In conclusion, Dewey’s perspective

In conclusion, Dewey’s perspective on learning and education is centered around a real-life inquiry, which has to be analysed in its complexity. The inquiry acts like “a magnet for content”, it motivates further analysis of content and input of several disciplines in order to explain and solve that complex inquiry as a whole“ (Dewey 1931). In that, the Dewey approach meets the main aspects of constructivist learning. It involves the student throughout the learning process, suggests to balance instruction and construction, and more or less allows experience in real-life situations. Although Dewey described his method theoretically, the complexity and abstractness of these recommendations is the crux of the matter for teachers to actually implement them into schools. His recommendations are not enough to get over the difficulties of teaching complex phenomena in a holistic constructivist manner. That might be why education today is still focused on breaking down complex phenomena into smaller, isolated subjects. This is because they are easier to implement and distribute to students in the first place. This is why we compared Dewey’s method to Design Thinking, as we believe that Design Thinking can give concrete recommendations for distributing a complex phenomena without abstracting too much, but still being digestible for the student and implementable for the teacher

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เบียดเบียน Dewey ของมุมมองในการเรียนรู้และศึกษาเป็นศูนย์กลางรอบสอบถามชีวิต ที่ต้องจะ analysed ในความซับซ้อนของ สอบถามที่ทำหน้าที่เหมือน "แม่เหล็กสำหรับเนื้อหา" แรงบันดาลใจการวิเคราะห์เนื้อหาและป้อนข้อมูลของสาขาต่าง ๆ เพื่ออธิบาย และแก้ไขการสอบถามที่ซับซ้อนทั้งหมด" (Dewey 1931) ในที่ วิธี Dewey ตรงด้านหลักของการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์นิยม มันเกี่ยวข้องกับนักเรียนตลอดการเรียน แนะนำให้ก่อสร้างและดุลสอน และน้อยช่วยให้ประสบการณ์ในสถานการณ์ชีวิตจริง แม้ว่า Dewey อธิบายวิธีของเขาตามหลักวิชา ความซับซ้อนและ abstractness ของคำแนะนำเหล่านี้เป็นประเด็นสำคัญสำหรับครูการใช้จริง ในโรงเรียน คำแนะนำของเขาไม่เพียงพอที่จะผ่านความยากลำบากการสอนปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนในรูปแบบสร้างสรรค์นิยมแบบองค์รวม ที่อาจเป็นสาเหตุการศึกษาวันนี้ยังเน้นแบ่งปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนเป็นเรื่องเล็ก แยก ทั้งนี้เนื่องจากพวกเขาจะง่ายต่อการใช้ และแจกจ่ายให้นักเรียนในสถานที่แรก นี้เป็นเหตุผลที่เราเปรียบเทียบวิธีการของ Dewey จะคิดออก เราเชื่อว่า คิดออกแบบสามารถให้คำแนะนำคอนกรีตสำหรับกระจายปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนโดย abstracting มากเกินไป แต่ยังคง เป็น digestible สำหรับนักเรียน และ implementable สำหรับครู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยสรุปมุมมองของดิวอี้ในการเรียนรู้และการศึกษาเป็นศูนย์กลางรอบสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมในชีวิตจริงซึ่งจะต้องมีการวิเคราะห์ในความซับซ้อนของมัน สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมทำหน้าที่เหมือน "แม่เหล็กเนื้อหา" มันกระตุ้นการวิเคราะห์ต่อไปของเนื้อหาและการป้อนข้อมูลในหลายสาขาวิชาเพื่อที่จะอธิบายและแก้ปัญหาที่ซับซ้อนสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่เป็นทั้ง "(ดิวอี้ 1931) ในที่วิธีการดิวอี้มีคุณสมบัติตรงตามประเด็นหลักของการเรียนรู้คอนสตรัคติ มันเกี่ยวข้องกับนักเรียนตลอดกระบวนการเรียนรู้ให้เห็นเพื่อความสมดุลของการเรียนการสอนและการก่อสร้างและมากหรือน้อยจะช่วยให้ประสบการณ์ในสถานการณ์ในชีวิตจริง แม้ว่าดิวอี้อธิบายวิธีการของเขาในทางทฤษฎีความซับซ้อนและเป็นนามธรรมของคำแนะนำเหล่านี้เป็นปมของเรื่องสำหรับครูผู้สอนที่จริงใช้พวกเขาเข้าไปในโรงเรียน คำแนะนำของเขามีไม่เพียงพอที่จะได้รับมากกว่าความยากลำบากของการเรียนการสอนปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนในลักษณะคอนสตรัคติแบบองค์รวม ที่อาจจะมีการศึกษาว่าทำไมวันนี้ยังคงมุ่งเน้นไปที่จะหมดสภาพความปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนเป็นขนาดเล็ก, วิชาแยก นี้เป็นเพราะพวกเขาจะง่ายต่อการใช้และแจกจ่ายให้กับนักเรียนในสถานที่แรก นี่คือเหตุผลที่เราเมื่อเทียบกับวิธีการของดิวอี้ในการออกแบบความคิดในขณะที่เราเชื่อว่าการคิดการออกแบบที่สามารถให้คำแนะนำที่เป็นรูปธรรมสำหรับการกระจายปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนโดยไม่ต้องนามธรรมมากเกินไป แต่ยังคงถูกย่อยสำหรับนักเรียนและ implementable สำหรับครู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป ดิวอี้ คือมุมมองในการเรียนการศึกษาเป็นศูนย์กลางรอบรายละเอียดของชีวิตจริง ที่ต้องวิเคราะห์ในความซับซ้อนของมัน . สอบถามการกระทำเช่น " แม่เหล็กสำหรับเนื้อหา " มัน motivates การวิเคราะห์เพิ่มเติมเนื้อหาและการป้อนข้อมูลของสาขาวิชาต่าง ๆ เพื่อที่จะอธิบายและแก้ไขข้อความที่ซับซ้อนที่เป็นทั้ง " ( ดิวอี้ 1931 ) ในที่วิธีการดิวอี้ตรงกับประเด็นหลักของตนเองในการเรียนรู้ มันเกี่ยวข้องกับนักเรียนตลอดกระบวนการการเรียนรู้ แสดงให้เห็นถึงความสมดุลและการก่อสร้าง และมากหรือน้อยจะช่วยให้ประสบการณ์ในสถานการณ์ชีวิตจริง แม้ว่าดิวอี้อธิบายวิธีการของเขาในทางทฤษฎีที่ซับซ้อนและเป็นนามธรรมของข้อเสนอแนะเหล่านี้ ปมของเรื่องคือครูต้องใช้ในโรงเรียน ข้อเสนอแนะของเขาจะไม่เพียงพอที่จะได้รับมากกว่าอุปสรรคของการสอนที่ซับซ้อนปรากฏการณ์ในลักษณะตามแนวคิดแบบองค์รวม ที่อาจเป็นเหตุผลที่วันนี้การศึกษายังเน้นการแบ่งปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนลง แยกวิชานี้เป็นเพราะพวกเขาจะง่ายต่อการใช้และแจกจ่ายให้กับนักเรียนในสถานที่แรก นี่คือเหตุผลที่เราเทียบดิวอี้ วิธีการออกแบบ คิดอย่างที่เราเชื่อว่าการออกแบบคิดสามารถให้ข้อเสนอแนะคอนกรีตสำหรับการกระจายซับซ้อนปรากฏการณ์โดยไม่สาระสังเขปมากเกินไป แต่ก็ยังถูกย่อยสำหรับนักเรียนและ implementable สำหรับอาจารย์