า พบว่าหลังการรักษาด้วยวัสดุ sulfidic H2O2 ( 30% ) และดิน pH ลดลง 2.5 หรือน้อยกว่า สุกดินพิจารณาจากมือบีบ ตามที่อธิบายไว้โดย Pons และ zonneveld ( 1965 ) ที่แบ่งออกเป็น 3 ดินสุก เกือบสุกเกือบครึ่งสุกและดิบ ดิบ ในห้องปฏิบัติการ ทันทีที่ กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับจากสนามก็แห้งอย่างรวดเร็วในเตาอบก่อนบดผ่านตะแกรง 2 มิลลิเมตร ตัวอย่างที่ถูกเก็บไว้ในขวดพลาสติก และใช้ภายใน 24 ชม.

ขนาดอนุภาคถูกกำหนดโดยวิธีปิเปต ( พนักงานปฏิบัติการสำรวจดิน พ.ศ. 2535 )ดิน น้ำ 1:2.5 สารละลายดินการวัดอัตราส่วน โดยวิธีการออกซิเดชันดำเปียกหนังสือนิยาย - ศึกษาเนื้อหาชั้นเอก ( พนักงานปฏิบัติการสำรวจดิน พ.ศ. 2535 ) N เนื้อหาถูกวัดโดยวิธี kjeldhal ( เบรมเนอร์ และมัลเวนีย์ , 1982 ) กรดด่าง ( al3 และ H3 ) ถูกสกัดด้วย 1 M . ( barnhisel และ bertsch , 1982 ) และฐานแลกเปลี่ยนกับ 1 m nh4oac .และ ทำให้ถูกวัดโดยใช้วิธี Atomic absorption ( พนักงานปฏิบัติการสำรวจดิน พ.ศ. 2535 ) CEC เป็นวัดใน 1 M nh4oac ( กรดที่ pH 7.0 ) ( พนักงานปฏิบัติการสำรวจดิน พ.ศ. 2535 ) หลังจากการสกัด NH4 โดยเกลือ CEC ยังวัดใน 4 . โดยไม่ต้องบัฟเฟอร์เพื่อแสดงคุณค่าแห่งธรรมชาติ ในอนุกรมวิธานดินวัสดุ sulfidic ตั้งใจหลังจากบ่ม 8 สัปดาห์และดิน pH ลดลงถึง 3.5 . ตาม konsten et al . ( 1988 ) วิธีนี้เป็นวิธีที่ใช้เวลานาน ยากมาก สำหรับจำนวนขนาดใหญ่ของตัวอย่างและผลเชิงคุณภาพเท่านั้น ดังนั้นพวกเขาเสนอความจริงทั้งหมด ( TAA ) และรวม sulfidic ความเป็นกรด ( TSA ) การวัดเพื่อประเมินสถานะของขอบฟ้า กรดซัลฟูริกและ sulfidic วัสดุตามลำดับ พวกเขารายงานว่า วิธีการนี้เป็นกึ่งปริมาณ ซึ่งถ้าพิจารณาจากการไทเทรตของสารแขวนลอยดิน 2 mol − 1 L NaCl สารละลายโซเดียมไฮดรอกไซด์ 0.5 M pH 5.5 . ค่าถ้าคำนวณจากปริมาณการใช้ที่เพิ่มเมศักยภาพทั้งหมด ( TPA ) ถูกกำหนดโดยวิธีการคล้ายกับทาการวัด ยกเว้นดินได้รับการสลาย ( 30% ) เพื่อบังคับให้มีการออกซิเดชันกระบวนการก่อนการไทเทรตด้วย NaOH เม sulfidic ทั้งหมด ( TSA ) คือคำนวณเป็นค่าความแตกต่างระหว่างสอง ( TPA ( TAA ) วิธีนี้ใช้สำหรับโปรไฟล์เป็นเปรียบเทียบเถ้าวัดจากการเผาไหม้แห้งของพีทที่ 550 องศา C มากกว่า 2.5 ชั่วโมง ไฟเบอร์ เนื้อหาถูกกำหนดในระดับเสียงพื้นฐานหลังจากถูและผ่านตะแกรง 100 ตาข่าย

ชั้นเอกของฟุลวิคและกรดฮิวมิคเป็นวัดโดยใช้วิธีการที่อธิบายโดย kononova ( 1966 ) การวัดค่า ทำโดยการใช้สารละลายกรดไนตริกก่อนการสกัดด้วย HCl ตามที่อธิบายไว้โดย Jansen et al .( 1992 ) การสกัดเพื่อไปผูก Al Fe ( เรียกว่า ALO และ เฟโอ ) คือการใช้กรดแอมโมเนียมออกซาเลตและที่อินทรีย์จำกัด Al Fe ( เรียกว่า ALP และ fep ) ใช้โซเดียมไพโร ( พนักงานปฏิบัติการสำรวจดิน พ.ศ. 2535 ) .

คุณภาพน้ำหลัง ' ฟื้นฟู ' ศึกษาโดยเลือก 14 ตัวแทน เว็บไซต์ตัวอย่างน้ำสองที่ inlets ,สี่ในคลองหลัก สี่ระดับมัธยมศึกษาและมัธยมศึกษา dadahup คลองสี่คลอง พื้นที่ palangkau ( รูปที่ 2 ) ในคลองหลัก น้ำเว็บไซต์จำนวน P1 , P2 , P3 และ P4 มีลำดับเริ่มจากทางเหนือ ที่ขอบเขตของการศึกษาพื้นที่ ทางใต้ ( เต้าเสียบ ) มัธยมศึกษาในคลองบริเวณ palangkau น้ำตัวอย่างที่ C1 , C3 A6 และ A7 , เว็บไซต์ . dadahup ใน ,น้ำตัวอย่างที่ B1 , B2 , A1 และ 5 เว็บไซต์ ในเวิ้ง น้ำตัวอย่างที่ติดกับแม่น้ำ และที่ barito I1 I2 ข้างๆ mengkatib แม่น้ำ แคตไอออนที่ถูกพักงานและพีเอ็ม ยกเว้น so42 −และ Cl − 1 , ซึ่งถูกกำหนดโดยการวัดความขุ่น และไทเทรต ตามลำดับ การศึกษาการละลายของตัวถูกละลายจากนาข้าว น้ำเป็นธาตุองค์ประกอบใน inlets ,คลองหลักและคลองรองถูกเปรียบเทียบ น้ำไม่เก็บตัวในคลองและตติย Quaternary เพราะคลองแห้ง เมื่อศึกษา .