Type II (non-insulin-dependent diab

Type II (non-insulin-dependent diabetes mellitus [NIDDM], formerly called maturityonset diabetes) is by far the most common form of diabetes. Here, too, genetic disposition is important. However, there is a relative insulin deficiency: the patients are not necessarily dependent on an exogenous supply of insulin. Insulin release can be normal or even increased, but the target organs have a diminished sensitivity to insulin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชนิด II (ไม่ใช่อินซูลิน–ขึ้นอยู่กับเบาหวาน [NIDDM], เดิม เรียกว่าโรคเบาหวาน maturityonset) โดยเป็นรูปแบบทั่วไปของโรคเบาหวาน ที่นี่ เกินไป การจัดการทางพันธุกรรมมีความสำคัญ อย่างไรก็ตาม มีขาดอินซูลินที่เกี่ยวข้อง: ผู้ป่วยไม่จำเป็นต้องพึ่งการผลิตอินซูลินบ่อย ปล่อยอินซูลินได้อย่างปกติ หรือเพิ่มขึ้นได้ แต่อวัยวะเป้าหมายได้ไว diminished การอินซูลิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Type II (โรคเบาหวานที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับอินซูลินเบาหวาน [ที่ผลิต] แต่ก่อนเรียกว่าโรคเบาหวาน maturityonset) คือไกลโดยรูปแบบที่พบบ่อยที่สุดของโรคเบาหวาน นี่เกินไปจำหน่ายทางพันธุกรรมเป็นสิ่งที่สำคัญ แต่มีการขาดอินซูลินญาติผู้ป่วยไม่จำเป็นต้องขึ้นอยู่กับการจัดหาจากภายนอกของอินซูลิน ปล่อยอินซูลินสามารถเป็นปกติหรือแม้กระทั่งเพิ่มขึ้น แต่อวัยวะเป้าหมายมีความไวต่ออินซูลินลดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเภทที่ 2 ( 2 . เบาหวานชนิดไม่พึ่งอินซูลิน [ ] , เดิมเรียกว่า maturityonset โรคเบาหวาน ) คือไกลโดยรูปแบบที่พบมากที่สุดของโรคเบาหวาน ที่นี่มากเกินไป , การถ่ายทอดทางพันธุกรรมเป็นสำคัญ อย่างไรก็ตาม มีการขาดอินซูลินสัมพัทธ์ : ผู้ป่วยไม่จําเป็นต้องขึ้นอยู่กับการจัดหาจากภายนอกของอินซูลิน ปล่อยอินซูลินสามารถเป็นปกติหรือเพิ่มขึ้นแต่เป้าหมายอวัยวะมีความไวต่ออินซูลิน