identifies that figurative language

identifies that figurative language is based on two categories: direct and indirect meaning. The figures of speech compare one thing with another thing and find the similarity between these two things. Moreover, we can find some examples to compare the figure of speech. The first one is rhetoric figure of speech and the second is allusion figure of speech. Both can be found in simile, metaphor, allegory, personification, satire, hipalase, irony, innuendo, antiphrasis and paronomasia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบุว่า อุปมาภาษาขึ้นอยู่กับประเภทที่สอง: ความหมายโดยตรง และทางอ้อม โวหารเปรียบเทียบสิ่งหนึ่งกับอีกสิ่งหนึ่ง และหาความคล้ายกันระหว่างสองสิ่งเหล่านี้ นอกจากนี้ เราสามารถหาตัวอย่างโวหารเปรียบเทียบ อันแรกเป็นสำนวนโวหาร และที่สองคือ เอ่ยถึงพจน์ ทั้งสามารถพบในเปรียบ เทียบ อุปมานิทัศน์ บุคลาธิษฐาน เสียดสี hipalase ประชด innuendo, antiphrasis และ paronomasia

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบุว่าภาษาเป็นรูปเป็นร่างขึ้นอยู่กับสองประเภท: ความหมายตรงและทางอ้อม ตัวเลขการพูดเปรียบเทียบสิ่งหนึ่งกับอีกสิ่งหนึ่งและหาคล้ายคลึงกันระหว่างทั้งสองสิ่ง นอกจากนี้เราสามารถหาตัวอย่างเพื่อเปรียบเทียบตัวเลขในการพูด คนแรกคือร่างสำนวนการพูดและสองคือรูปพาดพิงในการพูด ทั้งสองสามารถพบได้ในการเปรียบเทียบอุปมาชาดกตนเสียดสี, hipalase ประชดเสียดสี antiphrasis และ paronomasia

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบุว่าใช้ภาษาบนพื้นฐานสองประเภท : ความหมายทางตรง และทางอ้อม ตัวเลขของการพูดเปรียบเทียบสิ่งหนึ่งกับอีกสิ่งหนึ่ง และพบความคล้ายคลึงกันระหว่างสองสิ่งนี้ นอกจากนี้ เราสามารถหาตัวอย่างการเปรียบเทียบอุปมาอุปมัย อย่างแรกคือ โวหารภาพพจน์ และส่วนที่สอง คือ การอุปมาอุปมัย ทั้งสองสามารถพบได้ใน อุปมา อุปมา ,ชาดก , ตัวอย่าง การเสียดสี hipalase ประชด , ประชด , , , และการใช้คำที่มีความหมายตรงข้ามสำนวนโวหารให้ขบขัน .