Tropical forest conversion and modi

Tropical forest conversion and modification continue
at alarming rates globally and particularly in
Southeast Asia (Brooks et al., 1999; WRI, 2000). The
resulting habitat loss, degradation, and fragmentation
are serious threats to the conservation of biological diversity
(Harris and Silva-Lopez, 1992). Rapid human
population growth in much of the tropics has resulted
in many protected areas and biodiversity “hot spots”
becoming habitat islands surrounded by a matrix of
∗ Corresponding author.
E-mail address: [e-mail] (P. Nyhus).
human-dominated landscapes that constrain efforts to
conserve biological diversity (Janzen, 1983; Wilcox
and Murphy, 1985; Harris and Silva-Lopez, 1992;
Cincotta et al., 2000).
Examples from every continent and current conservation
theory suggest that strictly protected areas are
needed to enable a full complement of a region’s biological
diversity to persist over the long term To maintain the integrity
of the fauna and flora within these core protected
areas buffer zones are frequently established
to reduce the impact of people on the biodiversity
inside reserves . Buffer zones extend the available habitat for plants and animals (extension buffering) and provide
resources and services to people (socio-buffering)
(MacKinnon et al., 1986). One important challenge is
to identify land use systems that can simultaneously
fulfill both roles (Salafsky, 1993) while minimizing the
potential for conflict among wildlife and stakeholders
using this resource.
In the tropics, and particularly

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แปลงป่าเขตร้อนและการเปลี่ยนแปลงต่อไปที่น่ากลัวอัตราทั่วโลก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (Brooks et al. 1999 WRI, 2000) การส่งผลให้สูญเสียแหล่งที่อยู่อาศัย ย่อยสลาย และการกระจายเป็นภัยคุกคามร้ายแรงต่อการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ(Harris และ Silva-นิเฟอร์โลเปซ 1992) มนุษย์อย่างรวดเร็วส่งผลให้อัตราการเติบโตในเขตร้อนมากในพื้นที่อนุรักษ์ที่มีความหลากหลายทางชีวภาพ "เท่ๆ"เป็นที่อยู่อาศัยเกาะล้อมรอบ ด้วยเมทริกซ์ของผู้ได่∗ที่อยู่อีเมล์: [e-mail] (P. Nyhus)ภูมิทัศน์ที่ครอบงำมนุษย์ที่พยายามจำกัดอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ (Janzen, 1983 วิลค็อกซ์และเมอร์ ฟี่ 1985 แฮริสและ Silva-นิเฟอร์โลเปซ 1992Cincotta et al. 2000)ตัวอย่างจากอนุรักษ์ทุกคอนทิเน้นท์ และปัจจุบันทฤษฎีแนะนำว่า เป็นพื้นที่คุ้มครองอย่างเคร่งครัดต้องการเปิดใช้งานทางชีวภาพของภูมิภาคมีครบความหลากหลายการยืนยันในระยะยาวการรักษาความสมบูรณ์ของสัตว์และพืชในหลักเหล่านี้ได้รับการป้องกันกำหนดโซนพื้นที่บัฟเฟอร์บ่อยเพื่อลดผลกระทบของคนบนความหลากหลายทางชีวภาพภายในทุนสำรอง บัฟเฟอร์โซนขยายอยู่อาศัยพร้อมใช้สำหรับพืชและสัตว์ (นามสกุลบัฟเฟอร์) และให้ทรัพยากรและบริการท่าน (บัฟเฟอร์และสังคม)(MacKinnon et al. 1986) หนึ่งในความท้าทายที่สำคัญคือการระบุ ระบบที่พร้อมกันสามารถใช้ที่ดินตอบสนองทั้งสองบทบาท (Salafsky, 1993) ในขณะที่ลดการpotential for conflict among wildlife and stakeholdersusing this resource.In the tropics, and particularly

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แปลงป่าเขตร้อนและการปรับเปลี่ยนยังคง
อัตราที่น่าตกใจทั่วโลกและโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (บรูคส์ et al, 1999;. WRI, 2000)
ส่งผลให้ที่อยู่อาศัยของการสูญเสียการย่อยสลายและการกระจายตัวของ
ภัยคุกคามร้ายแรงต่อการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ
(แฮร์ริสและซิลวาโลเปซ, 1992) อย่างรวดเร็วของมนุษย์
การเติบโตของประชากรมากในเขตร้อนมีผล
ในการป้องกันพื้นที่จำนวนมากและความหลากหลายทางชีวภาพ "จุดร้อน"
กลายเป็นเกาะที่อยู่อาศัยล้อมรอบด้วยเมทริกซ์ของ
* ผู้รับผิดชอบ.
E-mail address: [e-mail] ( P. Nyhus) .
ภูมิทัศน์ของมนุษย์ที่โดดเด่นที่ จำกัด ความพยายามที่จะ
อนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ (Janzen 1983; วิลคอกซ์
และเมอร์ฟี่ 1985; แฮร์ริสและซิลวาโลเปซ, 1992
. Cincotta, et al, 2000).
ตัวอย่างจากทุกทวีปและการอนุรักษ์ปัจจุบัน
ทฤษฎีแนะนำว่าอย่างเคร่งครัด พื้นที่คุ้มครองจะ
จำเป็นในการเปิดใช้งานเต็มรูปแบบของภูมิภาคชีวภาพ
หลากหลายยังคงมีอยู่ในระยะยาวเพื่อรักษาความสมบูรณ์
ของสัตว์และพืชภายในแกนการป้องกันเหล่านี้
พื้นที่บัฟเฟอร์โซนจะจัดตั้งขึ้นบ่อยครั้ง
เพื่อลดผลกระทบของผู้คนบนความหลากหลายทางชีวภาพ
ภายในสำรอง . บัฟเฟอร์โซนขยายที่อยู่อาศัยพร้อมใช้งานสำหรับพืชและสัตว์ (บัฟเฟอร์ส่วนขยาย) และให้
ทรัพยากรและบริการให้กับผู้คน (ทางสังคมบัฟเฟอร์)
(MacKinnon et al., 1986) หนึ่งในความท้าทายที่สำคัญคือ
การระบุระบบการใช้ประโยชน์ที่ดินที่พร้อมกันสามารถ
ตอบสนองบทบาททั้งสอง (Salafsky 1993) ในขณะที่การลด
ศักยภาพสำหรับความขัดแย้งในหมู่สัตว์ป่าและผู้มีส่วนได้เสีย
โดยใช้ทรัพยากรนี้.
ในเขตร้อนและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง